Μας ενώνει το τίποτα , μας χωρίζουν πολλά !

Αν νομίζετε αυτό το άρθρο έχει ενωτικό ύφος, είστε πολύ γελασμένοι! Πείτε μου ένα λόγο για το οποίο θα έπρεπε;

Για να δέσεις μία κοινότητα θα πρέπει να υπάρχει λόγος. Να υπάρχουν κοινά, πράγματα που μοιραζόμαστε τουλάχιστον περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Υπάρχουν νομίζετε; Για να δούμε…

Μας χωρίζει η οπτική λογιστική. Στην αρχή νόμιζα ότι όλοι βλέπαμε το ίδιο πράγμα, απλώς από διαφορετικές σκοπιές. Τώρα είμαι σίγουρος. Ο καθένας βρίσκεται σε άλλο χώρο.

Οι Κυρίαρχες βλέπουν τους αρσενικούς υπό, ζώντας στον δικό τους κόσμο, καθόλου μεμπτό λέω εγώ τώρα. Μόνο που νιώθουν ότι αυτός ο κόσμος είναι όλος ο κόσμος και όσοι εκτός από αυτόν βαδίζουν κακώς πράττουν κατά την δική τους γνώμη. Συναισθηματική κυριαρχία, αποστασιοποίηση από την αυστηρά θεωρητική ανάλυση. Άναρχη μεθοδολογία για το ορθολογιστικό ύφος των ανδρών, αλλά τις περισσότερες φορές με αναπάντεχα επιτυχή αποτελέσματα. Αλλά όποιος τους αντιτίθεται είναι γουρούνι.

Οι Κυρίαρχοι απέναντι τους έχουν τις γυναίκες, όχι μόνο τις υπό αλλά όλες. Έτσι λειτουργούν, γιατί έτσι τους έμαθαν, γιατί έτσι είναι η φύση τους. Όποια γυναίκα έχουν μπροστά τους νιώθουν ότι μπορεί να υποταχθεί. Μυαλά με τρομακτική δύναμη ορθής λογικής, φαντασία, στρατηγοί, αλλά με μία και τρομακτική αδυναμία. Υποτιμούν την δύναμη της συναισθηματικής λογικής. Θεωρούν ότι όταν καταρρίψουν κάθε λογικό αντεπιχείρημα του άλλου, ότι τότε πρέπει να έχουν κανονικά απέναντι τους υπόδουλους. Όταν αυτό δε συμβαίνει τους βαπτίζουν απλά ανόητους. Όταν συνειδητοποιούν ότι η τετράγωνη προσέγγιση απέτυχε, μπροστά στις συναισθηματικές αντιστάσεις του άλλου αντιπαραβάλλουν την αμήχανη (και μόνο αμήχανη θέλω να πιστεύω) αλαζονεία.

Οι σκλάβοι άντρες. Υπάρχουν; Όχι. Θα μπορούσαν; Ναι. Τι συμβαίνει; Άντε πάρε έναν άντρα υπό, που του έδωσαν τα εφόδια του κυρίαρχου, που στις σκοτεινές τους νύχτες χάνεται στα απίστευτα φανταστικά του ταξίδια υποταγής , που μπροστά του εμφανίζεται μία γυναίκα Κυρίαρχος που του ζητάει να μάθει να υποτάσσεται από μόνος του και μετά να της ξαναέρθει και από την άλλη είναι οι άντρες Κυρίαρχοι που του κλείνουν το μάτι και του ψιθυρίζουν… «χούφτωσ’ την ρε βλάκα, θα της αρέσει», που το κάνουν τρώνε ένα χαστούκι και βλέπουν ότι είναι πιο εύκολο από το να μάθουν να πειθαρχούν.

Γυναίκες υπό, πλάσματα που για να ισορροπήσουν εκτονώνουν την ισχυρή τους τάση προς όλους τους υπόλοιπους εκτός από τον αφέντη τους. Αγαπημένος στόχος τους οι γυναίκες. Οι άλλες γυναίκες υπό που τολμούν με την διαφορετική τους εκφραστική άποψη να διαβάλλουν τα αντρικά μυαλά , οι γυναίκες υπέρ που κατά την γνώμη τους έχουν χάσει τον δρόμο τους, το μόνο πραγματικό δρόμο που πρέπει να βαδίζει μία γυναίκα, τον δρόμο της υποταγής. Βέβαια ανάλογα σκέφτονται και οι γυναίκες υπέρ για τις υπό.

