Μια "συνηθισμένη μέρα στην δουλειά"

Μια "συνηθισμένη μέρα στην δουλειά"


Άλλη μια μέρα στη δουλειά σκέφθηκα, και με κούραση που η χτεσινή βραδιά δεν κατάφερε να νικήσει, εντελώς μηχανικά ετοιμάσθηκα και έφτασα στη δουλειά με τη συνηθισμένη καθυστέρηση των 15 λεπτών.

Μέχρι τις 9.30 είχα χαθεί μέσα σε αριθμούς και υπολογισμούς, τους οποίους παραμέρισα με χαρά για να τηλεφωνήσω και να ξυπνήσω Τον Κύριο μου, όπως είχα διαταγή από την προηγούμενη.

Η αγουροξυπνημένη φωνή Του έκανε τις αισθήσεις μου να ξυπνήσουν και μια ανατριχίλα με διαπέρασε.

Όσο μιλάγαμε, ένιωθα μια απέραντη ανάγκη να γονατίσω, νοερά στα πόδια Του και παρακάλεσα γι' αυτό. Με χαρά Τον άκουσα να το επιτρέπει ζητώντας μάλιστα ν ακούσει και τι γλώσσα μου να γλύφει κάτι… γονάτισα και άρχισα να γλύφω το πάτωμα μέσα στο γραφείο μου νιώθοντας απέραντη ηδονή, που βρισκόμουν έστω και νοερά στα πόδια Του.
Στο μυαλό μου είχε εντελώς εκτοπιστεί η πραγματικότητα και δεν με ένοιαζε που η πόρτα ήταν ανοιχτή, που οποιοσδήποτε περνούσε θα μπορούσε να με δει στο πάτωμα. Υπήρχε μόνο η ανάγκη να γίνω το χώμα στα πόδια Του.

Με ρώτησε κάποια στιγμή τι φορούσα, και Του περιέγραψα την λεπτή μαύρη μπλούζα που άφηνε όλο το μπούστο εκτεθειμένο, το παντελόνι και τα εσώρουχα μου και με τρόμο Τον ακούω να με Ρωτάει, πως θα ένιωθα αν μου έδινε διαταγή να γδυθώ εντελώς.
Για μερικά δέκατα του δευτερόλεπτου πέρασαν απ το μυαλό μου οι πραγματικότητες μου, το γραφείο, ο προϊστάμενος και οι συνάδελφοι, οι πελάτες και τι πιθανό να έλεγαν και πως θα αντιδρούσαν σε κάτι τέτοιο, αλλά αμέσως μετά, όλο μου το είναι αντέδρασε με μια απόλυτη υπακοή και επιθυμία να Τον ευχαριστήσω.
Του απάντησα λοιπόν πως θα ένιωθα ντροπή, αλλά και περήφανη μια και θα υπάκουα σε εντολή Του.

Μόλις το εξέφρασα, ένιωσα όλη μου την ύπαρξη να λιώνει, να μετατρέπεται σε μια απαλή ροή λατρείας γι' Αυτόν, επιθυμίας να Τον ευχαριστήσω και προς κάποια έκπληξη μου…απίστευτη διέγερση.
Εκείνος Γέλασε απαλά και μου Είπε πως δεν θα με εκθέσει μπροστά στους δικούς μου ποτέ και αντί γι αυτού με διέταξε να βγάλω το σουτιέν, πράγμα που έκανα αμέσως, περιγράφοντας Του πως οι σκληρές από επιθυμία ρώγες μου τρυπούσαν το ημιδιάφανο ύφασμα και πόσο φανερό θα ήταν σε όλους πως δεν φορούσα τίποτα κάτω απ την μπλούζα.

Κλείσαμε το τηλέφωνο και προσπάθησα να συγκεντρωθώ στη δουλεία μου, πράγμα απίστευτα δύσκολο, μια και το μουνί μου έσταζε από τις επιθυμίες που ξύπνησε μέσα μου Ο Αφέντης μου και το γυμνό μου στήθος είχε φουσκώσει κάτω από το χάδι του μαλακού υφάσματος τις μπλούζας…

Έστειλα ένα μήνυμα παρακαλώντας να μου Επιτρέψει να χαϊδευτώ, όπου και πήρα απάντηση..
"Φυσικά και…ΟΧΙ. Μπορείς όμως να ανοίξεις λίγο ακόμη την μπλούζα, να πονέσεις τις ρώγες και να τηλεφωνήσεις σε μια φίλη σου και να της πεις την κατάσταση και το πως είσαι".

