Λήθη

Απάντηση: Λήθη

 

Απάντηση: Λήθη

 

Απάντηση: Λήθη

 

Απάντηση: Λήθη



Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης & Σοφία Γεωργαντζή ( Ντουέτο )

Άλλες ερμηνείες:
Θοδωρής Κοτονιάς


Παγιδευμένος στο όνειρό μου
μέρες ανάστροφα πάλι μετρώ
Σημάδι βάζω τον εαυτό μου
μα στη συνέχεια πάντα αστοχώ

Είναι η αλήθεια που όλο μου μοιάζει
ίσια κατάματα πώς με κοιτά
δεν την αντέχω να με τρομάζει
πάντα εμένανε να βγάζει μπροστά

Θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά
Μα δεν μπορώ την ψυχή μου να βρω
μέσα στα ρηχά νερά
Κι αν όλο αυτό θα μ' αφήσει λειψό
δεν πειράζει που είν' αργά
εγώ θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά

Φύγαν οι φίλοι ήρθαν τα λόγια
οι άδειες σκέψεις μου πλοία βαριά
μόνος να κρύβομαι μες στα υπόγεια
μήπως και φτάσω σε μιαν άλλη στεριά

Κι αν είναι η σύμβαση που όλα τ' αρπάζει
σαν μια συνήθεια όπως παλιά
κι αυτή η ανάγκη μου που όλα τ' αλλάζει
και πάντα εμένανε να βγάζει μπροστά

Θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά
Μα δεν μπορώ την ψυχή μου να βρω
μέσα στα ρηχά νερά
Κι αν όλο αυτό θα μ' αφήσει λειψό
δεν πειράζει που είν' αργά
εγώ θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ' της λήθης τη χαρά (Χ2)

 

Απάντηση: Λήθη


Από: sofiastrez | Δημιουργήθηκε: 13 Φεβ 2010

Α-λήθη

Ξοδεύτηκα να λέω το όνομά σου ψιθυριστά
να μην ακούει κανείς
τη όταν το στόμα αιμορραγούσε απ 'φωνή
ψηλαφίζοντας συλλαβές στις χορδές του τόξου
τεντωμένης μνήμης μυστικής
αποσιωπιωμένης
στους βυθούς μιας άκαμπτης προδοσίας
ορθώνονταν γυμνή
με τεντωμένα χέρια στα νερά
που σκόρπισαν
πριν κλειδωθούν για πάντα οι αναμνήσεις
στο φως
στη κραυγή που σώπαζε
πριν ακολουθήσει τον ποταμό
και χαθεί
στην έρημο των στεναγμών.

Με βλέμματα θολά σε αδιάβατους δρόμους
σημάδια και χνάρια διάβαζαν
που φεύγοντας άφηνες
για να σκιάζομαι κάθε φορά
ακολουθώντας το δικό σου φως
με πληγωμένα πόδια
στην άβυσσο της φωτιάς που δεν έσβησες
με διχασμούς
με μάγια
καρφώθηκαν σε α-λήθη
μη μπορώντας να νικήσουν το πισωγύρισμα
στο "ξένο" που δεν ακούμπησε
με δυο μάτια βροχή
την απ 'οδύνη
αναπαριστώντας μαύρο σύννεφο
ουρανού στο άβατο τ 'σου.

 

Απάντηση: Λήθη




Τον ποιητή που θα ΄γραφε το έπος της γενιάς μου
Τον βρήκαν ξημερώματα σε μια στροφή του δρόμου
Τα μάτια κατακίτρινα κι οι φλέβες του όλο τρύπες
Βρυσούλες και ξεχύνονται του κόσμου όλες οι λύπες

Γυμνή σε μια διαφήμιση στης πόλης τις βιτρίνες
Η μούσα του η ελεύθερη μαράζωνε από ανία
Τη βρήκανε ανάσκελα μπροστά από την οθόνη
Φυτέψαν και μια κάμερα ποτέ δε θα 'ναι μόνη

Ποιου πολέμου, ξεχνώ, είμαστε όλοι παιδιά
με γερά υλικά κι αλυσίδες στα πόδια
μην το πεις στη μαμά πως τα βράδια μεθάς
βλαστημάς που χτυπάν τόσο αργά τα ρολόγια

Στο θαύμα και στον έρωτα σε μάθαν να πιστεύεις
γι' αυτό περήφανα σιωπάς ενώ σε σημαδεύουν
Η μάχη συνεχίζεται στου κόσμου τα υπόγεια
Έρχονται στις οθόνες μας καινούρια επεισόδια

 

Απάντηση: Λήθη

 

Απάντηση: Λήθη


Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς
Και τα χαράματα σαν ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θαναι μι αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θαναι μιαλλόκοτη χαρά
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς