Ομιλία, κίνηση, συμπεριφορά

Σας ευχαριστώ Μάστερ Jp.

Αν δηλαδή κατάλαβα καλά, το attitude training είναι η διαφοροποίηση στον τρόπο σκέψης, στις αντιλήψεις, μια «επέμβαση» στην ίδια την ψυχοσύνθεση, το οποίο με τη σειρά του θα επιφέρει σταδιακή αλλαγή στη συμπεριφορά, ενώ το behavioral training αλλάζει απλά τη συμπεριφορά με την ελπίδα πως αν μάθει η σκλάβα να συμπεριφέρεται όπως την Διδάσκει θα αλλάξει νοοτροπία?

Στη 2η περίπτωση με προβληματίζει λίγο το γεγονός πως οποιοδήποτε μπορείς να τον διδάξεις να πράττει χωρίς σκέψη γονάτισμα, πρωτόκολλα γενικότερα, τρόπους ομιλίας, κίνησης και πως Απαιτεί να φέρεται γενικά, δεν σημαίνει όμως αυτό πως είναι σκλάβος, έτσι δεν είναι? Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία και δεν είναι η διαφοροποίηση στη συμπεριφορά αποτέλεσμα μιας βαθύτερης αλλαγής, πως μπορείς να γνωρίζεις πόσα απ΄ αυτά που πράττει η σκλάβα τα έχει και η ίδια ανάγκη και τα επιθυμεί και δεν προσπαθεί απλά για διάφορους λόγους απλά να ευχαριστήσει Τον Κυρίαρχο?

 

Θα προσπαθήσω να δώσω τη δική μου ερμηνεία χρησιμοποιώντας μια αλληγορία.
Και βέβαια δημιουργούν ατμόσφαιρα και βέβαια τέρπουν το σύνολο των αισθήσεων και όχι μόνο .
Αν μου επιτρέπετε θα μπορούσα να πω ότι ομοιάζουν με τις κινήσεις – στάσεις στη διάρκεια ενός δείπνου .

Κρατάμε το μαχαίρι π.χ με το δεξί γιατί με αυτό μπορούμε να κόψουμε καλυτέρα και όχι γιατί κάποιος το έγραψε σε μια λίστα σαβουαρ βιβρ .
Όπως και το γονάτισμα, είναι σήμα κατατεθέν της υποταγής όχι γιατί το λένε τα πρωτόκολλα του D/s αλλά η γλώσσα του σώματος .

Η πετσέτα τοποθετείτε στα πόδια και όχι στο λαιμό γιατί εκεί κινδυνεύουμε να λεκιαστούμε .
Το πυγοραπίσματα ας πούμε με γυμνό χέρι για να νιώσει η υποτακτική το δέρμα πάνω της, δίνοντας ένα τρόπο πιο άμεσης επικοινωνίας έτσι.

Κλπ Κλπ

 

RE: RE: Ομιλία, κίνηση, συμπεριφορά

Είναι ικανή συνθήκη αλλά όχι και απαραίτητη .
Φαντάζομαι ότι ένας πεπαιδευμένος κυρίαρχος μπορεί να αντλήσει τέρψη και από μία μη εκπαιδευμένη υποτακτική η οποία δεν θα γνωρίζει επαρκώς την D/s σωματοκινητική πρέπουσα συμπεριφορά .

Εκεί που θα συμφωνήσω απόλυτα είναι η δημιουργία αμεσότερης ροής συναισθημάτων με αποτέλεσμα την ψυχική σύνδεση των δύο σε ένα αλληλοσυμπληρούμενο σύνολο .

Υποψιάζομαι μιας και δεν έχω ανάλογη εμπειρία ότι μπορούν να βοηθήσουν τα μέγιστα στην εκπαίδευση με στόχο να βιώσει τον ρόλο της η υποτακτική .
Κρατώ μια μικρή επιφύλαξη για την επικαιροποιήση της όλης γλώσσας του σώματος καθώς και αυτή της κυρίας ομιλίας που θα την αναπτύξω ευκαιρίας δοθείσης αργότερα .

 

Δεν νομίζω ότι υπάρχει τίποτε πιο όμορφο, τίποτε πιο αισθησιακό και πιο εκδηλωτικό για μένα από το να βλέπω τον υποτακτικό μου να χαμηλώνει το βλέμμα του όταν απευθύνετε στο πρόσωπο μου.
Το χρώμα στα μάγουλα του να γίνετε κόκκινο και η ομιλία του να γίνετε μαλακή τρυφερή και γλυκιά και φυσικά το σώμα του γερμένο εμπρός ενίοτε και γονατιστός μπροστά μου.
Είναι το τέλειο δώρο για μένα από αυτόν.

