Η Συναυλία

Λοιπόν, αυτή η ιστορία είναι η κοινή προσπάθεια που κάναμε με τον Lost Boy για να εξωτερικεύσουμε ιδέες και καταστάσεις.

Μέσω της εισαγωγής αυτής θέλω επείσης να εκφράσω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Lost Boy για την στηριξή του που με έκανε να τελειώσω την πρώτη μου ιστορία..

Εύχομαι να βρείτε ενδιαφέρον το ανάγνωσμα... Have a nice time!  

 

Κάποια νύχτα τέλη Νοεμβρίου....
Η Μαριάννα μπροστά από τον υπολογιστή της σέρφαρε στο internet όπως σχεδόν κάθε βράδυ όταν δεν έβγαινε με το φίλο της.
Άλλωστε καθημερινές βράδια δε συνήθιζε να εγκαταλείπει το σπίτι της ούτε πλέον για τη σχέση της. Βαριόταν αφάνταστα.
Η βαριεμάρα και η ανία είχαν την τιμητική τους τον τελευταίο καιρό.

Βλέποντας γνωστό site με ειδήσεις συναυλιών, το βλέμμα της έπεσε επάνω στην επικείμενη συναυλία των Γερμανών Fallen Angels στην Ελλάδα στις αρχές Δεκέμβρη.
Χα... σκέφτηκε τι δουλειά έχουν αυτοί εδώ; Έχει άραγε κοινό στην Ελλάδα τέτοιο underground rock-goth συγκρότημα; Μάλιστα.....
Μήπως να πήγαινα;..... σκέφτηκε.
Τα δάχτυλά της σχημάτισαν τον αριθμό του τηλεφώνου του φίλου της. Τον ενημέρωσε για τη συναυλία αλλά ο φίλος της που ποτέ δεν ήταν fan της μουσικής αυτής, της το απέκλεισε.
Ας είναι, είπε στον εαυτό της, άλλωστε η κολλητή της η Έφη που ήταν κι αυτή “μεταλλού” στα νιάτα της και αργότερα το «γύρισαν» και οι δυο στο gothic μπορεί να ψηνόταν. Θα την έπαιρνε αύριο το πρωί. Για την ώρα μπήκε στο site του συγκροτήματος για να δει φωτογραφίες και στίχους. Είχε κατεβάσει ολόκληρη τη δισκογραφία τους πριν από αρκετό καιρό, ενώ έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια για τον κιμπορντίστα και συνθέτη των Fallen Angels. Επιβλητικότατος και σκοτεινός τύπος, όπως της άρεσαν οι άνδρες κάποτε.
Χαμογελούσε ειρωνικά προς το εαυτό της όταν σκεφτόταν πως τα πράγματα στη ζωή της είχαν πάρει το συνηθισμένο και κοινό δρόμο που παίρνουν οι κοπέλες της ηλικίας των 29 ετών και απείχαν πολύ από αυτά που αποκαλούμε εφηβικά όνειρα. Όπως και να είχε, στη συναυλία θα πήγαινε, έτσι για να θυμηθεί τις «παλιές καλές εποχές».

Το επόμενο πρωί πήρε τηλ. την φίλη της Έφη όπου εκείνη την ενημέρωσε πως δεν ήταν ακόμη σίγουρη για το αν θα μπορούσε να έρθει. Αποφάσισαν πως θα πήγαιναν την ίδια μέρα έξω από το club για τα εισιτήρια αν τελικά μπορούσαν και οι δύο.
Δεν μπορεί να είναι sold out σκέφτηκαν τέτοια groups. Η Μαριάννα πρότεινε στη φίλη της να της γράψει τη δισκογραφία του συγκροτήματος για να μπει στο κλίμα και να ξέρει τι θα ακούσει στη συναυλία. Θα δεις της είπε... είναι από τα καλύτερα συγκροτήματα του είδους. Επί τη ευκαιρία τσέκαρε και το site τους είναι αρκετά kinky και gothic.

