Η γυναίκα μετά το switch

Μίλησέ μας σοφέ δάσκαλε. Άνοιξέ μας την καρδιά σου.

 

Ξεκινήστε με το να μείνετε στο θέμα. Μιλήσατε συγκεκριμένα για αιδοιολειχία, ζήτησα αρχαίες πηγές, παραπέμπετε σε εξαντλημένο στον εκδότη βιβλίο.  

 

Αφού δεν το 'χεις, τι παιδεύεσαι;

 

Είναι πρόβλημά μου το βιβλίο που εσύ δεν βρίσκεις;
Υπάρχει και στα αγγλικά.

 

Να, κάτι τέτοιους νεωτερισμούς διαβάζω και έχω ανάγκη να απαγγείλω τρία πατερημά και δύο απεταξάμην για να συνέλθω... 

 

συγνώμη, τι ακριβώς συζητάμε;

 

Ώπα. Για λέγε, με αλλαντικά και τυριά;

Γαβ;

 

Κανείς δεν είπε πως δεν υπάρχει. Σου μιλάει το switch αυτοπροσώπως.  
Κσι υπάρχει κσι ωραία παιχνίδια διαθέτει και καλά περνάνε όλοι, και πολλά πολλα δεν έχει, μια χαρά.
D/s δεν είναι.

 

Εναλλαγή ανάμεσα σε δύο ρόλους, D/s, ειναι ο ορισμός του switch, σωστά;
Και μια ακόμα ερώτηση: πόσοι/ες Κ να κρύβουν την υποτακτικη τους φύση από τους/τις υ συντρόφους τους;
Αυτό κι αν είναι υποταγή. Στα καθωσπρέπει. Η μέγιστη υποταγή.

Θα απαντήσω κάτι γενικά στο αρχικό ποστ: ο Α και ο Κ δεν σταματάνε να είναι τέτοιοι αν γουστάρουνε να βάζουν πράγματα στον κωλο τους. Ούτε σταματάνε να σε δέχονται ως Κ οι γυναίκες που σουϊτσάρετε επειδή γουστάρεις να γίνεσαι υποτακτικός. Όχι όλες.
Και τέλος πάντων, αν το γουστάρεις κάνε το. Αν δεν της βγαίνει βρες κάτι άλλο ή συμβιβάσου.

 

να μην είναι τελείως ηλίθιοι οι εμπλεκόμενοι, που δεν το λες και ιδιαίτερη συνθήκη, κι ας σας φαίνεται ιδιαίτερη συνθήκη.

δεν είναι ούτε σύμφωνημένο, ούτε παιγνίδι. είναι 4 εκ χρόνια εξέλιξη.

πραγματικά με εκπλήσσει η ηλιθιότητα ορισμένων αφορισμών.
fyi: το γλειφομούνι δεν το κάνουν όλοι για να αρέσει στην "γυναίκα", αλλά ορισμένοι το κάνουν γιατί αρέσει στους ίδιους. δεν υπάρχει απαίτηση να το αντιλαμβάνεται αυτό ένας περιορισμένος. απ τα αρχαία χρόνια.

 

A. Απ όσο λένε οι πηγές μου για να υπάρχει bdsm πρέπει να υπάρχει ανθρώπινο είδος. Πολύ πίσω πηγές.

Β. To point εδώ ήταν το πώς και ΑΝ ορίζεται κάποιος κυρίαρχος ή "σωστός άντρας" από την ενεργητικοτητα και την παθητικότητα. Ένα λοιπόν παράδειγμα "σωστού άντρα" ήταν στην αρχαία Ελλάδα αυτού που δεν γινόταν παθητικος. Και το γλειφομουνθ θεωρούνταν παθητική πράξη.

Πάμε παρακάτω, στο παράδειγμα για το αν ο κυρίαρχος μπορεί να είναι παθητικός :
Αν σε δέσω και σου φορέσω ένα φιμωτρο με ψωλαρα και κάτσω επάνω στα μούτρα σου, ενώ σου δίνω εντολές για το πότε και πώς κινείσαι, αν βογγας, αν εκφράζεις πόνο κλπ, έχουμε έναν υποτακτικο, εσένα, κι έναν Κυριαρχο, εμένα κι ας τον παίρνω από εσένα. Το κάνεις επειδή το λέω εγώ κι αυτό με κάνει Κ.

Και αυτό καλέ μου φίλε λύνει την απορία του κυρίου που ξεκίνησε το νήμα.