Καμαρωτά περνούν...

Τώρα, σε μερικούς θα φανεί "ελαφρύ" αυτό το θέμα, αλλά το γεγονός είναι οτι δύο διαφορετικοί ψυχοθεραπευτές μου έκαναν την ίδια ερώτηση όταν τους περιέγραψα τις φαντασιώσεις Επιβολής / Υποταγής (Domination / Submission που έλεγε και η γιαγιά μου) που έχω.

Πως έδεσαν όλα αυτά με τη στρατιωτική σας θητεία;

Υπάρχουν περιστατικά που πηραν άλλο χρώμα μέσα στο μυαλό σας; Περιστατικά που θυμαστε και χαμογελάτε πονηρά; Περιστατικά που τα θυμάστε και σας γυρίζουν τα άντερα;

Αν η λήψη και εκτέλεση διαταγών έχει ερωτική χροιά για σας (όπως έχει για μένα), μήπως η μη συναινετική λήψη και εκτέλεση διαταγών απο άτομα που δε γουστάρατε (ή που δεν είχαν καν το φύλο που θα θέλατε) είχε μια χροιά βιασμού;

Μήπως ο παραπάνω συλλογισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απαλλαγή των BDSMers από τη στρατιωτική υποχρέωση; (Καλά ντε, μη βαράτε, μια ιδέα έριξα...)

Προσαρμόσατε στοιχεία από τα πρωτόκολλα και τους κανονισμούς του στρατού στο D/s; Πως σας φάνηκε που ορκιστήκατε "υποταγή εις τους ανωτέρους" σας; Ή καταφέρατε να αποχρωματίσετε τη λέξη; Είμαι ο μόνος που το άκουσμα της λέξης Υποταγή με κάνει να τρέμω;

Είχατε πριν καταταχτείτε φετίχ με στολές; Αν όχι, μήπως αποκτήσατε; Αν ναι, μήπως τις σιχαθήκατε;

Αν είστε άντρας, υποτακτικός και straight, και ήσασταν απλώς στρατιώτης, πώς είδατε το γεγονός οτι όλες οι γυναίκες ήταν ανώτερές σας; (Female Supremacy). Αν έχετε κυριαρχικό χαρακτήρα (στο BDSM πάντα) και ασκήσατε εξουσία (ως βαθμοφόροι ή "παλιοί") πως νιώσατε; Μήπως βάλατε κάποιον να κάνει κάμψεις μπροστά στα πόδια σας; Μήπως σας άρεσε; Μήπως νιώσατε ενοχές που σας άρεσε;

Υπάρχουν εδώ γυναίκες που υπηρετούν (ουπς) στο στρατό και θα ήθελαν να φορέσουν τη στολή και να τους γυαλίσω τις αρβ.. έεε.. συγγνώμη, παρασύρθηκα.

Υπάρχουν εδώ γυναίκες που υπηρετούν (αντε πάλι) στο στρατό και θα ήθελαν να μας πουν τη γνώμη τους;

Αν δεν έχετε πάει ακόμη στο στρατό, πως φαντάζεστε οτι θα το αντιμετωπίσετε, δεδομένων των ερωτικών σας προτιμήσεων;

Υ.Γ. Το thread αυτό, ευκολότατα μπορεί να εξελιχθεί σε "λέμε ιστορίες με καραβανάδες"! Ας μη γίνει έτσι.

 

Στρατός, στολές, γαλόνια, αξιωματικοί!!
Α πα πα πα. Αντιερωτικό. Αλεργία.

Ναι ξερω, σε αλλους αρέσει. Θα δείξω ... "ανοχή" στο διαφορετικό  .

 

κι εμενα ποτέ δεν μ ελκυσαν οι στολες..οποιου στρατου κι αν ηταν..κοκκινου , μαυρου , μπλε ή γκρι..

