Η άτακτη φοιτήτρια

ΤΟ ΑΙΤΙΟ

Η παρακάτω εμπειρία είναι σχετικά πρόσφατη. Το εφαλτήριο ήταν μία από τις καθημερινές σκηνές τρέλας που συμβαίνουν στον εργασιακό μου χώρο. Τουλάχιστον πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε ότι είναι από τις πλέον ευπρόσδεκτες.

Μεσημέρι μιας Τρίτης και στο τηλέφωνο μια φοιτήτρια – εργάζομαι στο χώρο της εκπαίδευσης – που έχοντας μείνει σχετικά πίσω στις σπουδές της ήθελε να κλείσουμε ένα ραντεβού για να συζητήσουμε την επαναφορά της στο πρόγραμμα που παρακολουθεί.

Επειδή λόγω ωραρίου εργασίας δεν μπορούσε να με προλάβει στο γραφείο κάποια καθημερινή, της πρότεινα να περάσει το επόμενο Σάββατο το πρωί που θα ήμουν στο γραφείο λόγω διεξαγωγής εξετάσεων.

Η απάντησή της με άφησε αρχικά εμβρόντητο: «Ξέρετε, εγώ είμαι πολύ άτακτη μαθήτρια και θα ήθελα να έρθω να με τιμωρήσετε. Σίγουρα θα έχετε καμία βαριά βέργα εκεί!» Αφού «συνήλθα», ανέφερα την ύπαρξη αρκετών sex shops σε κοντινή απόσταση από τις εγκαταστάσεις μας και το ότι όλο και κάτι θα μπορούσε να βρεθεί διαθέσιμο για την ειδική περίσταση. Η τελική της απάντηση ότι τελικά θα προτιμούσε να περάσει Σάββατο αφού δεν θα είχε και πολύ κόσμο στο γραφείο ώστε για να μας ακούσουν μου αύξησε περαιτέρω το ενδιαφέρον.

Η ΑΦΟΡΜΗ

Το Σάββατο ήρθε και η «άτακτη φοιτήτρια» (Ζ.) εμφανίστηκε με μια σχετικά εντυπωσιακή εικόνα για την ημέρα και την ώρα. Είναι έτσι κι αλλιώς όμορφη γυναίκα και επιπλέον ήταν με φτιαγμένο μαλλί, βαμμένη και αν και ντυμένη απλά, ξεχώριζε ένα ζευγάρι μαύρες λουστρινένιες μπότες μέχρι λίγο πάνω από το γόνατο φορεμένες πάνω από το τζην. Η εικόνα βέβαια υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν έλεγε τίποτα, αλλά όταν είχε προηγηθεί ο γνωστός διάλογος κάπου την είδα με άλλο μάτι.

Όταν της προσέφερα μια καρέκλα, με ρώτησε που είναι τα σχοινιά για να τη δέσω επάνω και η λάμπα και ο χάρακας για την ανάκριση και την τιμωρία της! Στην απάντησή μου ότι επειδή άργησα να ξυπνήσω, δεν πρόλαβα να περάσω από κάποιο sex shop για τα σχετικά ψώνια, μου αντίτεινε ότι έτσι κι αλλιώς θα εξακολουθήσει να είναι άτακτη, οπότε θα έχουμε ευκαιρίες στο μέλλον για κάτι οργανωμένο.

Φυσικά εκείνη την ημέρα η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις σπουδές της, αλλά μια σειρά επαφές και μια – δύο συναντήσεις εκτός δουλειάς αποκάλυψαν αυτά που είχαν διαφανεί εκείνες τις δύο φορές…

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Λίγες ημέρες μετά βρεθήκαμε στο σπίτι της. Γρήγορα η Ζ. βρέθηκε γυμνή και με τα χέρια δεμένα σταυρωτά πίσω από την πλάτη της. Μπορούσα ήδη να διακρίνω τα πρώτα σημάδια ύγρανσης ανάμεσα στα μεταξένια της πόδια.

Η Ζ. είχε φορέσει ένα δερμάτινο κολάρο ήδη από την ώρα που είχε βγάλει τα ρούχα της. Την έβαλα να γονατίσει με πρόσωπο προς το κρεβάτι και συνέδεσα το κολάρο με ένα σχοινί που το έπιασα επάνω στην μπάρα του κάτω μέρους του. Η συνέχεια περιλάμβανε το δέσιμο του κάθε ποδιού με πέρασμα του σχοινιού από τα άκρα του κρεβατιού ώστε να τα κρατάει ανοικτά σε απόσταση πενήντα περίπου εκατοστών.

«Ήρθε η ώρα της τιμωρίας σου» της είπα όλο νόημα. Έμεινε σιωπηλή, αλλά το βλέμμα της και η όλη «γλώσσα του σώματος» έδειχναν ότι την περίμενε ανυπόμονα. Γρήγορα ένιωσε το πρώτο χτύπημα ενός ραβδιού στους καλοσχηματησμένους γλουτούς της. Δεν ήταν πολύ δυνατό, αφού ποτέ δεν αρχίζω με έντονα χτυπήματα. Η κλιμακούμενη ένταση αυξάνει τα όρια της αντοχής άρα και το χρόνο της «απόλαυσης». Και έτσι συνέχισα. Οι αναστεναγμοί της Ζ. έβγαζαν ταυτόχρονα πόνο αλλά και ευχαρίστηση. Τα κόκκινα σημάδια στους γλουτούς της ήταν η απόδειξη για τον πόνο, ένα σύντομο άγγιγμα μου στο αιδοίο της ήταν η επιβεβαίωση για το δεύτερο.