Θα μιλούσα για τους σαδιστές και τους μαζοχιστές, αλλά εδώ μέσα κανείς δεν δηλώνει μόνο σαδιστής ή μόνο μαζοχιστής. Θα τους πρότεινα γνωρίζοντας τον φόβο τους και το γιατί, να ανοίξουν δικό τους φόρουμ. Εδώ δε νομίζω ότι επιτρέπεται να βρουν αυτό που αναζητούν. Όχι αν δεν έχουν δηλώσει πρώτα το status τους, ως κυρίαρχοι ή υποτακτικοί, δίχως να μας ενδιαφέρει αν θέλουν να είναι. Και αν τολμήσει κανείς μαζοχιστής να πει ότι δεν θέλει στην ζωή του είναι υποταγμένος, αλλά μόνο στην σεξουαλική του έκφραση να υποφέρει, θα γελάσουμε μαζί του. Και αν τολμήσει κάποιος σαδιστής και πει ότι δεν θέλει να είναι κυρίαρχο , θα τον φωνάξουμε ή ψυχάκια ή μαϊμού.

Δεν ζούμε στον ίδιο κόσμο ή μάλλον ζούμε στο ίδιο γυάλινο σπίτι, αλλά κάθε δωμάτιο είναι κλειδωμένο…

Από μέσα…

Μας ενώνει η έλλειψη σεβασμού. Αυτό σίγουρα, εμείς είμαστε οι ορθοί, αλλά οι άλλοι όχι. Λες και η υποκειμενική αλήθεια του καθενός δεν έχει να κάνει με τα θέλω του. Όχι! Πρέπει να θέλουμε όλοι το ίδιο πράγμα. Ακούω για αντικειμενική αλήθεια και εγώ το μόνο που γνωρίζω ότι ίσως η μόνες αντικειμενικές αλήθειες είναι τα μαθηματικά, αλλά αυτά που ακούω δεν αφορούν τα μαθηματικά. Και περιμένω να δω τις αποδείξεις και βλέπω μόνο αξιώματα. Αυθαίρετα και στηριζόμενα στις προσωπικές αντιλήψεις μας.

Αξιώματα αγαπητοί μου είναι οι προτάσεις που στην φύση και στον κόσμο που κινούμαστε είναι αδιαπραγμάτευτοι κανόνες από όλους αποδεκτοί και από κανέναν δεν μπορούν να καταρριφθούν. Αλλά δεν νομίζω ότι όλοι στον ίδιο κόσμο να βαδίζετε. Όταν ο Λομπατσέφσκι τις αρχές του 19ου ξεκινώντας από την άρνηση του πέμπτου αιτήματος του Ευκλείδη ανακάλυψε την μη Ευκλείδεια Γεωμετρία, δεν κατάφερε την κατάργηση της Ευκλείδειας, αλλά την δημιουργία μίας νέας Γεωμετρίας συμβατή με έναν άλλο χώρο. Σήμερα γνωρίζουμε ότι στον κόσμο μας δεν ισχύει η Ευκλείδεια, παρά μόνο υπό προσεγγιστικές προϋποθέσεις. Έτσι και οι κανόνες του καθενός είναι συμβατοί με τον δικό του κόσμου και πιθανόν να μην ισχύουν στον κόσμο του άλλου. Θα έπρεπε να σβήσει τον σκληρό δίσκο του άλλου ώστε να πλάσει τα πάντα από την αρχή, ώστε να ισχύουν οι δικοί του κανόνες. Είναι εφικτό, αλλά όχι με τον τρόπο που βλέπω εδώ μέσα να γίνεται, οπότε όταν σας λείπουν οι δυνατότητες…σεβαστείτε .

Μας χωρίζει το αντικείμενο. Δεν είδα πουθενά να συμφωνούμε σε τίποτα στην απόδοση των ορισμών, οπότε για ποιο αντικείμενο μιλάμε. Για παράδειγμα ο καθένας βαφτίζει τον εξευτελισμό ως αυτό που ο ίδιος θεωρεί διαδρομή προς την υποτέλεια και ότι του άλλου δεν είναι. Μα θα τρελαθούμε;;; Άλλα τα δεδομένα του καθενός, άλλη η διαδρομή και άλλο το αποτέλεσμα. Παραθέτουμε τις απόψεις μας και αναζητούμε τον μηχανισμό, όχι την κοινά αποδεκτή εικόνα.

Μας ενώνει το πάθος. Ιδίως αυτό που σχετίζεται με την καθίδρυση των αντίπαλων φεουδαρχιών. Το πάθος του πολέμου προς την προσπάθεια του Κωνσταντίνου με το μοναδικό στον Ελλαδικό χώρο Bdsm φόρουμ, όπως και ο Κύριος G είχε πει παλιά. Όταν πρότεινα την καθιέρωση μίας σταθερής ημερομηνία, ώρας και χώρου για τις συναντήσεις, είχα στο μυαλό μου την στιγμή που θα γυρίσει ο Κωνσταντίνος και θα πει το κλείνω. Έφτιαξα ένα δίκτυο τηλεφώνων, για να μπορώ να μας βρίσκω ή να μας βρίσκουν, όταν οι γέφυρες κοπούν. Γιατί; Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και ρωτάω γιατί;

Γιατί;;;; Αφού δεν μας ενώνει τίποτα, εκτός ίσως από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μας χωρίζουν πάρα πολλά…

 

Πολύ εύστοχο το κείμενο του Ηλία.

