Κυρίαρχοι αναρχικοί - αυτόνομες υποτακτικές

Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του site είναι ότι λειτουργεί και ως "λέσχη" θεωρητικών αναζητήσεων, για τα θέματα της Κυριαρχίας και της Σεξουαλικότητας.
Αλλά γιατί να είναι κλειδαμπαρωμένη ομάδα "αριστοκρατών" της διανόησης;;
Ο γέροντας του slave-shadow μπορεί να μην καταλάβαινε γρι από όσα γράφουμε εμείς, αλλά μάλλον είχε κατανοήσει περισσότερα.
Είναι κρίμα, κάποιες περιστασιακές έριδες μετά "ομοβροντιών" να δυναμιτίζουν τις συζητήσεις.
Το ΑρχειοΠριαπιστικό κίνημα θα προχωρήσει σε διαγραφές αν ο λικβινταρισμός αρχίσει να διαβρώνει τους κόλπους του.
Οι μαζικές μονομελείς οργανώσεις μας πρέπει να συνεργαστούν.

Υ.Γ. Η γνώση, άλλωστε, πολλές φορές αποξηραίνει τη σκέψη.
Ο ειδήμων δεν είναι απαραίτητα σοφός.
Υ.Γ.2 Λάρα, η αντίφαση που εντοπίζεις οφείλεται σε έναν ακόμη από τους διχασμούς, όσους σε κάθε σφαίρα του βίου συγκροτούν την ύπαρξη μας.

 

Επικροτώ. Θα ήντο δε θαυμάσιο αν το είχες εξ αρχής αντιληφθεί.
Εξαιρώ την αναλαμπή θαυμάσιου hummor: 'και δεν θα ανεχτώ δεύτερο...'

Επί της ουσίας το λοιπόν.

Η κάθε επανάσταση ως κίνητρο έχει την αντικατάσταση της καθεστηκύιας τάξης με κάποια άλλη, αφού πρώτα συντελεσθεί όλεθρος της υπάρχουσας - χαρακτηριστικά οι περισσότεροι ακροαριστεροί φαντασιώνονται κρεμάλες στο σύνταγμα για αστούς, παπάδες και ρεφορμιστές (τα παλούκια δε φελούν- αρκετοί θα τα εύρησκαν της αρεσκειάς ντως). Κι αν ευαγγελίζονται την αταξική κοινωνία, κατέχουν καλά (ακόμη κι οι πλια ιδεαλιστές μεταξύ ντως) πως μια νέα νομενκλατούρα θα αναλάβει. Πολλοί εξ αυτών, ανομολόγητα, προβάρουν ήδη τη στολή του κομισσάριου. Φυσικά οι διακυρήξεις της επανάστασης ξομπλιάζουν μια ιδεατή κατάσταση αταξικής και δίχως διακρίσεις κοινωνίας, ευαγγελίζονται τον ερχομό του άσπιλου ήθους, της δικαιοσύνης και του ουμανισμού στην εξουσία. Ο γέρων, έχων προφανώς άπλετη και μάλλον πικρή πείρα, κάτεχε όλα ετούτα δίχως να έχει (εικάζω) μελετήσει πολιτική ιστορία.

Το βιωματικό παράδοξο που έθιξε η lara[E-p] δεν είναι, θαρρώ, τόσο δυσερμήνευτο. Η ειδοποιός διαφορά είναι το 'αυθαίρετο'. Η αποδοχή εξουσίας από άτομο που αναγνωρίζεται ως ανώτερο δεν έρχεται σε αντίθεση με την φύσει και θέσει αντίδραση που αυθόρμητα σου γεννά η αυθαίρετη επιβολή. Η εκούσια υποταγή σε κάποιον που κρίνει πως τη δικαιούται είναι, βάσει αυτής της λογικής, κατανοητή. Μοιάζει σε κάποιο βαθμό με την αποδοχή των κελευσμάτων κάποιας ιδεολογίας ή πίστης (της όποιας) φρονείς πως σε εκφράζει.

Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι η πιθανή αντιεξουσιαστική ιδεολογία των υποτακτικών. Όπως στο παραπάνω παράδειγμα, κάποια εκ των εκφάνσεων της αυτής ιδεολογίας κρίνεται εν μέρει συμβατή με την υποτακτική φύση. Πάραυτα, θεωρώ το ως μεμονωμένη περίπτωση και εξαίρεση στον κανόνα (θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να κατατεθούν οι απόψεις των υπό που έχουν τέθοια ιδεολογία). Ο συνειδητά αντιεξουσιαστής δεν είναι υποτακτικός. Κυρίαρχος είναι υπό προϋποθέσεις, την εξής μία: ο αντιεξουσιαστικός χαρακτήρας της ιδεολογίας ντου αντίκειται σε κάθε εξουσία πλην αυτής που επιβάλεται από τον ίδιο.

ΥΓ: Dolmance, με πέτυχες σε μεγάλα κέφια προψές και αντιπαρήλθα τον σκαιότατο χαρακτηρισμό σου.
Απρέπεια μα προς ώρας συγχωρείται. Ανιμένω ωστόσο την αυτοκριτική σου!

 

Μπερδεύτηκα Καπετάνιε,
μπαρουτοκαπνισμένος ήθελα να πω. Απολογούμαι!

 

Θα ήταν δείγμα αγκυλωμένου εγωισμού αν παρέμενα σταθερός στην απόφαση μου , έστω και για λίγο . Θα ήταν επίσης κατά της αρχής μου να αφήνω οτιδήποτε μοιάζει με αρχή έστω και δική μου να με καθοδηγεί .
Θα εκφράσω λιτά την άποψη μου γιατί ο χρόνος δεν υποκύπτει στην κυριαρχία μου .
Ένας θέλω να είμαι αντιεξουσιαστής και ταυτόχρονα χαρακτήρας κυριάρχου , στην αρχή βρίθεται από ενοχές , μετά καταλήγει σε ένα πολύ αληθοφανές συμπέρασμα ότι εφόσον ο υποτακτικός του ζητά την κυριαρχία του , αυτός δεν ασκεί καμία μορφή καταπίεσης πάνω του και τέλος καταλήγει ότι πρέπει να καταρρίψει την αρχική ιδεολογία του ,ώστε να μπορέσει απερίσπαστος να επιβάλει ότι αυτός θέλει στον υποτακτικό . Γιατί θα μου πείτε ;
Στο δίλημμα του υπέρ ζητάω και προσπαθώ να επιβάλω αυτό που θέλω ή συμβιβάζομαι και ψάχνω από αλλού να ψάξω αυτό που γυρεύω που ταιριάζει και με τα θέλω του υπό , τότε αν έχουμε την δεύτερη επιλογή , έχουμε το παράδοξο του υποτακτικού κυρίαρχου , η οποία οδηγεί σε μια ουδετεροποίηση της τάσης της κυριαρχίας σε μια ενδιάμεση μορφή και παύει να είναι πια κυρίαρχος .
Στους αντιεξουσιαστές υπό , στην αρχή ως αντιδραστικοί σε οποιαδήποτε μορφή μη ελκυστικής για αυτούς εξουσίας καταντάει πια ανήθικη φαντασίωση , η αναζήτηση του κυρίαρχου που θα τους υποτάξει . Αν μείνουν εκεί δεν θα είναι πιθανώς ποτέ ικανοποιημένοι . Αν προχωρήσουν λίγο βαπτίζοντας την υποταγή τους σε μια αποδοχή μόνο της ελκυστικής εξουσίας , τότε πιθανόν μετά από λίγο καιρό να αρχίσουν να πλήττουν την ψυχική τους απόλαυση και γιατί όχι και ισορροπία . Αν τελικά αποφασίσουν ότι ο δρόμος προς την κόλαση των ανήθικων θέλων τους είναι ο μόνος που επιθυμούν , τότε πέρα από την εκπλήρωση του ονείρου τους έχουν επιτύχει ένα τρομακτικό χτύπημα στην πρώτη και πραγματική τους αρχή . Δεν θέλω να εξουσιάζω ούτε και ελάχιστα τον δικό μου εαυτό . Θέλω να το κάνει ολοκληρωτικά κάποιος άλλος .

