Μήπως είμαστε πλέον πιο συντηρητικοί;

Υπήρχαν προηγούμενες δεκαετίες όπου κάποιοι άνθρωποι από μόνοι τους
αυτό-χαρακτηριζόντουσαν ως συντηρητικοί και αυτοί οι άνθρωποι συχνά
τον συντηρητισμό τους τον εστίαζαν, τόσο στις κοινωνικές τους ιδέες τόσο
σε σχέση κυρίως με μόδες ή νεοτεριστικά ρεύματα αλλά και στο σεξ, τόσο
στο πλαίσιο του αλλά την ανοιχτή έκφραση γι' αυτό, εκφράζανε μία κάποια
συστολή στο να μιλήσουν ανοιχτά για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις ή
γενικά για το σεξ.

Αυτός ο παλιός συντηρητισμός (ένα κομμάτι του) είχε μία ανοχή στην έκφραση
σεξουαλικότητας αν αυτή ήταν στο πλαίσιο του ερωτικού (soft porn) ή υπήρχε
έντονο ρομαντικό στοιχείο, σε κάθε άλλη περίπτωση η όποια σεξουαλική
έκφραση, συζήτηση θεωρείτο άσεμνη, ή αχρεία συμπεριφορά.

Παρόλα αυτά όμως στην πράξη τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.
 Όταν διενεργήθηκαν οι πρώτες επιστημονικές έρευνες με την μορφή
ανώνυμων ερωτηματολογίων για τις σεξουαλικές εμπειρίες των τότε ανθρώπων
καθώς και φαντασιώσεις, τα αποτελέσματα ήταν σοκ. Διότι παρόλη την
επίσημη συντηρητική εικόνα τα πράγματα στην πράξη δεν ήταν καθόλου
συντηρητικά το αντίθετο μάλιστα.
 Επί δεκαετίες τα σεξουαλικά μηνύματα ή υπόσχεση για σεξ ήταν η βασική
θεματολογία της διαφήμισης.
 Το σεξ υπήρχε σε αρκετές ταινίες οι οποίες έβγαιναν στους κινηματογράφους
και οι οποίες δεν ήταν πορνό.
 Υπήρχε στην λογοτεχνία ως σεξ και όχι ως μικροαστικός ρομαντισμός. Υπήρχαν
αρκετές γυναίκες συγγραφείς που έγραφαν βιβλία όχι πορνογραφικά αλλά
στα οποία εκφράζαν ανοιχτά τις σεξουαλικες τους επιθυμίες καθώς και εμπειρίες
χωρίς κάποιο πρόσχημα.
 Το σεξ υπήρχε στην τέχνη.
 Υπήρχε το κομμάτι της σεξουαλικής διασκέδασης, μπορούμε να το συναντήσουμε
ακόμα και σε ελληνικές ταινίες, όπου στην σκηνή όπου το ζεύγος έχει πάει σε κάποιο
νυχτερινό κέντρο, μέρος του προγράμματος είναι κάποιος ερωτικός χορός κτλ.
 Κόμικ, περιοδικά, πορνό, βρισκόταν παντού, συχνά σε κοινή θέα.
 Τις πρώτες μέρες του ίντερνετ, μέσα από εφαρμογές, forum, chat rooms, σελίδες
οι περισσότεροι και περισσότερες έψαχναν για σεξ.

Ώσπου κάποια στιγμή όλα αυτά άλλαξαν. Πριν κανά χρόνο το FB μου εμφάνισε μία
ανάμνηση, μία δημοσίευση την οποία είχα κάνει πριν 10 χρόνια και με ρωτούσε αν
επιθυμώ να την αναδημοσιεύσω και του είπα "ναι".
Η ανάρτηση ήταν μία ερωτική φωτογραφία του 1930. Τελικά μου έβγαλε μήνυμα
ότι δεν μπορεί να δημοσιευτεί διότι είναι εναντίον των κανόνων της κοινότητας.
Δηλαδή σήμερα μου απαγόρευσε να δημοσιεύσω κάτι το οποίο μου είχε επιτρέψει
να δημοσιεύσω πριν 10 χρόνια.

Οι σελίδες στο FB που έχουν θέμα την σεξουαλικότητα καθώς και την αλληλεπίδραση
ατόμων με την ίδια σεξουαλικότητα, πλέον δεν υπάρχουν και κανά δυό που υπάρχουν
έχουν μηδενική δραστηριότητα.