Τηλεφώνησα σε μια φίλη μου και χωρίς πολλούς προλόγους της είπα πως μίλησα με Τον Κύριο μου, της περιέγραψα τι είχε συμβεί και πόσο πολύ καυλωμένο είμαι…η φίλη μου γέλασε και μου Είπε πως όπως το περιγράφω κι όπως ανασαίνω φαίνεται πόσο μ Έχει ξετρελάνει. Η πραγματικότητα ήταν πως και μόνο το γεγονός πως ένιωθα να ταπεινώνομαι, όπως συμπεριφερόμουν ξεδιάντροπα, σαν καυλωμένη σκύλα που τόλμησα κιόλας με τόση απλότητα να πάρω και να το δηλώσω στη φίλη μου με είχε πια απογειώσει.

Τον ενημέρωσα και ικέτεψα με όλο μου το είναι να μου Επιτρέψει να έρθω σε οργασμό. Η διαταγή που ακολούθησε ήταν να το κάνω στο αποχωρητήριο στη δουλεία, έχοντας ξεγυμνωθεί εντελώς. Τον ευχαρίστησα και με γρήγορο βήμα πήγα στην τουαλέτα κι έκλεισα τι πόρτα. Γδύθηκα προσπαθώντας να μην λερώσω τα ρούχα μου στο πάτωμα και τα κρέμασα στην κρεμάστρα πάνω στην πόρτα…κάθισα και ανοίγοντας τα πόδια έβαλα το χέρι κι ακούμπησα το μουνί μου…

Πόσο μουσκεμένο το ένιωσα!! ακούμπησα με το δάκτυλο μου μουσκεμένο απ τα υγρά μου την κλειτορίδα μου και αμέσως ένιωσα τα μέλη του σώματος μου να μουδιάζουν από μια ζεστή που ξεχύθηκε απ το μουνί μου κι απλώθηκε σ όλο μου το σώμα. την πίεσα απαλά ενώ με το άλλο χέρι έσφιξα δυνατά τις ρώγες και ο οργασμός ήρθε άμεσος, λυτρωτικός, έντονος και Όσο κι αν προσπάθησα να συγκρατηθώ μου ξέφυγε ένα βογκητό και δάγκωσα με δύναμη τα χείλη μου, τόσο που τα ένιωσα να ματώνουν σε μια ύστατη προσπάθεια να μην ακουστώ.
Μου πήρε μερικά λεπτά να συνέλθω και άκουσα Τον προϊστάμενο να με φωνάζει…

Ντύθηκα Όσο γρηγορότερα μου επέτρεπαν τα μουδιασμένα ακόμη μέλη μου και έβαλα λίγο κρύο νερό στο πρόσωπο μου πριν βγω έξω.
Πήγα στον προϊστάμενο τα χαρτιά που μου ζήτησε, κάνοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες να δείχνω φυσιολογική, και στην ερώτηση του αν είμαι καλά προφασίστηκα κάποιο πονοκέφαλο.

Επέστρεψα στο γραφείο μου όπου πήρα μια βαθιά ανάσα και Έστειλα αμέσως τις ευχαριστίες μου Στον Κύριο μου, νιώθοντας ωστόσο ακόμη απίστευτα ερεθισμένη!
Τι αχόρταγη σκλάβα που Έχετε Κύριε μου!

Σας ευχαριστώ με όλο μου το είναι για την μέρα που μου Χαρίσατε Αφέντη μου…


η λάρα Του

 

Πολύ καλή ερώτηση Κωνσταντίνε. Καταπληκτική εμπειρία lara[E-p] και μου ανέβασε αρκετά την ένα με το πάτωμα αυτοπεποίθηση που απέκτησα σήμερα από τη δική μου δουλειά, χωρίς καν να φταίω. Anyway that's life.

 

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Δεν θα σας κρύψω πως αυτά εδώ τα έβαλα μετά από διαταγή Του και ντρεπόμουν κάπως κάνοντάς το και με κάνατε να νιώσω καλύτερα. Ξανά σας ευχαριστώ.

Τώρα σχετικά με το αν θα το έκανα.