Την έλυσα και την έβαλα να ξαπλώσει στο κρεβάτι. Τα χέρια της δέθηκαν μαζί επάνω στο κέντρο της πίσω μπάρας του κρεβατιού, έκανα ένα «σφίξιμο» με σχοινιά πάνω και κάτω από τα στήθη της και τέλος έδεσα τα πόδια ανοικτά στα άκρα του κρεβατιού.

Αγγίζοντας ακόμα και στο ελάχιστο τα διογκωμένα από το δέσιμο στήθη της, είδα τις θηλές των μαστών να τινάζονται προς τα επάνω και ένιωσα ότι η Ζ. βρισκόταν και πάλι σε μια κατάσταση όπου ο πόνος πάλευε σκληρά με την ευχαρίστηση. Από τη χροιά του κάθε ήχου που έβγαζε από τα βάθη της ψυχής της φαινόταν ότι η πάλη αυτή είχε συνεχείς και έντονες εναλλαγές. Για αρκετή ώρα χάιδευα και έγλυφα τις θηλές της αυξάνοντας την ένταση αυτής της πάλης.

Η Ζ. απόρησε όταν σηκώθηκα και άφησα το κρεβάτι. Όταν είδε ότι επέστρεψα κοντά της κρατώντας ένα μαστίγιο κατάλαβε τι θα ακολουθούσε. Η επόμενη τιμωρία της άρχισε με το πρώτο άγγιγμα του μαστιγίου στα στήθη της. Αν και αναπόφευκτα τα χτυπήματα δεν ήταν δυνατά, η Ζ. τα υποδέχθηκε με αναστεναγμούς που δήλωναν έντονο πόνο. Η αντίδραση όμως αυτή εκφυλιζόταν όσο συνεχιζόταν η δράση του μαστιγίου. Οι ήχοι που έβγαζε σιγά – σιγά αντανακλούσαν όλο και περισσότερο την ευχαρίστηση που ένιωθε. Η ευχαρίστηση είχε νικήσει και πάλι τον πόνο.

Περιμένοντας τόσες ημέρες το βίωμα της εμπειρίας με τη Ζ., ήμουν και εγώ σε κατάσταση εντονότατης διέγερσης. Αυτό που επακολούθησε όλη την υπόλοιπη νύκτα ήταν αναμενόμενο...

 

Πραγματικά ενδιαφέρουσα εμπειρία!!

Το σκηνικό δε , φοιτήτριας-καθηγητή είναι ιδιαίτερα γνωστό αλλά και πάντα "διεγερτικό" ! Το συγκεκριμένο σκηνικό πολλοί θα το ζήλευαν, (είτε στη θέση της φοιτήτριας-φοιτητή είτε στη θέση καθηγητή-καθηγήτριας ! ) μεταξύ των οποίων εγώ -και άλλα 29938 άτομα   )

Δεν μας είπες όμως, βοήθησες τελικά την φοιτήτρια;  

 

Δεν είμαι καθηγητής - στη Διοίκηση είμαι.

Για τη δε βοήθεια, η μία πλευρά άρχισε να "ξετυλίγεται" μέσα και από αυτό το νήμα, για την άλλη πλευρά ο χρόνος θα δείξει. Αν δεν δείξει, μου φαίνεται ότι θα έχω πιο πολλά να γράψω στο νήμα 

 

Πλάκα μου κάνεις..

Με τι μυαλό θα πάω στην σχολή την Δευτέρα??

Ααααααχχ...

 

Απάντηση: Η άτακτη φοιτήτρια

Aς αναψουμε ενα   Nice!!!

 

Κύριε Φλωρά! Κύριε Φλωρά!  

 

α ρε Γκαστόνε..

 

Σε συνέχεια των σχολίων των αγαπητών Tiente, Georgia, Madlene, Sorriso Solare και Maley, να αναφέρω ότι με αυτά που τραβάμε στο ευαγές ίδρυμά μας θα έπρεπε να έχω στη ντουλάπα του γραφείου ένα πλήρες σετ "αξεσουάρ" ώστε να βγάζω όλο το σαδισμό που πολλές φορές μου προκαλούν οι φερέλπιδες νέες και νέοι που αποτελούν τους φοιτητές μας!

@Georgia: "Μάθε παιδί μου γράμματα"!
@Sorriso Solare: Όπως γράφω παραπάνω στο μήνυμα, φυσικά και είμαστε για "Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο"!
@Maley: Δεν έρχεσαι να βοηθήσεις;

 

και έχω μία καθηγητρία νεαρή με δερμάτινα παντελόνια ,αλλά δεν μου πέρασε να της ζητήσω κάτι ανάλογο ...  

ίσως φταίει που κλαίει συχνά !

 

ισως κλαίει,επειδή δεν βρήκε ακόμα τον καταλληλο σκλάβο να την υπηρετήσει...  

 

έναν αυστριακό έχει για γκόμενο ,λέτε να της βγήκε σαδιστής ?!

χαχαχαχα

και που νόμιζα πως μόνο εγώ έχω λάγνο και διεστραμένο μυαλό ..!  

 

αν ήσουν μόνο εσύ,τ συγκεκριμένο site θα είχε κλείσει προ πολλού...