Ιδού η Ρόδος, άνευ πηδήματος

Στην εργασία μου , είμαι σκληρή κι τελειομανής. Δεν μου αρέσουν οι παρατηρήσεις.
Αυτό όμως στους προϊσταμένους γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης. Ειδικά από τον διευθυντή που φροντίζει να κάνει επίδειξη θέσης.

 

Ίσως υπήρξαν και άλλες, αλλά στο μυαλό μου είναι μία χαραγμένη η συνθήκη στην οποία λειτούργησα με όρους άτεγκτης στρατιωτικής πειθαρχίας: οι επαγγελματικές εξετάσεις που πέρασα πριν ένα χρόνο.

Ήταν αυτή ακριβώς η «αυστηρή, άκαμπτη δομή, εκείνο το “συγκεντρώσου και εκτέλεσε”» που ανέφερε η @mpaxari, ήταν αυτό ακριβώς «το "performance mode" που ενεργοποιήθηκε, αυτό το "now we need to deliver"» που ανέφερε η @margarita_nikolayevna.

Ήταν μια άχαρη κι επίπονη διαδικασία που έπρεπε να συνδυαστούν προγραμματισμός, αντοχή στο διάβασμα, επιμονή και στοχοπροσήλωση , παράλληλα με τρία έφηβα τσόφλια και 24ωρες εφημερίες και δουλειά και υποχρεώσεις και κούραση.
Ήταν μια προσομοίωση hell week που όμως δεν κράτησε μια βδομάδα, αλλά μερικούς μήνες που φαίνονταν ατελείωτοι.

Ήταν επίσης κι Εκείνος…
Μια Σταθερά Ακλόνητη σε όλα αυτά, ένα μαστίγιο και ένα καρότο… και μια φράση Του που με έκανε να πεισμώσω σε βαθμό υπερφυσικής προσπάθειας.

Ένα κατεξοχήν διανοητικό ταξίδι επιμονής και συνεχούς πάλης με τον φόβο της αποτυχίας και με το λύγισμα της κούρασης.

“Success is not for the talented, is for the persistent”

Είναι πραγματικά ενδιαφέρον πώς κάποια πλαίσια πλέκονται μεταξύ τους και πώς αυτή τους η σύνδεση αφήνει μαθήματα και παρακαταθήκες ζωής..

 

Γενικά θεωρώ αναπόφευκτο ότι θα περάσουν στοιχεία του bdsm και σε άλλους τομείς της ζωής μας, καθώς πρόκειται για τον ίδιο χαρακτήρα σε διαφορετικό περιβάλλον.
Tα στοιχεία που μας απαρτίζουν, είναι κοινά τόσο στο bdsm όσο και στις υπόλοιπες πτυχές της ζωής μας.

Από την οργάνωση των mail και των συναντήσεων της ημέρας, μέχρι τη διαχείριση κρίσεων/λαθών από άτομα της ομάδας, όλα έχουν τον ίδιο πυρήνα: τον έλεγχο

2 απλά και σύντομα παραδείγματα:

1. daily routine
- πρωινή οργάνωση mail/tasks και διαμοιρασμός tasks
- οργάνωση του πλάνου εκπαίδευσης νέων συναδέλφων

2. διαχείριση προβλημάτων & ανθρώπων
- Εκπαίδευση των συναδέλφων για το πως θέλω να λειτουργεί η ομάδα, best practices & κόκκινες γραμμές
- Επίβλεψη και επιβεβαίωση ότι τηρούνται τα συμφωνηθέντα
- Καθοδήγηση στο χτίσιμο υγιούς εργασιακής καθημερινότητας
- Υποστήριξη της ομάδας (ηθικά και τεχνικά) προκειμένου να επιλυθεί το εκάστοτε πρόβλημα

(Ελπίζω να μην έχω βγει off topic)

 

@Ritual Είστε, δυστυχώς, εκτός του ζητουμένου. Οριακά μεν, αλλά εκτός, καθώς το ζητούμενο ειναι το μοιρασμα πολύ συγκεκριμένων βιωμάτων / εμπειριών, ενώ η αναρτησή σας είναι μάλλον αόριστη.
Παρά ταύτα όμως, το κείμενό σας είναι συντεταγμένο και η γραφή σας ευγενική και για τούτα σας ευχαριστώ για την συμμετοχή.

Σε αντίθεση η ανάρτηση #7, πιο σωστά το σχόλιο #7, ουδέν προσφέρει πλέον της απρέπειας. Η δυνατότητα για edit θα ήταν επιλογή προς την ορθή κατεύθυνση.

