Λένε...

...ότι ο σκύλος σαν το αφέντη του θα γίνει. Αναρωτιέμαι αν ισχύει το ίδιο και στις σχέσεις M/s.

Ποια είναι η άποψη σας;

 

Απάντηση: Λένε...

Θα απαντήσω προσωπικά. Ναι!
Σαν απόδειξη μετράω το ότι Όσο περνάει ο καιρός δέχομαι χαρακτηρισμούς που δεχόταν και δέχεται εκείνος συνέχεια.


Αρχίζει να με φοβίζει αυτό… Μήπως μέσα σε όλα που αλλάζουν σε μένα και του μοιάζουν όλο και περισσότερο… μήπως… αλλάξει και η μύτη μου…      

(σχώρνα μ' Αφέντη!  )

 

 

Δεν ξέρω τι λένε για τους σκύλους, πάντως στις ανθρώπινες σχέσεις, ανεξάρτητα από το είδος τους, οι άνθρωποι με τον καιρό, τείνουν να μοιάζουν μεταξύ τους. Από τα πιο απλά, όπως η χρήση κάποιων εκφράσεων ή κάποιες επιλογές που αφορούν τον τρόπο διασκέδασης, μέχρι τα πιο σύνθετα, όπως ο τρόπος σκέψης ή ο τρόπος που αντιμετωπίζονται κάποιες δύσκολες καταστάσεις, το ένα μέρος μιας σχέσης αποκτά στοιχεία από το χαρακτήρα του άλλου μέρους.
Συνεπώς, φυσικά και ο σκλάβος θα μοιάζει στον Αφέντη του. Παράλληλα, όμως, και ο Αφέντης θα μοιάζει στο σκλάβο του.

 

Πολύ σωστό.

Στις ειδικές περιπτώσεις όμως όπου υπάρχει μεγάλος θαυμασμός προς το άλλο μέλος (όπως φαντάζομαι στις σχέσεις S/m), ο «θαυμαστής» τείνει να υιοθετήσει περισσότερα στοιχεία από τον τρόπο συμπεριφοράς και το χαρακτήρα του άλλου μέλους το οποίο θεωρεί ισχυρότερο.

 

Σωστή η παροιμία του Ηλία αλλά μόνο για σκύλους ισχύει.
Βλέπω ανθρώπους που είναι χρόνια μαζί και όσο περνά ο καιρός
τόσο περισσότερο διαφέρουν μεταξύ τους.

 

Αν και σε γενικές γραμμές συμφωνώ, θα ήθελα να σημειώσω ότι και ο/η κυρίαρχος/η μπορεί να θαυμάζει του υποτακτικούς/ες. Για την υπομονή τους, για την αντοχή τους και εν τέλει και εν κατακλείδι για το ίδιο το υποτακτικό ή μαζοχιστικό βίτσιο τους. Εγώ προσωπικά θαυμάζω όλους τους/τις υποτακτικούς/ες, άσχετα αν θα επέλεγα να "έπαιζα" μαζί τους, λόγο αυτού καθ' αυτού του βίτσιου τους. Διότι κάνουν κάτι, ή μάλλον τους κάνουν, το οποίο θα ήταν σχεδόν απίθανο να έκανα - υποστώ. Προφανώς συμπληρώνουν / προσφέρουν σε μία σχέση κάτι που δεν έχω και δεν μπορώ να προσφέρω εγώ, οδηγώντας την σχέση προς την ολοκλήρωση / ολότητα της.

Συμφωνώ γενικά με τον Ηλία και τους προλεγόμενους, απλώς δεν νομίζω ότι ο κυρίαρχος είναι αναγκαστικά ο περισσότερο θαυμαζόμενος και συνεπώς αυτός που ο υποτακτικός αναγκαστικά τείνει να ταυτιστεί μαζί του σε επίπεδο αλληλεπίδρασης σε μία σχέση.

 

Απάντηση: Λένε...

απόλυτα κατανοητό και αναμενόμενο, μια που η όποια βελτίωση κάνει ο Κυρίαρχος στη σκλάβα γίνεται με βάση τις δικές Του αρχές και θέσεις

 

Απάντηση: Λένε...

Αν υπάρξει ταύτιση,σαφώς και ναι...είπαμε,αν όμως..

 

Από την άποψη σας καταλαβαίνω ότι μάλλον συμφωνείτε πως ναι έτσι και στις M/s σχέσεις.

Άρα οι σκύλοι είναι οι σκλάβοι αν κατάλαβα καλά;

 

Απάντηση: Re: Λένε...

Οι σκυλοι ειναι οι σκλαβοι ναι αλλα που θες να καταληξεις δεν καταλαβα,ομορφε...

 

Re: Απάντηση: Re: Λένε...

Ό,τι αν όλοι αυτό πιστεύουν στο φόρουμ τότε, γιατί φοβούνται να το παραδεχθούν;

Το φόρουμ ώρες ώρες νομίζω εκφράζει, είτε με την σιωπή του, είτε και με την αντίδραση του, ενοχικά συμπλέγματα σαδομαζοχιστών.

 

Απάντηση: Λένε...

Α δηλαδη μονο εγω το παραδεχθηκα;χμμμ η πολυ κουτη ειμαι η πολυ ειλικρινης