Κόκορας κρασάτος, το φλαμπέ που δεν έγινε και ο κόκκινος κώλος της φίλης μου

Παρασκευή απόγευμα, το ραντεβού με την Α. κανονίστηκε από νωρίς.
Μέρες το λέγαμε να περάσουμε ένα απόγευμα μαζί, να μαγειρέψει, να πιούμε κρασάκι, να μιλήσουμε περί ανέμων και υδάτων <x>
Ο Αφέντης μου, είναι ευχαριστημένος για την φιλία μας με την Α.
Είναι από τα λίγα άτομα που εμπιστεύεται, μου έχει πει.

Το πρωί χτύπησε το κινητό μου.
Ήταν η Α.
"Θα περάσουμε το απόγευμα σήμερα μαζί?" ρώτησε....
"Μισό να ζητήσω την άδεια Του" απάντησα.

Κοίταξα τον Αφέντη μου, ακόμα αγουροξυπνημένος, ζήτησα άδεια να πάω στο σπίτι της Α. Μου την έδωσε αμέσως στέλνοντας τους χαιρετισμούς Του στην φίλη Μ/μας.

Όταν κλείσαμε το τηλέφωνο, με Ρώτησε τι κανονίζουμε ακριβώς. Του είπα ό,τι είχαμε πει με την Α. και πως εκείνη ήθελε να μου δείξει τα νέα της "παιχνίδια".
Δύο paddles, ένα ξύλινο και ένα δερμάτινο.
Με κοίταξε για λίγο μέσα στα μάτια...ήταν φανερό πως κάτι σκεφτόταν...
Κοίταξε τα τσιγάρα Του, μια κίνηση που έμαθα πολύ γρήγορα να καταλαβαίνω.....
Του άναψα τσιγάρο....

Μου είπε πως αν θέλει η Α. να μου δείξει τα παιχνίδια της Εκείνος συμφωνεί μόνο υπό τον όρο πως θα τα χρησιμοποιήσω πάνω της, και να ζητήσει κι εκείνη άδεια.
Αν της δωθεί.... θα πρέπει να γίνει έτσι....
Αλλιώς να μην μου τα δείξει...
Με ξάφνιασε κάπως αυτή Του η διαταγή.... Δεν ήξερα πως ένοιωθα ακριβώς.....
ήταν πολύ μπερδεμένο μέσα μου αυτό εκείνη την στιγμή.....Με φόβιζε κάπως, ένοιωθα παράξενα και κάπως άβολα αλλά..... την ίδια στιγμή κάτι με εξίταρε πολύ.....
Δεν ένοιωσα την ανάγκη να το συζητήσω, η διαταγή Του ήταν σαφής.
"Μάλιστα Αφέντη μου" ......

Ο Αφέντης μου έφυγε για το γραφείο Του, κι εγώ έκανα τις δουλειές του σπιτιού κι ετοιμάστηκα για το ραντεβού με την φίλη μου.
Η Α. έφτασε στην ώρα της κατευθείαν από το γραφείο της για να πάμε μαζί στο σπίτι της.
Τηλεφώνησα στον Αφέντη μου (όπως κάνω κάθε φορά που πάω ή φεύγω από κάπου) και Του είπα πως ξεκινάμε....
"Όπως είπαμε μικρή" μου είπε .....

Στον δρόμο για το σπίτι της Α. είχα τον χρόνο να χαλαρώσω και να σκεφτώ την διαταγή Του Aφέντη μου. Της το είπα πως έπρεπε να γίνει έτσι , κι εκείνη μου είπε

"όλα υπέροχα Λ. μην σε ανησυχεί τίποτα....πως νοιώθεις εσύ με αυτό?
"παράξενα Α."
Μου χαμογέλασε και μου είπε να μην αγχώνομαι, όπως βγει, αν βγει....χαλαρά.....
Την κοίταξα ....."ναι έχεις δίκιο"....

Ένα αχνό χαμόγελο πρέπει να είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό μου, δεν ξέρω αν το είδε κι εκείνη....είδα στα μάτια της μια λάμψη....της άρεσε η διαταγή του Αφέντη μου.....