Οι σελίδες, forum με σεξουαλική θεματολογία είναι φουλ στην τοξικότητα, την επιθετικότητα
και συχνά κατακλύζονται από άσχετη θεματολογία (τέχνη, πολιτική κτλ.) λες και δεν υπάρχουν
σελίδες και forum στο ίντερνετ που να έχουν τέτοια θεματολογία.

Κάθε σεξουαλικού τύπου συζήτηση καταλήγει πάντα σε καυγά ενώ κάθε θεματολογία
μη σεξουαλικού τύπου κυλά γαλήνια.

Κάποτε ένα σεξουαλικού τύπου υπονοούμενο σε μία παρέα (όποιου τύπου) πυροδοτούσε
αμέσως την συζήτηση, με θετικό τρόπο, σήμερα προκαλεί αμηχανία.

Για να μην μακρυγορώ διότι τα στοιχεία είναι πάμπολα μήπως σήμερα ήμαστε πιο
συντηρητικοί στην πράξη και όχι στην επίσημη κοινωνική κουλτούρα ακόμα και από
τις επίσημα συντηρητικές δεκαετίες;.

 

Η απορία σου είναι δικαιολογημένη και ομολογώ ότι με έβαλε σε σκέψεις....
Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω θετικά ή αρνητικά, ίσως επειδή ανήκω στη γενιά που έχει βιώσει τόσο μεγάλη πληθώρα αλλαγών σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Από την εποχή της βιντεοκασέτας μέχρι την ανακάλυψη της τεχνητής νοημοσύνης. Για μένα η αλλαγή είναι βίωμα, είναι τρόπος ζωής, οπότε μου είναι τρομερά δύσκολο να τις ξεχωρίσω και να τις κατηγοριοποιήσω.
Έχω όμως να πω το εξης, και τονίζω ότι αποτελεί καθαρά προσωπική άποψη και δε βασίζεται σε κανένα κείμενο ή έρευνα, είναι απλώς ένα δικό μου συμπέρασμα. Τις τελευταίες δεκαετίες η ανθρωπότητα έχει κάνει τεράστιο άλμα ως προς την απομυθοποίηση της σεξουαλικότητας. Και όπως σε κάθε μεγάλη αλλαγή, ετσι και στο θέμα αυτό ξεπεράσαμε το μέτρο, περάσαμε στην υπερβολή και φτάσαμε στο σημείο να παλεύουμε να αποδείξουμε οτι τα φύλα δεν ειναι 2, αλλα 1000000152. Από τη μία αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, υπό την έννοια ότι για να επιτευχθεί μια ισορροπία πρέπει πρώτα να περάσουμε και από τα δύο άκρα. Από την άλλη όμως παρατηρώ ότι η τόση ενασχόληση και προβολή έχει φοβίσει (τολμώ να πω) πάρα πολύ κόσμο, προκαλώντας το ανάποδο αποτέλεσμα, έναν υποτιθέμενο "πουριτανισμό".
Αντίστοιχα λειτουργεί και το ζήτημα με τα προσωπικά δεδομένα, την ελευθερία λόγου, κλπ κλπ. Στην προσπάθειά μας να πάμε μπροστά επιδεικνύουμε τόσο ζήλο ώστε να φτάνουμε στην υπερβολή, η οποία μας ταρακουνάει και μας φοβίζει, και καταλήγουμε να κάνουμε βήματα πίσω. Στο τέλος όμως έρχεται μια κάποια ισορροπία, και πάμε παρακάτω, στο επόμενο θέμα που θα μας απασχολήσει, και θα ξανακάνουμε τον ίδιο κύκλο.
Αυτά από μένα...
Ωραίο θέμα πάντως!

 

Κάθε φορά που ένας μπάρμπας από την Κορώνη εμφανίζεται ο συνειρμός καλπάζει...



Πρόκειται για τους ίδιους μπαρμπάδες οι οποίοι όταν αντικρύσουν την δημόσια έκθεση της σεξουαλικότητας στην εποχή Μ/μας, βγάζουν καντήλες, εξέζεματα και αφρούς. (Ενίοτε οι μπαρμπάδες σιγοντάρονται και από θείτσες)



Γιατί;

Γιατί οι ίδιοι είναι βαθιά συντηρητικοί και ποτέ δεν θα επέτρεπαν στον μικροαστικό εαυτό τους να κάνει ορατή την σεξουαλικότητα τους.

Σε αυτό το φόρουμ, όποτε έχει τεθεί το ζήτημα της ορατότητας δεν ήταν λίγοι οι μπαρμπάδες του "Εμείς παλιά..." που ξέρασαν τον συντηρητισμό τους.

