Η απρόσμενη συνάντηση

Ήθελε να ψωνίσει παπούτσια. Είχε γυρίσει πολλά μαγαζιά, όμως δεν βρήκε αυτό που ήθελε. Στο τέλος είχε αρχίσει να τσαντίζεται. Ήθελε όντως να αγοράσει παπόυτσια; Μήπως κορόϊδευε τον ευατό της; Σε ένα μαγαζί, γωνιακό, σε ένα μικρό κάθετο δρομάκι στη μεγάλη εμπορική λεωφόρο, είδε ένα ζευγάρι που την εντυπωσίασε. Η πωλήτρια τακτοποιούσε τα ζευγάρια τα παπούτσια και ο τρόπος της έδειχνε κάτι διαφορετικό.

Με σχεδόν ερωτικό τρόπο περποιόταν τα παπούτσια και τα έβαζε στη θέση τους. Της άρεσε. Αποφάσισε να μπει μέσα. Ο τρόπος της, "Τι θα ήθελε η κυρία;", της άρεσε ακόμη πειρσσότερο. Της είπε τι περίπου ήθελε και κάθησε σε ένα σκαμπό κάπου στην άκρη. Μια κολόνα την έκρυβε από τη βιτρίνα, δεν ήθελε να γίνει κοινή θεά το πόδι της, δεν το γούσταρε.

Της έφερε ένα χάρτινα κουτί όπου μέσα ήταν τα παπούτσια. Δύο γόβες με ψηλό τακούνι, μαύρες και ζωγραφισμένη μια γραμμή σε κόκκινο που κατέβαινε προς τα κάτω. Όπως η γλώσσα του σκλάβου της όταν της καθάριζε την μπότα της. Το θυμόταν και είχε αρχίσει να φτιάχνεται. Η πωλήτρια ήταν μια όμοφη κοπελίτσα, περίπου στα κανονικά κιλά της, με κανονικό στήθος και όμορφα μάτια. Ήδη είχε γονατίσει και ήταν σχεδόν στα τέσσερα.

Τη ρώτησε αν της άρεσε η δουλειά της. Έτσι, για να γίνει κουβέντα. Ένα θερμό ναι εισέπραξε, είδε στην ατμόσφαιρα μια διάθεση να συνεχιστεί η κουβέντα.

-Το θέμα είναι να σου αρέσει η δουλειά σου και να σου αρέσει και ο τρόπος να την κάνεις.

-Μου αρέσει πολύ νε περιποιούμε τους πελάτες, της είπε και στον τρόπο της καταλάβαινε κανείς ότι έλεγε αλήθεια.

Και εμένα μου αρέσει να διοικώ, θέλω να εξουσιάζω, αυτό με τρελαίνει, μπορώ να πω με ερεθίζει. Αυτά τα λόγια της βγήκαν αυθόρμητα στην κουβέντα που είχε με αυτή την άγνωση κοπέλα. Την κοίταξε. Αυτή την κοίταζε με ένα βλέμμα σα να έλεγε ότι τρελαίνεται να υπηρετεί και ήθελε πολύ να την υπηρετήσει τώρα.

-Και αυτή η στάση σου αρέσει;

-Είναι η αγαπημένη μου. Μπορώ να έρχομαι σε επαφή με τους πελάτες και να τους νιώθω πιο καλά, τι θέλουν, να τους το δίνω και να τους ευχαριστώ.

Έβγαλε το δεξί παπούτσι της, πρότεινε το πόδι της και μόνο ένα "Κάν'το" βγήκε από το στόμα της.

Της έβαλε τη γόβα στο δεξί πόδι και την χάιδεψε. Ακούμπησε το πόδι μαλακά στο πάτωμα και το καμάρωσε.

-Έχετε όμορφα πόδια, κυρία, είπε. Έκανε λίγο πίσω, αλλά δεν σηκώθηκε. Κοίταζε το πάτωμα και περίμενε εντολές.