Καθώς οι ημέρες περνούσαν η Μαριάννα κοιτούσε και ξανακοιτούσε το site της μπάντας και ιδιαίτερα τις φωτογραφίες. Συνεχώς κολλούσε το βλέμμα της στον αρχηγό και συνθέτη του συγκροτήματος. Πολύ περίεργος τύπος.....
Συνέχισε με τους στίχους.... Tο έχουν γυρίσει λοιπόν στην ερωτική και kinky θεματολογία, μιλώντας για λύτρωση και σκοτάδι.....
Θυμήθηκε λίγο τα νιάτα της, αλλά αυτοί οι στίχοι είχαν κάτι το διαφορετικό. Σαν να της μιλούσαν και να της έλεγαν κάτι. Σαν την καλούσαν πίσω σε αυτά που ένιωθε και πίστευε κάποτε. Χαιρόταν που δεν είχε χάσει το συναίσθημα αυτό.

Τις επόμενες ημέρες μέχρι τη συναυλία ανυπομονούσε όλο και περισσότερο, ώσπου η ημέρα έφτασε. Σάββατο βράδυ και συναντήθηκε με την Έφη κάπου έξω από το club. Κατά τις 11:00 ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται. Άτομα βέβαια μικρής κυρίως ηλικίας με μαύρο ιδιόρρυθμο ντύσιμο. Κυρίως δερμάτινα, άλλοι με κολάρα και αρβύλες και λιγοστές γυναίκες με περίεργες χρωματιστές ανταύγες και πανύψηλες μπότες. Βρήκαν ευκαιρία να δείξουν τα φετιχ τους είπε η μία φίλη στην άλλη φίλη γελώντας.

Περιμένοντας να περάσει η ώρα για να αρχίσει η συναυλία, η Μαριάννα αισθανόταν ανησυχία. Δεν ήξερε γιατί. Δεν ήταν τόσο το συγκρότημα που θα έβλεπε όσο η μουντή ατμόσφαιρα που αισθανόταν σαν να την πνίγει. Σκέφτηκε πως θα της περάσει πίνοντας ένα ποτό από το bar.
Μόλις που πρόλαβε να πληρώσει και τα φώτα έσβησαν ενώ οι Fallen Angels ανέβηκαν στη σκηνή χειροκροτούμενοι από τον κόσμο. Οι πρώτες νότες από το ομώνυμο τραγούδι του group ακούστηκαν με τον ήχο από τα πλήκτρα να δίνουν ένα μακάβριο και ατμοσφαιρικό τόνο. Η φίλη της και ο κόσμος γύρω της, έμοιαζαν να το διασκεδάζουν. Δεν αισθανόταν όμως η ίδια καλά. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι φταίει. Ο ήχος της φαινόταν υπερβολικά δυνατός και ιδιαίτερα ο ήχος από τα πλήκτρα, αν και τον είχε ακούσει ξανά πάρα πολλές φορές από τα τραγούδια, αυτή τη φορά ένιωθε να ασφυκτιά και κάτι να την «καταπιέζει»,
ώσπου σε κάποια στιγμή στα δεξιά της σκηνής όπου κοιτούσε............... Τί έχουν τα μάτια του κιμπορντίστα Chris;;; Ποίο εφφέ τα έχει κάνει να γυαλίζουν έτσι ερυθρά καθώς παίζει στο σκοτάδι; Κοιτούσε μια το συγκρότημα στη σκηνή και μία τη φίλη της όπου δε φαινόταν να της δίνει ιδιαίτερη σημασία και συνέχιζε να διασκεδάζει και να κουνιέται στο ρυθμό της μουσικής.
Η ίδια όμως ήταν σαν να μην άκουγε τίποτα.... ώσπου το βλέμμα της διασταυρώθηκε με αυτά τα κόκκινα μάτια. Είναι δυνατόν να κοιτάει αυτήν μέσα από το όλο πλήθος; Τόσο σαγηνευτικά, σχεδόν λάγνα. Άραγε οι άλλοι το βλέπουν αυτό;
Δε μπορούσε να μιλήσει ενώ η μουσική της φαινόταν σαν την άκουγε από κάπου πολύ μακριά. Το ρεφρέν του τραγουδιού μιλούσε συνέχεια για λύτρωση και η ίδια το άκουγε σαν σε ηχώ. Redemption….. redemption….. redemption.

