Η αδιαφορία Του

Καλησπερα κ απο εμενα. Ειναι η αδιαφορια μεσω τιμωριας, εσωτερικης αναζητησης ή μηπως πραγματικη ελλειψη επικοινωνιας? Διαβασα το μεγαλυτερο αν οχι ολο το thread κ αναρωτιεμαι αν υπαρχει πραγματικα καποιος "Δωδεκαλογος του καλου Αφεντη".
Γιατι το μεγαλυτερο μερος του συγκεκριμενου threat αναλωνεται στην κοινη αποδοχη της ελλειψης ενδιαφεροντος απο την πλευρα του Αφεντη, πραγμα που Ο/ολοι θεωρουν φυσικο επακολουθο μιας τιμωριας αν οχι την ιδια την τιμωρια.
Η ερωτηση μου λοιπον προς Ο/ολους ειναι μια κ απλη. Για πιο λογο ενας Αφεντης θα πρεπει να τιμωρησει την σκλαβα/βο του μεσω της αδιαφοριας?
Ειναι κοινο μυστικο αν οχι παραδοχη πως η ψυχικη κατασταση μιας σκλαβας ή ενος σκλαβου βρισκονται ουτως η αλλως στα επιθυμητα επιπεδα παραδοχης των λεγομενων του Αφεντη της αλλιως δεν θα υπηρχε καμια επαφη. Με απλα λογια. Υποταγμενη/ος ειναι ουτως η αλλως.
Με την αδιαφορια κ την δημιουργια εντυπωσεων ψυχικου καταναγκασμου κ ενοχων θεωρω πως κερδιζουμε μονο ανασφαλεια γκρινια κ αγωνια.
Αν ειναι αυτο το επιθυμητο αποτελεσμα, λυπαμαι αλλα μαλλον κανω κατι λαθος τοσα χρονια.

 

Δεν υπάρχει πρέπει δεν πρέπει, υπάρχει επιλέγει δεν επιλέγει.
Και οι λόγοι που μπορεί να επιλέξει την αδιαφορία είναι πολλοί.
Στο Αντίσταση κι Αντίδραση
κάτω από την παράγραφο 4ε για την Συντριπτική Δύναμη, κάλλιστα η αδιαφορία θα μπορούσε να είναι ένα μέτρο.
Αδιαφορώ μέχρι να αποδείξει η σκλάβα πως της αξίζει η σημασία μου. Δεν είναι δεδομένο τίποτα για μια σκλάβα -όπως ορίζω και ερμηνεύω εγώ τη σκλάβα, ούτε αυτή η ίδια η σημασία.

Υ.Γ.Αυτό με την γκρίνια δεν το κατάλαβα. Δουλεύει σαν μέτρο στους Αφέντες? Αν γκρινιάξω πως δεν μου δίνει σημασία θα φοβηθεί και θα τρέξει να ικανοποιήσει την έμμεση προσπάθεια μου να ελέγξω το πως πότε και με ποιους τρόπους αλληλεπιδρά μαζί μου?  

 

sis εχω την υποψία πως αν το δοκιμάσεις μάλλον θα βρεθείς με gag για καμιά 15αριά μέρες... χεχε

 

Δεν είναι δεδομένο ότι η αδιαφορία του γίνεται εντέχνως μέχρι να αποδείξει η σκλάβα την αξία της. Ενδέχεται η σκλάβα να χτυπιέται σαν το χταπόδι για να αποδεικνύει πόσο σωστή είναι αλλά το γυαλί να έχει οριστικά και ανεπανόρθωτα ραγίσει, ίσως και λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος, ένα βήμα πριν το οριστικό αντίο. Θέλω να πω ότι η αδιαφορία, αφού σταματά κάθε αλληλεπίδραση, είναι ένας μικρός χωρισμός και περισσότερο περίοδος αυτοκριτικής και περισυλλογής πάνω στη σχέση παρά βεβιασμένων ενεργειών. Το αν θα γίνει οριστικός ή όχι ο χωρισμός, δε νομίζω ότι έχει σχέση με τις ενέργειες της σκλάβας αλλά περισσότερο με τη διάθεση και των δυό να δουλέψουν πάνω στη σχέση. Όση καλή διάθεση και προσαρμοστικότητα να 'χει ο ένας, δεν αρκεί.

 

Απάντηση: Re: Η αδιαφορία Του

Θα συμφωνήσω μ' αυτά. Δεν είναι καθόλου δεδομένο, όχι πάντα τουλάχιστον, ότι η αδιαφορία είναι προϊόν προγραμματισμού και στρατηγικής. Μπορεί να είναι, απλά, αδιαφορία. Διότι ναι μεν μπορεί ο Κ να κοιμάται με το "Αντίσταση και Αντίδραση" κάτω από το μαξιλάρι του γιά να κάνει κάθε βράδυ μιά γρήγορη επανάληψη πριν κοιμηθεί, υπάρχει όμως κι η πιθανότητα κάτω από το μαξιλάρι του να βάζει κουφέτα, γιά να ονειρευτεί την επόμενη εκλεκτή του...