Ποτε μου δεν καταλαβα τι βρισκουν στους ανδρες που φορουν στολη...οι φιλες μου ελιωναν..εγω εμενα (και μενω) παγερα αδιαφορη...ασε που ξυπναει κι ο κακος μου εαυτος και θελει σαν κακο παιδι να τους βγαλει τη γλωσσα 

 

(xαχα..) Ζinia, βγάλε εσύ τη γλώσσα, να πάρω τη σφεντόνα...

Τα ράσα κάνουν τον παπά;

Γη και ύδωρ, χωρίς καμιά διάθεση να υποτιμήσω την προτίμησή σου, έχω την εντύπωση ότι στην πλειονότητα τους οι ένστολοι που προσπαθούν να επιβάλλουν την εξουσία μέσω της στολής, πρέπει να έιναι αρκετά ανασφαλείς, ενοχικοί άνθρωποι και σίγουρα χωρίς ίχνος ερωτισμού.

 

RE: RE: Καμαρωτά περνούν...

Δεν είπα οτι είναι η προτίμηση μου. Τα περισσότερα απο όσα περιέγραψα (συμπεριλαμβανομένων των στολών) δεν μου αρέσουν. Έθεσα ένα θέμα για τις όποιες αλληλεπιδράσεις των φαντασιώσεων Power Exchange που έχουμε μέσα μας με το "πραγματικό" και καθε άλλο παρά συναινετικό Power Exchange του στρατού. Η στολή είναι μία μόνο από τις "παραμέτρους" του θέματος και μάλιστα τελείως επιφανειακή. Μίλησα για φαντασιώσεις, σκέψεις, συναισθήματα...

 

Νομίζω κι εγώ ότι έχει καλό λόγο να αναζητά να καταλάβει αυτόν τον συσχετισμό ο gh kai ydwr.

Ας μην ξεχνάμε τον ρόλο που έπαιξε η Οld guard στη διαμόρφωση του σύγχρονου BDSM lifestyle.

Τώρα για μένα, όπως και για πολλές γυναίκες, το θέμα είναι terra ingognita.

Ό/οποια συνεισφορά είναι πάρα πολύ ευπρόσδεκτη  

 

Καταλαβαίνω τις zinnia & llazouli, γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να νιώσω τις σχέσεις εξουσίας με την θεσμική τους μορφή.

Στο στρατό πήγα ήδη πολύ μεγάλος, κάτι που μου έδεινε αβαντάζ. Υπηρέτησα μια 'κανονική' θητεία (στα βύσματά μου, τους έπεσε η καραβάνα, όταν το μόνο που τους ζήτησα ήταν να είμαι σε όλη τη θητεία κοντά σε νερό - ποτάμι, λίμνη ή θάλασσα) κι έτσι είχα τη χαρά να ζήσω τη βλακεία σε όλο της το μεγαλείο.

Δεν με άγγιξε τίποτα από όσα συνέβαιναν, εκτός από το γέλιο που έριχνα μερικές φορές που άνθρωποι έπαιρναν ανοίκεια ύφη τα οποία δεν μπορούσαν να "υποστηρίξουν" όπως θα έλεγε ένας σύγχρονος στυλίστας για κάποιο κοντό, κολλητό μαύρο φορεματάκι που φορά μια χοντρή.

Στις γυναίκες στο στρατό φέρθηκα όπως θα φερόμουν και εκτός αυτού και καμμιά τους δεν προσπάθησε καν να με "υποτάξει". Τουναντίον.

Και πριν και αργότερα, με προϊσταμένους, διευθυντές, καθηγητές, δηλ. θεσμικά ψηλότερους στην ιεραρχία από μένα, δεν ένιωσα ποτέ πως ήμουν θέσει κατώτερος. Αλλά να μην παρεξηγηθώ: μπορώ να κλείσω τα μάτια και να πω απνευστί πέντε ονόματα ανθρώπων στον κόσμο από τους οποίους είμαι φύσει κατώτερος και δεν θα μπορούσα να τους φτάσω όσο κι αν προσπαθούσα, όσο κι αν είχαν γίνει αλλιώς τα πράγματα. Ο ένας, είναι συνταξιούχος θυρωρός.

