Μα τι θέλω τέλος πάντων;

Re: Mα τι θέλω τέλως πάντων;

well αφού πρώτα απάντησα μετά δίαβασα το νήμα διεξοδικά ! (ναι είμαι ανάποδος ) όσο αφορά την πρώτη μου απάντηση zoyzoy_ μάλλον δεν δείχνουν το ίδιο οι εικόνες μας  

όσο αφορά τα θέλω μας ςράια αυτά που είπε ο Incomplete_ αλλά πιστεύω η φράση της thelma "Επιτελους, ας αναλαβει καθεμια να διασφαλιζει τον εαυτο της, ψαχνοντας πρωτα τον ανθρωπο και μετα τον Μαστερ." μας καλύπτει πίο πολύ .
για παράδειγμα εμένα περισσότερη η καύλα ,η φαντασία (δηλαδή η νότια κεφαλή) μου ορίζει να κάνω οτιδήποτε μέχρι και να πεθάνω για να ικανοποιήσω έναν/μία νεκρόφιλη (λέμε τώρα απλά πείρα κάτι ακραίο αλλά ναι το έχω σκεφτεί ! χεχ..) anyway η άνω κεφαλή όμως ζητάει τελείως διαφορετικά ,ποτέ όμως έξω από το πλαίσιο της υποταγής ή τουλάχιστον της ανιδιοτελούς προσφοράς ... και πιστέυω δεν είμαι ο μόνος που στο μυαλό του έχει ένα διαβολάκο και έναν αγγελακό να τριγυρνοφέρνουν και εδώ έρχετε η thelma (η louiz που είναι ; χεχε ) και μας προτείνει πρώτα μα βρούμε τον εαυτό μας και αυτό που θέλουμε και μετά πιστεύω θα βρεθεί και Ο/Η Dom/me ...

αυτά (μάλλον έγραψα πολά γμτ. )

 

Re: Mα τι θέλω τέλως πάντων;

Eνδιαφέρουσες οι απαντήσεις, ειδικά επειδή τον καθένα τον άγγιξε και κάτι διαφορετικό. Η αλήθεια είναι πως, κοιτάζοντας πάλι το θέμα όπως το ανάπτυξα, είδα ότι η ουσία του ήταν στις τελευταίες παραγράφους, ενώ το πρώτο μέρος, που ήταν και το μεγαλύτερο, ήταν απλώς η εισαγωγή.

Δεν με απασχολεί η κακοποίηση των υποτακτικών (τουλάχιστον όχι εδώ), ούτε τα όρια ή τα safeword. Απλώς ήθελα μέσα από αυτό να φτάσω σε κάποια βαθύτερα θέλω, που δεν έχουν να κάνουν με το "ζητάω" από τον άλλο, όπως εννόησε ο Astir (θα είχε ενδιαφέρον αν ήθελε ο Astir να ανοίξει ένα νήμα με το τι δίνει κανείς). Τα θέλω που εννοώ είναι αυτά που ζητάμε από τον εαυτό μας, πώς μαζεύουμε σκόρπιες κάβλες (πολύ μου άρεσε έτσι όπως το είπε η θέλμα) και τις διαμορφώνουμε με τρόπο μη αντιφατικό ως προς τον εαυτό τους.

Btw, εκτίμησα πολύ το "λουλούδι" του Ηλία, σ' ευχαριστώ  

 

Re: Mα τι θέλω τέλως πάντων;

Ένας πολύ γνωστός πολιτικός του περασμένου αιώνα είχε πει...
"Μην ρωτάς τι μπορεί η πατρίδα σου να κάνει για εσένα αλλά... εσύ για την πατρίδα σου"
Θα το παραφράσω λίγο για να μπορέσω να απαντήσω στο νήμα της alnair.
"Μην ψάχνεις τι μπορεί ο άλλος να κάνει για εσένα... αλλά εσύ για τον άλλον".
Πρέπει πρώτα να έχουμε γνωρίσει τον εαυτόν μας και να έχουμε εξοικειωθεί με αυτόν, να γνωρίζουμε τι μπορούμε να δώσουμε στον άλλον και μετά να ονομάσουμε τα "θέλω" μας.
Και όσο και αν ακούγεται περίεργο είναι πιο δύσκολο αυτό για έναν/μια κυρίαρχο...