Άρα εκτός από την τέρψη της όρασης όλ’ αυτά δημιουργούν και μια ανάλογη ατμόσφαιρα η οποία προσδιορίζει τους ρόλους μας στον χώρο.

Θα προτιμούσα στην καθημερινότητα μας αυτά τα βασικά να βγαίνουν από αυτόν αυθόρμητα και χωρίς πίεση η έστω χωρίς από μέρους μου καμία απαίτηση να συμβαίνουν

Πολλές κινήσεις του Gor τις απολαμβάνω όταν αυτές συμβαίνουν σε διάφορες στιγμές μας.
Αυτές τις στάσεις που δεν βγαίνουν φυσικά τις αναζητώ καθοδηγώντας τον σκλάβο μου ώστε να τις κάνει, είτε διότι θα με εξιτάρουν σε μια στιγμή μας, είτε διότι με εξυπηρετούν, είτε διότι θέλω να ικανοποιήσω το εγώ μου με τους συμβολισμούς που έχουν εξηγώντας τους στον σκλάβο μου...
Απολαμβάνω έτσι να στέκετε σε διάφορες στάσεις υποταγής μπροστά μου, κατόπιν εντολών μου και επιθυμιών μου.

 

Από τη δική μου εμπειρία ο έλεγχος της συμπεριφοράς της σκλάβας οδηγεί σε σταδιακή αλλαγή της νοοτροπίας.
Στην αρχή είναι το μέσον για την αλλαγή σε συναισθηματικό, αισθητικό και αισθησιακό επίπεδο. Αν η σκλάβα έχει κατανοήσει και συνηδειτοποιήσει τη θέση και το ρόλο της αυτό γίνεται τρόπος ζωής.
Προσωπικά με την αλλαγή συμπεριφοράς και στάσεων, σύμφωνα πάντα με τις επιθυμίες Του Αφέντη μου, ένοιωσα περισσότερο τη θηλυκότητα και τον αισθησιασμό. Αγάπησα αυτή την εικόνα βλέποτας στα μάτια Του Αφέντη μου την ικανοποίηση, το έρωτα και την ευτυχία.
Συμφωνώ με την lara [E-p] ότι η αλλαγή της νοοτροπίας και η διαφοροποίηση της συμπεριφοράς είναι αποτέλεσμα μιας βαθύτερης αλλαγής που ουσιαστικά έχει ανάγκη και επιθυμία η ίδια η σκλάβα.
συνειδητοπόιώντας λοιπόν τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, λειτουργεί πλέον αυτόματα μέσα από το ρόλο που έχει επιλέξει.
Παράδειγμα:
Αν Ο Αφέντης επιθυμεί η σκλάβα του να μην σταυρώνει τα πόδια της όταν κάθεται, αυτό γίνεται στη πορεία τρόπος ζωής γι' αυτήν και δεν σταυρώνει ποτέ τα πόδια της με ή χωρίς Τον Αφέντη της.
Για μένα η δυσκολία ήταν στις εναλλαγές από τον πληθυντικό στον ενικό. Γιατί φυσικά όταν βρισκόμαστε με φίλους ή γνωστούς δεν Ο Αφέντης μου δεν επιθυμεί να Του μιλώ στον πληθυντικό.
Το περίεργο που μου συμβαίνει σήμερα είναι ότι ενώ τα χείλη μου μιλούν στον ενικό η ψυχή μου Του μιλά στον πληθυντικό. ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΊΓΡΑΠΤΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ.

 

RE: RE: Ομιλία, κίνηση, συμπεριφορά

Κατ' ακρίβεια δεν είπα ακριβώς αυτό.

Σύγκρινα τα δύο, δηλαδή το να πάρει κάποιος μια γυναίκα, να της διδάξει πως να στέκεται, να ντύνεται, να μιλά, να γονατίζει, να χρησιμοποιεί πρωτόκολλα, να τον υπηρετεί, ΧΩΡΙΣ αυτό να είναι αποτέλεσμα των εσωτερικών διεργασιών και αλλαγών που ήδη συντελέστηκαν μέσα της.

Θεωρώ πως αυτό ΔΕΝ καθορίζει ούτε την υποτακτική φύση κάποιας, ούτε την βαθιά επιθυμία της να υπηρετήσει ή να υποταχτεί.