Γενικά, νομίζω πως η στάση εξουσίας απέναντι στα πράγματα που έχει ο καθένας είναι ένα πράγμα που το αποπνέει, ακόμη και πριν μιλήσει. Στα όρια της μεταφυσικής, είναι κάτι σαν αύρα. Δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε και να το δημιουργήσει μια στολή.

Σε επίπεδο "παιχνιδιού" βέβαια, οι στολές δίνουν την δυνατότητα να γίνεις αυτό που θέλεις / είσαι και δυσκολεύεσαι να εκφράσεις. Μέχρι να βρει κανείς πιο άμεσο τρόπο, καλοδεχούμενες.

 

Aν και μεγαλωσα βλέποντας μονο πολεμικες ταινιες (αυτη τη Μαχη των Αρδενων την ειδα 4 φορες)

Αν και επεδιωξα να υπηρετησω σε "σκληρό" σωμα (για αντρες) ...

μονο οταν πηγα στο στρατο καταλαβα οτι όλοι αυτοι οι "ενστολοι" ειναι αξιοθρηνητα πλασματα..

Εκτος αν κανεις εχει σαν φετιχ τα στρατιωτικα ρουχα..αλλα μονο τα ρουχα..γιατι το περιεχόμενο ειναι της πλάκας

 

Στρατός: Mία καταπληκτική εμπειρία που ατυχώς ο γυναικείος πληθυσμός μας δεν έχει την δυνατότητα να ζήσει. Εκεί που τα αγόρια γίνονται άνδρες!
Εκεί που αρχίζει ο στρατός σταματά η λογική, πιστεύω ότι η πλειοψηφία θα συμφωνήσει.
Αλλά έλεος, όχι άλλες ιστορίες από την θητεία σας )προλαμβάνω τυχόν βιαστικούς.

 

Εγώ αν ομολογήσω ότι θα γούσταρα να πάω στρατό, θα με πείτε μαζοχίστρια;
Ήθελα να γίνω στρατιωτικός γιατρός αλλά δεν πέρασα τις εξετάσεις. Τώρα θα ήμουν, ανθυπολοχαγός. Έτσι και αλλιώς όλο διαταγές είμαι. Αυτοί χάνουν!

 

Μετά το τέλος της στρατιωτικής θητείας όχι μόνο δεν απέκτησα φετίχ κλπ αλλά σιχάθηκα τη βρωμιά, την υποκρισία και την ανανδρία όλων εκεί μέσα. Διαταγές και αυστηρότητα από τη μετριότητα και από κομπλεξικά αγράμματα «ανθρωποειδή».
Μπήκα με "υψηλό εθνικό φρόνιμα", σχεδόν πατριώτης και βγαίνοντας κατάλαβα τη ματαιότητα όλων.
Λένε πως ο στρατός σε προετοιμάζει για την κοινωνία αργότερα. Λοιπόν έχουν 100% δίκιο.

 

Ο Lost boy πιστευω οτι εδωσε το πραγματικο στιγμα της εννοιας του στρατου!Ο στρατος ειναι μια μικρογραφια της κοινωνιας μας με ολα τα καλα και τα κακα της.Το θεμα ειναι πως επειδη εμεις ειμαστε υποχρεωμενοι να παμε σε καποιους τους ερχετε βαρυ.Υπηρετησα σε μια 'αντρικη' μοναδα(Ε'ΜΚ για τον Maley)και αυτο που μου εμεινε ειναι πολλες ιστοριες και περιστατικα που τα θυμαμαι νοσταλγικα και με κανουν να γελω και καποιες αξεχαστες στιγμες και εμπειριες!