Σταματήσαμε σε δυο μαγαζιά να πάρουμε ότι χρειαζόταν ακόμα για το φαγητό και πήγαμε στο σπίτι.
Έστειλα μήνυμα στον Αφέντη μου πως φτάσαμε και μπήκαμε στην κουζίνα να αφήσουμε τα πράγματα που είχαμε αγοράσει.
Η Α. πήγε να αλλάξει κι εγώ άναψα ένα τσιγάρο και ρούφηξα τον καφέ που μόλις μου είχε φτιάξει.
Σε λίγα λεπτά ήρθε, καθίσαμε στο σαλονάκι της και πιάσαμε την κουβέντα.
Ζήτησε άδεια για το όλο "εγχείρημα", και της δόθηκε άμεσα.

Ήμουν λίγο σφιγμένη… τα συναισθήματα μου ανάμικτα.
Το βασικό που με απασχολούσε ήταν μην γίνει η εμπειρία που θα ζούσαμε με την φίλη μου αιτία να νοιώσει εκείνη ειδικά, άσχημα, για οποιονδήποτε λόγο.
Δεν το ήθελα. Ούτε και ο Αφέντης μου. Αν ήταν κι Εκείνος παρών δεν θα με απασχολούσε αυτό. Δεν ήταν όμως.

Γρήγορα έβαλα στην άκρη αυτή την ανησυχία.
Χαμογέλασα …..το "άγχος του πρωτάρη" σκέφτηκα… "Εκείνοι ξέρουν…".
Ρούφηξα λίγο από τον καφέ μου και ακούμπησα την πλάτη στον καναπέ απολαμβάνοντας το τσιγάρο μου….
Είχα χαλαρώσει.
Χωρίς να ανησυχώ πια, ένοιωθα την καρδιά μου να χτυπά ελαφρώς πιο γρήγορα από το κανονικό.
Είναι το γνώριμο σε μένα συναίσθημα όταν κάτι με εξιτάρει. Και η εμπειρία που θα ακολουθούσε είχε τέτοια "επιρροή".

Κοίταξε την ώρα η φίλη μου και μου είπε πως αν θέλαμε να φάμε τον κόκορα έπρεπε να βάλουμε μπροστά το μαγείρεμα. Γελώντας μπήκαμε στην κουζίνα.

Η συνταγή έγραφε και για φλαμπέ….. δε λέω το προσπαθήσαμε. Αλλά δεν μας βγήκε….. και καθόλου δεν μας χάλασε. Γελάσαμε κιόλας. Ίσως την επόμενη φορά.
Ο κόκορας που δεν έγινε φλαμπέ βγήκε πεντανόστιμος.

Φτιάξαμε και ένα δυο ακόμα πραγματάκια και ο ρόλος μας στην κουζίνα είχε τελειώσει.
Καθίσαμε στο τραπέζι και απολαύσαμε τις υπέροχες γεύσεις που επιμελήθηκε η φιλενάδα μου, μαζί με κρύο κρασί και πολύ μπλα μπλα….. (classic girly ).
Όσο τρώγαμε έλαβα μήνυμα από τον Αφέντη μου. Ρωτούσε πως πάει και αν περνάμε
καλά. Του απάντησα πως τρώμε και πίνουμε κρασάκι…..
"Όπως είπαμε μικρή".
"Μάλιστα Κύριε μου".

Ήμαστε και οι δυο χαλαρωμένες, το κρασί "έβαλε το χεράκι του" σε αυτό. Μαζέψαμε τα πιάτα και η φίλη μου πήγε στο δωμάτιό της.
Κρατώντας το ποτήρι μου με το κρασί περπάτησα τον διάδρομο βλέποντας την φίλη μου να βάζει τα paddles πάνω στο κρεβάτι της, το ένα δίπλα στο άλλο.
Άφησα το ποτήρι στον πάγκο με τον καθρέφτη ανάμεσα στα καλλυντικά της.
Έπιασα το ξύλινο πρώτα και κοιταχτήκαμε χαμογελώντας ναζιάρικα.