Νιώθει ένα σκούντημα από τη φίλη της. Θα πρέπει να ήταν για να την ξυπνήσει μιας και η Έφη απορριμμένη τη ρωτούσε αν ήταν καλά. Εκείνη σαν να ξυπνάει από όνειρο σε μια απότομη κίνηση ρίχνει το ποτό της σπάζοντας το ποτήρι, ενώ 2-3 άτομα δίπλα της την αγριοκοίταξαν. Ξαναστρέφει το βλέμμα της στη σκηνή και παρατηρεί πως ο αρχηγός Chris χαμογελάει... Προς αυτήν;

Μετά από λίγο η κοκκινομάλλα τραγουδίστρια του group ξαναβγαίνει στη σκηνή για το encore της βραδιάς, φορώντας δερμάτινες μπότες κι εσώρουχα και κρατώντας ένα φλεγόμενο bull whip όπου το ανεμίζει με δεξιότητα πάνω από τα κεφάλια του πλήθους το οποίο φωνάζει ενθουσιασμένο.

Η συναυλία τελειώνει ενώ η Έφη ρωτάει τη φίλη της πως της φάνηκε;
-Καλά..... απαντάει η Μαριάννα.
-Απλά καλά;
-Εντάξει νομίζω πως έχω μεγαλώσει για τέτοια τώρα.

Η φίλη της χαμογέλασε και της πρότεινε να καθίσουν στο bar για ένα ακόμη ποτό.
Έτσι έκαναν μέχρι που ο κόσμος άρχιζε να φεύγει και το club να αδειάζει.
Μετά από λίγη ώρα αισθάνεται κάποια παρουσία να κάθεται δίπλα της στο ψηλό σκαμπό του bar. Κοιτάζοντας βλέπει την τραγουδίστρια των Fallen Angels να της χαμογελάει και να παραγγέλνει ένα ουίσκι από το bar. Το άρωμά της είναι πολύ έντονο και της ανακατεύει σχεδόν το στομάχι μιας και της θυμίζει κάτι από καμένα φύλα δέντρου. Το σκουλαρίκι στη μύτη ίσως είναι το μοναδικό πράγμα που γυαλίζει πάνω της μιας και όλη η όψη της φαίνεται ωχρή σαν αρρωστιάρικη. Κι όμως είναι πολύ όμορφη, παρά το παράξενο χρώμα του προσώπου και του σώματός της.
Η Έφη από το διπλανό σκαμπό τη βλέπει και τη χαιρετάει φωνάζοντας από δίπλα
-Hi!!!! Great Show!!!!
-Hope you enjoyed it.... της απαντάει η κοκκινομάλλα χαμογελώντας και κοιτώντας όμως τη Μαριάννα.

Έπειτα από λίγα λεπτά βλέπει από μακριά τον Chris να πλησιάζει προς το μέρος τους. Περπατάει σχεδόν αφύσικα αλλά αυτή τη φορά το βλέμμα του μοιάζει ήρεμο σχεδόν γαλήνιο. Παρατηρεί τις 2 φίλες ενώ ανταλλάσσει βλέμμα με την τραγουδίστρια. Χαμογελούν με νόημα....

 

..ενδιαφερον..περιμενω την συνεχεια..

 

