ΛεΣβία Φίλη-Κυρία

«Δεν ενδιαφέρομαι για άνδρες το ξέρεις»
Την κοίταξα στα μάτια σχεδόν την εκλιπαρούσα. Την Σοφία την ξέρω από το λύκειο και τώρα είμαστε τριανταπέντε ετών και οι δύο. Είχαμε χαθεί για λίγα χρόνια. Αμερική εκείνη, Βρετανία εγώ. Αλλά οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν πάλι στην Ελλάδα. Σε μια συνάντηση παλιών συμμαθητών. Τότε στο σχολείο νόμιζαν όλοι πως ήμαστε ζευγάρι. Δεν θα μπορούσαμε. Εκείνης της άρεσαν τα κορίτσια. Μου το είχε εκμυστηρευθεί κι εμένα μου άρεσαν τα κορίτσια επίσης, αλλά τα πιο εξουσιαστικά σαδιστικά κορίτσια. Τι να της έλεγα; Δεν της είχα πει τίποτα.

Μιλήσαμε στη συνάντηση. Ξεκινήσαμε τη παρέα πάλι. Μου είπε για το πόσο ωραία πέρασε στην Αμερική. Τα κορίτσια εκεί περισσότερο ανοιχτά. Έζησε τον έρωτα, πληγώθηκε, το περιέγραφε σαν αγάπη. Αλλά χωρίς πόνο, το λησμονούσε. Χαίροντας πως το έζησε. Με ρώτησε κι εμένα. Της είπα, χωρίς λεπτομέρειες. Για το Πεντέσταλ ούτε λόγος, τι να της έλεγα;

Η Σοφία είναι περίπου εκατόν εξήντα εκατοστά, αδύνατη, υπερβολικά γυμνασμένη. Τετραγωνάκια στη κοιλιά της. Παίζε τέννις, έχει το τέλειο στήθος για τα δικά μου γούστα. Αυτό που χωρά στη χούφτα μου και η παλάμη μου είναι μικρή σχετικά. Αυτό το υποθέτω, όπως το βλέπω, δεν το ξέρω.

Το θέμα μου είναι ότι η Σοφία εκφράζει με έναν μοναδικό τρόπο αυτά που για εμένα είναι η Γυναικεία Ανωτερότητα. Ξέρω δεν είναι πολιτικά σωστό να το ονομάζω έτσι. Αλλά είναι αυτό που αισθάνομαι.

Είναι δυναμική. Πάντα προσέχει τον εαυτό της. Ευγενική. Σπούδασε αυτό που ήθελε. Είναι δίκαιη. Εργάζεται επιτυχημένα στον τομέα της. Ζει την ζωή της όπως εκείνη θέλει, χωρίς να επιτρέπει το περιβάλλον να της επιβάλλει τα όρια του. Όλα αυτά με κάνουν να την θαυμάζω από τα δώδεκα μου και να την επιθυμώ με τρόπο που δεν επιτρέπεται.

«Το ξέρω. Προσπαθώ να σου πω τα πάντα για εμένα»
Με κοίταζε με ένα τόσο αυστηρό ύφος που μου έκοβε την ανάσα.

«Σε παρακαλώ ρε Νίκο, μη μου πεις πόσο πολύ ερωτευμένος είσαι μαζί μου»
Την κοίταξα, έκανα μια παύση, κοίταξα μέσα μου.
«Δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου» της απάντησα και πραγματικά δεν ήμουν.
«Ναι αλλά πήγες να με φιλήσεις πριν»
«Ναι και ζήτησα εκατό φορές συγγνώμη και ότι θέλω να σου μιλήσω»
«Ουφ» ξεφύσηξε.
«Εντάξει μίλησε μου κι ελπίζω να μπορούμε να είμαστε φίλοι μετά από ότι πεις»

Ήταν η δική μου σειρά να πάρω βαθειά ανάσα.
«Ναι, αν δεχθείς ότι σου πω» είδα τα μάτια της να γουρλώνουν. Ήπιε μια γουλιά από το τσάι της και μηχανικά άπλωσα τα χέρια μου να πάρω το ποτήρι της γιατί το τραπεζάκι δεν ήταν κοντά.

«Ξέρω θα γελάσεις, αλλά είμαι υποτακτικός» της είπα. Την κοίταξα για λίγο στα μάτια. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Γέλασε.

«Αυτό είναι μόνο;» μου είπε.

«Μόνο;»

«Ότι είσαι χαμηλών τόνων, βοηθητικός και ας το πούμε υποτακτικός είναι μέρος του χαρακτήρα σου από τότε που σε ξέρω»
Την κοίταζα αποσβολωμένος.