 

Re: Mα τι θέλω τέλως πάντων;

Είναι γεγονός πως οι επιθυμίες του καθενός μεταβάλλονται κατά περιόδους, όχι όμως τόσο αισθητά ώστε να παρουσιάζεται εκ διαμέτρου αντίθεση. Πρόκειται για μετασχηματισμό των θέλω, όχι για μεταλλάξεις τους κατά την δική μας εξέλιξη. Συνεπώς, υπάρχει μια κατευθυντήρια γραμμή, στην οποία επάνω βρίσκονται αυτά που μας αναπαύουν. Οι αποκλίσεις μας στην κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή (συνήθως) οφείλονται σε δικούς μας πειραματισμούς ή σε ανασταλτικότητα, η οποία μπορεί να έχει ποικίλες καταβολές. Ο "πυρήνας", όμως, των επιθυμιών μας θεωρώ πως παραμένει σταθερός (και δεν μιλάω για τις επιμέρους εικόνες που μπορεί κάποιος να φαντασιωθεί στην πορεία του).

Αυτό μου φαίνεται ως την ίδια κίνηση, αλλά με την μέθοδο της "εις άτοπον επαγωγής".

Όταν μάθουμε να είμαστε ειλικρινείς και ανοιχτοί με τον εαυτό μας, θα αντιληφθούμε τα θέλω μας... σε κάθε φάσμα τους.

 

Απάντηση: Mα τι θέλω τέλος πάντων;

Ψαχνοντας τις βαθυτερες ελειψεις μας,βρισκουμε και τα θελω μας.
Ωστοσο, δεν βλεπω να εχει καμμια σχεση, το τι θελω με το τι δινω.Ουτε η ζωη, ουτε οι σχεσεις ειναι αλισιβερισι...

 

Re: Απάντηση: Mα τι θέλω τέλως πάντων;

Να προσθέσουμε την επικοινωνία και την ασφάλεια; Δύο έννοιες που είτε αγνοούνται είτε παραμερίζονται καθημερινά και για κάποιο λόγο αναφέρονται σπανιότατα στο forum!

 

Re: Απάντηση: Mα τι θέλω τέλος πάντων;

Κι εμένα αυτό κάτι μου έκανε, έφερε στο νου το τόσα δίνω, πόσα θες, στα λαδάδικα κ.λπ.

 

Απάντηση: Mα τι θέλω τέλος πάντων;

Άν και αρκετά εκπρόθεσμος (   ) , να ’μαι λοιπόν γιά να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στον προβληματισμό (ίσως βέβαια, ακολουθώντας το trend, θα έπρεπε μάλλον να πω «το κουλουράκι μου», αλλά τέλος πάντων...).

Επί του κυρίως θέματος λοιπόν:
Θα πω κατ’ αρχήν ότι οι απόψεις μου σχετικά με τη διερεύνηση και τον καθορισμό των «θέλω», συγκλίνουν μ’ αυτές των εκλεκτών zoyzoy, DeSade και L_Strike.
Φρονώ και ‘γω, πως αν και μέσα μας υπάρχει μιά έμφυτη πυξίδα που μας κρατάει πάντα στην ίδια βασική κατεύθυνση χωρίς να επιτρέπει μεγάλες αποκλίσεις, παρ’ όλ’ αυτά, αν και η πορεία είναι λίγο-πολύ καθορισμένη, ο προορισμός πολύ σπάνια είναι αυτός που σε κάποια στιγμή πιστέψαμε πως θα ‘ταν... ή κι ο επόμενος...
Πάνω-κάτω λοιπόν, πάντα στην ίδια ρότα ταξιδεύουμε αλλά, αλήθεια, πόσοι από μας μπορούν να πουν ότι το έχουν βρεί αυτό τ’ απάνεμο λιμάνι τους, όπου μπορούν πλέον να ρεμετζάρουν και να μην ξαναλύσουν ποτέ γιά να γνωρίσουν κι άλλες, πιό βαθειές και πιό γαλάζιες θάλασσες;
Παύουμε αλήθεια ποτέ, να θέλουμε «να σκίσουμε τη θολή γραμμή των οριζόντων»;

( Σημείωση: Φίλε Ηλία, σάμπως πολύ ποιητικό να βγήκε αυτό το παραπάνω, αντιλαμβάνομαι ότι μπαίνω στα χωράφια σου, θα προσπαθήσω να το αποφύγω στη συνέχεια...   )

Η διαμόρφωση των «θέλω» λοιπόν, είναι μιά διαδικασία απόλυτα δυναμική, και κατά τη γνώμη μου μιά διαδικασία δίχως τέλος... Το τέλος θα μπορούσε να ‘ναι μόνο η τελείωση, μα πόσοι από μας την καταφέρνουν; Απ’ όσα μ’ έχει διδάξει μέχρι τώρα η ζωή, αλλά κι αυτά που καθημερινά βλέπω, ακούω και διαβάζω (έξω από δω αλλά και ιδιαιτέρως εδώ), θα πω «ελάχιστοι» (κι ίσως ακόμη κι αυτό να είναι πολύ αισιόδοξο).

