Ο Κ ανήκει; (split από Υλιστική προσέγγιση της αγάπης και M/s)

Ίσως είναι τα statuses των μελών @espimain και @Arioch που σας κάνει να κοντραρετε αυτά που σας λένε και που σας δείχνουν.

Ας κάνει μια απόπειρα και ένας από τον… κάτω μαχαλά. Αυτό που λέτε δεν είναι ούτε «δημοκρατικό», ούτε αλτρουιστικό, ούτε προοδευτικό, ούτε τρυφερό, ούτε ευαίσθητο, ούτε τίποτα. Είναι μια αδυναμία κατανόησης των αναγκών ενός ανθρώπου υποτακτικής ψυχολογίας και άγνοια ή άρνηση να δείτε πόσο τελικά αυτό που λέτε με καλή πρόθεση – μάλλον- μπορεί να ταλαιπωρήσει πάρα πολύ ένα τέτοιο άτομο. Ένας άνθρωπος υποτακτικής ψυχολογίας δεν μπορεί, δεν θέλει να βάλει κανόνες. Κάτι τέτοιο τον κουράζει, τον πονάει, τον αποπροσανατολίζει. Η ανάγκη του είναι άλλη και – μετά λόγου γνώσεως και έχοντας το νιώσει στο τομάρι μου- η ανάγκη αυτή είναι αμείλικτη, σας διαβεβαιώ.

Όταν τους κανόνες της σχέσης τους ορίζουν και οι δυο τότε μιλάμε για βανίλα σχέση. Και εφόσον κάποιος επιθυμεί αυτό δεν υπάρχει κανένας λόγος να ταλαιπωρεί εαυτόν και άλλους με άλλα περιτυλίγματα

 

• Strawman
  Γιατί ο @espimain αναφέρει ότι δεν μπορεί ο σκλάβος να θέτει κανόνες και η σχέση να λέγεται M/s, ενώ εσείς απαντάτε σαν να έγραψε ότι ο Master δεν έχει όρια.
• Scarecrow
  Γιατί πάνω σε αυτή τη διαστρεβλωμένη θέση στήνετε ηθική καταδίκη (Όποιος δεν μπορεί να το αντιληφθεί αυτό, όχι Κυρίαρχος, άνθρωπος δεν πρέπει να λέγεται κατ' εμέ.)

Μόνο που εγώ δηλώνω σαδιστής, όχι Master, οπότε τα περί M/s με αφήνουν αδιάφορο· απλώς αναφέρομαι στο M/s όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, και η αντίληψή μου συμπίπτει πλήρως με αυτά που έγραψε ο @espimain.

Το οποίο και πάλι δεν αλλάζει τα περί strawman και scarecrow, ΑΣΧΕΤΩΣ με το αν διαφωνείς ή όχι με την αρχική θέση του @espimain (την οποία - επαναλαμβάνω - ασπάζομαι)

 

To ξέρω. Η υπόθεση που έκανα (και έγραψα μέρος αυτής) είναι ότι ενδεχομένως τα statuses που πλησιάζουν στο status του @MarquisDeSalonique τον βάζουν σε μια ανταγωνιστική/αμυντική κατάσταση και δεν του επιτρέπουν να διαβάσει αυτά που γράφετε κι εσύ και ο @espimain (με τα οποία προφανώς συμφωνώ) αλλά μπαίνει στη διαδικασία να "τσακωθεί"/αντικρούσει το κείμενο όχι για αυτά που λέει αλλά για το ποιος το υπογράφει.

 

@Arioch , αντιλαμβάνομαι αυτό που λες και την αντίρρησή σου, όμως αυτό που προτείνεις δεν μπορεί να σταθεί στην πράξη. Αν υπάρχει μόνο "η βούληση του Αφέντη", και "τα όρια που θέτει ο σκλάβος νερώνουν το M/s", τότε ουσιαστικά ο Αφέντης λειτουργεί δίχως λογοδοσία, που είναι ακριβώς το πρόβλημα που αναφέρω. Δε διαστρεβλώνω λοιπόν τη θέση, αναλύω τις λογικές συνέπειες.