 

Χαιρετώ σας σύντροφοι-συναγωνιστές (στην κλινοπάλη),

λίγο (  έλειψα και κοντέψατε να τα σηκώσετε τα λάβαρα δίχως εμένα!

Σκεφθείτε και λίγο το συκώτι μου: αν αρχίσει (πάλι) η επανάσταση χωρίς εμένα, τί μου μένει άλλο, παρά ως νέος Χέμινγουέι να κρεπαλιάζω από μπαρ σε μπαρ, παρακολουθώντας την;

Φτάνοντας καθυστερημένος σε τούτο το e-συμπόσιο (όπως ξέρουμε ποιός) δεν βρίσκω θέση να ξαποστάσω και να τινάξω από πάνω μου τη βρόχα του βορρά, παρά ανάμεσα στο βαρέλι με το ρούμι και το βαρέλι με την πυρίτιδα. Κι ως είθισται στον τόπο μας, οι καθυστερημένοι στα συμπόσια φιτιλιάζουν "αγώνες λόγου άγονους"...

Ανάβω λοιπόν τον αναπτήρα μου να πιώ ένα τσιγάρο και γέρνοντας προς την πυρίτιδα ρωτώ:

"Υπάρχουν άραγε, υπό το πρίσμα των παραπάνω, αναρχικές Κυριαρχικές γυναίκες;"

Καλώς σας βρήκα,

Dream

YΓ. Η αναφορά για καθυστερημένη άφιξη στο συμπόσιο δεν είναι για να τονίσει πως πέρα από καθυστερημένος είμαι και κουτσός και δύσμορφος, αλλά για να δικαιολογήσει τυχόν επεισόδια λόξυγγα που ήθελαν εμφανιστούν.

 

Αν και βαθιά ιδεαλίστρια στο παρελθόν και αναμφίβολα μέχρι και σήμερα υπάρχουν εναπομείναντα στοιχεία του ιδεαλισμού αυτού, γνωρίζω πια πως αυτά τα οποία μου γεννούν έντονη αντίδραση κατά της εξουσίας, δεν οφείλονται απλώς στην κακή λειτουργία της, ή στην αναξιότητα των προσώπων που την επανδρώνουν, απ΄ όποιο χώρο κι αν προέρχονται.
Είμαι συνειδητά ενάντια σε κάθε συγκέντρωση εξουσίας που αφορά οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς και υπέρ της ισοκατανομής της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής δύναμης.
Πιστεύω πως με τη αντικατάσταση των σημερινών ολιγαρχικών θεσμών και τη δημοκρατική συνειδητοποίηση της πλειοψηφίας των πολιτών, θα κατορθώναμε αντικαταστήσουμε ίσως τις ιεραρχικές δομές, τα διάφορα προνόμια των ελίτ και όλων των ευνοημένων του συστήματος της οικονομίας της αγοράς με πραγματικά δημοκρατικές πολιτικές και οικονομικές δομές και θα έδινε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε με την οικολογία και την ευημερία του ανθρώπου.
Τι θεωρείς συνειδητά αντεξουσιαστή Mavrobasilis δεν γνωρίζω, πέραν του ενός χαρακτηριστικού που αναφέρεις, όπως δεν γνωρίζω αν εμπίπτω στην κατηγορία αυτή μια και συνειδητά επέλεξα και απολαμβάνω απίστευτα την επιβολή της εξουσίας Του Κυρίου μου, αλλά σίγουρα γνωρίζω πως Κυρίαρχος δεν είμαι.  

