Κόντρα Ρόλος

Όταν η καψούρα με τα χρόνια δεν υποχωρεί σου βγάζει το χτικιό. Και η Τζένη είναι και τα δύο στη ζωή μου, τα δύο που έγιναν ένα – αντί οι δυο μας να γίνουμε ένα. Τότε, μικροί ακόμα, εγώ ήμουν ατάλαντος και χωρίς διασυνδέσεις και εκείνη ήθελε να κατακτήσει το εγχώριο star system. Πάνε αυτά, περάσανε.

Βέβαια, ο ναρκισσισμός όπως και η σκιά σου ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει. Το θέμα είναι ότι την είχα δαγκώσει τη λαμαρίνα τόσο δυνατά που έχασα όλα μου τα δόντια, και η υγιεινή του στόματος λένε ότι σχετίζεται άμεσα με αυτήν του εγκεφάλου.

Για χρόνια η Τζένη μού έψηνε το ψάρι στα χείλια και στο τέλος παντρεύτηκε έναν προοδευτικό συνοδοιπόρο της τέχνης, με νεοκλασικό υπό κατάρρευση στον Κολωνό. Ο Πέτρος, έτσι λέγεται, είναι άνθρωπος διαβασμένος και ερωτικός, αλλά είχε ένα ζήτημα, τον Παύλο, τον μικρότερο αδελφό του που διαμένει δικαιωματικά στην ίδια οικία, στα πίσω διαμερίσματα.

Ο Παύλος ήταν παιδαράς και πολιτικά ακραίων πεποιθήσεων. Κυκλοφορούσε με αλυσίδες, δερμάτινα και τα συναφή. Έτσι δεν πέρασε πολύς καιρός για κανέναν μέχρι η Τζένη να βρεθεί στην αγκαλιά όλης της οικογένειας.

«Λοιπόν, θα έρχεσαι να με παίρνεις με το αυτοκίνητο για τα ραντεβού μου και θα κάνεις και καμία δουλειά στο σπίτι», μου είπε κουτοπόνηρα η Τζένη και έτσι μπήκα και εγώ στο οικογενειακό πλάνο.

Ο Πέτρος με συμπαθούσε γιατί είχα γίνει το παιχνίδι του αδίστακτου αδελφού του. Τα απομεσήμερα με καλούσε στη βιβλιοθήκη για κομματική κατήχηση. Δίπλα στο παλιό γραφείο το μεσημεριάτικο φως έλουζε το γυμνό μου στήθος και άφηνε στη σκιά τα σκέλια μου. Καθώς ο Πέτρος μού μιλούσε για την αδήριτη ανάγκη ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος πασπάτευε απαλά τα σημάδια που είχε αφήσει πάνω μου ο αδελφός του. Λίγο μετά θα μου έλεγε: «Δείξε μου και εσύ τώρα τι καλό σου έμαθα..»

Η Τζένη με όλα αυτά σκανδαλιζόταν σαν να έπαιζε σε επιθεώρηση στο Δελφινάριο και έβρισκε πολύ προχωρημένο όλο αυτό το σύμπλεγμα. Παρότι δεν με άφηνε να την αγγίξω, «γιατί με ερεθίζεις και δεν είναι σωστό», ζούσαμε σαν ζευγάρι που πηγαίνει τα παιδιά του όλη μέρα εδώ κι εκεί – μόνο που στην περίπτωσή μας ήταν ακόμα πιο φανερό ότι τα παιδιά είμασταν εμείς!

Με τον Παύλο υπήρχε πόνος αλλά περισσότερη αλήθεια. Με είχε κάνει υποτακτικό του και με γυρόφερνε στα διάφορα υπόγεια παρουσιάζοντάς με στις μαυροντυμένες παρέες του. Δεν άφηνε κανέναν να με αγγίξει αλλά με μία σαδιστική διάθεση περισσότερο προς αυτούς και λιγότερο προς εμένα, έδειχνε λεπτομερώς τις διάφορες πληγές πάνω μου, ειδικά στα ευαίσθητα σημεία.

