Η μικρή Αφέντρα

Αυτή η ιστορία που θα σας διηγηθώ βασίζεται σε πραγματικά περισταικά, απλά έχω ανακατέψει το χρόνο, τους χώρους και τα πρόσωπα για να είναι σα μυθιστόρημα, για αυτό το λόγο δεν το έβαλα στο experiences, δε θα ήταν σωστό.

 

1. Η γνωριμία

Τη γνώρισα εντελώς τυχαία σε ένα χώρο που δε θα το περίμενα. Ήταν μια καφετέρια, αρκετά καλή, όπου πήγαινε αυτό που λέμε "καλός κόσμος". Ωραία μουσική, πολύ όμορφη διακόσμηση και πολύ καλός καφές. Εκείνη την ημέρα είχα πάει με τους φίλους μου, έτσι για πιούμε ένα καφεδάκι και να συζητήσουμε τα παλιά. Τον τελευτείο καιρό το είχαμε κάνει στέκι.

Μετά από αρκετή ώρα ήρθε η γνωστή "επιπλοκή" του καφέ και πήγα στην τουλέτα. Κάτι σκφτόμουν, εκείνο τον καίρο είχα κάποια προβλήματα με τη δουλειά μου, και έκανα λάθος, κόντεψα να μπω στις γυναικείες τουλέτες. Ακριβώς τη στιγμή που έβγαινε από αυτές μια γυναίκα, αυτό που λέμε μινιόν: όχι ψηλή, πολύ λεπτή, όμορφη, σα μια κουκλίτσα. Το εμπόδιο στο να μπω στο χώρο με ανάγκασε να σηκώσω το κεφάλι μου. Τότε αντίκρισα ένα βλέμα που διαπερνόύσε το μυαλό μου και το νέκρωνε. "Συγνώμη", είπε και κατέβασα το κεφάλι. Δεν άντεχα να τη βλέπω κατάματα.

Η αλήθεια είναι ότι μου θύμισε μια παλιά ιστορία που είχα, μια Αφέντρα η οποία έμοιαζε σε αυτή τη γυναίκα, όσον αφορά στο βλέμμα. Μου ξύπνησε μέσα μου το έντσικτο του σκλάβου! Έκανα να φύγω, όταν άκουσα τη φωνή της. Μιλούσε αργά-αργά και τόνιζε συλλαβή προς συλλαβή, ο τόνος της δε δεχόταν αντίρηση. "Δεν πειράζει. Αλλά, ήθελα να σε ρωτήσω, πάντα έτσι σκύβεις το κεφάλι στις γυναίκες;". Το "όχι" ακούστηκε τόσο διστκατικό που έμοιαζε με ένα φοβισμένο "ναι". "Καλά, πάρε αυτό και τηλεφώνησέ μου αύριο ακριβώς στις 6.00 το απόγευμα", λέγοντας αυτά τα λόγια και αφού έπιασα το χαρτί στο αέρα, σχεδόν εξαφανίστηκε. Μου έμοιαζε σαν Αφέντρα ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Από την άλλη, το χαρτί είχε απλά έναν αριθμό τηλεφώνου, ένα κινητό, ήταν η εποχή που τα κίνητα έκαναν δειλά-δειλά αισθητή την παρουσία τους.

Την άλλη μέρα στις 6.00 μ.μ. ακριβώς την πήρα τηλέφωνο. Συστήθηκα με τέτοιο τρόπο που να θυμηθεί το περιστατικό. Γρήγορα το ανακάλεσε από τη μνήμη της και με ένα "Α, ναι", λίγο χαρούμενο, αλλά πολύ σοβαρό, έδειξε ότι δε με είχε ξεχάσει. Αμέσως μετά μου είπε σα διαταγή στρατιωτικού: "Αύριο, τέτοια ώρα, ακριβώς έξω από το Νέον, στην Ομόνοια. Μην αργήσεις." και έκλεισε το τηλέφωνο απότομα. Ήξερε τι ήθελε. Πολύ περισσότερο, ήξερε πως να το πετύχει αυτό που ήθελε. Είχε τον τρόπο της να επιβάλεται και αυτός ήταν αποτελεσματικός.