 

Με έβαλες σε σκέψεις Ηλία.
Συμφωνώ σε πολλά σημεία μαζί σου.
Όχι Ηλία μου, δεν θα συναντώ ανθρώπους που ξέρω τι λένε πίσω μου.
Αυτούς που εγώ εκτιμώ φυσικά και τους βρίσκω και θα τους βρίσκω  
Όταν πας σε μία συνάντηση και βλέπεις το κατινίστικο ύφος και τα πηγαδάκια, δεν αηδιάζεις?
Εγώ πολύ και κάθε φορά με ρωτάω γιατί πάω.....
Αυτά και by the way..........make love not war  

Υ.Γ. Ηλία σε μία κοινότητα, οποιαδήποτε και όχι αναγκαστικά BDSM, όπου υπάρχουν πάντα οι "καλύτεροι ή ανώτεροι", όπως θέλουν να πιστεύουν αυτοί τουλάχιστον, πάντα τα βάζουν με την άλλη πλευρά, αυτήν που αυτοί πάλι την θεωρούν κατώτερη.
Δεν έχουν καταλάβει κάτι όμως.....
΄Μειώνουν τον άλλον προσπαθώντας να αναδειχτούν, νομίζουν ότι έτσι θα τους εκτιμήσουν.....
Να ήξεραν όμως.....
Αν είχαν καταλάβει πόσο πολύ πέφτουν στα μάτια των άλλων, δεν θα το έκαναν.
Πιφφφφ δικηγόρος έπρεπε να σπούδαζα  

 

Re: Για αυτούς που λησμόνησαν το νιώθω …

Το forum είναι το όπιο των απανταχού Ελλήνων BDSMD-αδών...

Αν και βρίσκω το κείμενο να χαρακτηρίζεται από δόσεις μεμψιμοιρίας...
παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να μην συμφωνήσω με αρκετά από αυτά που γράφονται...

Υπάρχει όμως μια βασική διαφωνία:

Φίλε Ηλία

Εάν ανοίξεις το λεξικό στο λήμμα forum δεν αναφέρετε πουθενά η λέξη κοινότητα...

Forum σημαίνει Αγορά (με την αρχαιοελληνική σημασία, που μετά την πήραν οι Ρωμαίοι κοκ).
Στην αρχαία Αγορά λοιπόν όχι μόνο δεν είχαν όλοι κοινές θέσεις αλλά αντίθετα υπήρχαν
πολύ έντονες διαμάχες, ήταν ο τόπος δημόσιας συζήτησης ή ακόμα
ο τόπος που το λαϊκό δικαστήριο καταδίκαζε ή όχι.

Ας πάμε τώρα στο ερώτημα γιατί κάποιος να θέλει να πάει στην Αγορά?

Μα φυσικά για τον ίδιο λόγο που είμαστε όλοι εδώ.
Να εκφραστούμε, να μάθουμε, να γνωρίσουμε, να διδάξουμε και γενικώς να εξελιχθούμε.

Προσωπικά τουλάχιστον...

Θέλω να πιστεύω πως, σε κάποιο ορισμένο διάστημα, όλες οι βασικές τουλάχιστον διαφoρές
του Forum θα έρθουν στη σωστή τους υπόσταση... πχ τι σημαίνει Mistress  
και οι «λάθος» θα καταδικαστούν από το ίδιο το Forum.

Uranoos

 

Μας ενωνει το παθος για τη δημιουργια ενος διαφορετικου κοσμου .ενος κοσμου που βασιζεται στο
συναισθημα και οχι στη λογικη,ενος κοσμου που ισως ερχεται σε αντιθεση με τις αξιες της συγχρονης κοινωνιας,που ισως να ειναι εγωκεντρικος αλλα ειναι ομορφος
Μας ενωνει το γεγονος οτι ολοι ισως ειμαστε κατα βαθος παιδια ,ατομα που αντιλαβανονται το ερωτα
σαν κατι παραπανω απο μια απλη αναγκη,ενα απλο ψεκαστε,σκουπιστε, τελιωσατε
Μας ενωνει το γεγονος οτι μσς ερεθιζει η βια,ο εξευτελισμος,τα ερωτικα σεναρια,η ηδονη
Ηλια πραγματικα δεν καταλαβαινω γιατι βλεπεις το ποτηρι μισοαδειο; πιστευω πως εχουμε μεταξυ μας αρκετα κοινα τα οποια μας ενωνουν.Τα παραπανω που αναφερεις δεν ειμαι σε θεση να τα κρινω
αλλα δεν πιστευω οτι ειναι πιο δυνατα απο αυτα που μας ενωνουν.Ισως βεβαια να κανω λαθος.Ισως ανηκω
στα ατομα που βλεπουν το ποτηρι να ξεχιλιζει...

