Μήπως ψάχνω... ¨ψύλλους στα άχυρα¨;

Έχετε νιώσει ποτέ απογοητευμένοι από τον χώρο του BDSM και από τον εαυτό Σ/σας μέσα σε αυτόν;
Έχετε σκεφτεί¨τι ψάχνω τώρα ψύλλους στα άχυρα; ¨ή ¨μικρός ο χώρος στην Ελλάδα δεν θα βρω ποτέ αυτό που μου ταιριάζει ¨ή ¨ουτοπία είναι να κάνω μια M/s η D/s σχέση ¨ή ¨κάνω συνέχεια λάθος επιλογές λάθος κινήσεις απογοητεύομε από τον εαυτό μου και από τους άλλους ¨ή¨ μια χαρά θα ήμουν με μια βανίλια σχέση ας ξαναδοκιμάσω ¨.
Έχω ακούσει αρκετές φορές αυτά τα λόγια από γνωστούς, από φίλους ,τα έχω πει και εγώ, έχετε δοκιμάσει να αποκοπείτε από τον χώρο αυτό και τελικά τι έγινε;

 

Απάντηση: Μήπως ψάχνω... ¨ψύλλους στα άχυρα¨;

Για να είμαι ειλικρινής, αρκετές φορές στο παρελθόν το είχα σκεφτεί και είχα δοκιμάσει να ξεκόψω. Μια από αυτές τις φορές μάλιστα παντρεύτηκα.

Τελικά όμως, χώριζα, μόνος έμενα, η ζωή μου, ψυχή μου και το κρεβάτι μου άδεια έμεναν (παρόλο που μπορούσε να βρισκόταν γυναίκα δίπλα μου) γιατί έλειπε αυτό το «κάτι» (για να μην πω πολλά «κάτι») που με ολοκληρώνανε, που με γεμίζανε, που με έκαναν να νοιώθω «σαν το σπίτι μου».

Ναι, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις αυτό που σου ταιριάζει. Ούτε κατά το ήμισυ. Και, συνήθως, όταν βρίσκεις κάτι που (επιτέλους) πλησιάζει σε αυτό που «είσαι» ή μακριά σου θα μένει, ή ερωτευμένη με κάποιον άλλον είναι ή δεν θα βλέπετε (από εμφάνιση εννοώ). Και όποιος λέει πως δεν παίζει ρόλο η εμφάνιση αλλά μόνο η ψυχή και το μυαλό του άλλου, είναι ψεύτης 

Το τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση, εξαρτάτε από τον καθένα μας το τι αντέχει.
Αντέχεις να μείνεις μόνος? Αντέχεις να περιμένεις? Αντέχεις να ψάχνεις? Αντέχεις με την ιδέα ότι μπορεί να μην βρεις (σε όλη αυτήν την αναζήτηση) τίποτα? Αν όχι, βουτάς στα σκατά όπως και τόσος κόσμος. Εξάλλου, δεν θα είσαι και η μόνη και δεν θα είσαι ούτε μόνη. Η πισίνα με τα σκατά είναι γεμάτη από ανικανοποίητους, στην ζωή τους, ανθρώπους (σε όποιο χώρο και να ανήκουν αυτοί).

(Εμένα, πάντως, δεν μου αρέσουν οι πισίνες. Προτιμώ την θάλασσα και ας πνιγώ)

 

Απάντηση: Μήπως ψάχνω... ¨ψύλλους στα άχυρα¨;

Και εγώ μαζί σου Afentis_Epi8ymiwn βουτάω στην θάλασσα και ας είναι βαθιά, φουρτουνιασμένη και μαύρη. 

 

Αν και δεν είμαι στο χώρο, πρόσφατα βρήκα το όνομα των ερωτικών αναζητήσεών μου, μαζί εμ την κοινότητα αυτή. Στο παρελθόν είχα κάποιες σχετικές εμπειρίες αλλά δεν ήξερα πολλά, περα απ' το γεγονός ότι με γέμιζαν και με κάλυπταν ερωτικά. Πέρα απ' αυτό, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Όταν παντρεύτηκα είχα επίγνωση των "θέλω" μου και του γεγονότος ότι δύσκολα ο άντρας μου θα προσαρμοζόταν ερωτικά σ' αυτά (στην προσπάθεια είμαι). Δε θα με βάλω όμως στο βούρκο των ανικανοποίητων γιατί έμαθα από νωρίς να είμαι ολιγαρκής και να αποζητώ τα στοιχειώδη για να είμαι ευτυχισμένη. Όταν ένας άνθρωπος απλά σε συγκλονίζει, πόση σημασία έχει τελικά αν μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως σε όλες τις επιθυμίες ; Αυτό που ο καθένας πρέπει να ψάξει να βρει είναι πόσο σημαντικές είναι αυτές οι επιθυμίες, πόσο του γίνονται ανάγκες. Ένας ομοφυλόφιλος π.χ όσο κι αν μπορεί να είναι "καλά" σε γενικές γραμμές με μια γυναίκα, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να αρνηθεί τη φύση του και να συμβιβαστεί στην ερωτική μιζέρια. Είναι λοιπόν τέτοιου είδους η ανάγκη μας για BDSM; Μάλλον για έναν άνθρωπο ψυχολογίας 24/7 είναι! Για κάποιον που δεν μπορεί να απολαύσει τον έρωτα με άλλο τρόπο, ίσως επίσης είναι. Αυτό, νομίζω πρέπει ο καθένας να ψάξει να βρει. Η παγίδα είναι η πλεονεξία. Πχ "αν και έχω περίπου όσα θέλω δεν τα έχω όλα, και άρα θεωρώ τον εαυτό μου ανικανοποίητο". Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι λάθος.