Αν η πρόθεση του @espimain ήταν να αναφέρει πως ο Αφέντης επιλέγει να σεβαστεί τα όρια λόγω της ευθύνης που φέρει, και όχι λόγω της υποχρέωσης, τότε συμφωνούμε ότι τα όρια υπάρχουν, απλά διαφωνούμε στην πηγή τους. Όμως, ο τρόπος που έμαθα εγώ το BDSM, και αυτές τις σχέσεις, καθώς και οι άνθρωποι που με ενέπνευσαν (Warren, Rinella, Rubel, κλπ.) αναφέρουν ότι τα όρια συζητιούνται από κοινού πριν την όποια παράδοση του σκλάβου, και πως η υγεία/ασφάλεια είναι μη διαπραγματεύσιμα όρια για τον Αφέντη, και όχι επιλεκτικά. Αυτό δεν είναι μια νερωμένη μορφή M/s, είναι κατ' εμέ, η ουσία που κάνει το M/s να διατηρείται στη διάρκεια του χρόνου, και να είναι ασφαλές και για τα δύο μέρη.

@margarita_nikolayevna , εκτιμώ το ότι φέρνεις την προοπτική μιας σκλάβας στη συζήτηση, και σέβομαι ότι αυτό που μοιράζεσαι είναι αυτό που νιώθεις εσύ για τη δική σου υποτακτική φύση. Όμως, υπάρχουν κάποια ζητήματα που χρειάζεται να συζητήσουμε.

1. Η εμπειρία σου δε συνάδει με τη γενικότερη ψυχολογία των υποτακτικών ανθρώπων

Αναφέρεις ότι

Αυτό μπορεί να είναι η δική σου εμπειρία, αλλά δεν είναι κάτι που βιώνουν όλοι οι υποτακτικοί άνθρωποι.

Συγκεκριμένα, έρευνες δείχνουν τεράστιο εύρος στο πως οι υποτακτικοί βιώνουν την υποταγή τους. Κάποιοι που προσδιορίζονται ως σκλάβοι/ες, όπως εσύ, αποζητούν την παράδοση όλων των αποφάσεων, ενώ άλλοι βρίσκουν την υποταγή τους σε σχέσεις με συγκεκριμένα όρια και κανόνες. Και τα δύο αυτά μέρη ζούνε την υποταγή με το δικό τους τρόπο.

Όταν λοιπόν αναφέρεις το "ένας άνθρωπος υποτακτικής ψυχολογίας", σαν να υπάρχει μόνο ένα είδος αυτού του είδους ανθρώπου, κάνεις αυτό ακριβώς που με κατηγορείς, θέτεις τη δική σου οπτική σε όλους τους άλλους. Αυτό που κάνω εγώ είναι να προτείνω να έχουμε μηχανισμούς που να προστατεύουν όλα τα είδη ανθρώπων υποτακτικής ψυχολογίας, ενώ εσύ προτείνεις να τους αφαιρέσουμε επειδή εσύ προσωπικά δεν τους θέλεις. (εκτός κι εάν αντιλαμβάνομαι κάτι λάθος, οπότε σε παρακαλώ να με διορθώσεις)

2. Το να μη θέλεις να θέσεις κανόνες ή όρια, ήταν και αυτό υπό διαπραγμάτευση

Παρακάτω θα διαπιστώσεις τη λογική αντίφαση της θέσης σου. Ακόμη και εάν η ίδια δεν επιθυμείς να θέσεις όρους, όρια, ή κανόνες, αυτό το συζήτησες με τον Αφέντη σου. Επικοινώνησες την επιθυμία σου για πλήρη υποταγή, και αυτός αξιολόγησε αν θα μπορούσε να αναλάβει τη συγκεκριμένη ευθύνη. Και οι δύο λοιπόν συμφωνήσατε στη δυναμική της σχέσης σας. Η αρχική λοιπόν συζήτηση, ακόμη και εάν ήταν "δε θέλω όρια", ήταν μιας μορφής διαπραγμάτευση. Όταν λοιπόν αναφέρεις ότι:

δημιουργείς μια εσφαλμένη διχοτομία. Προσυμφωνημένη παράδοση με συμφωνημένα όρια συνεχίζει να είναι M/s, απλώς είναι M/s που δε θα οδηγήσει σε καταστροφή.

