Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Απάντηση: Re: Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

«Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα!»
(Ο κήπος είναι ανθηρός,)

Ζητώ τη βοήθεια του Συντρόφου,
Αν όχι,
τη βοήθεια του κοινού.
Τι εννοεί ο Λουόμενος;
(Τον δουλεύω για να δουλεύει)

[Οι παρένθετες φράσεις, ομοθυμαδόν από το «Καλώς ήρθε το δολάριο».]

 

Σύντροφε DO ευχαριστώ για την υπόδειξη και την ερώτηση.

Με αφορμή το δολάριο, θα δώσω ένα άλλο παράδειγμα συναλλαγής για να το καταλάβουν καλύτερα και οι νεώτεροι.

Ας φανταστούμε ότι κάποιος μετανάστης από αυτούς που έχουν «αγοράσει» (καλώς ή κακώς δεν μας ενδιαφέρει) το αμερικάνικο όνειρο περνάει λαθραία τα σύνορα και βρίσκεται στην γη της επαγγελίας με μερικά τσαλακωμένα χαρτονομίσματα της χώρας του στην τσέπη, μερικά ημιπολύτιμα μπιχλιμπίδια, ένα ρολόι του παππού του και πολύ όρεξη για ν’ αλλάξει πραγματικά τη ζωή του. Προσπαθώντας αρχικά να επιβιώσει και στη συνέχεια να ελπίζει για το όνειρο, αποφασίζει να πάει σε ένα ανταλλακτήριο συναλλάγματος. Ας υποθέσουμε για χάριν του παραδείγματος ότι ο «Ανταλλάκτης» δεν είναι κανένα φασιστοειδές λαμόγιο που εκμεταλλεύεται τους μετανάστες (ή κανένας σαδιστής που θα εκμεταλλευτεί την αδυναμία τους) αλλά έχει την πρόθεση να τον εντάξει στον παραμυθένιο κόσμο του δολαρίου όπως άλλωστε ο μετανάστης πάντα επιθυμούσε κι ονειρευόταν. Εξετάζει λοιπόν τα τσαλακωμένα του χαρτονομίσματα, ζυγίζει τα μπιχλιμπίδια της γιαγιάς και το ρολόι του παππού και του προσφέρει μια χούφτα δολάρια τα οποία όμως δεν είναι αρκετά παρά μόνο για να τα βγάλει πέρα ένα μικρό διάστημα. Στη συνέχεια επειδή τον αξιολογεί και βλέπει «κάτι» σ’ αυτόν, του προσφέρει δουλειά, στέγη κλπ και τον βοηθάει να ενταχθεί στο πλαίσιο που απαιτεί το παραμύθι. Ο μετανάστης τα δίνει Όλα. Τα τσαλακωμένα του χαρτονομίσματα, τα κειμήλια, την προσωπική του εργασία, αλλά κυρίως, αλλάζει τις συνήθειες και τις αρχές του, μαθαίνει τη γλώσσα και τα ήθη, κάνει πολύ συχνά πράγματα που ίσως θεωρεί ενάντια στην περηφάνια και τον εγωισμό του και προσαρμόζεται σιγά σιγά στις νέες συνθήκες. Ο «Ανταλλάκτης» από την άλλη πλευρά δεν τα δίνει όλα, δίνει ορισμένα. Η συναλλαγή είναι μεν δίκαιη αλλά προφανώς είναι ασύμμετρη λόγω της συναλλακτικής ισχύος του καθενός στο ορισμένο πλαίσιο. Το αμερικάνικο όνειρο, όπως και οι χάντρες στους ιθαγενείς, όπως η γη της επαγγελίας, όπως η χώρα του ποτέ ποτέ έχουν μια μυστική ισχύ και συμβαίνει, αυτός που θέλει να μάθει το μυστικό να τα δίνει Όλα, ενώ αυτός που το κατέχει, να ανταλλάσει την προσβασιμότητα σε αυτό παίρνοντας σταδιακά τα Πάντα. Όχι επειδή είναι άπληστος αλλά επειδή έτσι κατακτώνται τα όνειρα.

