Θηλυκός Οργασμός

Απάντηση: Θηλυκός Οργασμός

Ο Weininger ήταν ισραηλίτης.

Επίσης ήταν ίσως ο πρώτος που εισηγήθηκε στη σύγχρονη εποχή την ιδέα του ότι δεν υπάρχει καθαρός τύπος αρσενικού ή θηλυκού παρά μίξεις των δύο πόλων σε διάφορες αναλογίες (ένα βήμα παραπέρα από τη θέση του Αριστοφάνη στο Συμπόσιο).
Όσο κι αν φαινομενικά αποτέλεσε στόχο του φεμινιστικού κινήματος, στην πράξη κάποια από τα leitmotif του πέρασαν στο δεύτερο κύμα του φεμινισμού δια της πλαγίας οδού (με τρόπο ανάλογο με το κεντρικό θέμα της παγκόσμιας μητριαρχίας του Bachofen, θέση που επίσης δεχόταν ο Weininger - και η οποία φυσικά σήμερα έχει καταρριφθεί).
Ο λεγόμενος αντισημιτισμός του ήταν σε επίπεδο πολύ βαθύτερο από τις συνήθεις αντισημιτικές κραυγές της άκρας δεξιάς.
Αντίστοιχα η στάση του απέναντι στους αφρικανούς δεν διαφοροποιούνταν σε τίποτε από την αντίστοιχη στάση του Μαρξ, του Ένγκελς ή του Δαρβίνου. Ήταν το κλίμα της εποχής τέτοιο.

Από την άλλη βέβαια, ο Weininger μαζί με τον έτερο ισραηλίτη αυτόχειρα, τον Michelstaedter αποτέλεσαν βασικές επιρροές του Evola, που κριτίκαρε τον φασισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό από τα δεξιά (εννοείται η δεξιά του 1789) σε τέτοιο βαθμό που έπεσε σε δυσμένεια έναντι του Φασιστικού Κόμματος και των γερμανικών SS λόγω των ακραίων υπέρ-φασιστικών θέσεών του και που μετά τον πόλεμο αποτέλεσε τον πνευματικό πατέρα της ιταλικής νεοφασιστικής τρομοκρατίας.

Μπάι δε γουέι, πιθανό να σας ενδιαφέρει το βιβλίο του Evola, Μεταφυσική του Φύλου (εκδόσεις Οξύ, αν θυμάμαι καλά) που σε πολλά αντηχεί τον Weininger, αν και κατά τη γνώμη μου ο Evola είχε πολύ πιο ενδιαφέρουσα, συνθετική και επικίνδυνα γοητευτική σκέψη - κι έχει και ειδικό κεφάλαιο για τον σαδομαζοχισμό, με τη θέση του να συνοψίζεται στο ότι ο σαδομαζοχισμός και η σεξουαλική διαστροφή εν γένει αποτελούν πολύ πιο καθαρή εκδοχή του οντολογικού έρωτα, διότι έχουν ξεφορτωθεί την τεκνοποιία, τον ηδονισμό και τον συναισθηματισμό.

Ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης του Geschlecht und Charakter είχα εντοπίσει πριν από χρόνια στη βιβλιοθήκη ή του Ινστιτούτου Γκαίτε ή του Γαλλικού Ινστιτούτου (δεν θυμάμαι πια), αλλά δεν το τσίμπησα, γιατί τότε έψαχνα για παλαιά αλχημικά συγγράμματα κι επιπλέον δεν ξέρω καλά γερμανικά. Μαλακία μου.

Φυσικά, η δική μου γνώμη είναι ότι οι ανωτέρω ήταν έξοχοι, ευρυμαθείς και χαρισματικοί νόες, πλην όμως dilettanti και ως εκ τούτου ναι μεν πολύ ενδιαφέροντες από αισθητική άποψη, αλλά πολύ επικίνδυνοι, διότι, λόγω του χαρισματικού ύφους τους, εύκολα παγιδεύουν στο δίχτυ τους κι οδηγούν σε νευρώσεις τον αναγνώστη που θα τους πάρει στα σοβαρά. Κι αυτό το ξέρω από πρώτο χέρι.


...