Σκύβει κ κάτι ψυθηρίζει στην κοκκινιμάλλα κοπέλα... Εκείνη χαμογελάει κ γνέφει καταφατικά... Τα μάτια της επεξεργάζονται με μεγαλήτερο ενδιαφέρον την Μαριάννα... Αυτό το σκοτινό βλέμμα την έφερνε σε αμηχανία. ήταν σαν πρόσκληση, σαν να την καλουσε.... Όμως η ίδια μάλλον ένιωθε αποστροφή κ φόβο, παρά επιθυμία... Ή μήπως όχι....?
Η Έφη δν έδειχνε να συμμερίζεται την όλη κατάσταση... Είχε εκτονωθεί κ διασκεδάσει. Τώρα κοίταγε μαγεμένη τον Chris... Εκείνος αντιλήφθηκε το βλέμμα της και της χαμογέλασε...
-Ένα ποτό από μένα? της είπε με βαριά, γερμανική προφορά...
-Μιλάτε ελληνικά? Όλο εκπλήξεις είστε... Αυτό ομολογουμένως δν το γνώριζα.
-Σαφως κ μιλάω. Ελληνική καταγωγή βλέπεις. Όπως κ η Εliza, η... χμ... ετεροθαλλής αδερφή μου.
-Πολύ ενδιαφέρον... Πόσο καιρό θα μείνεται Ελλάδα?
-Δν ξέρουμε, θα εξαρτηθεί από την διάθεσή μας... Το όνομά σου?
-Έφη... Κ από εδώ η φίλη μου Μαριάννα.
-Ναι, δν περνάει απαρατήριτη... Της χαμογέλασε πλατιά και 2 αιχμιροί κυνόδοντες γυάλισαν στο μισοσκόταδο. Η κοπέλα ταράχτηκε... Προσπάθησε να χαμογελάσει, αλλά μάλλον στράβωσε το πρόσωπό της. Ξαφνικά ένιωσε έναν ενοχλητικό πόνο χαμηλά στην κοιλιά και μια υγρασία ανάμεσα στα πόδια της...
"Ω, όχι τώρα!" σκέφτηκε. "Έπρεπε εδώ να μου έρθει περίοδος?!"
Η Eliza που δν είχε πάψει να την παρακολουθεί, την πλησίασε κ την ρώτησε με την βαθειά φωνή της
-Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?
-Εμ, ναι, θα χρειαστεί να χρεισημοποιήσω λίγο την τουαλέτα.
-Περίοδος περιόδου, ε? Έλα μαζί μου στα παρασκήνια, θα είσαι πιο άνετα.
-Όχι, δεν είναι ανάγκη...
-Έλα τώρα, μπορείς να αποχωριστείς την φίλη σου για λίγο.
Και τραβώντας την απ΄το χέρι την οδήγησε στο πίσω μέρος της σκηνής.
Ο Chris στο μπαρ συζητούσε με την Έφη περί μουσικής, χωρίς να την προσέχει ιδιέτερα. Εκείνη η κοπέλα, η Μαριάννα, είχε το κάτι διαφορετικό, το στοιχείο εκείνο που θα έλκυε κάθε vampire. Η Eliza τα είχε καταφέρει πολύ καλά μέχρι τώρα. Αλλά από δώ κ πέρα τι θα έπρεπε να γίνει?
-Εσύ κ η φίλη σου, η Μαριάννα, μένετε εδώ κοντά?
-Ε, όχι, όχι ιδιέτερα.
-Θα ήταν προσβλητικό αν σας πρότινα να έρθετε να μείνετε απόψε μαζί μας? Θα συνεχίσουμε το πάρτυ στο σπίτι που νοικιάσαμε. Είναι εκτός πόλης και θα περάσουμε απίστευτα!
-Είναι η καλήτερη προσφορά που έχω δεχτεί ποτέ, όμως εγω δν θα μπορέσω. Είναι ήδη αργά, την έχω δει απ΄τα ξύδια και έχω κ δουλειά στο γραφείο αύριο πρωί πρωί... Η Μαριάννα όμως θα μπορεί. Θα της κάνει κ καλό να μείνει λίγο μακριά απ΄το σπίτι. Έχει ξεχάσει τη συμμένει διασκέδαση.
-Α, αυτό θα της το θυμήσουμε σίγουρα απόψε... είπε και χαμογέλασε με μία συγκαλημένη κακεντρέχεια.