3. Η ασφάλεια δεν είναι προαιρετική επειδή εσύ δεν την επιθυμείς

Με κίνδυνο να κάνω λάθος, αλλά εκλαμβάνω ότι πιστεύεις πως δεν αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες των υποτακτικών και πιιθανώς να θεωρείς πως πονάω το υποτακτικό μέρος με τη θέσπιση ορίων, αλλά σκέψου σοβαρά το παρακάτω σενάριο:

Τι θα συμβεί όταν ο Αφέντης σου πάρει μια απόφαση που διακινδυνεύει την υγεία σου;

• έχει την απαραίτητη εκπαίδευση για να αντιληφθεί τα πιθανά ρίσκα;
• αν σε τραυματίσει, ποιος φέρει τις συνέπειες, αυτός ή εσύ;
• αν περάσει ένα όριο που αγνοούσες την ύπαρξή του, γιατί ποτέ δε συζητήσατε ουσιαστικά για όρια, πώς το επικοινωνείς χωρίς να "θέσεις κανόνες", που θεωρείς πως σε κουράζουν και σε πονάνε;

Οι άνθρωποι που ανέφερα προηγουμένως, Rinella, Warren, και Rubel, όλοι αναφέρουν ότι ευθύνη του Αφέντη είναι να προστατεύσει το υποτακτικό μέρος, ακόμη και από τα λάθη του ίδιου του Αφέντη. Τα όρια, ιδιαίτερα στο κομμάτι της υγείας/ασφάλειας, δεν υπάρχουν για να περιορίσουν την εξουσία του Αφέντη, είναι εκεί για να διασφαλίσουν ότι ο Αφέντης ασκεί την εξουσία του υπεύθυνα. Όταν λοιπόν αναφέρεις ότι οι σκλάβοι δε θα έπρεπε να θέλουν όρια, αυτό που αναφέρεις στην ουσία είναι πως οι Αφέντες θα μπορούν να βλάψουν τους σκλάβους τους εάν το επιθυμούν. Αυτό για μένα δεν είναι M/s, είναι abuse με BDSM χροιά.

4. Προστασία vs. Επιβολή

Με κατηγορείς πως προσπαθώ να επιβάλω την οπτική μου, και πως δεν αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες των υποτακτικών/σκλάβων. Ας ανατρέψουμε λοιπόν αυτό:

Υποστηρίζω:

• Προσυμφωνημένα πράγματα, ώστε οι σκλάβοι να γνωρίζουν τους κανόνες με τους οποίους θα ορίζεται η σχέση που συνάπτουν με τον Αφέντη τους
• Μη διαπραγματεύσιμα όρια επάνω σε θέματα υγείας/ασφάλειας, ώστε οι Αφέντες να μην μπορούν να τραυματίσουν εν αγνοία τους, ή επίτηδες, τα υποτακτικά μέρη που τους εμπιστευτήκανε
• Λέξη ασφαλείας ώστε να μπορούν τα υποτακτικά μέρη να διακόψουν κάτι που μπορεί να τους βλάψει με ασφάλεια
• Συνεχή επικοινωνία ώστε να μεταβάλλεται η δυναμική καθώς ωριμάζουν τα δύο μέρη μέσα στη σχέση

Εσύ υποστηρίζεις:

• Αφαίρεση μηχανισμών ασφαλείας επειδή τους βρίσκεις προσωπικά προβληματικούς
• Γενίκευση της προσωπικής σου οπτικής προς όλα τα υποτακτικά μέρη παγκοσμίως
• Πως τα προσυμφωνηθέντα όρια και κανόνες βλάπτουν κάπως τους υποτακτικούς.