Λέει: «Έχω το κλειδί για το Όνειρο. Για να μπεις είναι απαραίτητο να τα δώσεις Όλα. Θα αφήσεις απ’ έξω όσα κατέχεις, όσα κουβαλάς, όσα νομίζεις ότι έχουν αξία και όσα νομίζεις ότι ξέρεις, θα μεταλλάξεις το Εγώ σου (ή θα το αφήσεις να μεταλλαχθεί) θα πολεμήσεις τις εξαρτήσεις σου, θα δουλέψεις σκληρά και θα βγεις γυμνή στη Πανεπιστημίου αν χρειαστεί για να τα καταφέρεις. Αν δεν τα δώσεις Όλα δεν θα μπορέσεις να ζήσεις τα’ Όνειρο. Όχι γιατί δεν θα ικανοποιηθούν τα δικά Μου θέλω, αλλά επειδή ακριβώς αυτή είναι η φύση του ονείρου».

Η κατάκτηση του Ονείρου δεν είναι υποχρεωτική ούτε αποτελεί καθολικό ύψιστο αγαθό. Αφορά μόνο όσους/ες το έχουν. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όσες δεν το έχουν χάνουν κάτι. Βεβαίως το αν έχει νόημα να αναφερόμαστε στο «αν χάνεις κάτι» όταν δεν ξέρεις – ούτε μπορείς να διαπιστώσεις - ότι υφίστασαι κάποια απώλεια, θα μπορούσε να θεωρηθεί φιλοσοφικό ερώτημα.


@ariadni:

Συμφωνώ μαζί σου ότι δεν αποτελεί ο μαζοχισμός κριτήριο για να θεωρηθεί κάποιος προβληματικός. Έχουμε πολλά παραδείγματα περιπτώσεων που ο «μαζοχισμός» αποτελεί κινητήρια δύναμη. Αυτό που λέω -και πιστεύω πως έχω επιχειρηματολογήσει ικανοποιητικά σε αυτό- είναι ότι ο μαζοχισμός λειτουργεί ανασταλτικά σε μια σχέση Αφέντη – δούλου. Σε μια τέτοια σχέση αποτελεί πρόβλημα. Όπως σε μια τέτοια σχέση πρόβλημα αποτελεί και το να είναι ο Κ – σαδιστής ή να μην μπορεί να ελέγξει τον σαδισμό του.


@alnair:

[ame=http://en.wikipedia.org/wiki/Voluntary_slavery]Voluntary slavery - Wikipedia, the free encyclopedia[/ame]

\\


...

 

Η υποταγή επιβάλλεται.

Αυτό που μας παρουσιάζετε εδώ, Master V, αποτελεί ένα σκλαβοκεντρικό μοντέλο, όπου το μουνί σέρνει καράβι. Με εκπλήσσετε.

Ένας Κυρίαρχος που επιθυμεί να γίνει Αφέντης αποκτά σιγά σιγά - όπως λέτε κι εσείς, "σταδιακά" - κάθε μία από τις ελευθερίες μίας σκλάβας, μέσα από μία μακρόχρονη και δαπανηρή σε ενέργεια (δική του) εκπαίδευση της σκλάβας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ο πλήρης έλεγχος της σκλάβας.

Επί του παραδείγματος που αναφέρετε, αν υποθέσουμε ότι ο Κυρίαρχος διακατέχεται από τόσο παιδαριώδεις επιθυμίες* ώστε να θέλει να βγάλει την πολύτιμη ιδιοκτησία του βορά στα μάτια των άσχετων στην Πανεπιστημίου, θα έπρεπε να έχει, ο τσόγλανος, το θάρρος να περπατήσει δίπλα της. Και όχι να την αφήσει μόνη, ξεφορτώνοντάς την από ένα φορτηγάκι, και κλείνοντας την πόρτα στα μούτρα της. Methinks.

Αλλά όπως τα περισσότερα σ' αυτή τη ζωή, αυτό είναι θέμα αισθητικής κυρίως.