 

Σίγουρα όλοι μας κάποια στιγμή απογοητευόμαστε από τον χώρο.
Δεν έχω όμως σκοπό να τα παρατήσω γιατί βρέθηκαν στον δρόμο μου μερικοί "άχρηστοι"
σκλάβοι.
Είμαι πολύ πεισματάρα για να τους αφήσω να μου χαλάσουν τα θέλω μου και την ζωή μου 
Και αν και δοκίμασα να κάνω "φυσιολογική σχέση" κάποια στιγμή στην ζωή μου, γύρισα πίσω ακόμα πιο δυναμική  
Έπιασα το μαστίγιό μου και είπα "δεν μπορώ μακριά σου"    

 

Όλοι Μ/μας κάποιους ψίλους ψάχνουμε..γι'αυτους ζουμε...το ψαξιμο μας κεντριζει να παμε μπροστα...εξάλλου το ταξίδι έχει σημασία..αντε και καλα κουραγια σε όλους...

 

υπαρχουν και χρησιμοι σκλαβοι δηλαδη?  

 

Ναι, ψάχνω ψύλλους. Αλλά όχι απλούς ψύλλους. Αυτούς που υπάρχουν μόνο στην φαντασία μου. Δε θα καταφέρω ποτέ να δώσω ανθρώπινη μορφή στα θέλω μου και να μετατρέψω τους ψύλλους σε ανθρώπους. Μονάχα θα προσπαθώ να συμβιβάζομαι με αυτούς και τις καταστάσεις γύρω μου. Δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Ας μην ήμουν τόσο περίπλοκος.
I`m in love with my lust..............................................

 

Συνέχισε να ψάχνεις αυτούς "ψύλλους" sof_crystal. Γιατί η εσωτερική χαρά και η ολοκλήρωσή που θα νιώσεις οταν τελικά βρεις έστω έναν, θα σε κάνει να μην μετανιώσεις ποτέ για την αποφασή σου στην αναζήτηση 

 

Πολύ σωστά το έθεσε ο Lost boy.

Πριν αρχίσουμε να οικτίρουμε την τύχη μας και τον κόσμο, ας αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που θέλουμε, αν αυτό που θέλουμε είναι στη σφαίρα του πραγματικού, αν κάνουμε όσα χρειάζονται για να τ’ αποκτήσουμε και σε τελευταία ανάλυση, αν είμαστε αυτό που θα ’θελε εκείνος ή εκείνη που θα θέλαμε.

Μήπως μας συγκινούν ταξιδιάρικα άτομα αλλά απογοητευόμαστε όταν φεύγουν ταξίδι?

Μήπως μας ελκύει το άπιαστο ενός Κυρίαρχου αλλά απογοητευόμαστε που δεν μπορούμε να τον πιάσουμε?

Μήπως νομίζουμε πως η ζωή μας χρωστάει καμία δεκαριά σκλάβες, ωραίες, αμίλητες και διαθέσιμες, χωρίς να κουνήσουμε το μικρό μας δαχτυλάκι? Αν το νομίζουμε μάλλον κακομαθημένοι είμαστε.

Δε νομίζω πως ο BDSM κόσμος είναι περιορισμένος σε όσους γράφουν στο forum ή στο net. Πολύ πριν ακούσω περί BDSM, είχα μερικές σχέσεις που θα τις σαφώς χαρακτήριζα D/s.

Δεν ξέρω αν μας κάνει καλό ή κακό η τόση θεωρία. Υπάρχουν εκεί έξω παλικάρια, σωστοί Κυρίαρχοι, που θα ικανοποιούσαν και με το παραπάνω μια sub, αλλά χωρίς πρωτόκολλα και τέτοια. Αρκεί να ξεκολλούσε και να τον ακολουθούσε.

 

Απάντηση: Re: Μήπως ψάχνω... ¨ψύλλους στα άχυρα¨;

Η ερώτηση ήταν για όλους και όχι δικός μου μόνο προβληματισμός κάποιας στιγμής.
προσωπικά όχι μόνο ψάχνω αλλά έχω βουτήξει ήδη στα βαθιά και κολυμπάω όπως προείπα,
Εξάλλου δεν θα ήθελα να γινόταν και διαφορετικά, επιλογή μου είναι και την λατρεύω!!
Έχω απογοητευτεί, έχω κλάψει, κάποιες φορές σκέφτηκα να μην ασχοληθώ ποτέ πια με bdsm ξανά όμως αυτό ήταν αδύνατον να κρατήσει για πολύ επειδή η ελπίδα δεν σβήνει ποτέ μέσα μου
Και οι επιθυμίες που τόσα χρόνια ήταν κρυμμένες πια δεν μαζεύονται και δεν κλειδώνονται ξανά σε κανένα σκοτεινό κουτάκι του μυαλού μου.
 