 

@Marqui

Η πρόθεσή σου να εξετάσεις τη λειτουργικότητα της Δομής Μ/μας σε περιβάλλοντα εκτός BDSM είναι, θεωρητικά, ευπρόσδεκτη. Ωστόσο, ο τρόπος που έθεσες την ερώτηση και η κατεύθυνση που έχει λάβει η συζήτηση, αποκαλύπτει μια θεμελιώδη αντίφαση που οφείλω να επισημάνω ως ένα άτομο του οποίου η ύπαρξη καθορίζεται από τη Θέση, όχι από τον ρόλο.

Το νήμα σου έχει πέσει στην παγίδα της νοηματικής μετατόπισης από την αμετάκλητη Θέση στον ευέλικτο Ρόλο, κάτι που υποδηλώνει μια άγνοια της πραγματικής ουσίας του Total Power Exchange (TPE) και της ασυμμετρίας γενικότερα.

Η ερώτησή σου ζητά την περιγραφή ενός βιώματος που αντιμετωπίστηκε "υπό τους όρους της Κ/υ θέσεώς Σ/σας". Αυτή η διατύπωση είναι φιλοσοφικά αδόκιμη και οδηγεί αναπόφευκτα σε αντιφατικά συμπεράσματα.

Η Θέση στο TPE είναι η μόνιμη, αδιαπραγμάτευτη δομή της σχέσης (Κυρίαρχος / slave). Δεν είναι μια συμπεριφορά που υιοθετείται ή αφαιρείται κατά βούληση, σαν ένα «επαγγελματικό κοστούμι» που φοράς το πρωί. Ένα slave με συνείδηση της Θέσης του δεν μπορεί να «μπει σε Κ mode» ή να «υιοθετήσει ρόλο Κυρίαρχου» σε ένα mainstream πλαίσιο. Η Θέση του slave παραμένει σταθερή και αμετάβλητη απέναντι στον Κυρίαρχό του, ανεξάρτητα από το αν κατέχει διευθυντική θέση στην εργασία του. Αν το TPE ήταν μια επιλογή ρόλων, τότε δεν θα ήταν Total Power Exchange. Θα ήταν ένα αδύναμο, συμμετρικό παιχνίδι εναλλαγής ρόλων, που θα έβρισκες σε οποιοδήποτε εγχειρίδιο διαπροσωπικών σχέσεων της «πρώτης δημοτικού». Αυτό που εσύ ερμηνεύεις ως «υιοθέτηση ρόλου Κ/υ», δεν είναι η Θέση. Είναι η εσωτερίκευση των Χαρακτηριστικών της Θέσης: η πειθαρχία, η στοχοπροσήλωση και η αποδοτικότητα. Ένα slave κάνει καλά τη δουλειά του (όπως στην περίπτωση της πανδημίας ή των εξετάσεων) όχι επειδή έγινε Κυρίαρχος, αλλά επειδή υπακούει στις απαιτήσεις της δομής, μεταφέροντας την ακλόνητη συνέπεια της Θέσης του. Το να το ονομάζεις αυτό «Κ mode» είναι σαν να λες πως ο λογιστής που καταγράφει με ακρίβεια τα έξοδα ενός Κυρίαρχου ενεργεί ως Κυρίαρχος επειδή... κάνει καλά τη δουλειά του.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν τα μέλη προσπαθούν να εφαρμόσουν τις συμπεριφορές που απορρέουν από τη Θέση σε ένα εξωτερικό περιβάλλον που δεν αναγνωρίζει τη δομή Μ/μας. Η εμπειρία που κατατέθηκε, όπου η υιοθέτηση συμπεριφοράς Kυρίαρχου σε εξωτερικό περιβάλλον οδήγησε σε μακροπρόθεσμη υπονόμευση και άρνηση αναγνώρισης των κινήτρων, είναι η καλύτερη απόδειξη του λάθους σου.

Στο TPE, η πειθαρχία εκφράζεται μέσα από την εμπιστοσύνη και τους κανόνες ασφαλείας (το ρυθμισμένο feedback).

Στο mainstream περιβάλλον, η ίδια συμπεριφορά ερμηνεύεται ως αλαζονεία, έλλειψη ενσυναίσθησης ή αυθαιρεσία.

Όταν η τακτική της Θέσης μεταφέρεται, αλλά απουσιάζει η αμοιβαία αποδοχή και οι δικλείδες ασφαλείας, ο ρόλος του Κυρίαρχου γίνεται απλώς εκφοβισμός και η συμπεριφορά του slave απλώς εκμετάλλευση, όπως ακριβώς συνέβη όταν η υποτακτική συμπεριφορά στην εργασία οδήγησε σε υποτίμηση της αξίας.