Όσον αφορά μία πιθανή δρομολόγηση αυτής της παιδαριώδους επιθυμίας, θα έλεγα ότι ένας έμπειρος K θα καθοδηγούσε την σκλάβα με τέτοιο τρόπο ώστε "σταδιακά" να χάνει όλο και περισσότερο την αίσθηση της ντροπής της, επιβάλλοντάς της την γύμνια πρώτα παρουσία του, μέσα στο σπίτι, κατόπιν ενώπιον γνωστών τους και φίλων τους, κατόπιν σε κάπως έρημες περιοχές και τέλος σε κάποιους πιο πολυσύχναστους χώρους. Και πάλι, θα πρέπει πρώτα να λάβει όλα τα μέτρα για την προστασία της και να σιγουρευθεί ότι η κοινωνική της υπόσταση δεν θα περιέλθει σε κανέναν κίνδυνο. Κατά τον ίδιο τρόπο, ένας υπεύθυνος και λογικός Κ, δεν θα απαιτούσε ποτέ από μία μητέρα τριών παιδιών να βγει να ζητιανέψει στην γειτονιά της. Διότι έτσι, μπορεί να βλάψει 4 άτομα μονοκοπανιά. Δεν δείχνει και μεγάλη υπευθυνότητα αυτό, έτσι δεν είναι;

*"Αν δεν τα δώσεις Όλα δεν θα μπορέσεις να ζήσεις τα’ Όνειρο. Όχι γιατί δεν θα ικανοποιηθούν τα δικά Μου θέλω, αλλά επειδή ακριβώς αυτή είναι η φύση του ονείρου". Το slavery που χάνει την ουσία του και γίνεται show δεν είναι όνειρο, αλλά εφιάλτης. Τί άλλο θα ακούσουμε...Σε λίγο θα μας βγάλουν και βόλτα σαν τις αρκούδες, με χαλκά στην μύτη. Έλεος δηλαδή...

ΥΓ. Επ' αυτών, και άλλων πολλών, ακολουθεί σειρά νημάτων που έχω ετοιμάσει για το αγαπημένο μου φόρουμ. Φέτος το curriculum περιλαμβάνει μόνο Νίτσε. Τους βαρέθηκα τους Ρώσους. 

 

Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

οταν πρωτοεισηλθα στο χωρο του bdsm ο καλος μου καθοδηγητης και μεντορας μου ειπε οτι ενας βασικος κανονας ειναι οτι :

ΔΕΝ ΘΙΓΟΥΜΕ:
ΥΓΕΙΑ
ΕΡΓΑΣΙΑ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

οταν θιγεις το κοινωνικο προφιλ καποιου τοτε τον θιγεις και τον εκθετεις και στην εργασια του και στην οικογενεια του

Ισχυουν αυτα η δεν ισχυουν?

 

Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Όμορφη η ιστορία, ένα μεταμεσονύκτιο ταξιδάκι. Ο ρόλος του Ανταλλάκτη όμως είναι σκοτεινός, άραγε επίτηδες; Εφόσον διευκρινίζεται ότι δεν είναι φασιστοειδές λαμόγιο, ότι πρόθεσή του δεν είναι να εκμεταλλευτεί την αδυναμία, άρα δεν τον ενδιαφέρουν το ρολόι του παππού και τα μπιχλιμπίδια της γιαγιάς, ούτε να κερδίσει από τη δουλειά του μετανάστη, ποιος ο λόγος που εξυπηρετεί λοιπόν, κάνει την ανταλλαγή, δίνει δουλειά και στέγη; Αυτό το "κάτι" που βλέπει στον μετανάστη τελικά, τι σχέση έχει με τον ίδιο;

 

Re: Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Θα μπορούσες να το θεωρήσεις σαν ένα είδος «τέχνης παρέμβασης». . . «Βρώμικη» δουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει!



...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Εν ολίγοις, nothing personal, απλώς παρεμβαίνω για τη χαρά του βίτσιου. Γούστο έχει. Όπως και η αξίωση από τον «εθισμένο» να υπερβεί τον μαζοχισμό του (το πακετάκι έχει και χάντρες!)

