Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Μέρος της καθημερινότητας μιας σκλάβας/συζύγου

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Εμπειρίες' που ξεκίνησε από το μέλος Afentis_Epi8ymiwn, στις 11 Μαϊου 2008.

  1. Afentis_Epi8ymiwn

    Afentis_Epi8ymiwn Regular Member

    Θεωρήστε το μια (ίσως?) φανταστική, καθημερινή ζωή μιας σκλάβας παντρεμένη με έναν Αφέντη...........





    ……..Στην γειτονιά είναι γνωστό σε όλους.

    Είναι μια άτυπη συμφωνία, εδώ και χρόνια, μεταξύ εμένα, του Αφέντη μου (εδώ και 6 χρόνια συζύγου μου) και όλων των γειτόνων.

    Εμένα μ’ αρέσει να ξεπαρθενιάζω αγόρια και κορίτσια, ο Κύριος μου σέβεται αυτή μου την αδυναμία (και έχω την εντυπώσει πως το απολαμβάνει κιόλας) και όλοι οι γείτονες (όποτε θεωρούν πως το παιδί τους είναι έτοιμο ή ήρθε η ώρα να μυηθεί στην σεξουαλική ζωή του) το «στέλνουν» σε μένα.

    Οι ηλικίες ποικίλουν. Δεν εξαρτάτε από μένα. Άλλοι αποφασίζουν πότε να τα «αναλάβω». Εγώ, απλά, προσφέρω το κορμί μου και τις (ξεχειλωμένες) τρύπες μου για να νοιώσουν τα πρώτα τους σεξουαλικά σκιρτήματα και να αδειάσουν τα πρώτα τους υγρά πάνω μου και μέσα μου.

    Και βέβαια, ποτέ, μα ποτέ, δεν πέρασε από το μυαλό μου η παιδεραστία.
    Τι να τα κάνω εξάλλου τα μικρά παιδιά? Οι καύλες μου ήταν τόσο αχαλίνωτες πάντα (και ειδικά από τότε που γνώρισα Εκείνον) που κανένα πιτσιρίκι δεν θα τις ικανοποιούσε.
    Αλλά, ποτέ μου δεν θα μπορούσα να πω «όχι» στις ορέξεις ενός (ή μιας) που θέλει να πρωτογνωρίσει το σεξ. Πάντα ήμουν (και είμαι) εκεί, διαθέσιμη, έτοιμη, παραδομένη, εύκαιρη και αχόρταγη για να «μάθει» πάνω μου. Μου άρεσε, με εξιτάριζε και με καύλωνε απίστευτα αυτό αλλά, πάνω απ’ όλα, ήταν και μια από τις επιθυμίες Του.

    Είμαι από τις γυναίκες που πάντα λάτρευαν το «φρέσκο» κρέας και έβρισκαν νόστιμους τους φρέσκους χυμούς. Πάνω μου, κάτω μου, μέσα μου, από παντού. Και δεν Του το είχα κρύψει από την αρχή. Ξερογλειφόμουν με έναν νεαρότερό μου (μαζί του έμαθα πως και οι γυναίκες μ’ αρέσουν).

    Ξέρουμε όλα τα αγόρια και τα κορίτσια της γειτονιάς. Αγόρια και κορίτσια που (εκτός από την πρώτη τους φορά) έρχονται σε μένα όποτε έχουν την «ανάγκη» μου ή όποτε τα καλεί (για τις ανάγκες μου) ο Κύριος μου. Έχουν ξεπαρθενευτεί (σωματικά) όλα σε μένα, αλλά, εξακολουθούν να «ξεπαρθενιάζονται» (εγκεφαλικά) ακόμα με μένα.

    Πολλές φορές έφεραν (και φέρνουν) και κάποιον φίλο τους, ή φίλους τους, ή φίλες τους, ή τους το ζητάει Εκείνος να το κάνουν. Όσοι περισσότεροι είναι γύρο μου και μέσα μου, όσο περισσότερο σπέρμα γεύομαι, όσα περισσότερα γυναικεία υγρά βλέπω να κυλάνε ανάμεσα στα κοριτσίστικα πόδια, τόσο μεγαλύτερη καύλα ναιώθω. Και όλο και πιο πολύ, και όλο και πιο πολλούς, ήθελα (και θέλω).

    Στην αρχή είναι δειλά και ντροπιάρικα αλλά γρήγορα χαλαρώνουν και δεν θέλουν να σταματήσουν. Εκείνος, αποφεύγει να είναι μπροστά για να μην φοβούνται και ντρέπονται. Ειδικά τις πρώτες φορές. Κοιτάει διακριτικά από απόσταση. Μετά από λίγο καιρό καταλαβαίνουν πόσο Του αρέσει αυτό που κάνουν στην γυναίκα του (ακόμα δεν ξέρουν τι σημαίνει «σκλάβα Του») και στην πορεία αρχίζουν να Τον ρωτάνε και τι άλλο να μου κάνουν, αν μου το κάνουν καλά κλπ κλπ. Κι Εκείνος τα καθοδηγεί, όσο καλύτερα γίνετε, και για την απόλαυση την δικιά τους και για την απόλαυση την δικιά μου.