Όσο η Μαριάννα άλλαζε, η Eliza θαύμαζε το ημίγυμνο σώμα της στον καθρέφτη. Τα μαύρα, εφαρμοστά εσώρουχα, η μπότες με το ψηλό τακούνι, τα μαύρα νύχια που γιάλιζαν, το έντονο gothic βάψιμο στο πρόσωπο έρχονταν σε υπέροχη αντίθεση με το κάτασπρο δέρμα της. Κ τα κόκκινα μαλλιά της έπεφταν σαν φλόγες πάνω στους όμους της. Έψαξε την τσάντα της κ έβγαλε το αγαπημένο της κόσμημα: ένα δαχτυλίδι που στεκώταν στον πρώτο χόνδρο του δείκτη και που η μακριά του άκρη κατέληγε να είναι λεπτή και αιχμηρή.
Όταν η Μαριάννα τελείωσε βγήκε με τα μάτια χαμηλωμμένα. Δεν άντεχε το αδιάκριτο βλέμμα της κοπέλας που είχε απέναντί της, με τα σκουρα μάτια που έλαμπαν έχωντας κάτι σαν χρυσαφένιες αντάυγιες μέσα τους.
-Ε... Εγώ πάω έξω...
-Δεν θα μείνεις λίγο μαζί μου..? Κ σε έχω συμπαθήσει τόσο πολύ.
-Με περιμένει η φίλη μου.
-Μην σε απασχολεί. Ο πιανίστας μας της κρατάει συντροφιά μιά χαρά.
-Δεν έχει σημασία, εγώ... άου!
Έναν απότομος πόνος στην κοιλιά της απέσπασε την προσοχή. "Κολωπερίοδος!"
-Περίμενε, θα σου φέρω ένα παυσίπονο.
"Μα πως είναι δυνατόν να νιώθει τόσο άνετα αυτή η κοπέλα ενώ το σώμα της είναι εκτεθημένο στα βλέμματα οποιουδήποτε?" σκέφτηκε καθώς παρατηρούσε διακρητικά το σώμα της.
-Α, όταν ντύνεσαι με ότι σε εκφράζει νιώθεις κάτι παραπάνω από άνετα... Νιώθεις δυνατός!
-Όρίστε? Ε, μίλησα?
-Δεν μίλησες?
-Έκανα μία σκέψη, αλλά δν την είπα δυνατά.
-Χεχε, πρέπει να φταίει η περίοδος, γιατί όντως εξωτερίκευσες την σκέψη σου. Να, πάρε. Κάθησε όμως, μην στέκεσαι όρθια.
"Δεν είναι δυνατον! Μα, δν μίλησα. Είμαι σίγουρη για αυτό! Κάτι παράλογο συβαίνει.."
Μηχανικά πήρε το νερό κ το χάπι κ έκατσε σε μία πολυθρόνα. Χαλάρωσε λίγο, νιώθωντας τον γνώριμο ενοχλητικό πόνο που είχε περάσει τόσες φορές.
Η Eliza την πλησίασε κ έκατσε στο μπράτσο της πολυθρόνας. Η κίνηση αυτή έφερε σε ακόμα μεγαλήτερη αμηχανία την Μαριάννα. Της πήρε το ποτήρι κ το τοποθέτησε στο έδαφος. Έβαλε το χέρι της στην κοιλιά της Μαριάννας, χαμηλά, σαν να ήθελε να ανακουφίσει τις συσπάσεις της περιόδου. Εκείνη το ένιωσε κρύο κ ενοχλητικό. Με αργές κινήσεις η Eliza πέρασε το χέρι της ακόμα πιο χαμηλα, μέσα απ'το παντελόνι, μέσα από την κιλότα και άγγιξε την θηλυκή περιοχή ανάμεσα στα πόδια της. Η Μαριάννα, που μέχρι πριν ήταν σαν υπνωτισμένη, τινάχτικε κ τράβηξε απότομα το κρύο χέρι από πάνω της... Η Eliza κοίταξε τα δάχτυλά της κ χαμογέλασε. Ύστερα τα πλησίασε στα χείλη της κ έγλυψε τα κόκκινα στίγματα, κοιτώντας καθηλωτικά την κοπέλα που είχε μπροστά της... Οι χρυσαφένιες αντάυγιες των ματιών της έλαμψαν αλικές, σαν το χρώμα των μαλλιών της. Η Μαριάννα έκανε να σηκωθεί, όμως η Eliza την σταμάτησε πιάνωντας απότομα τον καρπό της. Το περίεργο κόσμημά της άγγιζε απειλητικά την φλέβα του καρπού της που ξεχώριζε γαλάζια στο ανοιχτόχρωμο δέρμα της κοπέλας.