Δεν είμαι βέβαιη πως κατανόησα τι θέλεις να πεις slave-shadow. Εννοείς πως αν είσαι ψυχικά ισορροπημένος τότε, είναι απίθανο να είσαι υπο και ταυτόχρονα αντεξουσιαστής?

 

Να δεις που η επανάσταση θα αρχίσει από το Greek BDSM Community Forum.

Η υποτακτικότητα των αντεξουσιαστριών δεν έχει τα ίδια ηθικά διλλήματα με την κυριαρχικότητα των αντεξουσιαστών. Έχει άλλα.

Μπορεί κάποιος/α να αντιτίθεται στη συγκέντρωση της πολιτικής, οικονομικής κλπ. εξουσίας και σε ατομικό επίπεδο να την εκχωρεί στα πλαίσια της αυτοδιάθεσής του. Ηθικά και λογικά στέκει.

Τι γίνεται όμως μετά την αρχική πράξη αυτοδιάθεσης; Αν ο Κυρίαρχος δεν της επιτρέπει να ασχολείται με αντεξουστικές αηδίες;

Αλήθεια … γενικότερα, τι γίνεται αν ο Κυρίαρχος επιβάλλει στη αυτόνομη σκλάβα του τον εβδομαδιαίο εκκλησιασμό, τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις των χρυσών αυγών ή άλλες δραστηριότητες που είναι εντελώς αντίθετες με τα φρονήματα της σκλάβας.

Μιλάμε για σκληρά όρια ή για πολιτικό-κοινωνικά κριτήρια στην «επιλογή» του Κυριάρχου;

 

Δεν βρίνω το λόγο που θα βάλει φωθιά το μπαρούτ χανέ η απορία σου φίλτατε. Το άτοπο της ερώτησής σου (ανάλογη του υπαρξιακού 'είναι ο Άη Βασίλης γάβρος;') θα καταδείξει η συμμετοχή στο νήμα των 'κυριαρχικών γυναικών' (φυσικά ΔΕΝ αναγνωρίζω τον όρο).

Χάριν συζητήσεως ας υποθέσομε ότι ο όρος δεν είναι κενός περιεχομένου. Έστω πως υπάρχουν κυριαρχικές γυναίκες (ετσά αυθαιρεσίες μουδέ στα ανώτερα θεωρητικά μαθηματικά επιτρέπονται). Οι εκφάνσεις της 'κυριαρχικότητας' ντων περιστρέφονται γύρω από το βασικό άξονα της ασφάλειας (ου μην και εξασφάλισης). Συνεπώς όποια προσπάθεια θεωρητικής τεκμηρίωσης του αυτού παραδόξου (γυναικεία κυριαρχικότητα) έχει εκδηλωθεί, χαρακτηρίζεται από άκρατο συντηρητισμό και προστατευτισμό. Βασική επιδίωξη συνιστά η εξασφάλιση ομαλότητας και η απάλειψη κάθε έξαρσης ή αστάθειας, κάτι σαν φίλτρο butterworth έκτης- τουλάχιστον- τάξης. Το αυτό φαινόμενο είναι έντονα αντιληπτό σε πολιτικά συστήματα που ευδοκιμούν σε εκθηλυσμένες κοινωνίες με πλέον αντιπροσωπευτικό το κοινωνικά ευαίσθητο σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο των ευνουχισμένων σκανδιναυών. Και απαραίτητη συνθήκη εκφυλισμού και παρακμής.

Ετούτη τη φορά ξεπέρασες τον εαυτό σου στην ικανότητα χρήσης του λόγου, αγαπητέ.
Διπλό άτοπο σε τρεις λέξεις: αναρχικές Κυριαρχικές γυναίκες.

Διατελώ υμέτερος (και ειλικρινά εντυπωσιασμένος)
Βασίλης

ΥΓ1: σ. DreamMaster, οι μπλόφες κρίνονται αδόκιμες μεταξύ ημών. Άνδρες συστάμενοι είμαστε και είναι προφανής η ειρωνία της, υποτίθεται αυτασαρκαστικής, δικαιολογίας για την αργοπορημένη συμμετοχή σου. Κι ο αναπτήρας αδόκιμος, πάντα σπίρτα. Ή ίσκα.