 

Το όλο ζήτημα της "θυματοποίησης" που με το κείμενο σου αυτό μας έβαλες να σκεφτούμε Ηλία είναι ζήτημα εξουσίας και όχι φυσικά σεξουαλικό ζήτημα.
Η διαφορετικότητα πιστεύω είναι η δύναμή μας. Ευτυχώς στη ζωή δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο...
H διαφορετικότητα μας αυτή όμως δεν πρέπει να είναι ανταγωνιστική μεταξύ μας.
Εδώ εντοπίζεται και το μειονέκτημα στην όλη κατάσταση που επικρατεί.

Το να έχει κανείς την νοοτροπία και τις απόψεις του σχετικά με την δική του μορφή σεξουαλικότητας είναι ένα το κρατούμενο. Εντελώς άλλο πράγμα είναι όμως να έχει κανείς την νοοτροπία αυτή, συν την δυνατότητα να εξουσιάζει και να επιβάλλει την σεξουαλικότητα του είτε λεκτικά, είτε και πρακτικά σε κάποιο άλλο άτομο που δεν συμφωνεί.
Έχω την εντύπωση ότι μερικοί άνθρωποι "πάσχουν" από αυτό που εγώ λεω "επιβράδυνση της εξέλιξης" και δεν είναι τόσο κοινωνικοποιημένοι όσο κάποιοι άλλοι, που μπορεί να φέρονται με διαφορετικό τρόπο, καθώς μερικοί αγνοούν όλους τους κώδικες

Πιστεύω πως ο κόσμος αγχώνεται με την ιδέα κάποιου που είναι διαφορετικός και συμπεριφέρεται με τρόπους που είναι έξω από το δικό του καλούπι.

Κάποιοι ακόμα, έχουν υπέρμετρο εγωισμό, η και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.
Δεν αναφέρομαι σε μέλη που γράφουν τα θέλω και τις επιθυμίες τους εκφράζοντας έτσι το εγώ τους και την αλήθεια τους. Αναφέρομαι σε μέλη που κάποτε ήταν και ενεργά μέλη (να μη κατονομάσω. Οι ίδιοι γνωρίζουν για ποίους κτυπά η καμπάνα) και μας επισκέπτονται πλέον αόρατα (νομίζουν) παρακολουθώντας μας από την κλειδαρότρυπα κάνοντας το "ζάπινγκ του ηδονοβλεψία" ή και μας επισκέπτονται και ορατά επιδεικνύοντας έτσι μόνο την παρουσία τους αλλά ταυτόχρονα και την περιφρόνηση τους παρακολουθώντας το forum αλλά επιδεικτικά απαξιώνουν να συμμετάσχουν υποτιμώντας τις όποιες συζητήσεις μας η και διαφωνίες μας (και γιατί όχι?)...άρα και υποτιμώντας μας όλους εμάς φυσικά που συνεχίζουμε να γράφουμε, να σχολιάζουμε, να διαφωνούμε (άνθρωποι είμαστε και αλίμονο να μη συνέβαινε).. Όμως συνεχίζουμε να υπάρχουμε εδώ δηλώνοντας έτσι την παρουσία μας.
Αυτή η υποτιθέμενη "απουσία" είναι πρόβλημα για μένα και το μόνο που μπορεί να διαβρώσει την ψυχή μας.

Κάθε φορά που διαβάζω κάποιο μέλος με διαφορετική αντίληψη από την δική μου εκεί χρειάζεται να ξεφορτωθώ την αντίληψη ότι ξέρω καλύτερα απ’ αυτόν το τι του χρειάζεται, και να επιτρέψω στον εαυτό μου να τον αντιμετωπίσει σαν ένα απλά διαφορετικό άνθρωπο. Αυτό πρόκειται για την μεγαλύτερη πρόκληση, και όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορετικότητα, τόσο μεγαλύτερη είναι και η πρόκληση.
Φυσικά μερικές φορές αισθάνομαι πίεση για να καταλάβω η και για να αποδεχθώ συμπεριφορές που δεν ανήκουν στα δικά μου standard.
Όταν η πίεση αυτή ξεχειλίσει φτάνει στην άκρη των δακτύλων μου, αυτά με την σειρά τους ακουμπούν στο πληκτρολόγιο. Νιώθω τότε την ακατανίκητη επιθυμία μου να την ξορκίσω καταθέτοντας την.
Αυτή η διαφωνία όμως δεν θα με κάνει όταν συναντήσω real το άτομο που διαφωνώ να μη του δώσω το χέρι με χαμόγελο χαιρετώντας το η να το απαξιώσω περιφρονώντας το.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που όλοι συμμετέχουμε.

Εδώ το μόνο που πρέπει να οικοδομήσουμε είναι η σύγκλιση μας μέσα σε αυτή μας την διαφορετικότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε ένα μοναδικό σύστημα απόψεων ή ένα μοναδικό ιδεολογικό σύστημα. Το ΒDSM από μόνο του είναι μια πολύπλοκη, ετερογενής διαδικασία που μπορεί να διευκολύνει και να αποδεχτεί τις όποιες εφικτές εναλλακτικές συμπεριφορές Οι πρακτικές συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές από τον έναν άνθρωπο στον άλλο ή από τη μια περιοχή στην άλλη και κατά συνέπεια οι όποιες συμπεριφορές μας πρέπει να δείχνουν ευαισθησία και να ανταποκρίνονται σε αυτές τις διαφορές, είτε αυτές είναι Κυριαρχικές, είτε και υποτακτικές, είτε kinky, η και ότι θέλει να είναι.