Την επόμενη μέρα ήμουν εκεί στις 6.00 μ.μ. ακριβώς. Για να λέμε την αλήθεια, είχα πάει πιο νωρίς, είχα ακυρώσει ένα σημαντικό ραντεβού επαγγελματικό, έκοβα βόλτες γύρω, αλλά πιο μακριά, και ακριβώς την ώρα που μου είχε πει ήμουν εκεί. Το βλέμμα μου πήγαινε γύρω-γύρω και σε δευτερόλπετα εμφανίστηκε μπροστά μου, με κοίταξε και απλά ψυθίρισε: "Ακολούθα". Πήγαμε σε ένα μπαράκι, λίγο πιο μακριά, σχετικά ήσυχο. Καθίσαμε ο ένας απέναντι από τον άλλο. Έσκυψε να μου μιλήσει έτσι ώστε να την ακούω μόνο εγώ. Μπήκε κατευθείαν στο θέμα. Μου αρέσει να κυριαρχώ στους άντρες, μου είπε, και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια. Αυτό το βλέμμα ήταν η πρόσκληση για να απαντήσω και κατάλαβα ότι σήκωνε μόνο ένα "ναι" ή ένα "όχι". Πριτίμησα το δικό μου "ναι", έσκυψα το κεφάλι, όπως ακριβώς το έκανα στην Αφέντρα μου. Θα πρέπει να ήταν πολύ εκφραστικός αυτός ο τρόπος, γιατί ακούστηκε ένα "Ωραία", συνοδευόμενο από ένα "Ελπίζω να το εννοείς". Κούνησα καταφατικά το κεφάλι, χωρίς όμως να το σηκώσω και να τη δω. "Πολύ καλά", μου είπε, "βλέπω ξέρεις και τους κώδικες επικοινωνίας. Πλήρωσε, θα σε περιμένω έξω.", σηκώθηκε, πλήρωσα και όταν βγήκα έξω με ρώτησε αν μπορούσαμε να πάμε σπίτι μου για να έχει άποψη.

Εκείνη την εποχή δεν είχα μια μόνιμη σχέση και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Πήραμε ένα ταξί και σε λίγα λεπτά είμαστε κοντά στο σπίτι μου. Άνοιξα, έκανα χώρα να περάσει, μου έκανε νόημα να μπω, έκλεισε την πόρτα, με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε, τονίζοντας σχεδόν κάθε γράμμα: "Το εννοείς να γίνεις σκλάβος μου; Αν πεις το ναι, μετά δεν υπάρχει τρόπος να το μετανιώσεις." Έσκυψα ξανά το κεφάλι, το κούνησα καταφατικά, με έπιασε από το κεφάλι και με ανάγκασε να γονατίσω. "Το αν θα γίνεις σκλάβος μου, αυτό θα είναι το αποτέλεσμα του αν περάσεις τα τεστ που θα σου κάνω. Βέβαια δε θα γίνουν σήμερα. Έχω όμως να σου πω ότι αν τελικά γίνεις σκλάβος μου τότε θα πάρεις άλλο όνομα. Μου αρέσει να δίνω τρία ονόματα στους σκλάβους μου. Εσύ θα έχεις τα εξής: Σκλαβάκι, για όταν θα θέλω να με υπηρετείς. Τσούλα, για όταν θέλω να σου τα κάνω όλα. Και σκυλάκι, όταν θα έχω τα κέφια μου και θα θέλω να σε χαϊδεύω. Μόνο που αυτό, το τρίτο, θα συμβαίνει πολύ σπάνια, στο λέω."

