Ο Αγνωστος

Ο Αγνωστος.


Το έκανα...ναι, εγω ήμουν...αλήθεια το έκανα. Σας λέω ήμουν εγώ. Δωμάτιο 402. Ώρα 20.45. Ανοίγω την πόρτα. Άφησα το σακίδιο πάνω στο κρεβάτι. Ολόγυρα καθρέπτες. Περιεργάστηκα τον χώρο. Άνοιξα το σακίδιο. Έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή, την ακούμπησα στο κρεβάτι. Τα φώτα όλα αναμένα. Είχα άγχος, φαινόταν στις κοφτές κινήσεις μου. Έβγαλα από το σάκο το laptop. Το ακούμπησα στην καρέκλα μπροστά στο παράθυρο.

Το άνοιξα. Έβαλα την κάμερα.Τη σύνδεσα. Κοίταξα την εικόνα, μου φάνηκε ικανοποιητική. «Έβλεπε» το διπλό κρεβάτι. Κάθισα στο κρεβάτι ακουμπωντας την πλάτη μου στο προσκεφάλι. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Ένιωσα την ανάγκη για ένα ποτό. Η ώρα ήταν 20.55. Δεν προλάβαινα να παραγγείλω. Ανοησία μου που δεν το σκέφτηκα νωρίτερα.

Έπιασα το κινητό κ με μια σιγουριά που δεν ένιωθα πάτησα την τελευταία κλήση να επαναληφθεί. «Ναι?» άκουσα. «δωμάτιο 402» απάντησα και έκλεισα. Δεν είχε νόημα να πω ή να περιμένω να πει κάτι άλλο.

21.10. Κοφτό χτύπημα στην πόρτα. Σηκώθηκα, ξυπόλητη, άνοιξα τον άφησα να περάσει, έκλεισα την πόρτα. Δεν τον κοίταξα, δεν μιλήσαμε. Γυρισα στο πλευρό μου στο κρεβάτι. Ένιωθα το βλέμμα του πάνω μου, εξεταστικό. Έπιασα το κινητό. Κάλεσα. «Ναι?» απάντησε. «Ο φίλος σας είναι εδώ» είπα. «Ωραία» απάντησε. Μετά ησυχία. Δεν είχε κλείσει. Περίμενα.

Συνέχισε μετά απο μια μικρή διακοπή «βάλε την κάμερα να γράφει, μόλις κλείσουμε, μην το ξεχάσεις. Ο φίλος μου γουστάρει τρελά να πηδάει καυλωμένα μουνιά. Δεν θα σου μιλήσει. Καθόλου. Θα σε φωτογραφίσει όμως. Θα σε ξεσκίσει. Και ξανά θα σε φωτογραφίσει. Ναι, ετσι όπως το φαντασιώνεσαι στις ιστορίες σου. Ναι, αυτές που μου δίνεις και διαβάζω. Ενας άγνωστος θα σε πάρει με κάθε δυνατό τρόπο. Και θα τα καταγράψεις όλα. Καλή διασκέδαση, όμορφη. Και να θυμάσαι, δεν θα χύσεις.» και η γραμμή είχε κλείσει.

Γύρισα προς το μέρος του. Ειχε βγάλει παπούτσια και κάλτσες. Ειχε ακουμπήσει τα πραγματά του στο κομοδίνο. Έπιασε τη μηχανή μου και μου έκανε νόημα να αρχίσω να γδύνομαι. Έβγαζε φωτογραφίες όσο γδυνόμουν. Δεν είχα ακούσει τη φωνή του. Ναι, η κάμερα κατέγραφε. Είχα άγχος. Φάνηκε όταν έκανα 1 λεπτό να ξεκουμπώσω το σουτιέν μου.