Ποιος πιστεύεις ότι προστατεύει περισσότερο όλα τα είδη υποτακτικών/σκλάβων εδώ;

Η θέση μου προστατεύει ακόμη και υποτακτικούς ανθρώπους, όπως εσύ, που επιθυμούν να μην έχουν όρια, γιατί όταν ένας Αφέντης θα περάσει μια κόκκινη γραμμή, την ύπαρξη της οποίας αγνοούσες, θα έχεις μηχανισμούς να προστατευτείς από κάτι άσχημο και από αληθινό κίνδυνο.

Η θέση σου αφήνει τα υποτακτικά μέρη, κυρίως τα άπειρα, στο έλεος κάθε "Αφέντη" που υποστηρίζει πως αυτός είναι η απόλυτη γνώση.

Δεν αμφισβητώ τον τρόπο που βιώνεις την υποταγή σου, ούτε πως βρήκες ικανοποίηση στον τρόπο αυτό. Όμως η εμπειρία σου δεν είναι γενικευμένη, και το να υποστηρίζεις την αφαίρεση των μηχανισμών ασφαλείας επειδή εσύ προσωπικά δεν τους επιθυμείς είναι μια επικίνδυνη άποψη για όλους τους υποτακτικούς & σκλάβους.

Όταν λοιπόν θεωρείς πως δεν αντιλαμβάνομαι την ψυχολογία ενός υποτακτικού μέρους, σκέψου πως προτείνω ένα framework που σκοπό έχει να προστατεύσει όλους τους υποτακτικούς, συμπεριλαμβανομένου και αυτών που επιθυμούν να μην έχουν καθόλου όρια, αυτών που επιθυμούν συγκεκριμένα όρια και κανόνες, αλλά και των νέων υποτακτικών που μπαίνουν στο χώρο και ούτε έχουν εμπειρίες, ούτε γνωρίζουν τι επιθυμούν.

Η δική σου οπτική λειτουργεί μόνο με έμπειρους υποτακτικού, που υποτάσσονται σε εξαιρετικούς Αφέντες, οι οποίοι διαθέτουν συν τοις άλλοις, εξαιρετική κρίση. Τι συμβαίνει με όλους τους άλλους; Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι εάν υπάρχει σκλάβα ή βαθιά υποταγή, αυτή πραγματικά υπάρχει. Το ερώτημα είναι αν η κοινότητα πρέπει να μεταφέρει το αν είναι ιδανικό να υπάρχει υποταγή δίχως μηχανισμούς ασφαλείας. Οι Warren, Rinella, και Rubel λένε όχι, και προσωπικά, συμφωνώ απόλυτα μαζί τους, ακριβώς γιατί έχω δει τι συμβαίνει όταν υπάρχει απόλυτη αυταρχικότητα δίχως όρια και αυτή συναντά την ανθρώπινη κρίση.

 

Το θέμα όμως είναι πως δεν ξέρει πραγματικά με ποιους τα βάζει.
Από που να ξέρει άλλωστε;
Απλά υποθέτει.
Στην πραγματικότητα φαντάζεται πως αν δείξει ένα διαλλακτικό προφίλ, θα νοιώθει αυτός και σίγουρα πιστεύει ότι θα τον θεωρούν και κάποιες υποτακτικές «καλό», σε σχέση με τους άλλους τους «κακούς».
Κάτι μου λέει ότι σύντομα θα τον διαβάσουμε να υποστηρίζει ότι αυτός είναι "καλός" γιατί επιμένει να του απευθύνονται οι υποτακτικές στον ενικό, γιατί είναι υπεράνω από αυτά τα πράγματα.
Ακολουθία σταθερή.
Συνταγή σταθερή.
Το έχουμε δει το έργο πολλές φορές τόσα χρόνια.
 

 

Εγώ δε θεωρώ ότι τα βάζει με κανέναν, ούτε θα του προσάψω κακή προαίρεση.