 

Re: Απάντηση: Re: Η αδιαφορία Του

Το δευτερο ειναι και το πιθανοτερο μου φαινεται.Αποδοση 1,10 το πολυ. 

 

Απάντηση: Η αδιαφορία Του

Μεγάλη παγίδα η αδιαφορία Του...

 

αχαχαχα το λιγοτερο sis

Συμφωνώ απόλυτα. Δεν είναι δεδομένο.
Αλλά σε μια Ms σχέση, τι να εμποδίζει τον Μ να δώσει release αν όντως το γυαλί έχει οριστικά και ανεπανόρθωτα ραγίσει?

 

Έχω την αίσθηση ότι οι Μ/s σχέσεις είναι πολύ δύσκολες ως προς τη ''λύση'' τους τόσο από τη μεριά του Μ όσο και του s. Δύσκολες λόγω της φύσης της σχέσης, περνάνε και οι δύο από σαράντα κύματα μέχρι να τη φέρουν σε ικανοποιητικό επίπεδο και σε βάθος χρόνου η αλληλεξάρτηση ''δένει'' αμφότερους. Οπότε, αν έρθει η στιγμή που ο Μ κάνει πίσω, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός στους χειρισμούς του, ώστε να μην αφήσει τον s, εκτεθειμένο, πληγωμένο, ψυχικά αποδιοργανωμένο.
Ένας τρόπος, καθόλου έντιμος βέβαια, είναι να θολώνει τα νερά, να αδιαφορεί, ώστε να οδηγήσει τον s να λάβει αυτός την πρωτοβουλία. Πονηρό και ακάθαρτο΄σίγουρα, αλλά δίνει το χρόνο της προετοιμασίας για το release και απ' την άλλη μεριά δε δίνει λαβή στον κύκλο του ότι φέρθηκε ανέντιμα, παρατώντας ένα πλάσμα που του παραδόθηκε κι όχι τίποτα άλλο..άντε μετά να σταυρώσει άλλη σκλάβα..
Το χειρότερο είναι ότι ο s βρίσκεται στη δυσχερέστατη και ψυχοφθόρα θέση, να μην έχει κανένα δικαίωμα εξηγήσεων παρά μόνο να υπομένει και να εύχεται ότι ο Μ είναι ντόμπρος και σταράτος!

 

Όντως άσκημη και δύσκολη η περίπτωση που περιγράφεις.
Για να γελάσουμε και λίγο, σκέφτηκα διαβάζοντας την αρχή της 2ης παραγράφου, πως αν πέσει σε καραμαζόχα σκλάβα και περιμένει να κάνει εκείνη την πρώτη κίνηση θα περιμένει αιώνια  

Σοβαρά τώρα, ως σκλάβα που πέρασα από περιόδους αδιαφορίας Του- δεν θα πω, πως σκέψεις σαν αυτές που γράφεις πιο πάνω, δεν μου πέρασαν από το μυαλό. Όπως και άλλες χειρότερες, έχω φαντασία αστείρευτη όταν πρόκειται να αυτομαζοχιστώ.   Στην τελική όλα καταλήγουν σ αυτό που αναφέρεις. Στην εντιμότητα. Και του Κ. προς τον σ. αλλά και του σ. προς τον ίδιο του τον εαυτό.

Απλά όπως λέχθηκε και αρκετά πιο πάνω, πολλές φορές εκλαμβάνουμε ως αδιαφορία απλά την έλλειψη χρόνου, ή την τιμωρία.
Ότι όμως κι αν είναι είτε τα πιο πάνω, είτε μια δειλή προσπάθεια από κάποιον να ξεφορτοθεί την υ. με τέτοιο τρόπο, είναι κάτι που θα φανεί αργά ή γρήγορα.

 

Θα του χρειαζόταν ένα τέτοιο χουνέρι, να το φυσάει και να μην κρυώνει, περιμένοντας... 

Η εντιμότητα στον άνθρωπο φαίνεται, αλλά και η έλλειψή της, ευτυχώς, πάλι είναι εμφανής...σχεδόν σε κάθε περίπτωση, ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου  

Έχεις δίκιο, ο χρόνος τινάζει στον αέρα απολιθωμένες ψευδαισθήσεις, μας αναγκάζει να δούμε απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, άλλοτε μας ''κόβει''στο μάθημα γιατί χρειάζεται να το επαναλάβουμε κι άλλοτε μετά βαϊων και κλάδων περνάμε στην άλλη τάξη  

 

Έτσι ακριβώς