Αυτά βέβαια, δεν απαντούν στο βασικό ερώτημα:

Τα υλικά πιστεύω γιά να βάλει κανείς τα σωστά θεμέλια, που πάνω τους θα «δέσει» σωστά όλο το εποικοδόμημα χωρίς τριγμούς και κραδασμούς, και ευνόητα είναι, και εύλογα και ήδη αναφέρθηκαν: Αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, ειλικρίνεια, ψυχραιμία, σύνεση, ανοιχτά μάτια, ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά...
Το ζήτημα όμως είναι, που τα πουλάνε αυτά τα «οικοδομικά υλικά»;
Εγώ πάντως, δεν έχω συναντήσει έως τώρα καμμία τέτοια «μάντρα»... Ως εκ τούτου λοιπόν, δεν ειν’ εύκολο, γιά κανέναν, να αποκτήσει όλα τα παραπάνω. Και γι’ αυτό αποδεικνύεται τόσο δύσκολη δουλειά το χτίσιμο. Το σταθερό τουλάχιστον, το σωστό, το στιβαρό... Έτσι, πολύ συχνά, το «υπόστρωμα» δεν είναι παρά άμμος.
Δυστυχώς, τα σωστά υλικά μόνο μέσα μας βρίσκονται, και πολλές φορές αυτό είναι το τελευταίο μέρος που ψάχνουμε... Συνήθως κοιτάμε έξω και γύρω από μας.

Δεν ξέρω αν το ζήτημα έχει κι αλλού συζητηθεί, όμως πιστεύω ότι πολύ συχνά τα «θέλω» που ψάχνουμε εδώ, οι μύχιες επιθυμίες μας πέφτουν, ακριβώς, θύματα των αναγκών. Οι ανάγκες (σωματικές, συναισθηματικές, ερωτικές και δε συμμαζεύται), έντονες, πιεστικές και ανυπόμονες, είναι πολλές φορές το δέντρο που κρύβει από τα μάτια μας το δάσος... Από την άλλη πλευρά, βέβαια, κι αν δει κανείς το δάσος, πρέπει να μπορεί να το αναγνωρίσει... Κι αυτό σημαίνει πως πρέπει πρώτα να ‘χει καταλάβει τι σημαίνει δέντρο, σύδεντρο ή αλσύλιο...

Γι’ αυτό και

δεν το βρίσκω αυτό και τόσο απαραίτητα κακό...
Ορθά βέβαια λέει ο DeSade ότι καλό είναι τουλάχιστο να γνωρίζει κανείς το τι δεν θέλει, αλλά όπως θα’ λεγε κι ο αγαπημένος του forum, Καβάφης:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις
το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν...

 

Δοκιμάζοντας βρίσκουμε τα θέλω μας, όταν έχουμε μάθει ν αγαπάμε και τα λάθη μας.

 

Re: Απάντηση: Mα τι θέλω τέλως πάντων;

Δούναι και λαβείν.
ότι δίνεις παίρνεις, για να δώσεις όμως πρέπει να έχεις αποθέματα και όταν δίνεις να μην δινεις περισσότερα από όσα πρέπει γιατί εάν το κάνεις, τότε θα σε πετάξουν σαν στιμένη λεμονόκουπα.
Δίνε πάντα με μέτρο και όταν πρέπει και να μην επενδύεις σε λάθος άτομα, σε άτομα που έχουν μάθει μόνο να παίρνουν.
Αυτό λέει η εμπειρία μου.

 

Mα τι θέλω τέλος πάντων;

Απ όλες τις απαντήσεις αυτή του MindMaster με βρήκε σύμφωνη. Όχι ότι οι υπόλοιπες είναι λάθος, απλά το σκεπτικό του είναι κοντά στο δικό μου..
Μετά από την μικρή απουσία μου από το forum και όχι από εσάς για πρώτη φορά ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι. Ίσως, μέσα στην σύγχυση που ζω αυτόν τον καιρό να μην έπιασα σωστά το θέμα αν και προσπάθησα. Αν συμβαίνει αυτό ζητώ συγγνώμη. Πάντως θα τολμήσω να πω δυο λόγια που μου βγήκαν.

Αγαπημένη μου alnair, ίσως να είμαι συναισθηματικά φορτισμένη από το θλιβερό και τραγικό συμβάν που τάραξε (μικρή λέξη), την ζωή μου και θα σου μιλήσω διαφορετικά ίσως από ότι θα έκανα άλλες στιγμές στην ζωή μου.

