Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και BDSM

Μόνη σου απαντάς, έστω κι έμμεσα, στο γενικότερο προβληματισμό που θέτεις. Λες λοιπόν ότι σε όλα τα fora, όπως και στα social media, προκύπτουν χαρακτηριστικού είδους προβλήματα. Στα fora λοιπόν η ρύθμιση γίνεται από ανθρώπους. Στα social media γίνεται από αλγορίθμους, που σχεδιάζονται από ανθρώπους ακόμη και όταν στήνονται με τρόπο που τους επιτρέπει να μαθαίνουν και να προσαρμόζονται αυτόματα σε κάποιο βαθμό. Και σίγουρα δεν συγκρίνονται και τα μεγέθη, ο όγκος όλων, μεταξύ forum και social medium. Ήδη έχεις διαφορετικές προσεγγίσεις λοιπόν και παρόμοια προβλήματα. Φαινόμενο που υπονοεί ότι τα ίδια προβλήματα βρίσκουν τον τρόπο τους, ακόμη και κόντρα σε διαφορετικές προσεγγίσεις.

Η ρύθμιση είναι ο νόμος. Η ύπαρξη του νόμου, ως γνωστόν, δεν φτάνει. Όλα τα μέσα επιβολής του νόμου και των κανονισμών δεν φτάνουν. Και το κατά πόσο κάποιος σέβεται νόμους και κανονισμούς είναι, ασφαλώς, προσωπική, ιδιωτική υπόθεση.

Παραπέρα, η έκπτωση της μαζικότητας που αναφέρεις, είναι το πρόβλημα. Για τον ίδιο λόγο που είναι πρόβλημα διαχρονικά η ψυχολογία της μάζας. Τα υπόλοιπα απλά είναι απόρροιες και προεκτάσεις αυτού του βασικού θέματος (που με τη σειρά του, αναγκαστικά, είναι θέμα παιδείας).

Αλλά να πιάσουμε ασφαλώς και την τριάδα ερωτημάτων που συμπληρώνεις. Αφού γίνει πρώτα μια διευκρίνιση. Κάθε social medium είναι, πάνω από όλα, μια διαφημιστική πλατφόρμα. Αν αυτή δεν «βγαίνει» το social medium είναι νεκρό. Αυτό καλό είναι να το έχουμε πάντα στην άκρη του μυαλού μας, ειδικά όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε φαινόμενα και καταστάσεις που σχετίζονται με τέτοιες υπηρεσίες.

- Για να φταίει η έλλειψη προσωπικού, πρέπει να θέλει κανείς προσωπικό και να μην μπορεί να το προσθέσει. Οι υπηρεσίες αυτές κόβουν προσωπικό από τον έλεγχο και το υποκαθιστούν με αυτοματισμούς. Κι επειδή είναι θέμα χρόνου η χαζομάρα, πολλές φορές τους «σκάει» στη μούρη η κίνηση και τρέχουν και δεν φτάνουν. Η Facebook είχε δημοσιογράφους για news curators, τους έδιωξε, έγιναν απίθανα πράγματα, άρχισε να προσλαμβάνει πάλι. Αλλά και πριν και μετά είναι γνωστό ότι τους έχει να δουλεύουν υπό άθλιες συνθήκες και παράλογες απαιτήσεις. Κοινώς δεν υπάρχει η όρεξη καν να γίνει η ρύθμιση, η δουλειά, σωστά. Αν μιλάμε για forum βέβαια, αυτό είναι άλλο θέμα. Εκεί οι κανονισμοί είναι λιγότεροι και απλούστεροι στην πραγματικότητα, οπότε συχνά το πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού που να έχει και τη δυνατότητα ή το κίνητρο να αφιερώσει αρκετό χρόνο. Βέβαια και το moderation σε κάθε post δεν είναι λύση. Το να υπάρχει κάποιος πρόχειρος ανά πάσα στιγμή για την περίπτωση που γίνει κάτι, είναι το καλύτερο στο οποίο έχει νόημα να στοχεύει κανείς πιστεύω.

- Στα social media η ερώτηση αυτή αντιμετωπίζεται αυτομάτως ως φαιδρή. Πρώτον γιατί μακάρι να ήταν απλά τα στοιχεία του log in που κρατούνται. Δεύτερον επειδή το ποιος έχει τι δικαίωμα καθορίζεται από το νόμο που ισχύει στην έδρα της εταιρείας και πιθανές διακρατικές και διακοινοτικές συμφωνίες. Τα προσωπικά σου δεδομένα παραβιάζονται κάθε τρεις και λίγο. Είναι απλό γεγονός. Λυπηρό μεν, αλλά γεγονός και πάλι.