Πόσες ερωτευμένες γυναίκες, θα αρνιόντουσαν να ευχαριστήσουν τον άντρα που αγαπάνε?
Πόσες απογοητευμένες γυναίκες, οι οποίες θα έκαναν τα πάντα για να στεριώσει μια σχέση τους δεν θα το έκαναν?
Πόσες γυναίκες γεμάτες ανασφάλειες και με έλλειψη αγάπης για το άτομο τους, και την οποιαδήποτε αυτοεκτίμηση, δεν θα έκαναν ότι τους πουν?
κ.ο.κ.

Αυτές δηλαδή, επειδή τροποποίησαν την συμπεριφορά τους, είναι αυτονόητο πως θα είναι ή μπορούν να γίνουν σκλάβες?

Προσωπικά δεν το νομίζω.
Θεωρώ πως τέτοιες πρακτικές, αν και αναμφισβήτητα για κάποιους που ως έχουν ως στόχο

είναι εύκολες και προσιτές, μια και δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να δημιουργήσουν τις διαδικασίες που Αναφέρει Ο MasterJp, οι οποίες οδηγούν σε σωστό προϊόν, και χρησιμοποιούν την μέθοδο αυτή, όχι σαν μέρος υποβοηθητικό της διαδικασίας «μεταλλαγής» του υποτακτικού στοιχείου, αλλά σαν αυτόματη στερεότυπη συμπεριφορά πίσω από την οποία δεν υπάρχει στην ουσία υποδομή. Δημιουργούν ένα ρομπότ που συμπεριφέρεται ως σκλάβα, αλλά δεν είναι.

σημ. Το μαυρισμα δικό μου.

Σας ευχαριστώ Master .

Όταν με Πήρε Ο Κύριος μου, ικέτευα να με Διδάξει πως Επιθυμεί να φέρομαι, αλλά Αρνήθηκε.

Μου Επανέλαβε, πως ενώ γνωρίζει μεθόδους με την χρήση των οποίων, μπορώ εύκολα και άμεσα να μπω στο πετσί του «ρόλου» μου, εντούτοις δεν Επιθυμεί να το Πράξει.
Όταν ρώτησα το γιατί, μου Είπε, πως και μια μαϊμού μπορείς να την εκπαιδεύσεις, αλλά πόσο συνειδητή και πόση αξία θα είχε μια εξωτερικά άψογη συμπεριφορά σκλάβας, αν η ουσία μου παρέμενε η ίδια με πριν.
Είπε πως αν είμαι σκλάβα, αν το έχω μέσα μου, θα βγει αυθόρμητα, και τότε και μόνο τότε θα Μπορέσει να με Εκπαιδεύσει σε γενικότερες συμπεριφορές, γιατί θα Είναι Βέβαιος πως αυτό είμαι και δεν ακολουθώ απλά οδηγίες στην προσπάθεια μου να ευχαριστήσω Αυτόν που αγαπάω, αλλά μέσα απ΄ αυτά ολοκληρώνομαι η ίδια.

Τότε δεν θα κρύψω πως κατά κάποιο τρόπο ζήλευα αυτές που μπαίνοντας σε μια σχέση, αμέσως τους έλεγαν, θα μιλάς έτσι, θα κάθεσαι έτσι, θα τρως έτσι, θα συμπεριφέρεσαι έτσι, θα μου απευθύνεσαι έτσι, θα απολογείσαι έτσι, θα χαμηλώνεις τα μάτια έτσι, κ.ο.κ.

Ακόμη κι όταν ρωτούσα για παράδειγμα γεμάτη απελπισία, πώς να ικετεύω, πώς να συμπεριφέρομαι όταν κάνω κάποιο λάθος, αν μπορώ να ικετέψω για τιμωρία ή όχι, κ.ο.κ. μου Απαντούσε πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ.
Πως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και μόνο όταν μέσα μου βαθιά αλλάξω θα γνωρίζω τις απαντήσεις και θα βγαίνει εύκολα και αυθόρμητα η σωστή συμπεριφορά.

Κατ΄ ακρίβεια, μου Είπε, να σκέφτομαι πολύ με τη λογική, τι νομίζω πως πρέπει να κάνω ή να πω και μετά να κάνω ακριβώς το αντίθετο.

Ήταν Πεπεισμένος πως μόνο το ένστικτο μου (αν το έχω), το ένστικτο της σκλάβας μπορούσε να με καθοδηγήσει σωστά, αλλιώς δεν άξιζε τον κόπο, να Αναλώνει ενέργεια για να με Διδάξει οτιδήποτε, μια και Ο Ίδιος Είχε Ξεκαθαρίσει πως μόνο σκλάβα Τον Ενδιαφέρει.