Μου έδειχνε με κινήσεις πως ήθελε να στήνομαι. Με κοίταγε μέσα απο τον φακό. Οι πρώτες σταγόνες ιδρώτα στο μέτωπο μου, έδειχναν σε κάποιον που με ξέρει ότι είχα πολύ άγχος. Προσπαθούσα να θυμηθώ γιατί ήμουν εκεί, γιατί το έκανα όλο αυτό. Ξαφνικά η φωνή του ακούστηκε μέσα στο μυαλό μου «όσο πιο καλή κ υπάκουη γίνεσαι τόσα περισσότερα θα ζεις από αυτά που επιθυμείς κ ντρέπεσαι να παραδεχτείς ακόμα κ στον εαυτό σου»

Χαλάρωσα. Εχασα την αίσθηση του πόση ώρα με φωτογράφιζε. Ανάσκελα, μπρούμητα, στα 4. Κάποια στιγμή μου έδειξε να ανοίξω τα πόδια μου διάπλατα, ένιωθα ήδη το μουνί μου να στάζει...Είχε κατεβάσει τη μηχανή και το κοίταζε αχόρταγα σχεδόν. Κατέβασα το δεξί μου χέρι και του άνοιξα, του έδειχνα. Βόγκηξε κ έσκυψε. Ένιωσα τη γλώσσα του.

Μμμ...τέλεια...ήμουν εκεί, το έκανα...ναι, εγω ήμουν...αλήθεια το έκανα. Σας λέω ήμουν εγώ. Ναι, εγώ, σε ένα δωμάτιο μπουρδελοξενοδοχείου, το οποίο έκλεισα μόνη μου, ανασκελα, με τα πόδια ορθάνοιχτα και έναν άγνωστο να με φέρνει στα πρόθυρα του οργασμού...ναι, ήμουν εγώ...

Επειδή μου το ζήτησε...επειδή όσο πέρναγε ο καιρός ερχόμουν όλο κ πιο κοντά σε αυτό που επιθυμούσε...

Δεν είχα ακούσει ακόμα την φωνή του, όταν ένιωσα ότι θα τελειώσω πάνω στη γλώσσα του. Συγκρατήθηκα, με πόσο κόπο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Του ζήτησα όμως να σταματήσει κ αμέσως το καυλί του βρέθηκε στο στόμα μου και η φωτογραφική μηχανή, ξανά στα χέρια του. Τον ένιωθα να σκληραίνει μέσα στο στόμα μου. Με έβαλε να γονατίσω στο κρεβάτι κ με τράβηξε προς τα έξω, στην άκρη. Καρφώθηκε βίαια στο μουνί μου.

Ήμουν τόσο απίστευτα καυλωμένη. Άρχισε να με γαμάει, σχεδόν με λύσσα...χτυπιόταν πάνω στα κωλμέρια μου. Έχωσε το δεξί του χέρι μέσα στα μαλλιά μου, τα έπλεξε γύρω του κ τράβηξε το κεφάλι μου με δύναμη προς τα πίσω. Πονεσα. Μου ξέφυγε μια κραυγή. Άκουσα την φωνή του για πρώτη φορά. Το στόμα του σχεδόν δίπλα στο αυτί μου «Είχε τόσο δίκιο ο φίλος μου. Εισαι μια πολύ καυλιάρα πουτάνα» Δεν θυμάμαι πόση ώρα συνέχισε.

Ναι, ήμουν εγώ...το έκανα...ναι, εγω ήμουν...αλήθεια το έκανα. Σας λέω ήμουν εγώ. Ναι, εγώ, στα 4 με έναν αγνωστο να γαμάει το μουνί μου και τον Κύριο μου, που τον έστειλε να γαμάει το μυαλό μου...και η κάμερα έγραφε...έγραφε, εμένα να παραμιλάω απο καύλα και αυτόν να χτυπιέται στα κωλομέρια μου με μανία...

Μου ξανατράβηξε τα μαλιά και μου είπε «θέλω πριν χύσω να γαμήσω τον κώλο σου» κ έχωσε 2 δάχτυλα στην κωλοτρυπίδα μου, ξαφνικά. Το «όχι» μου ήταν έντονο, αλλά δεν πτοήθηκε... Επέμενα. Του εξήγησα ότι ο κώλος μου ήταν μόνο του Κυρίου μου. Γέλασε ειρωνικά. Προσπάθησε να μπει. Τινάχτηκα κ αρνήθηκα ξανά. Εγκατέλειψε. Ωστόσο μπαίνοντας πάλι στο μουνί μου ένιωσα ένα δάχτυλό του να μπαινοβγαίνει επίμονα απο πίσω.