-Που πάς? ρώτησε η Eliza.
-Μακριά απο εδώ, ψιθύρισε η Μαριάννα.
-Ω, όχι... Δεν μπορείς να φύγεις γλυκειά μου... Και μν επιμείνεις περισσότερο γιατί δεν σε παίρνει. Πραγματικά δν θέλω να σε βλάψω... Ακόμα...
Το χαμόγελό της έμεινε εκεί, ειρωνικό, κακεντρεχές... Η όλη της εικόνα ήταν αποθητική και ελκυστική ταυτόχρονα... Η Μαριάννα μπορούσε να νιώσει πόσο αιχμηρό ήταν το μέταλλο στον καρπό της, πόσο επικύνδινο μπορούσε να γίνει... Η όλη κατάσταση ήταν τόσο παράλογη που δν ήξερε ούτε πως θα έπρεπε να αντιδράσει... Θυμώταν στα παραμύθια τρόμου, που κάποτε διάβαζε, κορίτσια σε ανάλογη θέση να ουρλιάζουν απ΄τον φόβο. Κ όμως, λες κ η λογική της αρνιώταν να δεχτεί τα γεγονώντα ως πραγματικότητα, ένιωθε το σώμα της κ το μυαλό της περίεργα μουδιασμένα. Μία αδράνια την είχε κυριεύσει, σαν να ονειρεύοταν, σαν να ήταν σε έναν αλλόκοτο εφιάλτη.
-Είσαι ζεστή... Και πάρα πολύ όμορφη... Τα χείλη σου, το δέρμα σου, τα μαλλιά σου, το άρωμά σου... Μμμ... Η Eliza έσκυψε να την φιλήσει. Η Μαριάννα τραβήχτηκε και το δαχτυλίδι με την λεπίδα άσκεισε μία έντονη πίεση στον ευαίσθητο καρπό της. Μία σταγόνα αίματος κύλησε... Αυτό την έκανε να σταθεί ακίνητη. Έκλεισε τα μάτια της, έτοιμη να δεχτεί το φιλί. Κ όταν τα χείλη της Eliza ενώθηκαν με τα δικά της την κυρίευσε μία γλυκειά ανατριχίλα, που διέλυσε κ την παραμικρή αντίσταση που θα μπορούσε να είχε μείνει στην θέληση της... Κάθε δύναμη την εγκατέλειψε... Ενέδωσε...
Απότομα η Eliza τραβίχτηκε... Το βλέμμα της ήταν σαν καρφί, τα μαλλιά της σαν πυρακτωμένα κύμματα... Πριν η Μαριάννα καταλάβει τι συμβαίνει η τραγουδίστρια την άρπαξε απ΄τα μαλλιά και τράβηξε το κεφάλι της προς τα πίσω... Ο όμορφος λαιμός της αποκαλύφθηκε στα λαίμαργα μάτια της... Όμως, όχι, όχι ακόμα... Δεν ήταν για εκείνη μόνο...
Αφού χάιδεψε λίγο τον λαιμό της επανέφερε το κεφάλι της Μαριάννα στην αρχική του θέση και συνέχισε να την φιλάει, πιο βαθειά, πιο έντονα, πιο παθιασμένα... Το χέρι της τώρα πίεζε την καροτίδα του λαιμού της κοπέλας, την έπνιγε... Δν την άφηνε ούτε να καταπιεί, ούτε να βήξει... Ύστερα από μία ατελείωτη στιγμή, όταν η Μαριάννα δν μπορούσε πλέων να αναπνεύσει, της επέτρεψε να πάρει αέρα... Εκείνη την κοίταξε σχεδόν με ευγνωμοσύνη...
-Μείνε εδώ γλυκειά μου αιχμάλωτη... Δεν θα σε δέσω, αλλά αν μου δείξεις πως έπραξα λάθος, θα το πληρώσεις πολύ ακριβά...