- Ποιος διαχειρίζεται τη διαχείριση; Η πραγματική απάντηση είναι «οι μέτοχοι». Κάπου εδώ χωράει ένα διάλειμμα "to get the laughs off" που λένε. Διότι οι μέτοχοι δεν ενδιαφέρονται για όλους αυτούς τους προβληματισμούς παρά μόνο μέχρι εκεί που χρειάζεται για να μη βγει νομικά, άρα και οικονομικά, εκτεθειμένη η εταιρεία σε περίπτωση που πάει κάτι στραβά. Είναι τόσο κωμικό αυτό το θέμα στην πράξη που η Facebook έχει το εκτόπισμα να απαντά σε κράτη πως ο εσωτερικός της κανονισμός (όχι τα δικαιώματα του πολίτη, mind you) είναι σημαντικότερος από το νόμο, ακόμη και σε θέματα εθνικής ασφάλειας. Και άλλοι που δεν το λένε, δεν έχουν πολύ διαφορετικά μυαλά.

Η τελευταία σου ερώτηση είναι η πιο καίρια, πιο ρομαντική και, δυστυχώς, πιο μάταια. Όταν κάτι γίνεται θεσμός ή κοινωνικό αγαθό, η θεωρία λέει ότι πρέπει να ελέγχεται περισσότερο. Θα προσπεράσω τις πιθανές αντιδράσεις ενός «αριστερού» κι ενός «δεξιού» στην ιδέα αυτή, διότι τις θεωρώ εξίσου αστείες, και θα σημειώσω απλά πως αυτό καθίσταται αδύνατο από τη στιγμή που μιλάμε για διεθνείς δραστηριότητες. Διότι πάντα κάποιος θα θέλει να κάνει πιο πολύ κουμάντο από τον άλλον.

Και σχετικά με την ειδικότερη αναφορά σε BDSM comms, ο ποιοτικότερος έλεγχος (έστω ότι υπάρχει ένας ορισμός της ποιότητας για το ζήτημα) απλά οδηγεί σε άλλα προβλήματα, διότι κάθε τύπος ελέγχου μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στραβά (κάτι για το οποίο ευθύνεται όποιος τον ασκεί - αναπόφευκτα γυρνάμε στο προσωπικό και ιδιωτικό πάλι). Ο ευκολότερος τρόπος να συνετιστεί μια ώρα αρχύτερα κάποιος είναι να υποχρεωθεί να δηλώνει πραγματικό όνομα (που δεν είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο by the way) και στοιχεία επικοινωνίας. Η υποτιθέμενη ανωνυμία κάνει τεράστια ζημιά στα χέρια ενός ανεύθυνου που, έτσι κι αλλιώς, έχει την τάση να ξεχνά πως από ένα σημείο καφρίλας κι έπειτα κανείς νόμος δεν τον προστατεύει, ό,τι username και να έχει. Φυσικά αυτό δημιουργεί άλλο θέμα. Τι στραβό μπορεί να γίνει με πραγματικά ονόματα εκεί έξω με έναν καλοθελητή που επιχειρεί να τα χρησιμοποιήσει για να σπιλώσει τη φήμη κάποιου σε π.χ. επαγγελματικό επίπεδο; Μακάρι να ήταν ένα το πιθανό στραβό.

TL;DR

Ο όλος προβληματισμός δεν είναι απλά ηθικό ζήτημα αλλά και νομικό. Μπορούμε να φανταστούμε ότι μπορούν να γίνουν 1000 πράγματα για να βελτιωθεί μια κατάσταση, το πρόβλημα είναι πως τα περισσότερα εξ αυτών, αν όχι όλα πολλές φορές, δεν διευκολύνονται από το νόμο ή, τέλος πάντων, τους απανταχού κανονισμούς. Πριν καν αναρωτηθούμε αν λύνεται το πρόβλημα προσθέτοντας ορδές ελεγκτών.

Στην πραγματικότητα δεν διαφωνώ με αυτό στο οποίο ελπίζεις. Το ότι συμφωνώ βέβαια δεν το κάνει πιο εφαρμόσιμο και σίγουρα όχι πιο ανθεκτικό κόντρα στο human condition.