Ήταν ένα είδος επιβεβαίωσης του ανδρισμού του, κάτι που ήθελα και εγώ να τον κάνω να το νιώσει γιατί στα μάτια μου ο Παύλος ήταν ένα βασανισμένο παιδί.

«Απορώ ρε πούστη τι βρίσκεις στον αδελφό μου;», συνήθιζε να μου λέει. «Κάνει χαλαρωτικό σεξ», του έλεγα γελώντας. Και η αλήθεια ήταν ότι τα απομεσήμερα, ο Πέτρος, μπορούσε να χύσει με ευκολία και σε ποσότητα, ενώ στον Παύλο έπαιρνε αρκετή ώρα και με δυσκολία θα εκσπερμάτωνε.

«Δεν υπάρχει πιο ανοργασμική γκόμενα από αυτήν την πουτάνα την Τζένη», μου έλεγε ο Παύλος. «Δεν υπάρχει πιο οργιαστικό σεξ από αυτό με την Τζένη», μου έλεγε ο Πέτρος. Είχα μπερδευτεί και δικαιολογημένα. Πρώτον, γιατί μία φορά, ως παιδιά, που κατάφερα να τη ρίξω στο κρεβάτι, εκείνη άρχισε να φωνάζει ότι πονάει, και δεύτερον, γιατί ποτέ δεν είχε τύχει να την ακούσω ή να τη δω να πηδιέται με κανέναν από τους δύο.

«Να, πιάσε με εδώ και σφίξε με ελαφρά στην αρχή», είπα στον Πέτρο και οδήγησα ένα μεσημέρι το χέρι του στα σκέλια μου. Είχε εκφράσει την επιθυμία του να παρατείνει την ηδονή του και με ρώτησε αν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Κατάλαβα ότι ήθελε να γευτεί κάποιες προχωρημένες συνταγές που όλο αυτόν τον καιρό άλλοι σερβίριζαν πάνω στο σώμα μου. Έτσι, η στύση του σιγά-σιγά μεγάλωσε σε όγκο και σε διάρκεια. Ο τρόπος μάλιστα που εκπυρσοκροτούσε τον άφηνε να σωριαστεί στην πολυθρόνα για το υπόλοιπο του απογεύματος.

Εκείνο το ίδιο βράδυ, έκλεψα μία θεατρική περούκα και εσώρουχα της Τζένης, έβαψα τα χείλι μου με βαθύ κόκκινο, έβαλα το άρωμά της και γλίστρησα σαν αιλουροειδές στο πάντα ακατάστατο κρεβάτι του Παύλου. Εκείνος ανάσκελα ροχάλιζε πιωμένος και μισόγυμνος. Από τη μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα με θέα τον κήπο είχε μουλωχτά ξεκινήσει να σύρεται το φεγγαρόφως. Ξεκίνησα να δουλεύω συγκεντρωμένος και με μαεστρία κινήσεων πάνω στο επίμαχο σημείο της προσωπικότητάς του.

Μετά από λίγο, ο Παύλος, ανασηκώθηκε ελαφρώς και στο φορτωμένο με αρώματα και βαρβατίλα μισοσκόταδο διέκρινε τη «γυναικεία» μορφή μου. Η ανάσα του ήταν ήδη βαριά και δεν άργησε να γίνει βαθύς αναστεναγμός και κραυγή. Έπεσε με δύναμη πίσω στα μαξιλάρια και το πρόσωπο μου μονομιάς πλημμύρισε με μια πηχτή ασημένια λάμψη.

Η ιδέα να φοράω τα ρούχα και τις περούκες της Τζένης άρεσε σε όλους εκτός από την Τζένη! Σταμάτησε να μου μιλάει και απαίτησε από τον άνδρα της να με διώξει από το σπίτι. Τελικά θα έφευγε κακήν κακώς η ίδια όταν και τα δύο αδέλφια μαζί θα χειροδικούσαν πάνω της. Την γλύτωσα τελευταία στιγμή από τα χέρια τους και την φυγάδεψα με το αμάξι σε ασφαλές μέρος. Σε όλη τη διαδρομή έκλαιγε με αναφιλητά και μου ορκιζόταν ότι μόνο εμένα είχε πραγματικά αγαπήσει στη ζωή της. Έπαιζε κόντρα ρόλο!