Και εγώ το πάθαινα (και το παθαίνω αυτό): κάποιες φορές αντί να απαντάω στο τι γράφει ο άλλος απαντάω -ασυναίσθητα- στην εσωτερική μου ερμηνεία των γραπτών του.

Έχει γραφεί επανειλημμένως εδώ, ας γραφεί για ακόμα μια φορά: Η επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιούνται στην ορολογία του BDSM δεν έγινε τυχαία.

Υπάρχει λόγος που χρησιμοποιούνται οι όροι "Αφέντης/Αφέντρα, σκλάβος/σκλάβα, Κυριαρχία, υποταγή, κατίσχυση κλπ": Συνάφεια με την αρχική έννοια του όρου περιορισμένη στο context του BDSM.

Χρησιμοποιούμε λέξεις για να μεταδώσουμε έννοιες που είναι κατανοητές ακόμα και όταν δεν έχεις ιδέα τι είναι αυτό το BDSM. Αναγνωρίζω ότι είναι δίκοπο μαχαίρι καθώς πολλές φορές ξεχνιέται, συνειδητά ή ασυνείδητα, ότι οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνται *ΕΝΤΟΣ* BDSM CONTEXT και απαντάμε ερμηνεύοντας τις λέξεις *ΕΚΤΟΣ* BDSM CONTEXT, but such is life.

"Ανδράποδα," κανείς;  

 

Πιθανότατα αναφέρεστε σε "D/s" που δημιουργήθηκε εν μια νυκτί και εξελίχθηκε κάπως έτσι: " Είμαι Dom, είσαι sub, μου αρέσεις, σου αρέσω, θα σου πω τις απαιτησεις μου, πες μου κι εσύ τα όρια σου, να τα γράψουμε σε ένα χαρτί να το υπογράψουμε, αν συμφωνούμε και οι δύο, και σύντομα να ξεκινήσουμε τα σεσσιον. Θα σου δώσω και μια λέξη ασφαλείας (safeword) για προστασία για παν ενδεχόμενο."
Σε αυτήν την περίπτωση, θα συμφωνήσω με όσα γράψατε παραπάνω.

Υπάρχουν όμως και άλλες σχέσεις D/s και M/s που ζυμώνονται και εξελίσσονται με τον καιρό τους, όπως κάθε σχέση μεταξύ ανθρώπων.
Και σε αυτές τις σχέσεις, πιστέψτε με, δεν χρειάζονται όλοι αυτοί οι κανόνες και τα όρια που γράφετε.
Όχι επειδή η υποτακτική είναι αφελής ή ο Αφέντης Θεός, αλλά επειδή κάθε βήμα έρχεται στην ώρα του και η παράδοση ως απόρροια μιας φυσικής εξέλιξης.

 

Ω, ναι…

 

@iolanda σε ευχαριστώ αρχικά για την απάντησή σου. Φέρνεις στο προσκήνιο μια σημαντική διάκριση. Κάποιες όντως χτίζονται γρήγορα, κάποιες άλλες ωριμάζουν αργά, με κατανόηση. Όμως, ακόμη και σε αυτές τις "οργανικές" σχέσεις που περιγράφεις, κάπου, κάποια στιγμή έγινε μια συζήτηση επάνω στα βασικά, τι είναι αποδεκτό, τι όχι, πού πηγαίνουμε, κλπ. Όχι απαραίτητα με τη χρήση κάποιου checklist, αλλά με συζήτηση. Αυτό που λέω είναι πως είτε τυπικά, είτε ανεπίσημα, η συναίνεση οφείλει να υπάρχει, και η υγεία και ασφάλεια των εμπλεκόμενων μερών είναι μη διαπραγματεύσιμη, ανεξαρτήτως του βάθους της εμπιστοσύνης.