-Σου αρέσει να υπηρετείς, είπες. Μίλησε κοφτά και κοίταξε την πωλήτρια. Η κουβέντα μόνη της κανονιζόταν, λες και κάποιος τους έλεγε τι θα πουν. Κάποιος Υποβολέας.

Αυτή της χάιδεψε το πόδι της, μετά τη γόβα. "Αυτό σημαίνει, για εσένα, υπηρετώ;", το είπε ειρωνικά και πολύ αυστηρά. Από την τσάντα της άφησε να φανεί ένα μακρύ κόκκινο μαστίγιο ιππασίας που κουβάλαγε πολύ συχνά μαζί της. "Θα ήθελες να σε μάθω πως κάποιος υπηρετεί πραγματικά κάποιον άλλον;", τη ρώτησε. Την είδε που με το μάτι της έβλεπε, λοξά, το μαστίγιο. Έγνεψε με το κεφάλι της θετικά, με έναν τρόπο απλό και πολύ συνεσταλμένο.

Σε λίγα λεπτά η γλώσσα της καθάριζε τη γόβα και έφτανε μέχρι τα γόνατά της. Με το δάχτυλο τη σταμάτησε για να μην πάει πιο πάνω. Έκλεισε το μαγαζί και την πήγαινε στο σπίτι της. Ακολουθούσε πιστά, χωρίς να αντιδρά. Και οι δύο ήξεραν ότι δεν θα ξεπερνούσαν τα όρια. Το κλειδί γύρισε στην πόρτα. Το δωμάτιο φωτίστηκε από ένα απαλό φως. Ένας άντρας στεκόταν γονατιστός σε μια γωνία του. Είδε το βλέμμα της. "Είναι ο σκλάβος μου", της είπε, "Μην ανησυχείς, κάνει ότι του λέω, έχει μάθει να υπηρετεί τις γυναίκες. Κοίτα!". Έκανε ένα νόημα. Αυτός ήρθε και έβγαλε το παλτό της νεοφερμένης. Ξαναπήγε στη θέση του.

"Αν θέλεις να γίνεις σκλάβα μου, θα μάθεις και εσύ να υπηρετείς", της είπε. Κάθησε σε μια πολυθρόνα και την κάλεσε κοντά της. Της έμαθε σιγά-σιγά όλους τους κανόνες. Έπαιξε μαζί της με το σκλάβο της. Πέρασαν καλά. Απόλυτα πολιτισμένα, με σεβασμό ο ένας προς τον άλλον. Ο χρόνος είχε σταματήσει σε αυτό το σπίτι.

Τώρα, καθισμένη γυμνή σε μια καρέκλα μπροστά στον υπολογιστή της Κυρίας της, έτσι την έλεγε πλέον, με το κολάρο και την αλυσίδα της, έγραφε στον υπολογιστή. Έγραφε αυτή την ιστορία. Που και που η Κυρία της την μαστίγωνε ελαφρά, για να κάνει γρήγορα. Στα βυζιά της είχε τα σημάδια από το χτεσινοβραδυνό μαστίγωμα. Μικρές κόκκινες χαρακιές. Στις ρόγες της είχε δύο μανταλάκια που την πόναγαν. Θα έβγαιναν όταν θα τέλειωνε. Ή αν τέλειωνε. Πάντως τη άρεσε να μιλά για αυτή την εμπειρία της. Κύματα οργασμού έφταναν, όμως δεν είχε την άδεια να φτάσει σε οργασμό και τα έπνιγε.

Είχε ολοκληρωθεί, σαν χαρακτήρας, μέσα από αυτή τη σχέση υποταγής. Είχε βρει τη στοργή και την ασφάλεια που της έλειπε.


Σε Αυτή, την Υπέρτατη.

 

Ομορφο!
Ειναι αληθινο??????????

 

Και τι είναι αληθινό, γλυκειά μου; Μόνο η φαντασία! Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον΄, τα καλά σου λόγια και την προσοχή.

 

Απάντηση: Η απρόσμενη συνάντηση

Μπραβο Γιαννη..τοσο ομορφο, απλο, ερωτικο..καυλωτικο..