Οι "Εμείς παλιά..." μπαρμπάδες αναπολούν λέει τις εποχές όπου υπήρχαν σεξουαλικά υπονοούμενα στις διαφημίσεις.

Όπως εδώ ας πούμε:



Και τους ενοχλεί λέει σήμερα ότι οι τέτοιου τύπου διαφημίσεις χαρακτηρίζονται ως σεξιστικές.

Και επειδή χαρακτηρίζονται ως τέτοιες η κοινωνία έγινε συντηρητική....

Γελούν και τα πόμολα...

Ας αφήσουμε τους συντηρητικούς να καμώνονται τους προοδευτικούς και έτσι να προσφέρουν διασκέδαση δωρεάν, ας αφήσουμε τις τσόντες και τα τσοντάδικα και ας Δ/δούμε τι συμβαίνει στον 21ο αιώνα σε θέματα που σχετίζονται με την σεξουαλική ελευθερία και πρόοδο.

Κατά τον 21ο έχουμε τη διεύρυνση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας με νομοθετικές παρεμβάσεις για την ισότητα στο γάμο και την οικογένεια σε όλο και περισσότερα αστικά κράτη.

Παρά τις αντιδράσεις των "Εμείς παλιά..." αυτό αποτελεί σημαντικό βήμα προς την σεξουαλική απελευθέρωση.

Η έμφαση στην αυτοδιάθεση του σώματος εντείνεται πάρα τις αντίδρασης των συντηριτικών.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν άλλου τύπου σεξουαλικές σχέσεις όπως το polyamory.

Η συζήτηση επεκτείνεται στη συναίνεση και καθορίζονται τα όρια της σεξουαλικής απόλαυσης και του σεξισμού.

Φαίνεται ότι τα βήματα είναι ελπιδοφόρα.

Η σεξουαλική απελευθέρωση δεν είναι μια γραμμική διαδικασία αλλά μια δυναμική που αναπτύσσεται ανάμεσα στην πρόοδο και την αντίδραση.

Iagos

 

Επειδή είσαι κουραστικά κολλημένος τύπος δεν θα μπω στην διαδικασία να σου απαντήσω με πολλές λέξεις. Φυσικά και το να έχει δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να μπορεί να εκφράζει την σεξουαλικότητα του δεν είναι καν θέμα συζήτησης, το πρόβλημα που παρατηρώ εγώ είναι ότι οι άνθρωποι σταδιακά αποσεξουαλικοποιούνται και γίνονται καταναλωτές, το σεξ είναι το τελευταίο στην λίστα τους, έτσι σταδιακά δεν θα έχουμε gay, lesbians, bdsmers ή ότι άλλο διοτι δεν θα ασχολούμαστε με το σεξ, διότι δεν θα μας αφορά.
Εσύ όπως και άλλοι θεωρείς τόσο σημαντική την σεξουαλικότητα που ποστάρεις κυρίως, πολιτική (άσχετη με το σεξ), κολλάς ταμπελίτσες σε ανθρώπους (κλασική φασιστική τακτική) και "παρακινείς" την συζήτηση σε "πιο σοβαρά" θέματα από εκείνα του σεξ.

Αν θες ας μιλήσουμε για σοβαρά θέματα αλλά με σοβαρό και ουσιαστικό τρόπο.

Η αλλαγή των γεωπολιτικών δυνάμεων και τι αυτό σημαίνει στην πράξη.
Θα καταφέρει τελικά η Αφρική να διώξει τις αποικιοκρατικές δυνάμεις που την αποζημούν.
Πως θα είναι η κατάσταση στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια, σε κοινωνικό επίπεδο.
Ποιες είναι οι καταστάσεις και η παιδεία που στρέφει κοινωνικές ομάδες στην ακροδεξία, είναι ιδεολογικό ή οικονομικό κοινωνικό φαινόμενο;.
Το Woke είναι μία επανάσταση που διεκδικεί δικαιώματα ή μία ατζέντα του συστήματος για να μην αναδεικνύονται οι οικονομικές αντιθέσεις; (διότι το woke δεν ζητά την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος αλλά αλλαγές όχι οικονομικές αλλά "αποδοχής" και μας λέει ότι εχθρός είναι η πατριαρχία και όχι ο καπιταλισμός).