Οι διαφορές όμως μεταξύ μας είναι δεδομένες και πολλές φορές ίσως και τεράστιες. Τι κοινό έχουμε πέραν του ότι πρέπει να αναγνωρίζουμε τη ελεύθερη σεξουαλική μας έκφραση και να μην αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως εχθρό μας η ανταγωνιστή μας.

Η διαφορετικότητα θεωρώ ότι ανήκει στα πλεονεκτήματα της πολυκεντρικής δομής ενός BDSM forum. Άλλωστε όταν μιλάμε για κοινότητα εννοούμε ότι συμμετέχουν σε αυτήν πολλά άτομα φέροντας μέσα σε αυτήν ότι αυτά κουβαλάνε και έτσι την συνθέτουν.

Όχι!! Προσωπικά, δεν θέλω να καταδικάσω τις όποιες διαφορετικές συμπεριφορές συλλήβδην. Αντίθετα, νομίζω πως μια συμμαχία ανάμεσα μας είναι ζωτικής σημασίας.
Χωρίς αυτήν, δεν θα υπάρξει ποτέ νίκη της ελευθερίας του λόγου αλλά και της έκφρασης..

Η διαφορετικότητα και πολλές φορές η αντίδραση μέσα από αυτήν είναι δημιούργημα φυσικό. Είναι η αιτία και η βάση της ζωής, της εξέλιξης, της ισορροπίας και ο κανόνας της, ένας και μοναδικός. Το φίλτρο της φυσικής επιλογής του καθένα μας. Το μόνο που πρέπει να εξαφανίζεται από εδώ, και λόγο ύπαρξης και έκφρασης να μην έχει, είναι ότι είναι και φαίνεται εγκληματικό.

Με τον ίδιο τρόπο λειτούργησε η διαφορετικότητα και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Στόχος της κοινότητας πρέπει να είναι η ειλικρίνεια και η κατάθεση ψυχής μας.
Έτσι θα υπάρξει και η μέγιστη αξιοποίηση των σκοτεινών και κρυφών πόθων και επιθυμιών μας. Το μέσον για να επιτευχθεί, η συνείδηση της κοινότητας που παραχώρησε σε μας όλους η γενναιοδωρία του Κωνσταντίνου.
Πρέπει να γίνει σκοπός μας. Να παραμείνει και να μας φιλοξενεί
Πρέπει να καταλάβουμε όπως ακριβώς όπως η εργάτρια μέλισσα δεν αμφισβητεί την βασίλισσα έτσι και οι ρόλοι εδώ μπορεί πολλές φορές να μην είναι ξεκάθαροι αλλά είναι αξιοσέβαστοι.

Η ανισότητα και η ισότητα μεταξύ μας καλύπτουν δύο έννοιες. Θα τις ξεχωρίσω αυθαίρετα στην "ισότητα παραδοσιακή" και αυτή που λεω "ισότητα διαστρεβλωμένη".
Μιλώντας για μένα θα πω ότι με εκφράζει "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι" όπως και το "έκαστος εφ ω ετάχθη"!

 

Ακριβώς ...

 

Πολύ καλή δουλειά Εύα. Μπράβο!

Αστάρτη

 

Το μοντέλο της κοινωνίας ατόμων με άξονα τον σεβασμό
Μοναξιά, αναζήτηση, εύρεση, συζήτηση, διαφωνία, προβληματισμός, βελτίωση.

Το μοντέλο της κοινωνίας ατόμων με άξονα τον εγωϊσμό
Μοναξιά, αναζήτηση, εύρεση, συζήτηση, διαφωνία, κατάκριση, ρίξη, μοναξιά.

Δική σας η επιλογή...

 

Μας κολακεύεις λίγο Ηλία, αλλά κατά κάποιον τρόπο ναι, συμφωνώ κι εγώ.

Μόνο που έτσι είναι συνήθως οι ετερόκλητες αθροίσεις ανθρώπων που κάτι αναζητούν, με όπλα την διαίσθηση, τις εμπειρίες, το ταλέντο, την διαφορετικότητα και την έμπνευση, έχοντας συγχρόνως αυξημένη ανάγκη προβολής και σχετική αδιαφορία προς την υλική ανταμοιβή.