Κοίταξε το διαμέρισμά μου, της άρεσε μάλλον, έδειξε ενδιαφέρον για τα βιβλία και για κάποιους πίνακες που είχα. Έμεινε περισσότερη ώρα στο καθιστικό, το είδε με περισσότερη προσοχή, πήγε προς το υπνοδωμάτιο. "Εδώ κοιμάσαι, φαίνεται, κλασικός εργένης. Αλλά σα σκλάβος θα είσαι πιο τακτικός, εκτός και αν θέλεις να σε τιμωρώ συχνά.", είπε και γέλασε μόνη της, μάλλον φέρνοντας στη μνήμη κάποιες παρόμοιες σκηνές. Ξαφνικά, τεντώθηκε, κοίταξε το ρολόι της, είπε ότι πρέπει να φύγει, έφτασε κοντά μου και μου τόνισε ανεβάζοντάς μου το κεφάλι έτσι ώστε να τη βλέπω: "Μόνο εμένα θα λες Κυρία, καμία άλλη. Μεθαύριο στις 10.00 το πρωί ακριβώς θα με πάρεις τηλέφωνο.", έκλεισε την πόρτα και έφυγε αφήνοντας πίσω της το άρωμά της, κάτι σαν κάρτα επισκεπτηρίου, μόνο που αυτή η κάρτα της απλωνόταν σε όλο το σπίτι και θα ήταν παρούσα για πολύ καιρό. (συνεχίζεται)

 

..με χαρα διαβαζω παλι κατι δικο σου..συνεχισε..

 

Σε ευχαριστώ Maley, απλά δε θα μπορώ κάθε μέρα. Ελπίζω να μη σε απογοητεύσω.

 

Ξέρεις κανείς πως ανεβάζουμε εικόνες εδώ;

 

..ποτε δεν με εχεις απογοητευσει..αλλωστε δεν κανω ποτε κριτικη στο το γραφεις..και μαλιστα οταν ειναι προσωπικη σου εμπειρια..

 

τις περνάς στο pc σου σε jpg, μετά πηγαίνεις στα additional options κάτω από αυτό το πλαίσιο της απάντησης, το μεσαίο είναι manage attachments και ολοκληρώνεις τη δουλειά από κει.

Καλώς μας όρισες πίσω και πολύ ωραία η ιστορία σου έχω μία αίσθηση ότι θα είναι η καλύτερή σου ίσαμε τώρα  

 

μόλις διάβασα τον τίτλο σκέφτηκα το video-clip των Ramstein με τη παραλλαγή της ιστορίας της χιονάτης..

anyway go on

 

Με κάνετε και κοκκινίζω Tender και Maley, Πάντως η κριτική (η καλλόπιστη) είναι πάντα καλοδεχούμενη γιατί βοηθά. Δεν είναι ακριβώς προσωπική μου εμπειρία είναι βασισμένη σε προσωπική μου εμπειρία.

 

Την ημέρα που μου είπε πήρα τηλέφωνο στις 10.00 το πρωί. Ξεχάστηκα και στο τέλος δεν την αποκάλεσα Κυρία. Μια μκριά σιωπή μου το θύμισε και διόρθωσα αμέσως. "Πάντως θα τιμωρηθείς, να το θυμάσαι. Θα με περιμένεις σήμερα στις 7.00 το απόγευμα στο σίτι σου. Να είναι κάθαρο και τακτοποιημένο, έτοιμο να υποδεχτείς την Κυρία σου, τσούλα.". Το τηλέφωνο έκλεισε απότομα, ως συνήθως. Το μεσημέρι βάλθηκα να τακτοποιήσω το σπίτι, να το σκουπίσω και να το καθαρίσω. Σα να περίμενα ένα πολύ σημαντικό καλεσμένο. Και όντως έτσι ήταν.

Το κουδούνι χτύπησε την προκαθορισμένη ώρα. Άνοιξα την πόρτα με σκυμμένο το κεφάλι. Μπήκε μέσα και με το άρωμά της με αναστάτωσε. Έκανε μια επιθεώρηση, σαν αξιωματικός στο στρατό, και της βγήκε ένα "τέλος πάντων", σα σφύριγμα. Κάτι δε θα ήταν καλά ή όπως έπρεπε. "Πάμε, σκλαβάκι", μου είπε. "Θα κάνουμε σήμερα shoping therapy", χαμογελούσε. Κατεβήκαμε στο κέντρο, μπήκαμε σε ένα sex shop για να αγοράσουμε κάποια πράγματα. "Μαστίγιο έχω, αλλά θα αγοράσουμε ένα ακόμα. Θέλω να ξεσκίζουν την τρυφερή σου σάρκα διαφορετικά μαστίγια." Στην τσάντα μας βάλαμε ένα dildo, ένα πώμα για των πρωκτό, clips και διάφορα άλλα.