Προσωπικά αναφέρομαι γενικότερα, και όχι ειδικότερα, σε σχέσεις Κ/υ, όποιας μορφής/έκφανσης/flavor θέλετε να το πείτε. Το κομμάτι της ασφάλειας, όπως και αυτό της συναίνεσης, είναι κάτι non-negotiable για εμένα προσωπικά, και όταν διαρρηγνύεται είτε το ένα, είτε το άλλο, θεωρώ πως παύει το κομμάτι της όποιας συναίνεσης και αναφερόμαστε σε κακοποίηση. Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε συμφωνημένο Consensual Non-Consent, που ακριβώς επειδή είναι κοντά στην "κόψη του ξυραφιού", από μόνο του θεωρείτε για κάποιους edge play, και για άλλους καθημερινότητα.

Επίσης ένα βασικό, προς αποφυγή διαστρεβλώσεων, αποδέχομαι πως όλοι ζούνε το D/s ή το M/s, όπως αυτοί επιθυμούν. Δε χρειάζονται λοιπόν κανέναν να τους πει πως θα το ζήσουν, εφόσον αυτοί επιλέξανε συνειδητά τον τρόπο, και συμφωνούν πως θα ισχύουν συγκεκριμένα πράγματα (π.χ. η Μαρία θα κάνει την κουζίνα Τετάρτη και Παρασκευή και η Γεωργία Τρίτη και Πέμπτη, ενώ και οι δύο θα πηγαίνουν μετά τη δουλειά στο σούπερ αφού συνεννοηθούν αν χρειάζεται να πάρει κάτι κάποια, ενώ και οι δύο θα υπηρετούν τον Γρηγόρη, ή θα καθαρίζουμε καθημερινά τη σκόνη και αν καπνίζει κάποιος θα καπνίζει στο μπαλκόνι, με κλειστή την πόρτα, γιατί η Μαρία έχει άσθμα και δε θέλουμε να βρεθεί σε κρίση από τον καπνό, ή δε θα μαγειρέψουμε ποτέ κουκιά γιατί ο Γρηγόρης έχει έλλειψη ενζύμου και θα τον πάνε αδιάβαστο - φανταστικά ονόματα και σενάρια προφανώς), και για μένα το πως ζει ένα ζευγάρι, ή μια ομάδα ανθρώπων, σε περίπτωση που αναφερόμαστε σε κάποιο household με άνω των δύο μερών, τη ζωή τους θεωρώ πως είναι κάτι μεταξύ των ανθρώπων που συμφωνήσανε πως θα το ζούμε έτσι.

Ένα άλλο βασικό στοιχείο, το οποίο θεωρώ πως είναι σημαντικό, είναι να απολαμβάνουν πραγματικά όλα τα εμπλεκόμενα μέρη τη σχέση αυτή. Να είναι δηλαδή μια υγιής σχέση πρωτίστως, και όχι μια κακοποιητική. Ναι, σίγουρα δε θα είναι όλες οι μέρες ίδιες, και σίγουρα κατά τη διάρκεια του χρόνου της σχέσης θα υπάρχουν και τα διάφορα σκαμπανευάσματα, αλλά στο τέλος της ημέρας, οι εμπλεκόμενοι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι μέσα στη σχέση αυτή. Για μένα, το να υπάρχει συναίνεση για κάτι είναι απαραίτητο, και ένας Αφέντης, πόσο μάλλον ένας Κυρίαρχος, δεν πρέπει να υποθέτει τη συναίνεση, αλλά να συζητά ανοιχτά για αυτή. Γνωρίζουμε τα όριά μας ακριβώς γιατί έχουμε συζητήσει και τα έχουμε συμφωνήσει από την αρχή, θες ακόμη και από την αρχή της σχέσης, όχι απαραίτητα με ένα checklist, αλλά σίγουρα με μια αρχική συζήτηση του τι σου αρέσει και τι μου αρέσει, και εφόσον έχουμε βρει κάποιο κοινό έδαφος, και υπάρχει και η θέληση από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, προχωράμε. Για παράδειγμα, ένας μονογαμικός άνθρωπος δύσκολα θα μπορέσει να κάνει, και να κρατήσει, μια υγιή σχέση με έναν πολυγαμικό άνθρωπο, πόσο μάλλον όταν το μονογαμικό στοιχείο είναι το Κ και το πολυγαμικό το υ.