 

@gaby_m

Το όποιο υλικό μπορεί να βρει κάποιος στα ΜΚΔ που αναφέρεις, δεν κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη στα άτομα που μπορεί να ψάχνουν κάτι, όμως μπορούν να συνεισφέρουν απλώς με την την παρουσία του όποιου υλικού ώστε κάποιο άτομο να έρθει σε μια καταρχάς επαφή με την έννοια. Το πώς αυτό το υλικό μπορεί να αξιολογηθεί από τον όποιο χρήστη και πού θα τον βγάλει ή όχι, είναι προφανώς θέμα του χρήστη ως προσωπικότητα. Δηλαδή πέρα από το ευκαιριακό συναπάντημα του όποιου χρήστη με την αναφορά τους, απλώς ε'ιναι μια επιπλέον ανάρτηση που θα γεμίσει το ψαχτήρι της μηχανής αναζήτησης.
Τα ΜΚΔ επιπλέον μπορούν, αν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των χρηστών, να διευκολύνουν την όποια επαφή μεταξύ τους και φυσικά όπου βγάλει για τον καθένα τους.
Η όποια παρουσία αναφορών/αναρτήσεων υπακούει στους ίδιους κανόνες με το φορμάρισμα οποιουδήποτε trend εξ αιτίας κάποιου τυχαίου γεγονότος ή στοχευμένης δράσης που έχειως αποτέλεσμα το να έρθει κάτι στο προσκήνιο.
Θέλω να πω πως η όποια δυναμική δημιουργείται για κάποιο θέμα αποτυπώνει αναλογικά αυτό που λέμε το δεκάλεπτο της δημοσιότητας που θεωρητικά μπορεί να απολαύσει κάθε άτομο, ιδέα ή αντικείμενο και οι όποιες αντιδράσεις που θα εισπράξει είναι ανάλογες του κρατούντος κοινωνικού αντιλαμβανομένου.
Σε αυτό να προστεθεί το όποιο "φιλτράρισμα" κάνει το ΜΚΔ στο περιεχόμενο που αναρτούν οι χρήστες του, με τα όποια, από αυτό το φιλτράρισμα, αποτελέσματα μπορεί να προκύψουν προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση, γεγονός που εξαρτάται άμεσα από την συμβολή του στην κερδοφορία του μέσου, όπως σωστά αναφέρθηκε πιο πάνω.
Και να μη ξεχνάμε πως η φύση της διαδικτυακής επικοινωνίας καθιστά σε τελική ανάλυση την ώσμωση των διαφόρων μορφών της πιο δραστική, άμεση και πολυεπίπεδη παρά ποτέ, τόσο που να μη γίνεται ευκολα διακριτή η οποιαδήποτε διαφοροποίηση μπορεί (ίσως) να υπάρχει...

 

Future is already here...

 

Θα το πω απλά...
Αν δεν υπήρχε το ιντερνέτ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα μας είχε φάει το μαύρο σκοτάδι εμάς όλους τους μπιντιεσεμαδες.
Οπότε απόλαυσε το...

 

  

Επειδή θυμάμαι την έρημο επικοινωνίας ακριβώς λίγο πριν ανοίξει το ιντερνετ, στη γενιά μου, καταλαβαίνω το βάσιμο του σχόλιου και χαμογελώ.

Τι γίνεται όμως με τους BDSMάδες εκείνους που το μαύρο σκοτάδι είναι η βασική ζωή τους; Αυτοί πώς να βολευτούν στα διαδίκτυα;

 

Ποιοί είναι αυτοί..?
Γιατί είναι πιο μαύροι, so to speak?
Eίναι τελειωμένοι "λαϊφστάιλερ" ή κάτι άλλο?
Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό το κάτι άλλο?
Οι "όχι τόσο μαύροι" μπορεί να είναι πιο μαύροι από τους μαύρους?
Είναι βδσμαίοι ή υπέρμετρα φετιχιστές?
Τους αρέσει το "black is black" των Platters..?
Mπορεί η διάδοση μιας ιδέας/ιδεολογίας?στάσης ζωής/έκφρασης να δημιουργήσει κρίσιμη μάζα για το αντικείμενο που πρεβεύει και αν ναι/όχι, υπό ποιές προϋποθέσεις?
___________________________________
Τ' είν' η πατρίδα μας, μην είν' οι κάμποι..?