 

Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Τι ειναι το "αμερικανικο ονειρο";
Νομιζω η αποκτηση ισχυος (μεσω του χρηματος) ,η ελευθερια επιλογων,η δυνατοτητα να εχεις μαριονετες αντι να εισαι μαριονετα.
Για να το κατακτησεις μπορει να μεταμφιεστεις,να υποκριθεις να "παιξεις" την μαριονετα ,δεν μεταλλασσεσαι ομως. Αν μεταλλαχθεις δεν θα κατακτησεις ποτε το Αμερικανικο Ονειρο.Θα υπηρετεις παντα αυτους που το κατεκτησαν.
Υπομενεις,επιμενεις και μαθαινεις να αντεχεις .Α,και σωρευεις, σωρευεις κατω απο την προβεια,μεχρι τη στιγμη που δεν θα τη χρειαζεσαι αλλο.

 

Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.



Ποιος από τους δύο είναι ο πρωταγωνιστής του βίντεο? Ο ανταλλάκτης ή ο μετανάστης ή και οι δύο?

 

Απάντηση: re: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Δεν θα μπορούσα να το διατυπώσω καλύτερα, 

Έτσι? ο ανταλλάκτης έχει την πρόθεση να τον εντάξει στον παραμυθένιο κόσμο του δολαρίου από την καλή του την καρδιά? για πιο λόγο ξέρουμε?
Έπειτα τι είναι αυτό το "κάτι" που βλέπει σε αυτόν?και από την στιγμή που ΔΕΝ είναι άπληστος αλλά βλέπει και κάτι στον κακόμοιρο τον μετανάστη του παίρνει σταδιακά τα πάντα και δεν ειναι λαμόγιο???? 
Έτσι κατακτούνται τα όνειρα? μπά δεν.... 

Ποια δηλαδή είναι η φύση του ονείρου? Προσωπικά την ξέρω αλλιώς την διαδικασία...
" Έχω το κλειδί για το όνειρο αλλά το δίνω μόνο εκεί που αξίζει.."
Μετανάστης : "ευχαριστώ και εγώ το παίρνω μόνο εφόσον σιγουρευτώ πως αξίζει...πως αξίζει να θυσιάσω όλα όσα αναφέρεις για χάρη του ονείρου.."

Ακριβώς...τα όνειρα τα κατακτάς...βήμα βήμα...δεν τα πουλάς!!! ούτε τα ξεπουλάς όπως στο παράδειγμα που αναφέρεις...αλίμονο!!!

 

Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

συμφωνώ απολύτως με την θεωρία του Master_V. πιο πολύ δεν θα μπορούσα!και δεν έχω κάτι να προσθέσω,αυτή είναι και η δική μου θεωρία

 

…

ps.1

Ye elves of hills, brooks, standing lakes and groves,
And ye that on the sands with printless foot
Do chase the ebbing Neptune and do fly him
When he comes back; you demi-puppets that
By moonshine do the green sour ringlets make,
Whereof the ewe not bites, and you whose pastime
Is to make midnight mushrooms, that rejoice
To hear the solemn curfew; by whose aid,
Weak masters though ye be, I have bedimmed
The noontide sun, called forth the mutinous winds,
And ’twixt the green sea and the azured vault
Set roaring war—to the dread rattling thunder
Have I given fire, and rifted Jove's stout oak
With his own bolt; the strong-based promontory
Have I made shake, and by the spurs plucked up
The pine and cedar: graves at my command
Have waked their sleepers, oped, and let ’em forth
By my so potent art.

-----------------------------------------------------------------

ps.2

Our revels now are ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits, and
Are melted into air, into thin air:
And like the baseless fabric of this vision,
The cloud-capp'd tow'rs, the gorgeous palaces,
The solemn temples, the great globe itself,
Yea, all which it inherit, shall dissolve,
And, like this insubstantial pageant faded,
Leave not a rack behind. We are such stuff
As dreams are made on; and our little life
Is rounded with a sleep.

-------------------------------------------------------------------

._