Έτσι ήταν π.χ. και η παρέα του Μονπαρνάς, Πικάσσο, Τελώνης Ρουσσώ, Απολλιναίρ, Μοντιλλιάνι, Μπρακ, Ματίς, Μπρετόν, Ντεραίν, Λορενσίν,... Όλοι αυτοί μόνο ανά δύο υπήρχε περίπτωση να συμφωνήσουν και μόνο πάνω σ' επιμέρους θέματα, όλοι οι υπόλοιποι που εκείνη τη στιγμή δεν ανήκαν στη δυάδα ήταν για σκότωμα, αλλά προς θεού μην τους σκοτώσει κανένας, πρώτον γιατί μας στερούν την ηδονική προοπτική να τους σκοτώσουμε εμείς και δεύτερον γιατί τί θα κάνουμε και χωρίς αυτούς, ένα μεγάλο μέρος της εμπνευσής μας που έχει ως κίνητρο την επιθετική προβολή θα κατέρρεε.

Άλλα τα μάτια του λαγού, άλλα της κουκουβάγιας, δε λέω ότι είμαστε ίσα κι όμοια! Απλά λέω ότι τέτοιες δομές σαν κι αυτές δεν είναι κατ' ανάγκην αποτυχημένες. Και ότι δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς οι εδώ δομές γιατί οι ερωτικές αναζητήσεις εξατομικευμένες είναι έτσι και αλλιώς.

Ακριβώς επειδή ο καθένας νοιάζεται πρωτίστως να εκφραστεί, φαινομενικά και μόνο εκλείπει ο σεβασμός, εκτός και αν ο άλλος μας έδωσε κάτι που εκείνη τη στιγμή χρειαζόμασταν για τις αναζητήσεις μας και τότε ναι αυτό το σεβόμαστε.

Από σεβασμό, από εγωισμό από αφηρημένες έννοιες γενικά καλά πάμε, αυτό που μας λείπει κατά την γνώμη μου από δω για να ξαγκυλωθούν οι σβέρκοι μας λίγο, είναι εμπειρίες πολύ πιό πολυδιάστατες από αυτές που έχουμε. Εμπειρίες που να διαρυγνύουν το καλούπι ανάλυσης σχέσεων του καθενός μας και να τον αναγκάζουν να το ξαναφτιάξει καινούργιο και καλύτερο. Σε όλα τ άλλα καλοί είμαστε κατ' εμέ.

Ο βασικός λόγος που έγραψα στο νήμα τούτο ήταν για να κάνω μία διευκρίνηση, στον βαθμό που για μένα είναι ζήτημα αρχής και ζήτημα αποκατάστασης της κάποιας αλήθειας:

Ποτέ μα ποτέ δεν έχω νιώσει να έχω ενεργά και εκκρεμή κατάλοιπα από ανάγκες έκφρασης και εκτόνωσης στη σχέση μου που να έχω ανάγκη να κουβαλήσω στο φόρουμ ή οπουδήποτε αλλού. Ίσα ίσα που μέσα στη σχέση μου ισορροπώ και έτσι το αντίστροφο έχει συμβεί περισσότερες της μίας φορές με αποκορύφωμα τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας στο φόρουμ που κόντεψαν να με αρρωστήσουν. Την επόμενη φορά που θα κουβαλήσω εντός τις εντάσεις του φόρουμ, πρόκειται να έχω συνέπειες. Πολύ φοβάμαι ότι δύσκολα θα το αποφύγω διότι έχω την ευτυχία και την ατυχία να "πιάνω" υπόγεια ρεύματα και αυτό μαθαίνει μεν αλλά κουράζει και φθίρει πάρα πολύ.

 

Γνωρίζω ανθρώπους που γεννήθηκαν με την αλήθεια στην κούνια τους,
που δεν ξεγελάστηκαν ποτέ τους, που δεν τους χρειάστηκε
να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα σ΄ ολόκληρη τη ζωή τους,
επειδή από τότε που ήταν ακόμα στις φασκιές είχαν κιόλας φτάσει.

Ξέρουν πιο είναι το καλό, πάντοτε το ήξεραν.
Για τους άλλους έχουν την αυστηρότητα και την περιφρόνηση
που τους δίνει η θριαμβευτική τους σιγουριά πως έχουν δίκιο.
Δεν τους μοιάζω. Δεν θέλω να τους μοιάζω.

Εμένα η αλήθεια μου δεν μου αποκαλύφτηκε στα βαφτίσια μου,
δεν τη βρήκα ούτε από τον πατέρα μου,
ούτε απ΄ την κοινωνική τάξη της οικογένειάς μου.
Ότι έχω μάθει μου κόστισε ακριβά,
ότι ξέρω το΄χω κερδίσει με δικές μου προσωπικές δαπάνες.

Δεν έχω ούτε καν μία έστω βεβαιότητα που να μην τη σχημάτισα μέσω της αμφιβολίας,
του άγχους, του ιδρώτα, της οδυνηρής αλλά και ακόμη της ηδονικής εμπειρίας.
Έτσι, νοιώθω σεβασμό, γι΄ αυτούς που δεν ξέρουν,
γι΄ αυτούς που ψάχνουν, και που σκοντάφτουν ακόμη.

Για κείνους που η αλήθεια τους είναι εύκολη,
αισθάνομαι βέβαια έναν κάποιο θαυμασμό,
αλλά ομολογώ, είναι πολύ μικρός και με λίγο ενδιαφέρον.