 

Ερευνητικά, έχει αποδειχθεί ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι άνθρωποι προβάλλουν τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες πλευρές τις προσωπικότητάς τους. Η χαμηλή αυτοπεποίθηση, η συναισθηματική αδυναμία, οι αρνητικές πεποιθήσεις που έχει κανείς για τον εαυτό του και οι ανασφάλειες κρύβονται, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί μια ουσιαστική σχέση με βάθος, αναγνώριση και κυρίως απόλυτη αποδοχή. Οι διαδικτυακές φιλίες υποκαθιστούν τις φιλίες στην πραγματική ζωή, κοστίζοντας την εμπειρία, την αλληλεπίδραση, την οικειότητα και τις κοινές εμπειρίες σε πραγματικό χρόνο, διότι οι πραγματικές σχέσεις στη ζωή μας είναι εξαιρετικά απαραίτητες όχι μόνο για την καθημερινή επαφή και επικοινωνία, αλλά για τη συναισθηματική και σωματική εγγύτητα. Το άγγιγμα, η οπτική επαφή και η αίσθηση ενός αρώματος δε μπορούν να αναπληρωθούν διαδικτυακά. Οι σωματικές αισθήσεις δίνουν στους ανθρώπους την αίσθηση της αγάπης, της οικειότητας και της εμπιστοσύνης. Μέσα από ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά και ένα χάδι εκκρίνεται η ωκυτοκίνη, «η ορμόνη της αγάπης ή της χαράς», που παράγεται στον εγκέφαλο και βοηθά στη δημιουργία κοινωνικών δεσμών χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης. Η δεκτικότητα προς τους άλλους, η ευκολία στη σύνδεσή μας μαζί τους, η ενσυναίσθηση και η αποδοχή τους είναι όλα αποτελέσματα της ωκυτοκίνης.

Πηγή: www.corfuland.gr

 

Μάλλον δεν χρησιμοποίησαν εμένα ως δείγμα για την έρευνα . . !

 

Σε ποιό απ΄ όλα τα βδσμ αναφερόμαστε ; Νομίζω αρκεί...

 

Το πρόβλημα είναι στους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν και στοχοποιούν, το οποίο φυσικά και ωθεί στη δημιουργία ειδικών χώρων, ή ειδικών προδιαγραφών για ορισμένες προτιμήσεις. Δεν θεωρώ για παράδειγμα ότι πρέπει να υπάρχει ξεχωριστός εκδοτικός οίκος που να εκδίδει gay λογοτεχνία. Αυτό αμέσως δημιουργεί εκ νέου τις τάξεις και οι τάξεις οδηγούνται πάντοτε σε συγκρούσεις. Από την άλλη ένας άνθρωπος που δε βρίσκει αλλού διέξοδο και δεν εννοώ να πηδήξει, ή να πηδηχτεί, εννοώ να τον καταλάβουν και να μοιραστεί κι εκείνος τις εμπειρίες του, είναι μια λύση να ξέρει πως υπάρχει κάτι κάπου. Δε θα ξεχάσω ποτέ πάντως πως μερικά απ' τα ωραιότερα βράδια της ζωής μου και είμαι str8 τα είχα περάσει με καλή παρέα, στην οποία ήμουν ο μόνος str8 σε μαγαζί που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί str8 friendly ( οι γνώστες από Γκάζι θα το ξέρουν το μαγαζί ). Υπήρχε απελευθέρωση, απενοχοποίηση, άνεση. Από την άλλη ήμουν για καλοκαιρινές διακοπές στην Κεφαλλονιά όταν γυρίζοταν το Μαντολίνο. Κάποιο βράδυ είχε διοργανωθεί gay night σ' ένα μαγαζί και εμείς δεν το γνωρίζαμε, μπήκαμε και η συμπεριφορά ήταν πολύ προκλητική. Όταν φύγαμε μάλιστα, μας πήραν από πίσω. Όταν περιορίζεις το δικαίωμα του ανθρώπου, τον προετοιμάζεις να σε δολοφονήσει. Καθ θα το κάνει. Γιατί κάτω απ' την επιφάνεια, κάτω απ' τη σεξουαλική προτίμηση εν προκειμένω, όλοι υπακούμε στην ανθρώπινη φύση μας. Ο άνθρωπος θα προσαρμοστεί, θα βρει τα δικά σου κλειδιά και κώδικες και την κατάλληλη στιγμή θα σε ανατρέψει. Γιατί το πρόβλημα μας είναι πάντοτε ότι εμείς το κάνουμε σωστά, άρα οι άλλοι είναι λάθος. Ειδικά σε μια ζωή που μονίμως βασιλεύει η ημιάγνοια.