Βλέποντας σε μέσα από το πρίσμα αυτής της φόρτισης μου και διαβάζοντας αυτό το νήμα που ανέβασες ένοιωσα μέσα μου διάφορα συναισθήματα. Ένιωσα την αγωνία σου για ένα αύριο που σου έρχεται και το πώς θα είναι αυτό. Ένιωσα αμυδρά επίσης και λίγο την θλίψη και απογοήτευση, που βγαίνει από αυτό το ανεκπλήρωτο έως τώρα, όνειρο σου.

Απλώνω το χέρι μου. Θέλω να σου αγγίξω τα μαλλιά και να σε χαϊδέψω τρυφερά (όπως θα έκανα στην κόρη μου) και να σου πω μόνο λίγα ασήμαντα ίσως, αλλά παρήγορα λόγια.

Γλυκιά μου …παραμέρισε τις αγωνίες σου, μη βιάζεσαι να ζήσεις το τέλειο. Ο "Πρίγκιπας" που αναζητάς και που θα εκπληρώσει τα θέλω και τις επιθυμίες σου, θα έρθει όταν εσύ θα είσαι ήρεμη και όταν δεν το περιμένεις. Δεν έχει σημασία αν ξεπεταχτεί μέσα από τα BDSMnet site. Δεν έχει καν σημασία αν τον συναντήσεις σε ένα supermarket η αλλού. Μη βιάζεσαι να τον συναντήσεις και μην αγχώνεσαι. Όταν Αυτός θα έρθει θα το νοιώσεις. Αυτός θα είναι που θα σε πάρει αβίαστα από το χέρι και θα σε οδηγήσει σε μονοπάτια όμορφα, που ούτε έχεις φανταστεί ότι υπάρχουν. Όλα θα γίνουν υπό την δική του καθοδήγηση… εσύ απλά θα του έχεις παραδοθεί χωρίς να το έχεις καταλάβει. Τότε θα πεις "Αυτός είναι".

Θα σου έχει μιλήσει ο έρωτας. Με αυτόν θα έχεις συμμαχήσει. Πιστεύω ενδόμυχα, ότι αυτό λείπει από την ζωή σου. Ο έρωτας και η αγάπη. Ναι, και τα δυο είναι από τα σημαντικότερα συναισθήματα. Αυτά αναζητά ο άνθρωπος πάνω απ΄όλα. Χωρίς αυτά νιώθει στείρος.

Άφησε την καρδιά σου ελεύθερη να σε οδηγήσει σε Αυτόν και όχι τα θέλω σου. Τα θέλω μας και οι επιθυμίες μας πολλές φορές, κάνουν υπέρβαση, παίζουν παιχνίδια και είναι πολύ απαιτητικά. Αναζητούν τα άπιαστα και τα παράλογα. Μας παραπλανούν και μας οδηγούν σε λάθος δρόμους με μεγάλα αδιέξοδα. Μας κάνουν να χάνουμε την ουσία. Να είσαι προσγειωμένη. Κοίτα μέσα σου, εμπιστέψου την καρδιά σου. Όλα από εκεί ξεκινούν. Η καρδιά, ξέρει καλά τα θέλω σου και το ένστικτο της (πίστεψε με), είναι αλάνθαστο. Μη σταματάς να πιστεύεις, ότι Αυτός που αναζητάς υπάρχει κάπου και κάνει το ίδιο με σένα ….δηλαδή σε αναζητά. Κάποτε (δεν έχει σημασία το πότε), να΄σαι σίγουρη ότι οι δρόμοι σας θα συναντηθούν. Θα σ΄αναγνωρίσει μέσα απ το πλήθος, θα σε κάνει να νιώσεις ξεχωριστά μοναδική γι Αυτόν. Έως τότε όμως που θα γίνει αυτό, μη σταματάς να απολαμβάνεις ότι καλό νομίζεις σου έρχεται κάθε στιγμή στην ζωή σου. Το σήμερα με ότι καλό η κακό αυτό φέρνει, είναι πολύ σημαντικό για να συνεχίσει πιο μεστωμένος ο καθένας να ζει το αύριο.

Να είσαι χαλαρή και ευχαριστημένη με ότι σου έρχεται.
Να φλερτάρεις με όλα όσα θεωρείς σπουδαία για σένα και ας πληγώνεσαι στο τέλος.
Ο πόνος και το δάκρυ, είναι το ίδιο σημαντικά με την χαρά και το γέλιο.
Να περιμένεις πάντα το καλύτερο και να το αναζητάς.
Αυτό σημαίνει ΖΩΗ. Έτσι θα νιώθεις ότι ΖΕΙΣ.

Συνέχισε …

Με την αγάπη μου.