Η λειτουργικότητα του TPE εξαρτάται από την ακλόνητη Θέση και τη σαφήνεια των ορίων της. Μόλις το TPE μετατραπεί σε ένα πλαίσιο ρόλων, χάνει την αξιακή του βάση και γίνεται δυσλειτουργικό , οδηγώντας σε σύγχυση και καταστροφή του ατόμου που επιχειρεί τη μεταφορά.

Η σύγχυση μεταξύ Θέσης και Ρόλου @Marqui αποδεικνύει ότι η αντίληψη για το TPE παραμένει, ακόμα και για εσένα, ένα σύνολο συμπεριφορών και όχι μια αμετάκλητη δομική πραγματικότητα.

de7

 

@de7 (ως αφορμή, αλλά ισχύει και @all)

Θα περιοριστώ παρακάτω στο M/s που ως ΤΡΕ δεν έχει (ακόμη) ξεχειλώσει επαρκώς, τουλάχιστον όσο το Κ/υ που σφυροκοπείται ανελέητα με το "καροτοστίγιο" της ιδιοτιμής τα τελευταία 15-20 χρόνια.

Υποθέτουμε εύλογα ότι μια σχέση M/s υλοποιεί στο έπακρο δυνατόν μια ταυτοτική αυθεντικότητα για τα μέλη της. Με την έννοια του είμαι αυτό που ζω ΚΑΙ ζω αυτό που είμαι.

Τα μέλη της σχέσης όμως βρίσκονται εν κοινωνία (και δη, αστική), συνεπώς τρίβονται διαρκώς με εξουσιαστικούς κανόνες συμπεριφοράς, σε βαθμό καφκικού πλέγματος, και μάλιστα σε (ψευδο)δυναμικές ιεραρχίες που η ίδια η κοινωνία επιπροσθέτως καλαφατίζει με στρώσεις μέικ-απ δήθεν αξιοκρατικών και -πάντα!- εν δυνάμει εναλλάξιμων ρόλων που υπηρετούν μια κάποια λειτουργικότητα (του ποιανού; μεγάλη κουβέντα).

Βρίσκετε σε αυτήν την τριβή κάποιο πρόβλημα; κάποια πιθανή δυσκολία προσαρμογής; Ειδικότερα: η προσαρμοστική υιοθέτηση "κόντρα" συμπεριφορών, μπορεί και πρέπει να βιώνεται ως "βίωμα"; Ή είναι κάτι άλλο; Κλονίζει ή έστω ροκανίζει αυτή η τριβή την ταυτοτική αυθεντικότητα που προσφέρει το κουκούλι της σχέσης;

Ετι περαιτέρω, η κοινωνία που ζούμε δεν τυχαίνει να είναι αξιακά ουδέτερη απέναντι στους δύο ενεργειακούς πόλους του M/s. Σε πρώτο επίπεδο, προμοτάρει επιθετικά την Κυριαρχική θέση έναντι της υποτακτικής, καθολικά. Και σε δεύτερο, έμφυλα.

Γεννούν αυτές οι αξιακές κατηχήσεις επιπρόσθετα προβλήματα προσαρμογής, μέχρις εσωτερικής διάσπασης;

Ή αρκεί στην καθημερινότητα η εσωτερίκευση της συνέπειας θέσης (όπως παρουσιάστηκε παραπάνω από αρκετά μέλη) για την διατήρηση του αυθεντικού βιώματος;

Dream

 

Επιτρέψτε μου ένα χιουμοριστικό διάλειμμα, καλοκαίρι πάνω από 15 χρόνια πριν, αφού διάφορες συμπτώσεις είχαν επιτρέψει να περάσει ο αναγκαίος χρόνος ώστε να αποχρωματιστεί από μελανιές η περιοχή του στήθους, βρίσκω την ευκαιρία να πάω για την πρώτη μου μαστογραφία. Με βάζουν στον μαστογράφο και με ρωτούν αν πονάω, εκεί που μου έκαναν την εξέταση. Τους λέω όχι, αφηρημένα κιόλας, σκεπτόμουν άλλα πράγματα. Τους νιώθω να απορούν. Μου κάνουν τις εξετάσεις και καθώς έβγαινα από το χώρο τους ακούω να φωνάζουν με κάποια αίσθηση επείγοντος "παιδιά θέλουμε σέρβις για το μηχάνημα, οι φωτογραφίες βγήκαν σωστά αλλά αρχίζει να παύει να πιέζει!"

Θέλω να πω με αυτό... αργότερα διότι τώρα έχω μια δουλειά