Δεν ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι το πόσα παίχτηκαν μέσα στο μιαλό μου μέσα στα δευτερόλεπτα που πάγωσα ενώ Εκείνος περίμενε την απάντησή μου.

Θα πρέπει να τονίσω πως είχα μπει σε slave mode, και σε μια τέτοια κατάσταση δεν μπορώ να δουλέψω με την συνηθισμένη μου λογική.

Εκείνη τη στιγμή δούλεψε πιστεύω η εμπιστοσύνη που Κέρδισε, μέσα από τον χρόνο που είμαστε μαζί. Η εμπιστοσύνη πως ποτέ δεν θα Κάνει και δεν θα Ζητήσει κάτι που θα μπορούσε να με βλάψει. Και αν Ζητήσει κάτι που εκείνη τη στιγμή εμένα μπορεί να μου μοιάζει πως μπορεί να μου κάνει κακό, και τέτοια περιστατικά συνέβηκαν στο παρελθόν, αποδείκτηκε εκ των υστέρων πως Ήξερε καλά τι Έκανε.

Σίγουρα κανείς δεν Είναι Θεός, και όλοι κάνουν λάθη, ακόμη και οι Αφέντες.  

Απλά μέσα από τον χρόνο που είμαστε μαζί, έμαθα πως με το να φέρνω αντιρρήσεις και να γκρινιάζω, δηλητηριάζω τη σχέση.

Και θυμάμαι πάντοτε μια απάντηση που μου Είχε δώσει κάποτε Κάποιος Master Του Οποίου τις γνώμες σέβομαι πάντα, πως η σκλάβα μπορεί και άποψη να έχει, και να την εκφράζει, φτάνει να μην ξεφέυγει από τη θέση της.

Μου πήρε μήνες να κατανοήσω τι Εννοούσε τότε που μου το Είπε.

Οπότε ακόμη κι αν δεν ένιωθα την εμπιστοσύνη που ένιωθα, η απάντηση θα ήταν και πάλι "Μάλιστα Κύριε", άσχετο αν μετά μπορεί να ικέτευα για άδεια να πω τις σκέψεις μου επί του θέματος. Την τελική απόφαση και πάλι Εκείνος θα την Έπαιρνε.

Η εμπιστοσύνη μου όμως δεν προδώθηκε. Αλλά παραδέχομαι πως είχα κομμάτάκι τρομοκρατηθεί.  

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά.

η λάρα Του

 

RE: RE: Μια "συνηθισμένη μέρα στην δουλειά"

Ποσες ασχημες καταστασεις θα ειχαμε αληθεια γλυτωσει αν παντα ειχαμε αυτο στο μυαλο μας.

 

RE: RE: Μια "συνηθισμένη μέρα στην δουλειά"

lara εσυ το ξέρεις ποσο τυχερή (και θα 'λέγα άξια, χωρίς να το παρεξηγήσεις) είσαι που σε κατέχει ένας τέτοιος Κυριος. Τωρα το ξέρουμε κι εμείς  

 

Σας ευχαριστώ Κύριε για τα καλά Σας λόγια  

 

lara ποσο τυχερος ειναι ο Αφεντης σου!!!!!

 

RE: RE: Μια "συνηθισμένη μέρα στην δουλειά"

Σ΄ευχαριστώ Maley,  αλλά για να είμαι ειλικρινής, εγώ είμαι αυτή που νιώθω τυχερή  

 

RE: RE: Μια

lara μηπως τελικα εισαι συγγραφεας και μας το κρυβεις; ?  
Όντως πολύ καλό σαν κείμενο, πολυ καλή περιγραφή   (αν και προσωπικά δεν τα πολυπιστεύω αυτά)

Τώρα πόσο τυχερός ειναι ένας Αφέντης οταν βρίσκεται μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά είναι ένα άλλο θέμα (μπορούμε να το συζητήσουμε σε άλλο thread αν δεν έχει ήδη ανοιχτεί παρόμοιο)

PD

 

Ειπα τυχερός? Λαθος...άξιος που την εχει φερει σε ενα τετοιο επίπεδο...

 

Ξεκινούσε απο το πρωι..με δεκαδες emails..με αναρίθμητα "θέλω" που τα εκπληρωνε στο ακεραιο..οσο ημουνα ο Master της..όσο με εβλεπε σαν Θεό της...ποσο γρηγορα και ομορφα περνουσε ο καιρος..ποσο δημιουργικο με εκανε να νοιωθω...