Σιγά-σιγά, όσο έβγαινε η σκλάβα, Άρχιζε να μου Δίνει κομματάκι-κομματάκι ενδείξεις και καθοδήγηση και να Διορθώνει αυτό που ήδη είχε βγει.

Οπότε κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι τώρα.

Η εκπαίδευση στη συμπεριφορά, οφείλει για μένα, να έπεται, σαν διορθωτικός μηχανισμός, αυτού που ήδη έχει βγει, ξεπροβάλει, μέσα από τις διαδικασίες της εξεύρεσης των αιτιών που εμποδίζουν την «ανάβλυση» της σκλάβας και την εξάλειψη τους.

 

Δυστυχώς, τα όρια μεταξύ του ακαδημαϊκού bdsm φορμαλισμού και μιας ζωντανής σχέσης που εξελίσσεται δημιουργικά, είναι δυσδιάκριτα και πολύ εύκολα περνάει κανείς απ' τη μιά ή την άλλη πλευρά. Γιατί λίγο ως πολύ οι «στάσεις και συμπεριφορές» είναι οι ιδιες και απο τις δυο πλευρές – αυτό που αλλαξει ειναι η συναίσθηση και το επίπεδο συγκέντρωσης.

Ο Κυρίαρχος, παίρνοντας ευχαρίστηση από τις «στασεις και συμπεριφορές» βολεύεται και εμμέσως επιτρέπει τις άνευ ουσίας φόρμες. Από την άλλη, η σκλάβα κι αυτή βολεύεται, γιατί με ενα χαμηλωμένο βλέμμα και πέντε στάσεις, καθαρίζει. Η σχεση αυτη κινδυνεύει να γίνει μια βαρετή μανιέρα.

Από την άλλη οι «στάσεις και συμπεριφορές» είναι απαραίτητες για να δημιουργείται και να χτίζεται η συναίσθηση της Κυριαρχίας και της υποταγής. Μονο που παντα θα πρεπει το ματι του Κυριάρχου να ειναι υποψιασμένο και να μην εφησυχάζει. Οι φόρμες πρεπει να προάγουν την υποταγή και να μην την υποκαθιστούν. Η σωστή συμπεριφορά δεν ειναι το τελικό ζητούμενο. Το ζητούμενο ειναι η υποταγή και η σωστή συμπεριφορά πρέπει να πηγάζει από, και να είναι μέσο προς την βαθύτερη υποταγή.

Δύσκολα πράγματα.

 

RE: RE: Ομιλία, κίνηση, συμπεριφορά

σημ: μαυρισμα δικό μου.

Όντως δύσκολα...

Ήταν κάποιες στιγμές που "κρύφτηκα" (έτσι νόμιζα τουλάχιστο:lol πίσω από τις «στάσεις και συμπεριφορές» για να καλύψω κάποιες ενστάσεις και αντιδράσεις και τσαντίσματα εσωτερικά. Εξωτερικά η συμπεριφορά μου ήταν φαινομενικά ορθή, αλλά μέσα μου τα πράγματα ήταν αλλιώς. Κι όταν έπαιρνα τιμωρία γι΄ αυτό, ρωτούσα γιατί τιμωρούμαι, αφού συμπεριφέρθηκα σωστά, δεν αυθαδίασα, δεν μίλησα άπρεπα κ.ο.κ και η απάντηση Του ήταν πως δεν μπορώ να κρύβομαι πίσω από "σωστές συμπεριφορές", πως Γνωρίζει τι θα σκεφτώ πριν ακόμη το συνειδητοποιήσω η ίδια και αν θεωρώ πως μπορώ να Τον Ξεγελάω, είμαι βαθιά νυχτωμένη.

Το θα γινόταν όμως αν δεν με Γνώριζε και δεν Ήταν τόσο Οξυδερκής ή έστω αν εκείνο που Τον Ενδιέφερε ήταν να Έχει μια εξωτερικά υποταγμένη και φαινομενικά σωστή σκλάβα?
Και πόσο θα άντεχα να υποκρίνομαι και να παίζω απλά ένα ρόλο?
Γνωρίζω πως είμαι άτομο που πολλές φορές επιλέγει τον εύκολο δρόμο, οπότε αν τελικά το μόνο που Τον Ένοιαζε ήταν η "σωστή" συμπεριφορά, δεν νομίζω να γινόντουσαν οι αλλαγές που "αναγκαστικά" έγιναν και γίνονται μέσα μου.