"Μμμ είναι πολύ πιο ελαφρύ απ' ότι περίμενα" της είπα
"Ξέρουν τι φτιάχνουν και γιατί δεν βρίσκεις? Το δερμάτινο να δεις…." μου λέει.

Γελάσαμε καθώς έπιασα και το δερμάτινο στα χέρια μου κοιτώντας την όλο νόημα.
Δεν είχα καμία προηγούμενη εμπειρία με παρόμοια παιχνίδια.
Ήθελα να "συνηθίσω" το βάρος, τον όγκο….
Εκείνη χωρίς να πει τίποτα άλλο, σήκωσε το φόρεμά της και έσκυψε στην άκρη του κρεβατιού.
Δεν την είχα δει να σηκώνει το φόρεμά της, κοιτούσα την ξύλινη σανίδα.
Γυρνώντας την είδα σκυμμένη, στημένη, με τον κώλο της τουρλωμένο.
Ξαφνιάστηκα για μια στιγμή.
Πρώτη φορά μου στηνόταν γυναίκα.
Ένοιωσα όμως ανακουφισμένη. Καλύτερα που το χειρίστηκε εκείνη. Με άγχωνε η ιδέα να το
έκανα εγω.
"So, here we go" σκέφτηκα.
Κοίταξα τον κώλο της και έπιασα το ξύλινο paddle… ένοιωσα το βάρος του στο χέρι μου καθώς το κούνησα λίγο.

"Πες μου αν σε σακατεύω" της είπα με νάζι ( μου βγαίνει όποτε νοιώθω την αμηχανία του πρωτόγνωρου) και άφησα το χέρι μου να πέσει πάνω στο ένα της κωλομάγουλο.
Η πρώτη μου ξυλιά στον κώλο της φιλενάδας μου ήταν μάλλον χαδάκι τώρα που το σκέφτομαι. Για πρώτη φορά ένοιωσα το βάρος και την πίεση της σανίδας απότο δικό μου χέρι στο κορμί κάποιου άλλου. Η πρώτη αντίδραση αμήχανη και με ανησυχία μήπως έκανα κάτι πολύ λάθος.

Την ρώτησα αν την πόνεσα πολύ, "όχι δεν ήταν τίποτα αυτό"
Ηρέμησα και συγκεντρώθηκα στον κώλο της φιλενάδας μου.
Σκέφτηκα πόσο επώδυνο μπορεί να γίνει το συνεχόμενο χτύπημα στο ίδιο σημείο και
ετοιμάστηκα για την δεύτερη στο άλλο κωλομάγουλο.

Ο ήχος αυτή τη φορά ήταν "αξιοπρεπής", σκέφτηκα.
Και μετά από αυτή την ξυλιά ρώτησα την φίλη μου αν όλα είναι καλά, και βλέποντας ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, συνέχισα.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες ακόμα έδωσα με την ξύλινη σανίδα. Ήταν αρκετές.
Σε καθεμία που έδινα έφευγε σιγά σιγά το σφίξιμο και η ανησυχία. Αυτά δεν υπήρχαν πια όταν έπιασα την δερμάτινη. Είχα πια την σιγουριά πως δεν σακατεύω την φιλενάδα μου <χ>
και είχα ηρεμήσει και αφεθεί να νοιώσω όσο μπορώ ουσιαστικότερα την νέα εμπειρία που
μας "χάρισαν".

Mε την δερμάτινη στο χέρι κοίταξα για λίγο τον κώλο της φιλενάδας μου.
Είχε αρχίσει να κοκκινίζει.
Ήταν όμορφος έτσι ροδαλός και ξεδιάντροπα στημένος μπροστά μου.

"Μμμμμ είναι πραγματικά υπέροχο θέαμα" σκέφτηκα.
Έκλεισα για μια στιγμή τα μάτια μου και φαντάστηκα πως κάπως έτσι πρέπει να νοιώθει και
ο Αφέντης μου όταν μου κοκκινίζει τον κώλο.