    Ωω, θεέ μου. Πόσο τυχερή είμαι.

    Μετά από καιρό παίζουμε πια όλοι μαζί. Τα μαλακίζεται, Τον μαλακίζουν, τα τσιμπουκώνει ή τα γλύφει, κι αυτά Εκείνον.

    Και εγώ τρελαίνομαι για τσιμπούκια. Πάντα λάτρευα τα τσιμπούκια. Και είμαι υπερήφανη που κατάφερε ο Κύριος μου να μου ξεχειλώσει το λαρύγγι σε τέτοιο βαθμό που μπορώ να «καταπίνω» ολόκληρες τις ψωλές. Και μέχρι σήμερα κανένα από τα αγόρια της γειτονιάς δεν φεύγει από το σπίτι μου αν δεν μου γαμήσει άγρια (τουλάχιστον) το λαρύγγι μου.
    Αλλά πιο πολύ λατρεύω όταν καταπίνω το καυλί του Αφέντη μου ενώ είναι ακόμα μουλιασμένο από το αίμα και τα χύσια ενός φρεσκοξεπαρθενιασμένου μουνιού. Με πιάνει ντελίριο όταν νοιώθω βαθιά στο λαρύγγι μου αυτούς τους φρέσκους χυμούς και αυτήν την υπέροχη γεύση.

    Βέβαια όμως, με τρελαίνει και να νοιώθω τις γλώσσες τους να γλύφουν την μουνάρα μου και την κωλοτρυπίδα μου. Στην αρχή δειλά και εξερευνητικά, μετά με περιέργεια και τέλος αχόρταγα. Να με ρουφάνε, να με δαγκώνουν, να χώνουν την γλώσσα τους στις τρύπες μου όσο πιο βαθιά γίνετε. Να νοιώθω να μου γλύφουν τον κόλπο και το κωλάντερο. Υγρή, ζεστή και σκληρή να σέρνετε πάνω στις απόκρυφες περιοχές μου. Υπέροχο «όργανο» η γλώσσα. Όπως λέει και ο Κύριός μου: «Απαλή όσο ένα χάδι, σκληρή όσο ένας πούτσος». Κρίμα να είναι τόσο κοντή.

    Καμιά φορά θέλουν να φύγουν, πριν χορτάσω την πείνα μου, για να πάνε σε κάποιο ραντεβού ή να πάνε να «δείξουν» στο κορίτσι τους ή το αγόρι τους (ή και στους φίλους τους) τι μου έκαναν σήμερα ή (ακόμα χειρότερα) επειδή ακούνε κάτω από το δρόμο που έχουν μαζευτεί και άλλοι και παίζουν (συνήθως, αυτό το χαζό άθλημα, με τους 22 παίχτες, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αρέσει τόσο στους άντρες). Τους ζητάω να χώσουν το καθένα την χούφτα τους μέσα στην φαρδιά (πια) μουνότρυπά μου, να μου γαμήσουν λίγο το λαρύγγι και τους λέω να έρθουν μετά να συνεχίσουμε. Και πάντα έρχονται.

    Κάποτε «χαλιόμουν» όταν με παρατάγανε μέσα στην καύλα για να πάνε να παίξουν. Άκουγα από κάτω τις φωνές τους, τις βρισιές τους ή τα επιφωνήματά τους (όταν έχαναν ή κέρδιζαν) και ένοιωθα τις τρύπες μου να πάλλονται και το κορμί μου να ανατριχιάζει όταν σκεφτόμουν πως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται και εμένα με αυτό τον τρόπο. Σαν να ήμουν μια «μπάλα» στα πόδια τους που παίζουν βίαια μαζί της και πλακώνονται για αυτήν.

    Μου άρεσε ο ξεφτιλισμός. Ήταν από τα πρώτα πράγματα που κατάλαβα με τον Κύριο μου. Είναι κάτι που με κάνει να ντρέπομαι, να κοκκινίζω, αλλά και να κατακαυλώνω.

    Όταν είπα στον Κύριο μου το τι σκέφτομαι, μου το αρνήθηκε.
    «Δεν πρέπει να μάθουν να κακομεταχειρίζονται τους συντρόφους τους. Τουλάχιστον, όχι απερίσκεπτα.» μου είχε πει. «Εμείς πρέπει να τους μάθουμε την σωστή συμπεριφορά και αυτά στην πορεία θα βρουν τον δρόμο τους». Και είχε δίκαιο.

    Αλλά, ως σωστός Αφέντης για μια σκλάβα, δεν με άφησε και εμένα «παραπονεμένη». Από εκείνη την μέρα, όποτε με άφηναν για να πάνε να παίξουν, ο Κύριος μου με έστηνε στο παράθυρο (όρθια, με ανοιχτά τα πόδια και τα χέρια ακουμπισμένα πάνω στο τζάμι) ώστε να τα βλέπω που παίζουν και εκείνος από πίσω μου, βουρδούλιαζε όλο το κορμί μου ή έχωνε ότι έβρισκε μέσα στις τρύπες μου ή και τα δύο μαζί.
    Ήταν απόλαυση να παρακολουθώ όσους (και όσες) πριν λίγο με ξεσκίζανε να παίζουν στο δρόμο ενώ ο Κύριος μου «ξεθύμαινε» τα βίτσια Του και τις ορέξεις Του πάνω μου. Πάντα εκείνες τις ώρες είχα (από) τους καλύτερούς μου οργασμούς.