 

Πολύ καλό. Πάρα πολύ καλό. Μια φιλική συμβουλή: δώστου λίγο παραπάνω χρόνο και διόρθωσε τα ορυογραφικά λάθη. Μπορείς!! Σε ευχαριστώ, φίλε.

 

Απάντηση: Η Συναυλία

Πολύ καλό στοιχείο τα πραγματικά γεγονότα και τοποθεσίες, δίνει μια ανατριχιαστική αληθοφάνεια σε μια φανταστική ιστορία, όπως δίδαξε και ο Lovecraft.
Συνέχισε έτσι και άφηνε και καμμιά γραμμή κενή για να μην μοιάζει το κείμενο σου σαν κατεβατό.

____________________________________________________________

"We’re living in the darkness,
We hate the day
We’re hunting in the night,
Take your children away

Your blood is our pleasure we want your soul
You will never die as a child of the night"

(Blutengel - Children of the night)

 

Maley, john_slave96 και Photographer ευχαριστούμε....


Η Eliza έπειτα από λίγα λεπτά επέστρεψε.
-Πάμε όλα είναι έτοιμα.....είπε σχεδόν γελώντας.

Γυρνώντας η Eliza με την Μαριάννα και πάλι στο bar του club, βρίσκουν τον Chris και την Έφη.
Η Μαριάννα κοιτάει τη φίλη της και αυτή της ανταποδίδει το βλέμμα με μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπό της που έμοιαζε να κοιτά το κενό. Φαινόταν χλωμή σαν άρρωστη.
Κάτι πρέπει να της έβαλαν στο ποτό σκέφτηκε η Μαριάννα κι εκείνη την ώρα ξεφεύγει ένα δυνατό κοφτό γέλιο από την Eliza δίπλα της.
-Είσαι καλά ρωτάει η Μαριάννα τη φίλη της.
-Ναι εντάξει είμαι..... απαντάει η Έφη σαν ( ;; ) υπνωτισμένη.

Αρκετά καθίσαμε εδώ λέει ο Chris με βαριά γερμανική προφορά. Πάμε απόψε η βραδιά είναι δική μας λέει μ’ ένα σοβαρό τόνο στη φωνή του.
Διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της ‘Εφης εκείνη τη στιγμή. Αρχικά σκέφτηκε πως ονειρευόταν, έπειτα να το βάλει στα πόδια και να φωνάζει για βοήθεια καθώς τρέχει.
Όπως όμως τα φοβισμένα παιδιά, δεν έκανε τίποτα απ` όλα αυτά αλλά περίμενε καρτερικά να οδηγήσουν αυτήν και τη φίλη της όπου ήθελαν τα δυο μέλη του συγκροτήματος που μόλις πριν λίγα λεπτά είχε γνωρίσει.
Μπήκαν όλοι μαζί σε ένα παλιό μαύρο αμάξι και η Μαριάννα με τη φίλη της. κάθισαν στις πίσω θέσεις.
Το αυτοκίνητο μύριζε κι αυτό με αυτήν τη δυσάρεστη οσμή καμένων φύλλων όπως το άρωμα της Eliza ανακατεύοντας και πάλι το στομάχι της Μαριάννας.

-Πού ακριβώς πάμε; Ρώτησε η Μαριάννα καθώς η ανησυχία της πλέον μεγάλωνε.
-Σ’ ένα πάρτι , αποκρίθηκε ο Chris.
-Δεν πιστεύω να μην έχετε όρεξη ή να είστε κουρασμένες; Τι λες Έφη;

Με το που τελειώνει την ερώτησή του ο Chris και η Eliza ξεσπούν σε γέλια, ενώ η Μαριάννα στρέφει το βλέμμα της στη φίλη της, περιμένοντας κάποια απάντηση ή κάποια αντίδραση. Εκείνη δεν απάντησε, μονάχα παρέμεινε σιωπηλή και συνέχισε να κοιτά με απλανές βλέμμα έξω από το παράθυρο μέχρι το αυτοκίνητο να φτάσει τον προορισμό του.

Πρέπει να ήταν κάπου κοντά στην Αθήνα, όχι αρκετά μακριά, αλλά αρκετά απομονωμένα και σε σημείο όπου να είναι ελάχιστα ορατό από το δρόμο, μιας και μετά βίας διέκρινε κανείς τα φώτα της εθνικής οδού. Σίγουρα δεν επέλεξαν τυχαία αυτό το σημείο σκέφτηκε η Μαριάννα.
Κατέβηκαν από το αμάξι και με ένα νεύμα ο Chris κάλεσε τους υπόλοιπους να τον ακολουθήσουν. Πλησίασαν ένα μεγάλο χώρο σαν αποθήκη.
Προχωρούσε μπροστά φορώντας το μακρύ δερμάτινο παλτό του, με την Eliza να τον ακολουθεί σε ελάχιστη απόσταση πίσω του.
Κάποια αυτοκίνητα και μηχανές ήταν παρκαρισμένα στο πίσω μέρος του κτιρίου.
Από το σημείο που βρισκόντουσαν ακουγόταν πολύ αχνά ρυθμοί ebm industrial μουσικής, ενώ πλησιάζοντας παρατήρησαν στην είσοδο του χώρου δυο μαυροντυμένους μεγαλόσωμους τύπους που λογικά πρέπει να πρόσεχαν ποιος μπαίνει στο χώρο. Καθώς πλησίαζαν η ένταση της μουσικής μεγάλωνε ενώ η Μαριάννα κοίταξε στιγμιαία τη φίλη της, για να παρατηρήσει πως παρόλο που η Έφη περπατούσε κανονικά, ελάχιστη επαφή είχε με το περιβάλλον της.