Ένας αναστεναγμός ικανοποίησης από την φιλενάδα μου με επανέφερε στον χώρο. <χ>
Χτύπησα μια φορά την δερμάτινη λουρίδα στην παλάμη μου για να καταλάβω την διαφορά της από το ξύλο.
Σήκωσα το χέρι και η πρώτη βρήκε το δεξί κωλομάγουλο της φιλενάδας μου. Η επόμενη το αριστερό,..... η επόμενη.....

Η συνέχεια ήταν μια έκσταση για μένα. Χτυπούσα και τελικά δεν κατάφερα να μην δίνω επαναλαμβανόμενα χτυπήματα στο ίδιο σημείο, μου είπε η φίλη μου μετά.
Αλλά της άρεσε <χ> Δεν ήμουν σατράπισσα τελικά λολ

Κάθε χτύπημά μου με έστελνε όλο και πιο βαθιά σε ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να το ορίσω με μια λέξη. Ίσως γιατί δεν ήταν ένα μόνο συναίσθημα. Θα τολμήσω να το πω δέος.
Ένοιωσα να καβλώνω αλλά δεν με ένοιωθα υγρή. Μετά διαψεύστηκα πανηγυρικά, στην τουαλέτα, όταν κατουρούσα.
Ήμουν απίστευτα υγρή. Και η φιλενάδα μου κάβλωσε πολύ, μου είπε.

Όσο την χτυπούσα τόσο εκστασιαζόμουνα. Κάποια στιγμή πια χάθηκα σε ένα ταξίδι συναισθημάτων και εικόνων. Είδα εικόνες από μια ζωή που έχουμε στο νου Μ/μας με τον Αφέντη μου. Ε/εμείς και ο δούλος Μ/μας.
Όσες φορές το έχουμε πει και φανταστεί ήρθαν μια μια στο μυαλό μου έχοντας πια πάρει μια πιο αληθινή υπόσταση. Όλες εκείνες οι φορές που ο Αφέντης μου μού έχει πει πως θα κοκκινίζω τον κώλο του δούλου Μ/μας, ήρθαν στο μυαλόμου. Κι αν τότε μου φαινόταν "παράξενη" η εικόνα να χτυπάω τον κώλο κάποιου, εκείνο το βράδυ το "έζησα". Και για μια ακόμα φορά με εξέπληξε ο εαυτός μου. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ.
Πολύ….

"Πότε μην ξαναπείς ποτέ" είπα στο εαυτό μου. Από την ημέρα που γνώρισα τον Αφέντη μου, ότι αμφισβητούσα ή πίστευα πως δεν μου αρέσει έχουν γίνει οι αδυναμίες μου <χ>


Η φίλη μου σηκώθηκε και πήγε δίπλα στον καθρέφτη της και κοίταξε τον κώλο της.

"Ωραία κοκκίνισε", είπε και χαμογελάσαμε "πονηρά" η μια στην άλλη.
"Πως με βρήκες φιλενάδα?", την ρώτησα.
"Πολλά υποσχόμενη Λ."
Γελάσαμε.
"Δηλαδή?", ρώτησα.
"Για πρώτη φορά τα πήγες πολύ καλά Λ. Βέβαια αυτές που έφαγα, δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτές που ρίχνω εγώ στον εαυτό μου.", είπε.

Εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα ακριβώς τι μου περιέγραφε. Ήταν όλα τόσο έντονα και τόσο μα τόσο καινούρια για μένα, που αυτά της τα λόγια έμειναν σε μια άκρη του μυαλού μου.
Αργότερα κατάλαβα με την βοήθεια του Αφέντη μου πως η φιλενάδα μου έχει μεγάλες αντοχές στον πόνο και της αρέσει πολύ.

"Πόσες μου έριξες Λ., μετρούσες? Γιατί εγώ δεν...."
"Χμμμμ ούτε κι εγώ, έμεινα στο 20 Α. μετά "έφυγε" το μυαλό μου"
"Ε θα ήταν κάπου στις 50 μάλλον" μου είπε και μπήκε στη τουαλέτα.

Πήγα στο σαλονάκι. Άναψα ένα τσιγάρο κι έγραψα στον Αφέντη μου σχετικά.
"Μπράβο μικρή μου", μου απάντησε, και κανονίσαμε να έρθει να με πάρει να πάμε στο σπίτι Μ/μας.