Έχω κι ένα άλλο ερώτημα όμως.

Η κάθε σκλάβα είναι διαφορετική, με διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές αντιδρασεις-αντιστάσεις κ.ο.κ.
Κάποια μπορεί βαθιά μέσα της να έχει ανάγκη να είναι απολυτα άβουλη, να μην "έχει δικαίωμα" να σκέφτεται καν χωρίς διαταγή και κάποια άλλη να είναι αλλιώς.
Στόχος δεν πρέπει να είναι να "Βγάλει" έξω την αλήθινή ουσία της? Αν απλά την Διδάξει 10 πράγματα, αν υπήρχαν κανόνες, πόσο θα βοηθούσε αυτό, να το Δει αυτό για να Δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση και όχι κάποια άλλη που ίσως και να μην της ταιριάζει, να μην είναι αυτό που έχει μέσα της?

 

RE: RE: RE: Ομιλία, κίνηση, συμπεριφορά

Εδώ ακριβώς είναι τα δύσκολα. Ποιός Κυριαρχος δε θάθελε να είναι η σκλάβα του όπως ακριβώς τη θέλει και να νιώθει όπως ακριβώς θάθελε εκείνος να νιώθει?. Ομως δεν είναι έτσι. Η σκλάβα μπορεί να συμπεριφέρεται (για οσο αντέξει) σύμφωνα με τις επιθυμίες του αφέντη της αλλά δε μπορεί να αλλάξει τα συναισθήματά της - δεν ειναι στο χέρι της όσο κι αν το θελει. Αν κάτι την ενοχλεί, την ενοχλεί. Η υπομονή είναι αρετή αλλά δεν είναι αρκετή για να αλλάξει τα συναισθήματα που νιωθεί κανείς γιατί έρχονται από πολύ βαθειά- δεν ειναι θέμα βούλησης και απόφασης.

Εδω έρχεται μια κρίσιμη ερώτηση που αν είχε άμεση και καθαρή απάντηση θα ξεκαθάριζε τα πράγματα. Ειναι η υποταγή η μεγάλη προτεραιότητα ή οχι? Μηπως οι αντιδράσεις και ενοχλήσεις δεν ειναι τίποτα άλλο από αντίδραση στην ίδια την υποταγή? Κι αυτό δεν ειναι εύκολο να απαντηθεί. Ουτε ο Κυριαρχος ουτε η σκλαβα μπορούν να το ξέρουν με βεβαιότητα αν πρώτα δεν δοκιμάσουν να αγγίξουν και να γνωρίσουν αυτές τις δυσκολίες.

Αρα θεωρώ σχεδόν μονόδρομο την ανάγκη να εκφράζονται αυτά τα συναισθήματα και να δουλεύονται. Ο Κυρίαρχος θα πρέπει να "ξεβολευτεί" από το "θά 'θελα" και να κάτσει να δεί αυτό που πραγματικά υπάρχει.

Σ' αυτή τη διδικασία οι "συμπεριφορές" παίζουν μεγάλο ρόλο. Αν ο τρόπος έκφρασης των δυσκολιών και αντιρρήσεων από πλευράς της σκλάβας ειναι "απρεπής" τότε υπαρχει κινδυνος να τιναχτούν όλα στον αέρα. Ο Κυρίαρχος πρέπει να εχει γερό στομάχι, να είναι πάνσοφος και να τη θέλει πολύ για να ασχοληθεί μαζί της και να μπορέσει να την επαναφέρει.

Αν αντίθετα η συμπεριφορά της είναι η ενδεδειγμένη, τότε διεκολύνονται τα πράγματα και μπαίνουν οι βασεις για πραγματική δουλειά. Η σκλάβα με τη στάση της δείχνει πως αποδέχεται τη θέση της και από αυτή τη θέση εκφράζει την όποια δυσκολία της. Ο Κυρίαρχος νομίζω πρέπει να τη βοηθάει επιμένοντας στη σωστή συμπεριφορά σαν υπενθύμιση της θέσης της, σα βάση οποιουδηποτε διαλόγου. Αλλά οπως είπα και πρίν η σωστή συμπεριφορά είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη. Από κει και περα αρχίζει η δουλειά.

Μια σωστή συμπεριφορά μπορεί να ειναι κενό γραμμα που κρύβει τα σκουπίδια κατω απ΄το χαλί, αλλα μια απρεπής συμπεριφορά δε βοηθάει καθόλου το καθάρισμα.

 

Για να θυμηθούν οι παλιοί και να συμμετέχουν οι νέοι...