Μια απορία...

δεν απαντησες!δεν πιστευω να ζητας και αφμ οταν γνωριζεις καποιον 

 

RE: RE: Μια απορία...

Στο thread που άνοιξα δεν έγραψα για εφοπλιστή ή για εργάτη. Μια Α οικονομική άνεση με την οποία θα μπορούσε πχ. να αγοράσει τα toys που θέλει να χρησιμοποιήσει στην υποτακτική του (είναι ακριβά κάποια από αυτά).
'Η μήπως τα αγοράζει η υποτακτική; Ή μοιράζονται το έξοδο;
Με όσους έχω μιλήσει πάντως δεν διαννοούνται να επιβαρύνουν την υποτακτική τους με αυτό το έξοδο και στην τελική δεν θέλουν ούτε καν να ξέρει τι έχουν αγοράσει για αυτή πριν της το δείξουν.

Από εκεί και πέρα κάποιο άτομο που τρώγεται με τα ρούχα του, που νιώθει ανασφάλεια για την δουλειά του δεν μπορεί να είναι κυρίαρχο.
Οποιαδήποτε ανασφάλεια με τον εαυτό του και με την δουλειά του ή δεν υπάρχει ή κρύβεται καλά. Αυτό το άτομο μπορεί να είναι κυρίαρχο.
Διαφορετικά οποιαδήποτε ανασφάλεια μπορει να χρησιμοποιηθεί από την υποτακτική.

Αστάρτη

 

RE: RE: Μια απορία...

Όταν ο άνδρας είναι ΆΝΔΡΑΣ τότε δεν χρειάζεται να ζητήσεις τίποτε. Φαίνεται από την ώρα που θα περάσει από το σπίτι σου να σε πάρει και θα σου ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου του.

Αστάρτη

 

Για να καταλάβω τι ακριβώς εννοείς Αστάρτη, μπορείς να μου δώσεις έναν ορισμό του ΑΝΤΡΑ?

 

RE: RE: Μια απορία...

Δεν υπάρχει ορισμός al_nair για μένα. Είναι πολλά μικρά. Είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά (όπως τραγουδά ο Γ. Πλούταρχος).
Άντρας είναι αυτός που θα σε προστατέψει χωρίς να φανεί, σαν κρυφή δύναμη.
Άντρας είναι αυτός που θα χορέψει ζεμπεϊκικό και θα νομίζεις πως μπροστά σου πετάει αετός!

Αστάρτη

 

Μάλιστα. Σου εύχομαι να τον βρεις Αστάρτη (αν δεν τον έχεις ήδη βρει)  

 

RE: RE: Μια απορία...

Σε ευχαριστώ για την ευχή σου al_nair 
Αν δεν τον βρω έχω την εναλλακτική λύση του αγροκτήματος με τα ζωάκια, κοτούλες, κατσικούλες, προβατάκια, σκυλάκια, γατάκια.
Είναι η πισινή μου 

Αστάρτη

 

Μια φορα και εναν καιρο ηταν μια υποτακτικη. Το ονειρο της ηταν να γινει σκλαβα του Ενος. Του Μοναδικου. Του Τέλειου. Εχοντας στραμμενη την προσοχη τις σε αυτη την αναζητηση, πέρασαν αρκετα χρόνια. Κατα τη διαρκεια ολων αυτων των χρονων γνωρισε πολλους. Παρα πολλους Κυριαρχους (κανονικούς). Κανενας δεν ειχε το κατι τι... Αυτο που θα τον εκανε Τον Κυριαρχο. Τον Δασκαλο.
Μετα απο 15 χρονια αναζητησης βρηκε τον Εναν, Τον Μοναδικο, Τον Τέλειο.

Δυστυχώς, ποτέ δεν εγινε κάτι μεταξυ τους..... Ο Ενας, ο Μοναδικος, ο Τέλειος την προσπέρασε αδιάφορα, γιατί είχε την προσοχή του στραμμένη στην αναζήτηση της μιας και μοναδικης σκλαβας για εκείνον....  

 

χεχεχε σωστος SadalMelik!η οπως λενε τα μεταξωτα εσωρουχα θελουν και μεταξωτους κωλους 

 

Καλώς ή κακώς, η κοινωνική ασφάλεια είναι άμεση συνέπεια της κάποαις οικονομικής άνεσης, και δε μιλάω για υπερβολές βέβαια, ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω.
Σίγουρα δε θα μπορούσα να λειτουργήσω το ίδιο καλά σε βάθος χρόνου, κι όχι μια φορά, αν χρώσταγα ακόμη και τα παπούσια που φοράω.
Απ την άλλη πλευρά δε χρειάζεται κανένας πακτωλός χρημάτων για να μπορείς να είσαι Αφέντης.
Αλίμονο...
Άλλα πράγματα προέχουν, πολύ πιο σημαντικά!

 

Δηλαδή αν κατάλαβα για μερικούς από εσάς η Κυριαρχικότητα δεν μπορεί να εξασκηθεί από κάποιον που δεν έχει οικονομική άνεση ή κάποιο κοινωνικό στάτους; αυτό ισχύει και για την υποτακτικότητα; ότι δηλαδή όσο πιο "εξασφαλισμένος" είναι ένας υποτακτικός τόσο χειρότερος υποτακτικός θα είναι; εμένα όλα αυτά μου φαίνονται εύκολες δικαιολογίες για να καθόμαστε αναπαυτικά στην κλίνη μας και ο Κυρίαρχός μας να μας έχει σαν την πρώτη του χαρεμιού του. Και προβλήματα θα έχει ένας Κυρίαρχος και άγχη και στενοχώριες και όλα αυτά. Το θέμα είναι πώς φέρεται και πώς τα αντιμετωπίζει. Και που είναι το κακό αν καθίσεις να μιλήσεις με τον Κυρίαρχό σου για τα προβλήματα που ενδεχομένως αντιμετωπίζει; και που είναι το κακό στο να ζητήσει εκείνος την "βοήθειά" σου; Μου φαίνεται αλλιώς σαν μία σχέση που το μόνο που θα δώσει ένας υποτακτικός είναι το κορμί του και τίποτε άλλο έτσι όπως τα είπε η ioanna. Σαν να μιλάμε τότε για μία ιδιότητα που κλείνει την πόρτα της σε όλους πλην των οικονομικά ευκατάστατων. Και για υποτακτικούς με λεφτά και όχι λεπτά αισθήματα. Ετσι όπως είναι η ζωή και η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο περίμενε εσύ ioanna και astarty τον Richard Gere. Λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει.

 

πες τα βρε lorelai γιατι θα με σκασουν χεχεχεχε!