Όταν ήταν έτοιμος να χύσει, βγήκε, απότομα κ με τράβηξε να γονατίσω, δίπλα στο κρεβάτι. Μου ζήτησε να βγάλω τη γλώσσα μου κ όταν το έκανα, ένιωσα το σπέρμα του να ξεχυνεται στο πρόσωπό μου. Το βογκητό του ήταν δυνατό. «μην κουνηθείς» είπε κ ξαναπήρε τη μηχανή...αφέθηκα...

Φύγαμε σχεδόν αμέσως. Το σενάριο έλεγε ότι θα περίμενα να με πάρει τηλέφωνο. Ήξερα ότι πρώτα θα μίλαγε με τον φίλο του...

Ναι, ήμουν έγω...εκεί με έναν άγνωστο...που δεν έμαθα ποτέ ούτε το όνομά του...

________________

αυτή είναι μια απο τις αγαπημενές μου – σταθερές – φαντασιώσεις εδώ κ....πολύ καιρό!
Από αυτές που μου αρέσουν σαν φαντασιώσεις...αλλά δεν θα τολμούσα ποτέ.
Τελευταία μπήκε σε M/s mode στο μυαλό μου…κ ίσως όχι πολύ πετυχημένα στο χαρτί...

 

Απάντηση: Ο Αγνωστος

Ας ελπισουμε οτι δεν θα σε δεις στο youtube..

 

Απάντηση: Ο Αγνωστος

ωραια..το εζησες και αυτο..θα πρεπει να εισαι ικανοποιημενη..

 

Τι γραφεις παιδι μου και εχει και ζεστη?????????????????????????????
Προσωπικα μου αρεσε ιδιαιτερα!

 

η ζέστη με... ξεσηκώνει κ μένα  το καλοκαιρινό ραχάτι...

ευχαριστώ!




ΥΓ ένα τέτοιο βιντεάκι δεν θα έφευγε ποτέ απο τα χέρια μου...ούτε καν για να το παρει ο Κυριος μου...όποιο κ αν ήταν το κόστος... 

 

Απάντηση: Ο Αγνωστος

Cool!!!!!!

Ειναι αυτο που λεμε πως με το γαμησι κανεις γνωριμιες....!!!!!


Υ.Γ. Επρεπε τουλαχιστον να ρωτησεις το ονομα... που ξερεις ... ο κοσμος ειναι μικρος!!

 

Πολύ καλό. Μπράβο!

 

...και σε άλλα με υγεία!  

 

Μπράβο...

τώρα πάνε και στο 403

 

Όσα δεν φτάνει η αλεπού... 

Λυπάμαι που πέφτει σε μένα ο κλήρος να υπερασπίσω το εξαιρετικό κείμενο της μικράς, γιατί έχω την ικανότητα να γίνομαι ιδιαιτέρως επαχθής, όταν το θελήσω.

Εσύ λοιπόν, Κιτς, παίρνεις το πρώτο βραβείο ρηχότητας. Άντε, και εις ανώτερα. 

 

Απάντηση: Re: Ο Αγνωστος

Ειμαι τοσο ρηχος που δεν παει παραπανω.. εφτασα στην επιφανεια!!!

''εις Βαθυτερα'' επρεπε να μου ευχηθεις...





Υ.Γ. Ο καθε ανθρωπος βρισκεται εκει που περναει καλυτερα:xyxwave:

 

Re: Απάντηση: Re: Ο Αγνωστος

Εις τον αφρό εις τον αφρό της θάλασσας
η αγάπη μου η αγάπη μου κοιμάται...

Έχεις αρχίσει να επιπλέεις... 

Καλά να περνάς ομορφούλη (μου άρεσαν τα δυνατά σου σημεία πάντως, από το άλλο νήμα).