«Οι σχέσεις μου στη Βρετανία ήταν όλες έτσι γύρω από κάτι που λέγεται Fem..»
«Femdom» συμπλήρωσε χαμογελώντας.
«Τι νόμιζες βρε Νίκο μου δεν ξέρω τι είναι; Χαλάρωσε. Επίσης χαίρομαι πολύ που μου το λες επιτέλους»
Σηκώθηκε με έκανε μια σφικτή αγκαλιά. Έβαλα τα κλάματα. Κάθισε πάλι πίσω. Μου έδειξε το τσάι. Της το έδωσα.

«Νιώθω λίγες ενοχές γιατί μερικές φορές το εκμεταλλεύομαι»
«Μα με αφήνεις να είμαι ο εαυτός μου Σοφία»
Γέλασε.
«Σεξ έκανες με αυτές τις κοπέλες;»
«Ναι μερικές φορές διαφορετικό» Χαμογέλασε πονηρά.
«Pegging, ε;» κοκκίνησαν τα μάγουλά μου. Γελώντας είπα ναι.
«Το λατρεύω κι εγώ, αλλά να το κάνω»
«Στο είπα ταιριάζουμε» της απάντησα γελώντας. Το πρόσωπό της έγινε το ίδιο αυστηρό με πριν.
«Είσαι με κάποια τώρα;» με ρώτησε λες και με μάλωνε.
«Όχι«
«Κρίμα»
«Γιατί;»
«Γιατί αν ήσουν θα της ζήταγα να σε δείρει» έμεινα πάλι με το στόμα ανοιχτό.
«Σε έχουν μαστιγώσει έτσι δεν είναι;»
«Ναι πολλές φορές και διάφορα άλλα»
«Εντάξει, όταν θέλω να μάθω κάτι θα σε ρωτάω»
Ένευσα καταφατικά.

«Γιατί πήγες να με φιλήσεις πριν;» Πάντα ρωτά ευθέως.
«Να γονατίσω ήθελα για αυτό είχα σκύψει, όχι να σας φιλήσω» και να μου βγήκε ο πρώτος πληθυντικός. Τόσο απλά και όμορφα, κάτι που στα αγγλικά δεν μπορούσα να το εκφράσω.
Χαμογέλασε.

«Πώς αισθάνεσαι δηλαδή απέναντι μου;»

«Είναι δύσκολο να σας το εξηγήσω»
»Προσπάθησε. Δες κι εγώ προσπαθώ δεν έφερα αντίρρηση για τον πληθυντικό. Σε εμπιστεύομαι Νίκο. Μίλα»
«Από όλα τα χρόνια είστε μοναδική, δυναμική, σταθερή, δίκαιη. Δεν σας κρύβω ότι το μυαλό μου πολλές φορές σας εξιδανικεύει. Αλλά δεν μπορώ να ελέγξω την υποταγή που αισθάνομαι πλάι σας. Ακόμα και όταν είχαμε χρόνια να μιλήσουμε, σας έβλεπα στα σόσιαλ και φαινόσαστε καλά. Μου είπατε για ότι ζήσατε και η χαρά σας γίνονταν και δική μου. Ξέρω ότι δεν σας αρέσουν οι άνδρες, αλλά ακόμα και να σας άρεσαν δεν θα τολμούσα ποτέ να σας ζητήσω να είμαστε μαζί»

«Θα είχες ελπίδες, όπως και ότι σε ήθελαν όλα τα κορίτσια στο σχολείο τότε. Νόμιζαν ότι ήμαστε μαζί και μου άρεσε αυτό τότε. Δεν σε επιθυμούσα ερωτικά, ούτε τώρα, αλλά ήσουν δικός μου με κάποιον τρόπο»

«Αυτό ακριβώς»
«Δηλαδή τι;»
«Να είμαι δικός σας, να σας υπηρετώ, να σας ευχαριστώ, να κάνω την ζωή σας ευκολότερη. Αυτό θα ήθελα»
«Και το σεξ;»
«Δεν σας κρύβω ότι είστε ελκυστική, ότι με ερεθίζετε, αλλά μπορώ χωρίς αυτό. Υπάρχουν τρόποι»
Γέλασε

«Εννοείς τα κλουβάκια πέους» ήξερε πολλά, περισσότερα από όσο ήλπιζα.
«Ναι»
«Κι εγώ;»

«Εσείς Κυρία είστε η Κυρίαρχος, εσείς κάνετε ότι θέλετε. Δεν έχετε δέσμευση απέναντι μου.»

Γέλασε ξανά.

«Μου αρέσει πολύ αυτό το Κυρία, θα το σκεφτώ...»