Το ταξί μας άφησε έξω από το σπίτι μου. Ανεβήκαμε γρήγορα. Για την ακρίβεια εγώ έτρεχα, είχα μεγάλη κάψα για το τι είχε στο μυαλό της. Κάθησε στο καθιστικό. Δε μου είχε πει να είμαι στα τέσσερα, έμεινα όρθιος. Με διέταξε να βγάλω τα ρούχα μου και να μείνω μόνο με το σλιπάκι. Με έσπρωξε και με κόλησε στον απέναντι τοίχο. "Εδώ, εδώ και εδώ θα βάλεις τέσσερα άγκιστρα, φυσικά με ούπα, για να μη φύγουν. Αυτό θα γίνει αύριο. Τώρα γονάτισε. Θα σου φορέσω το κολάρο, αυτό δε σημαίνει ότι έχεις γίνει ακόμα σκλάβος.", μου είπε. Με κάλεσε να πάω δίπλα της. Σχεδόν να ακουμπάω τα πόδια της. Με το αριστερό πόδι της με έσπρωξε λίγο πίσω, μου έδωσε να καταλάβω που θα μείνω. Με το κεφάλι κάτω δεν είχα οπτική εικόνα του τι έκανε.. Την πρώτη με το μαστίγιο την ένιωσα πολύ ελαφριά. Τη δεύτερη πιο δυνατή, στην τρίτη τινάχτηκα λιγάκι, στην τέταρτη κρατήθηκα να μη φωνάξω. Συνολικά 20 φορές με μαστίγωσε για "να θυμάσαι πως θα με αποκαλείς, σκλαβάκι". Με το αιχμηρό τακούνι της γόβας της έγδερνε σιγά-σιγά την πλάτη μου. Πόναγα αλλά δε μιλούσα, ήξερα ότι ο καλός σκλάβος δεν πρέπει να επικαλείται εύκολα το έλεος.

"Μάλλον μου κάνεις. Όμως θα πρέπει να σου πω κάτι.", με το χέρι της ανασήκωσε το κεφάλι μου. Την κοίταζα πλέον στα μάτια. Άρχισα να φοβόμουν. Τι θα έπρεπε να κάνω; Είχε ήδη δημιοργηθεί μια ατμόσφαιρα, ειδικά με τη μακρά σιωπή της. "Έχω μια καλή ερωτική σχέση και δε θέλω να τη χαλάσω. Δεν ψάχνω ερωτικό σύντροφο, αλλά σκλάβο. Έγινα σαφής;". Χωρίς να περιμένει απάντηση συνέχισε και μου προσδιόρισε τι ακριβώς θέλει. Υπακοή και πειθαρχία, πλήρη υποταγή. Θα μάθαινε να διαβάζω τις χειρονομίες της. Μου έδειξε την μπότα της και άρχισα με τη γλώσσα μου να την καθαρίζω. Με σταμάτησε, σηκώθηκε και με διέταξε αύριο πρωί-πρωί να της δώσω περιπληπτική αναφορά του τι έκανα όταν πλέον θα είχε φύγει. Έφυγε όπως ήρθε, σα σύφουνας. (συνεχίζεται)

 

Επανήλθες δυναμικότατος και πάλι κάνοντας αισθητή την παρουσία σου.....ευχαριστούμε για τα όσα μοιράζεσαι μαζί μας με το δικό σου ξεχωριστό τρόπο. Να'σαι καλά  

 

Σε ευχαριστώ zoyzoy, αν μπορείς βάλε καμιά φωτό.