Μπαίνοντας στο χώρο η Μαριάννα έμεινε αποσβολωμένη με το στόμα ανοιχτό.
Αν και η συγκεκριμένη μουσική, ο φωτισμός και η ένδυση των περισσοτέρων που βρισκόντουσαν εκεί, της ήταν οικεία, το τι ακριβώς συνέβαινε σε αυτούς που βρισκόντουσαν μέσα στο χώρο την άφησαν με μια έκπληξη στο βλέμμα της για αρκετή ώρα.

-Καταλαβαίνεις τι ακριβώς πάρτι είναι; Ρώτησε ο Chris την Μαριάννα.
-Είναι ένα S&M πάρτι της είπε η Eliza χαμογελώντας. Κοίταξε να διασκεδάσεις.....

Ο κόσμος γύρω της σε φρενήρη κατάσταση. Άλλοι χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής, άλλοι ήταν δεμένοι σε σταυρούς σχήματος X και άλλοι δεμένοι (μάλλον κρεμασμένοι) σε ανάποδους(!!) σταυρούς. Κάποιοι από αυτούς έκαναν piercing, άλλοι είχαν τοποθετήσει πάνω του clamps κι έσταζαν στο σώμα τους μαύρο κερί, ενώ στους περισσότερους από αυτούς που συμμετείχαν και ήταν δεμένοι, το αίμα έρεε άφθονο από τις πληγές που είχαν προξενήσει οι βασανιστές τους. Οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι παρακολουθούσαν ενθουσιασμένοι.

Αν και αρκετά ζαλισμένη από την όλη εξέλιξη της βραδιάς, μπορούσε να αναγνωρίσει κάποια πρόσωπα που βρισκόντουσαν στην συναυλία κοντά της και άλλους που είχε τύχει να δει και σε άλλα goth club της πόλης αρκετές φορές.
Κοιτώντας όμως τα διάφορα πρόσωπα δεξιά κι αριστερά της, είδε πως πολλά από τα μάτια που την κοίταζαν, γυάλιζαν μέσα στο σκοτάδι και πάλι όπως τα μάτια του Chris στη συναυλία. Επίσης πολλές από τις κινήσεις από μερικούς που χόρευαν ήταν πολύ απότομες και ταχύτατες για να είναι ανθρώπινες.
Δεν μπορεί να είναι όλα αυτά αλήθεια σκέφτηκε.

-Πάμε!!! ακούστηκε η φωνή της Eliza από δίπλα της.
Η Έφη σε μια σχεδόν υπνωτισμένη κίνηση πέταξε τα παπούτσια της κι έμεινε ξυπόλυτη ακολουθώντας την Eliza.
Με μια ασυναίσθητη αντίδραση η Μαριάννα προχώρησε γρήγορα στο πλήθος σε μια προσπάθεια να χαθεί μέσα του. Πίστευε πως εκείνη τη στιγμή κάποιο χέρι ξαφνικά θα την σταματήσει ή θα την εμποδίσει, αλλά το μόνο που αισθάνθηκε ήταν το χαμόγελο του Chris από πίσω της.

Βάδιζε ανάμεσα στο πλήθος που χόρευε σχεδόν σε παροξυσμό κι έβλεπε διάφορα πρόσωπα, άλλα να την κοιτούν αδιάφορα, άλλα να «καρφώνονται» επάνω της και να την κοιτούν με λαγνεία κι άλλα με ένα νεφελώδες και κοιμισμένο ύφος. Η μουσική, ο φωτισμός και αυτά που είχε δει μέχρι τώρα της τρέλαιναν το μυαλό.
Σποραδικά άκουγε τις κραυγές πόνου και τους ήχους από τα μαστίγια που χτυπούσαν τη γυμνή σάρκα αυτών που έπαιρναν μέρος στα σαδομαζοχιστικά παιχνίδια, κυρίως στις σκοτεινές γωνίες του χώρου.

 

Καλό συνεχίστε το. Γινόμαστε πολλοί.  

 

γιαμ γιαμ γιαμ

 

Και για συλλογική προσπάθεια είναι εξαιρετικό. Μου αρέσει πάντως το διαστροφικό του lost boy, ενώ της Dark_Desire_f είναι πιο σεμνό. Γιατί; Αφέσου, μπορείς να δώσεις πιο όμορφες εικόνες. Πάντως καλή επιτυχία. Λέτε να κάνουμε Λέσχη: Litterature BDSM;;;;

 

πολύ καλο...

 

πολλή καλή