Ο Κύριος μου.

Χμ...
Χειριστικός...

 

... τώρα με το #metoo όλα είναι δυνατά!!!

 

Dislike για το σχόλιο .

 

... βοήθησε με λίγο!!!

 

Δεν νομίζω ότι χρειάζεσαι κάποια βοήθεια.
Θεωρώ ότι έχεις όλη τη μόρφωση άρα και τη βοήθεια που χρειάζεσαι.

 

Θεωρώντας ότι υπονοείς ότι χλευάζω τα δικαιώματα των γυναικών, έχεις δίκιο.

 

Θεωρείς λάθος.
Χλευαζεις το κίνημα και όχι τις γυναίκες.
Παρόλα αυτά χλευαζεις ένα κίνημα που αποτελείται από κακοποιημένα άτομα και αυτό λέει πολλά για εσένα, σε εμένα.
Εξού και η δυσαρέσκεια μου.

 

Το κίνημα ναι, τις γυναίκες όχι.

https://www.lifo.gr/articles/almanac/283754/giati-prepei-na-eimaste-kaxypoptoi-me-to-metoo

 

Χλευαζοντας το κίνημα χλευαζεις και άτομα τα οποία πραγματικά έχουν καταστραφεί ψυχικά και σωματικά.
Όχι πολύ καιρό πριν, το φετινό χειμώνα συγκεκριμένα, μια κοπέλα στην ηλικία της κόρης μου αυτοκτόνησε γιατί έπεσε θύμα βιασμού.
Καθημερινά γυναίκες απευθύνονται στο κίνημα για να βρουν στήριξη και βοήθεια.
Ας μην κρίνουμε βασιζόμενοι στην ανοησία μερικών. Εξερεσεις θα υπάρχουν πάντα.

 

... ότι και να πω είναι λίγο.
Δεν δικαιολογούμε ούτε καν αιτιολογούμε!!

 

"δεν μου αποκάλυψε ποτέ την ταυτότητα του... Πέρασαν μήνες, άρχισε να μου εμπνέει εμπιστοσύνη, αυτό ήταν το κλειδί.."

Στέκομαι στο οξύμωρο αυτής της φράσης, κάποιος άγνωστος εμπνέει εμπιστοσύνη η οποία συνοδεύεται από το "Μήνες επικοινωνίας ασύλληπτο σεξ ακόμη και απόσταση" και σκέφτομαι πόσο sad είναι όταν οι φαντασιώσεις, οι σεξουαλικές ανάγκες, τα πάθη, κάνουν τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται σε τραγελαφικές καταστάσεις.
Ενώ ο έρωτας, η ηδονή, το πάθος είναι απ τα πιο όμορφα πράγματα στην ζωή, όταν το τέτοιο μας, καταλαμβάνει την σκέψη μας, γίνεται πάθος, εμμονή, και δύσκολα διαχειρίσιμο, οδηγεί σε ερωτηματικά και πόνο.

"Δεν είδα ποτέ το πρόσωπο Του ζωντανά κι όμως είχε την ικανότητα να εξαλείφει κάθε ενδοιασμό μου για το αν ήταν πραγματικά αυτός που έλεγε" γράφει το ποστ και όντως,
συχνά, υπάρχει τέτοια ανάγκη να πραγματοποιθεί μια φαντασίωση, που το μυαλό κάνει skip την όποια δυσκολία.
Θυμάμαι όταν κάποτε μου είχε κολλήσει κι εμένα να ζήσω το bdsm από κάποιον έμπειρο, εθελοτυφλούσα σε καθημερινό bullying, το οποίο εκείνος το δικαιολογούσε ως "τεστάρισμα" να δει πως λειτουργώ υπο πίεση (λες και θα πήγαινα στις ειδικές δυνάμεις, στον πόλεμο ξερωγω), άλλες φορές έλεγε πως είχε αυτή την συμπεριφορά επειδή είχαν χωρίσει κάτι φίλες του και τις παρηγορούσε, και μια φορά μου ζήτησε συγγνώμη ενώ αργότερα έλεγε πως δεν μου φέρθηκε ποτέ άσχημα, όλα ήταν απολύτως φυσιολογικά εξαρχής. Καθώς το advanced bullying είναι η κακοποίηση σε συνδυασμό με την κοροϊδία.

Θυμάμαι να έχω φρικάρει όταν τον είδα πρώτη φορά στην κάμερα (υπάρχουν και χειρότερα απ την ονειροφαντασία του ποστ) ένας άσχημος γέρος που έμοιαζε γύρω στα 75, φορώντας ένα τρύπιο μαύρο φουτερ και δίνοντας μου φιλάκια που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το όλο bullying και που για ένα διάστημα με έκαναν να αμφιταλαντεύομαι στο αν έτσι απορριπτικά φέρονται όλοι οι Dom, είτε αν ο συγκεκριμένος ήταν μοναχά βλαμμένος.
Επειδή δεν είχα καμία άλλη εμπειρία από bdsm, ούτε είχα ποτέ παρέες με άτομα σχετικά με τον χώρο, για ένα διάστημα, σχεδόν μίσησα τον χώρο αυτό, του έστελνα μηνύματα γεμάτα απέχθεια για τον συγκεκριμένο τρόπο σχετίζεσθαι, λες κι έτσι κάτι θ άλλαζε πέρα από την στιγμιαία εκτόνωση μου από τον θυμό και την πίκρα.

Τέσπα, τα παθήματα γίνονται μαθήματα και ο ηδονισμός, ο έρωτας, βιώνεται αμφίδρομα και αρμονικά, χωρίς δράματα και ονειρόφουσκες που κάποια στιγμή, σκάνε.

 

Κάτι συμπτώσεις!