ΥΓ2: Εκκλησιασμός και συμμετοχή σε συνεστιάσεις των αυγών σ. KyriosG;
Πραγματικά διαστροφή (για 'ψαγμένους'- επισήμως τα αυγά βαρέσαν κανόνι).

 

Πιστεύετε Κύριε πως θα ήταν δυνατό, να ελκύσει μια γυναίκα-σκλάβα (ελπίζω να μην υπάρχουν σ΄ αυτό "διπλά άτυπα"   ) κάποιος Αφέντης που να είναι τόσο μακρυά, από τα φρονήματα της?
Όταν πρωτογνωρίζεσαι και λες ποιος είσαι, εκεί δηλαδή που γίνεται ακόμη η αξιολόγηση, κάτι τόσο έντονο, θα εμφανίζόταν δεν είναι?
Πως θα μπορούσα να επιλέξω κάποιο που να είναι φασίστας, ρατσιστής ή θεοσεβούμενος (όπως Ορίσατε Εσείς το θεοσεβούμενος, εβδομαδιαίους εκκλησιασμούς κ.ο.κ.), τη στιγμή που αυτό είναι σε άμεση αντίθεση με όλα όσα πιστεύω και ασπάζομαι?
Εδώ δεν θα μπορούσα να κάνω απλά παρέα με ένα τέτοιο άτομο, πόσο μάλλον να με ελκύσει τόσο πολύ ώστε να επιλέξω να παραδώσω το είναι μου και τις επιλογές μου σ΄ Αυτόν.

 

Αυτό που έλεγα τρυφερή μου Lara είναι το εξής . Αν επιλέξεις να υποταχθείς σε κάποιον που σε εκφράζουν τα δεδομένα του , αυτό δεν σε κάνει υποτακτική , αλλά υποτακτική Του. Αν όμως είσαι υποτακτική ως άτομο και δεν θέλεις να το αποδεχθείς λόγω αντιεξουσιαστικών φρονημάτων τότε έχουμε μία σύγκρουση δύο αντίθετων καταστάσεων που προσπαθεί η μία να αναιρέσει την άλλη . Όσο πιο γρήγορα η μία πλευρά κερδίσει την άλλη , τόσο καλύτερο για την ψυχική υγεία του ατόμου που πλέει στην μέσο αυτής της σύγκρουσης . Ξανατονίζω όμως , μην μπερδεύουμε τα υποτακτικά μόνο προς κάποιον , με τα υποτακτικής φύσεως άτομα .
Μαυροβασίλη αν κατάλαβα καλά θεωρείς ότι είναι φύση αδύνατο σε μια γυναίκα να είναι κυρίαρχος και αναρχική . Η απορία μου είναι η εξής , λόγω φύλου , δίχως τα βιώματα να παίζουν σημαντικό ρόλο ; Μια δεύτερη απορία μου είναι , ποια είναι η γνώμη σου για τις μεγάλες γυναίκες του Γένους ; Την Μπουμπουλίνα και την Μαυρογένους , για παράδειγμα .

 

H υποτακτικότητα ως έκφραση ατομικής ερωτικής προτίμησης, δε σημαίνει ότι είσαι αναγκαστικά πολιτικά και κοινωνικά υποτακτικός.

Στην πραγματικότητα το αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει (και συμβαίνει). Ο πολιτικά και κοινωνικά υποτακτικός θα έπρεπε να ακολουθεί τις «εντολές» της κυρίαρχης ιδεολογίας και να μην εκδηλώνει αποκλίνουσες ερωτικές συμπεριφορές και αν έχει τέτοιες τάσεις να τις καταπνίγει (τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες).

Συνεπώς, στις δυτικές κοινωνίες, περισσότερο αντιφατικό είναι μια «συντηρητική και politically correct υποτακτική» παρά μια «αντεξουσιάστρια υποτακτική».