 

Θα σου με μία εικόνα τον προβληματισμό μου, έχουμε κατά την δική μου άποψη ένα συντηρητικό "κίνημα" για μένα και άλλους/ες εργαλείο του συστήματος, το οποίο "διεκδικεί" δικαιώματα, και παρόλο που διεκδικεί δικαιώματα, μου επιτρέπει αν είμαι gay να ποστάρω την gay σημαία και να γράφω "είμαι περήφανος που είμαι gay" αλλά παράλληλα μου απαγορεύει να ανεβάσω φωτογραφία στον προσωπικό μου λογαριασμό όπου να δείχνει δύο άνδρες πχ. να κάνουν στοματικό σεξ. Μου επιτρέπει λοιπόν να δηλώνω κάτι αλλά μου απαγορεύει να δείχνω αυτό που με κάνει να είμαι αυτό που δηλώνω.
Διότι το ένα είναι απλά ένας τίτλος και το άλλο Σεξ και το Σεξ είναι μιερό και κάτι ιδιωτικό.

 

Καταλαβαίνω τι λες, αλλα επιμένω στην αρχική μου άποψη. Δεν ειναι συντηρητισμός, είναι φόβος! Ναι μεν σου επιτρέπεται να δηλώσεις ότι είσαι γκέι, ή μπάι, ή πολυφωτιστικό, αλλά κανείς δε χρειάζεται να δει μπροστά του μια εικόνα που θα περιγράφει αυτό που είσαι, γιατί δεν ξέρεις ποτέ πώς μπορεί να επηρεάσει εκείνον που το βλέπει. Επίσης, για να πάμε μπροστά, δε χρειάζεται να μπορούμε να προβάλλουμε σε κοινή θέα την κάθε διαφορετικότητά μας, αρκεί που μπορούμε άφοβα να συζητήσουμε γι'αυτή. Κι ακόμα παραπάνω, αρκεί που οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να δηλώσει ανοιχτά ότι δε νιώθει άνετα να ακούσει αυτά που θέλουμε εμείς να πούμε. Ελευθερία είναι αυτό.
Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βγούμε εκεί έξω ως οι εαυτοί μας, να προσελκύσουμε ανθρώπους με τα ανάλογα γούστα και ενδιαφέροντα, και να ζήσουμε αυτά που θέλουμε για εμάς, και όχι για να τα βλέπουν οι άλλοι.

 

Γιατί... σε ποιους επιτρέπεται δηλαδή... και στερήστε κάποιου δικαιώματος ώστε να το κάνετε θέμα...

Τι άλμα νόησης είναι πάλι αυτό που πάθατε;

Iagos

 

Παντα θα μ εντυπωσιαζουν τα ατομα που ενω περνουν τα χρονια, δεν ξεκαβλωνουν στον εγκεφαλο με τιποτα. Δεν βαριουνται που πλεον δεν εχουν κατι καινουριο να τους κινησει το ενδιαφερον οπως γινοταν πχ στην εφηβεια ή αργοτερα στη νεότητα ή για εμάς που δεν βγηκαμε στη γυρα νωρις, μεχρι και στα 30, γνωριζαμε πραγματα και παθιαζομασταν.
Είναι τα λεγομενα καβλοπαππουδια, που ακομη και οταν το σωμα δεν θα μπορει, η ψυχη θα ατενιζει...τα ιδια και τα ιδια.
Γυμνα, χλουφτον χλουφτον πουτσομουνια, ή και απο πισω ή και με πλαστικα, προσωπα, μαλλιά, μαλλιαρά, αντε λυσσα και μετα χυσσα και μετα τσιλαρισμα. Και παλι απο την αρχη..Και ξανά τα ιδια με διαφορετικα λιγο σωματα και χρωματα κ αρωματα κ ονοματα..

 

Αυτό είναι συντηρητισμός;;

 

Όχι.

Είναι απλά α-νοησία

 

Με μια άλλη ανάγνωση αυτό λέγεται και "συνέπεια"... Καλοί οι θαυμαστοί καινούργιοι κόσμοι αλλά και το δόγμα "το καινούριο για το καινούριο" παραπέμπει μάλλον σε junkies ερεθισμάτων. Το να κατασταλαζεις δεν σημαίνει απώλεια αλλά συνάντηση με την ουσία.
...προσωπικά συντηρώ ακλόνητη τη βεβαιότητα ότι την ασυμμετρία, τον Έρωτα και τη σημασία δεν την κάνει η στύση, ούτε τα επίπεδα υγρασίας αλλά η πραγματική ανάληψη και απόλαυση των θέσεων εντός του Ε/εμείς...