 

Ηλία, SM_Art_Lady, L_Strike, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για την τοποθέτηση σας στο θέμα αυτό.

Ηλία όντως είναι ένα εξαιρετικό θέμα και απασχολεί πολύ κόσμο αυτή η διάθεση που υπάρχει για αντιπαλότητα και για την τοποθέτηση στο ικρίωμα κάθε ενός που θεωρούμε διαφορετικό.

Όμως θεωρώ πως, όπως έχει γραφτεί και σε άλλο thread Τα δικά Μ/μας βίτσια είναι καλά και σωστά, τα δικά Σ/σας απαράδεκτα, το να αποδεχτούμε τον άλλο σαν άνθρωπο για τις ερωτικές επιλογές του, είναι κάτι που τελικά μπορεί να είναι πολύ δύσκολο. Και αυτό είναι το αγκάθι που δεν μπορούμε να ξεφορτωθούμε.

Προσωπικά, μόνο δύο πράγματα έχω εντοπίσει πως λείπουν σε αυτή την κοινότητα.
Καταρχάς λείπει ο σεβασμός για τις επιλογές του άλλου (Συμφωνώ L_Strike).

Αυτό οδηγεί σε όλο αυτό τον διαχωρισμό και την μινι-γκετοποίηση μεταξύ των μελών: Αυτό ουσιαστικά την εμποδίζει για να γίνει ένα μέσο για πραγματική ενοποίηση.

Φταίει άραγε ο έμφυτος συντηρητισμός της ελληνικής κοινωνίας στην οποία μεγαλώσαμε και αυτά τα πρέπει που μας έχουν περάσει στην παιδική ηλικία; Φταίει η έλλειψη φαντασίας και ο φόβος για το άγνωστο; Φταίει η κοινωνικοποίηση ορισμένων μελών που θεωρούν εαυτό φύση και πορεία uber alles και επιδεικνύουν μια διάθεση ελιτισμού, πνευματικού και θέσης; Φταίει το γεγονός πως η πρώτη επαφή μας είναι μέσω ενός ανώνυμου και λίγο ψυχρού τρόπου, όπως ένα forum στο internet; Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να απαντήσω τι ακριβώς τι φταίει. Φταίνε όλα μαζί και τίποτα.

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως αυτό θα μπορούσε να ξεπεραστεί με θεσμοποίηση. Να αποτρέπεται από τους κανονισμούς της κοινότητας, τουλάχιστον δημόσια μέσα στο forum, η αμφισβήτηση των ερωτικών επιλογών του άλλου.

Όμως ως γνήσιοι νεοέλληνες, εν μέσω μάλιστα της μεγαλύτερης κοινωνικής κρίσης και γενικότερης απαξίωσης των θεσμών στην ιστορία της ανθρωπότητας, σιγά μην δεχτεί ο άλλος πως τα δικαιώματα του σταματούν εκεί που ξεκινούν εκείνα του άλλου... Αφού έχει μάθει τα τελευταία χρόνια, πως δεν υπάρχουν όρια. Αυτό διαρρέει ορισμένες φορές σαν κουλτούρα και έκφραση και μέσα στην κοινότητα αυτή.

Δεν ξέρω αν αυτό μπορούμε να το δουλέψουμε και να βρούμε ένα τρόπο να συνυπάρξουμε. Το ελπίζω πάντως.

Το δεύτερο και βασικότερο πράγμα που μας λείπει και μας χωρίζει είναι πως δεν έχουμε ένα κοινό όραμα:
Καταρχάς, μας ενώνει κάτι βασικό. Οι επιλογές που έχουμε κάνει στην ζωή και στον έρωτα, μας τοποθετούν έκθετους στο μάτι της κοινωνίας. Ακόμα δεν έχουμε αντιμετωπίσει πραγματικό εξωτερικό κίνδυνο, όπως έχει συμβεί σε άλλες κοινότητες BDSM σε άλλες χώρες. Ακόμα, δεν έχει υπάρξει ουσιαστικός λόγος για να ασκήσουμε πίεση στην κοινωνία για να μας αποδεχτεί. Και όσο είμαστε διακριτικοί, ίσως να μην χρειαστεί ποτέ. Όσο συντηρητική και να είναι η ελληνική κοινωνία, είναι σχετικά ελαστική σε διαφορετικές ερωτικές επιλογές, αν αυτές είναι υπόγειες και δεν προκαλούν. Τουλάχιστον αυτό ισχύει τις περισσότερες φορές...

Αυτό όμως παράλληλα μας αποδυναμώνει και μας οδηγεί να είμαστε μια χαλαρή συνομοσπονδία ατόμων και επιλογών, αντί για μια ομοσπονδία με ένα κοινό όραμα.