    Δεν ξέρω αν η νεολαία πια αποτελείται από μικροτσούτσουνους ή ο Κύριος μου με έχει φαρδύνει τόσο πολύ, αλλά, κάθε φορά που με γαμάγανε τα γειτονόπουλα ένοιωθα τα μικρά τους «πουτσάκια» να χάνονται μέσα στην μουνότρυπά μου. Πολλές φορές έχωνα και δύο μαζί αλλά και πάλι ένοιωθα πως χωράνε και άλλα. Εκείνα βέβαια μπαινοβγαίνουν με την αγαρμποσύνη της ηλικίας τους, ένοιωθα την ανάσα τους καυτή πάνω μου όταν λαχάνιαζαν και αυτό το όμορφο συναίσθημα δεν συγκρινόταν με τίποτα με το «κενό» που ένοιωθα μέσα στην μούνα μου. Εξάλλου, ξέροντας ο Κύριος μου τις «δυνατότητες» του μουνιού μου, πάντα φρόντιζε να το νοιώθω «γεμάτο». Δεν ήταν λίγες οι φορές που, μαζί με τα «πουτσάκια» των αγοριών, έχωνε ταυτόχρονα μέσα μου και διάφορα αντικείμενα, dildo, δάχτυλα των κοριτσιών ή ακόμα και μια ολόκληρη μικροκαμωμένη παλάμη.
    Αυτό ήταν το καλύτερο μου. Να νοιώθω τα κορίτσια να μαλακίζουν τα αγόρια μέσα στην μουνάρα μου. Να λιπαίνω με τα υγρά μου τις χούφτες τους.

    Αχχχχχχ, τι όμορφες εικόνες. Να βλέπω τα πρόσωπά τους σε έκσταση.

    Μα, όπως είπα και πριν, πιο πολύ απ’ όλα με τρελαίνει να τα τσιμπουκώνω. Να χώνω ακόμα και τα πρησμένα παπάρια τους ταυτόχρονα μέσα στο στόμα μου, να τα ρουφάω και να τα καταπίνω πεινασμένα, μέχρι να αρμέξω και την τελευταία σταγόνα από τα αρχίδια τους, που είχα φροντίσει προηγουμένως να γεμίσω. Να νοιώθω το λαρύγγι μου να φράζει καθώς πρήζονται εκεί μέσα τα πουτσοκέφαλά τους, έτοιμα να αδειάσουν το σπέρμα τους κατευθείαν μέσα στο στομάχι μου.

    Οσο για τα κορίτσια της γειτονιάς, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες τώρα. Τα περισσότερα τα έκανε Εκείνος. Όχι ότι εγώ ήμουν αμέτοχη (ποτέ δεν με άφηνε αμέτοχη σε οτιδήποτε άλλωστε. Ηταν ρητή Του εντολή από τότε που με γνώρισε: «Από την στιγμή που σε έχω δίπλα μου, θα συμμετέχεις σε όλα. Είτε σ’ αρέσει, είτε όχι») αλλά η δική μου η «ενασχόληση» ήταν (βασικά) να υπηρετώ το αντρικό φύλλο .

    Αυτή λοιπόν ήταν η «συμφωνία» με την γειτονιά.
    Αυτοί αποχτούσαν ένα υγιές, σεξουαλικά, παιδί, ένα παιδί μου μάθαινε χωρίς taboo να ικανοποιεί μια γυναίκα με ποικίλους τρόπους και εγώ ικανοποιούσα την αχόρταγη πείνα μου για «φρέσκα» καυλιά και μουνιά.
    Και ο Αφέντης μου απολάμβανε (και σίγουρα ακόμα απολαμβάνει) που είχε δίπλα Του ένα, τέλεια, εκπαιδευμένο sex toy. Μια τέλεια σκλάβα. Μια γυναίκα που την παρέλαβε μια καλή «πουτάνα» και την έκανε μια τέλεια «τσούλα». Την τσούλα Του.

    Και είμαι σίγουρη πως, μετά από χρόνια, οι γείτονες θα μου φέρνουν και τα εγγόνια τους. Και ακόμα και τότε, ο Αφέντης μου θα εξακολουθεί να μου ψιθυρίζει στο αυτί (με αυτόν τον απίστευτο ήρεμο, μπάσο και σταθερό τόνο στην φωνή Του): «Απόλαυσε το μικρή μου. Το αξίζεις»
     
  2. sklava_epi8ymiwn

    sklava_epi8ymiwn Regular Member

      Τα λόγια είναι περιττά.....
     
  3. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Το κείμενό σου είναι σαν ένα φρεσκότατο μπαμπαδάκι, με υπέροχο σιρόπι και λευκότατη σαντιγύ. Αφέντη Επιθυμιών, ξεπέρασες τον εαυτό σου. Και πάλι μπράβο.