Η συζήτηση αυτή, και η διαπραγμάτευση των θέλω του καθενός, γιατί κακά τα ψέμματα, και τα υποτακτικά μέρη έχουν θέλω, και δεν έχω βρει ούτε ένα, ακόμη και από αυτά που δηλώνουν slaves, που να μην έχει θέλω, είναι αυτό που κάνει την όποια σχέση, και σε όποιο βαθμό μπαίνει αυτή η σχέση, συναινετική. Για μένα δεν πρέπει να υπάρχει χώρος για σκηνικά τύπου "α, νόμιζα ότι αυτό θα ήταν οκ" σε μια σχέση. Γνωρίζουμε ότι κάτι είναι συναινετικό γιατί ακριβώς το έχουμε συζητήσει ως ενήλικες, δίχως να αποκρύπτουμε πράγματα, ή να τα επιβάλλουμε.

Προσωπικά πιστεύω σε έναν τρόπο ζωής όπου δύο (ή παραπάνω) άνθρωποι είναι εκεί ο ένας για τον άλλον, σε μια πολύ βαθιά και προσωπική σχέση με διάρκεια. Πράγμα το οποίο έχω ζήσει ήδη κάποιες φορές στη ζωή μου.

 

Όλα αυτά, κυρίως, έχουν να κάνουν με το ότι εμφανώς, αντιμετωπίζετε το BDSM θεωρητικά.
Θα σας δώσω μερικές απλές απαντήσεις, μέσα σε αυτές συμπεριλάβετε ακόμη και την απουσία αναγκαιότητας Safe word σε σχέσεις D/s και Μ/s.
Αν ένας κυριαρχικός δεν είναι συνετός, τότε όσα όρια και να θέσει η υποτακτική, όσα χαρτιά και να υπογραφούν, το κακό μπορεί να γίνει.
Αν είναι συνετός, τότε κανένα κακό δεν θα γίνει είτε υπάρχουν χαρτιά είτε δεν υπάρχουν.
Η υποτακτική όταν νοιώθει ανασφάλεια, με έναν κυριαρχικό, δεν υπάρχει D/s ή M/s.
Όταν η υποτακτική νοιώθει ότι κινδυνεύει η σωματική ή η ψυχικής ακεραιότητα αποχωρεί από την συγκεκριμένη αλληλεπίδραση.
Ένας κυριαρχικός για ποιον λόγο να αναλάβει μια υποτακτική που του θέτει κανόνες και να μην αναλάβει μια που δεν το κάνει;
Πέρα από τα υποτακτικά άτομα υπάρχουν και τα άτομα που είναι φετιχιστές της υποταγής (κυρίως άνδρες αλλά δεν απουσιάζουν και γυναίκες) Αυτά τα άτομα αρέσκονται σε παιχνίδια ρόλων που περιστασιακά παίζουν σαν υποτακτικά. Μόλις τεθούν σ΄εφαρμογή εργαλεία D/s, εξαφανίζονται.
Μην συγχέετε ποτέ τις αποκλειστικά S/m σχέσεις με το D/s και το M/s.
Στις σκέτες Σαδομαζοχιστικές επαφές, η μαζοχίστρια ποσώς ενδιαφέρεται για την απόλαυση του Σαδιστή.
Σε αντιδιαστολή με το ότι στις σχέσεις D/s και Μ/s αυτό είναι το κύριο μέλημα της υποτακτικής ή της σκλάβας.
Σε μια υποτακτική που θέτει κανόνες το μόνο θετικό που μπορεί να βρει κάποιος κυριαρχικός, είναι να έχει ωραίο κώλο και να την έχει για καμία ξεπέτα. Αυτό όμως δεν είναι σχέση Κυριαρχίας -υποταγής είναι γκομενιλίκι.
Ο Κυρίαρχος δεν είναι γκόμενος.

 

Ξανά ω ναι! Κι όλα αυτά ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.