Αυτό μας αποτρέπει για να πιέσουμε και για άλλα ουσιαστικά ζητήματα που έχουμε ανάγκη ως άτομα του χώρου: Την ανάγκη για αποδοχή των επιλογών μας, την ανάγκη για νομική ασφάλεια για τον διαφορετικό ερωτισμό μας, την ανάγκη να μην μας χαρακτηρίζουν ανώμαλους στα ψυχολογικά εγχειρίδια, την ανάγκη να γίνεται σεβαστή η συναίνεση που δίνουμε για να συμμετέχουμε ερωτικά σε ένα session, την ανάγκη να έχουμε δικούς μας χώρους έκφρασης. Σίγουρα την ανάγκη για ασφάλεια της προσωπικότητας μας και της κοινωνικής μας υπόστασης και την ανάγκη να προχωρήσει μπροστά η κοινωνία και να ξεπεράσει μεσαιωνικές αντιλήψεις άλλων, περασμένων, εποχών.

Αν κρίνουμε από το εξωτερικό, οι κοινότητες BDSM δραστηριοποιούνται ως προς αυτά. Πιέζουν, απαιτούν, έχουν λόγο και παρουσία. "Σιγά μην γίνει κάτι τέτοιο εδώ" θα μου πείτε. Συμφωνώ, όχι γιατί με εκφράζει ο ωχαδελφισμός και το γεγονός πως "εδώ είναι Ελλάδα", αλλά γιατί είναι ακόμα νωρίς. Όμως στο μέλλον, μπορεί να οδηγηθούμε εκεί εκ των πραγμάτων.

Ας θυμηθούμε πως μια άλλη, πολύ μεγαλύτερη αριθμητικά, κοινότητα, αυτή των ομοφυλόφιλων, με έναν ερωτισμό που προκαλεί ανάλογη αμηχανία στην κοινωνία μας, αν όχι περισσότερη, το έχει πράξει αυτό, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Και έχει δραστηριοποιηθεί, και παρόλες τις αντιπαλότητες στους κόλπους της, συνασπίζεται για να διεκδικήσει ομαδικά τα δικαιώματα της. Για να φτάσει εκεί όμως, προΰπαρξαν δεκαετίες ζυμώσεων και διεκδικήσεων.

Σήμερα μιλάμε για γάμους ομοφυλόφιλων, μιλάμε για οικογένειες, μιλάμε για επιβολή της παρουσίας τους στην υπόλοιπη κοινωνία, ελέω τηλεόρασης. Όσο και να ξενίζει ορισμένα μέλη αυτό το παράδειγμα που χρησιμοποιώ, θα τους πω απλά, αφού ομάδες ανθρώπων με τέτοια διαφορετικότητα από αυτό που θεωρεί η κοινωνία μας ως αποδεκτό, έχουν φτάσει εκεί που έχουν φτάσει, εμείς στον χώρο του BDSM, που έχουμε ουσιαστικά λιγότερα να διεκδικήσουμε, γιατί υστερούμε;

Γιατί ουσιαστικά, μόνο δύο πράγματα έχουμε να περάσουμε παραέξω:
Πρώτο, πως σε ένα καθ’ όλα βίαιο και σκληρό κόσμο σαν τον σημερινό, η ερωτοποίηση του πόνου, της βιας και της σκληρότητας (αφού είναι συναινετική και έχει σαν κύριο μέλημα την ασφάλεια των συμμετεχόντων) πρέπει να είναι θεμιτή και αποδεκτή.
Δεύτερον, πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να συναινεί να υποτάσσεται ερωτικά σε άλλον και πως έχει το δικαίωμα να μπορεί να το εκφράζει αυτό, χωρίς οι υπόλοιποι να πρέπει να τον θεωρούν άρρωστο.

Δύο πράγματα μόνο. Και αυτό που λειτουργεί εναντίον μας είναι μόνο πως υπάρχουν λάθος αντιλήψεις και προκαταλήψεις στην κοινωνία, για το τι πραγματικά αντιπροσωπεύουμε και για το τι είμαστε. Γιατί το BDSM είναι ουσιαστικά η θεσμοποίηση στοιχείων που προϋπάρχουν σε μια σχέση vanilla. Από εκεί ξεκινήσαμε άλλωστε όλοι και εξελιχθήκαμε.

Κοινώς, θεωρώ πως η έλλειψη κοινού οράματος που υπάρχει, κακώς υπάρχει. Θεωρώ πως παρόλα αυτά έχουμε περισσότερα που μας ενώνουν, από όσα νομίζουμε.

Phoenixxx




Υ.Γ. Και όχι, δεν είναι απλά ένα forum εδώ μέσα. Το forum είναι απλά το εργαλείο με το οποίο επικοινωνούμε και εκθέτουμε απόψεις. Η επαφή που έχουν τα μέλη της είναι και εκτός του ίντερνετ. Άνθρωποι φτάνουν να μετακινούνται εκτός έδρας μόνο και μόνο για να γνωρίσουν φίλους από τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας. Είναι μια πρωτογενής κοινότητα. Τώρα πως θα εξελιχθεί, αυτό είναι άλλο θέμα...