 

Για μένα οι υποτακτικές που ξέρουν τί ζητούν και είναι ώριμες για να το έχουν, βρίσκουν να κάνουν ικανοποιητική σχέση D/s στον χώρο. Όχι εν μία νυκτί, όχι εύκολα, όχι χωρίς απογοητεύσεις, όχι χωρίς ακόμα και μεγάλες αποκλίσεις από αυτό που περίμεναν ότι θα ήταν, αλλά βρίσκουν. Και απολαμβάνουν.

Πιό εύκολα απ ότι στην mainstream κοινωνία της επαγγελματικής καταπίεσης, των ακριβών στεγαστικών δανείων, των αγκυλωμένων προσωπικών σχέσεων, και του προβληματικού νηπιαγωγείου των παιδιών, γιατί στον χώρο είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τις ερωτικές μας αναζητήσεις μία από τις προτεραιότητές μας. Να νιώσουμε, να έρθουμε σ επαφή με κόσμο που έχει ανάλογες αναζητήσεις, να γίνουμε ευάλωτοι, ν αναζητήσουμε.

Αρκεί να μην είμαστε σφηνωμένοι σε δικά μας πρότυπα.

Και το καυτό πάντα για μας τις υποτακτικές ερώτημα "και αν το γύριζα βανίλλα;" μπορούμε να το κάνουμε στον εαυτό μας και το κάνουμε, ακόμα περισσότερο όταν έχουμε κάποια D/s σχέση. Όσο ανταποδοτική και αισθησιακή και να είναι μία D/s σχέση, έχει και τα ζόρια της. Θα σκεφτούμε κάποτε, "τί τα θέλω εγώ όλα αυτά τα πρωτόκολλα και τα τελετουργικά, τί δουλειά έχω εδώ πέρα, γιατί όχι με βανίλλα κλπ, κλπ".

Δεν είναι απλό πράγμα για τον καθένα μας εδώ ν αυτοχαρακτηριστεί ως αποκλίνων ερωτικά. Σε όλους όσους το κατάφεραν κόστισε. Μόχθο, χρόνο, μοναξιά, αποτυχημένες σχέσεις, αποτυχημένους γάμους. Απέδοσε όμως. Επίγνωση, δύναμη, δυνατότητες να βρούμε αυτό που θέλουμε.

Έχω σκεφτεί κι εγώ πάνω σ αυτό πολύ και μ έχει απασχολήσει. Και πνιγμένη στο δάκρυ, αλλά και σε στιγμές νηφαλιότητας.

Η γνώμη μου είναι ότι βανίλλα δεν μπορεί να ξαναγίνει μόνο η σκλάβα που έχει ζήσει 24/7 υπό τον πλήρη και συνεχή και αισθητό έλεγχο του Κυρίου της και το ανάλογο S/M, για κάποια χρόνια.

Νομίζω, ότι όλες οι άλλες μπορούμε αν προκύψει. Από τη στιγμή που γνωρίζουμε πιά τί μας έλειπε στις βανίλλα σχέσεις και γιατί και κυρίως γνωρίζουμε τί είναι θεμιτό να ζητάμε από μία βανίλλα σχέση και τί όχι και τί θα βρούμε σε μία βανίλλα σχέση και τί δεν θα βρούμε, μπορούμε κάλιστα να κάνουμε βανίλλα σχέσεις και να ευχαριστηθούμε μέσα σ αυτές περισσότερο απ ότι παλιά που αναρωτιόμασταν τί είμασταν και γιατί στο διάτανο δεν νιώθουμε και δεν θέλουμε τα ίδια πράγματα που θέλουν και οι φίλες μας.

Αυτό που θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με κάποιους από τους προλαλήσαντες, από εμπειρία μιλώντας, είναι ότι μπορεί μία βανίλλα σχέση να λειτουργήσει ικανοποιητικά ως άτυπο ερωτικό D/s. Δε νομίζω να γίνεται, έχω βιώσει τα όρια που έχει στην ερωτική έκφραση μία τέτοια σχέση, είναι σα να σου δίνει η σχέση με το ένα χέρι κάτι και να στο παίρνει πίσω αμέσως με το άλλο και άντρα που έχει συνειδητά αποφασίσει να είναι βανίλλα δεν μπορούμε να τον κάνουμε Κυρίαρχο. Αλλά δεν είναι βέβαια ανάγκη να ισχύει για όλους αυτό.

Σχετικό με το θέμα, το είπε ο Οσκαρ Γουάιλντ. "Στον έρωτα δεν ψάχνει κανείς, βρίσκει." Νομίζω ότι ταιριάζει σε όλους μας.