Η φίλη μου ήρθε, καθίσαμε και συνεχίσαμε την κουβέντα μας μέχρι να φτάσει ο
Αφέντης μου.
Είπαμε πως νοιώσαμε και καταλήξαμε και οι δυο πως μας ερέθισε,
και οι επόμενες φορές θα είναι σίγουρα πολύ πιο όμορφες.
Δεν θα έχουμε κανένα άγχος και αμηχανία του πρωτόγνωρου.

Αν μας έβλεπε κάποιος εκείνη την στιγμή δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί
τι είχε συμβεί λίγη ώρα πριν μεταξύ μας.
Είναι όμορφο που μπορεί μια φιλία να είναι τόσο ιδιαίτερα όμορφη.
Που, όπως συνηθίζει να λέει και ο Αφέντης μου, κι έχει δίκιο,
"όλα μπορούν να συνυπάρχουν όμορφα, απλά και φυσικά".

Νοιώθω απίστευτα ικανοποιημένη και τυχερή που έχω στην ζωή μου τον υπέροχο
Αφέντη μου και μια τόσο όμορφη και ιδιαίτερη φιλία.
Φίλες είχα και πριν γνωρίσω την Α. αλλά ποτέ και με καμία δεν μίλησα
ανοιχτά, δεν εκφράστηκα δεν συμπεριφέρθηκα, όπως συμβαινει
με την Α.
Ξέρω πως βοήθησαν διάφοροι παράγοντες σε αυτό, όπως το από που γνωριστήκαμε και πάνω από όλα οι Κύριοι που είμαστε δίπλα Τους.
Χωρίς Αυτούς ίσως ακόμα να πίναμε καφέ και να λέγαμε λίγα "κουτσομπολάκια".

Σας ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου Αφέντη μου.

 

Ο,τι καλύτερο έχω διαβάσει εδω και παρα παρα πολυ καιρό. Ξέρω πως είναι αληθινό πέρα για πέρα και σκέφτομαι πόσο όμορφο είναι να ζεις τη ζωη που επιθυμείς στην πραγματικότητα, χτίζοντας συνεχώς πανω της νέα κομμάτια κι εμπειρίες. Καλές οι φαντασιώσεις ακραίες ή μη, οι εμμονές σ έναν Ερωτα ανεκπλήρωτο, αλλά σαν την πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το αντικαθιστά.

Χαίρομαι πολύ για σας. Μακάρι να υπήρχαν πολλά σαν κι εσας ζευγαρια.


 

 

Απάντηση: Κόκορας κρασάτος, το φλαμπέ που δεν έγινε και ο κόκκινος κώλος της φίλης μο

μαλλον αυτο ειναι μονο η αρχη ...κ τα καλυτερα ερχονται...!!!!

 

Απάντηση: Κόκορας κρασάτος, το φλαμπέ που δεν έγινε και ο κόκκινος κώλος της φίλης μου

polu omorfi i istorioula sas... etsi .. na pernate panta wraia !! me tin alitheia monaxa mporoume na viwsoume to pathos kai tin entasi tis kathe stigmis...!! kai ta kalutera erxontaii...
πολύ όμορφη η ιστοριούλα σας...έτσι...να περνάτε πάντα ωραία!! με την αλήθεια μονάχα μπορούμε να βιώσουμε το πάθος και την ένταση της κάθε στιγμής...!! και τα καλύτερα έρχονται...

 

Απάντηση: Κόκορας κρασάτος, το φλαμπέ που δεν έγινε και ο κόκκινος κώλος της φίλης μου

απίστευτο! να 'σαι καλά billakos22 και καλωσήρθες  

Πάντα καλά να είναι, πάντως ο κόκκορης δεν είναι ανάγκη πάντα να γίνεται φλαμπέ και χωρίς φωτιές έχω ακούσει πως γίνεται πολύ καλός...

 

Απάντηση: Κόκορας κρασάτος, το φλαμπέ που δεν έγινε και ο κόκκινος κώλος της φίλης μου

ευχαριστωωω ...  καλώς σας βρήκα..!!