Ο Κ ανήκει; (split από Υλιστική προσέγγιση της αγάπης και M/s)

Ο μόνος στον οποίο ανήκει σταθερά ο οποιοσδήποτε, είναι ο εαυτός του. Στον όποιο άλλο παραχωρεί κάποιο κομμάτι του για ένα χ, ψ, ω χρονικό διάστημα ανά την περίσταση.

Υ.Γ. ακόμη και το όποιο ενδιαφέρον/χρόνος/γιατί όχι, ακόμη και συναίσθημα του όποιου Κ προς το όποιο υ, παραχώρηση είναι. Έτσι για να το γενικεύσω τελείως. Μην συνεχίσω και γω με τα αυτονόητα. Τουλάχιστον τα θεωρητικά αυτονόητα.

 

Το ψέμα δεν χωρά σε οποιαδήποτε σχέση.
Και ναι, ο καθένας έχει την άποψή του και σύμφωνα με αυτή διαχειρίζεται τις υποθέσεις του.

 

Karma is a bitch λέμε εδώ στην Λάρισα…

 

Συμφωνώ!
Επίσης δεν είναι μόνο τα υποτακτικά άτομα έμπειρα ή μη που έχουν φάει τα μούτρα τους. Όλοι οι άνθρωποι σε κάθε είδους σχέσης και θέσης έχουμε φάει τα μούτρα μας. Πιστέψαμε, δοθήκαμε, πληγωθήκαμε.

Αν όντως σας ενδιαφέρει όμως η κατεύθυνση της υποτακτικότητας, χρειάζεστε για την πάρτη σας και μόνο να ξέρετε σε ποια κατηγορία ελέγχου ταιριάζουνε τα γούστα σας. Να μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας πρώτη εσείς για εσάς. Όσα περισσότερα γνωρίζετε για εσάς, τόσο λιγότερα παραμύθια μπορούν να σας πουλήσουν τα λιγουρομαλακιστήρια και σίγουρα να μην επηρεάζουν τα όποια σκουπίδια τον τρόπο που γουστάρετε να πιστεύετε και να δίνεστε.

Δεν ξέρετε τι σημαίνει ο προσδιορισμός "slave". Αυτό είναι σίγουρο. Διαμαρτυρεστε και δικαίως ίσως για τα ψέματα που σας είπαν κάποιοι, αλλά δεν βλέπετε την ευθύνη σας για τα ψέματα που λέτε η ίδια στον εαυτό σας.
Δεν δικαιολογώ την όποια εκμετάλλευση, όμως όσο μένετε σε αυτήν την επώδυνη εμπειρία, τόσο αδικείτε τον εαυτό σας και τον υποβάλετε σε ληγμένα δηλητήρια.

Επειδή κάποιες - όποιες - πολλές έμπειρες υποτακτικές πληγώθηκαν δεν σημαίνει ότι είναι αδιέξοδη η δική σας πορεία. Η "εμπειρία" γενικότερα σηκώνει συζήτηση σαν θέμα.
Αυτό που ξέρω να σας πω με βεβαιότητα είναι ότι κάποιες - όποιες - όσες υποτακτικές ζουν, έζησαν, θα ζήσουν αυτό που είναι, το κατάφεραν γιατί ασχολήθηκαν με την δική τους πορεία και μόνο.
Το ίδιο ισχύει βέβαια για όλους τους ανθρώπους σε κάθε είδους σχέσης, προτίμησης και προσδιορισμού.

Οι Κ δεν ανήκουν. Αν σας τάξουν τέτοιο παραμύθι, έχετε πέσει ή σε απατεώνα ή σε άσχετο.
Αν θέλετε να ζήσετε σε ένα όμορφο πλαίσιο με αμοιβαίο " ανήκω" , τότε δεν είστε υποτακτική. Είστε ένας πόλυ γλυκός δοτικός άνθρωπος που δεν γουστάρει την πραγματική ασυμμετρία ..και καλά κάνει.
Αν δεν ξέρετε τι είστε και τι θέλετε, παραμένετε ένας γλυκός δοτικός άνθρωπος που χρειάζεται ενημέρωση και ψάξιμο για πάρτη του ..και καλά κάνει.

Με εκτίμηση
Σύλλογος αδέσποτων ΣΤ΄ Κουκουβάουνες.

 

@Η Μελίνα Του αν κάνω λάθος, διορθώσετε με. Το ζήτημα είναι της όποιας αποκλειστικότητας ( με ή χωρίς εισαγωγικά πάντα ) ? Μπορεί να είναι και της ύπαρξης ή όχι του όποιου συναισθήματος και μάλλον εννοούμενο εκατέρωθεν.

Εδώ βρισκόμαστε εμπρός στα κλασικά εικονογραφημένα, όπως του ποια είναι η αληθινή Κυριαρχία, του ποια είναι η αληθινή υποταγή και πάει λέγοντας.

Εγώ ειλικρινά δεν θα γνώριζα, να σας απαντήσω σε τίποτα περί των αληθινών ( με ή δίχως εισαγωγικά ξανά ). Ούτε έχω απάντηση στο "κολασμένο" ερώτημα, ποιο είναι το κίνητρο κάποιου ώστε να παραδώσει μεγαλύτερο μέρος του εαυτού του σε κάποιον άλλο ή καθ' ολοκληρία ( και οι ποσοστώσεις αυτές ξανά με τα "μανταλάκια" ). Που έτσι κι αλλιώς δεν με ρωτήσατε καν και πετάχτηκα σαν την πορδή.

Ένα όμως ίσως και να μπορώ να το πω και πιθανότατα έτσι το αντιλαμβανόμαστε αρκετοί ( πόσοι ακριβώς, δεν γνωρίζω/δεν απαντώ ). Ακόμη και όταν ο άλλος, ο οποίος άλλος είναι δίπλα/πάνω/κάτω μας, ακόμη και όταν τον ακουμπάμε. Σε μεγάλο βαθμό, ζούμε την όποια ιστορία/αλληλεπίδραση/πείτε την όπως προτιμάτε μαζί του, με το φίλτρο των δικών μας ματιών/προσδοκιών/αναγκών/κλπ κλπ. Τουτέστιν, είμαστε σε μεγάλο βαθμό ( αν όχι σε απόλυτο ) οι σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές του κάθε έργου της ζωής μας, ο όποιος άλλος στην καλύτερη περίπτωση διαδραματίζει τον δεύτερο ρόλο, αν όχι εκείνο του κομπάρσου.

Εύχομαι να μην σας φλομωσα με τις μπουρδολογίες μου.

 

Από την στιγμή που σχετίζεσαι σαν υ είτε σαν slave τότε μόνο ανήκεις ,δεν σου ανήκουν.
Και οι αρχές σου (εκτός αυστηρών ορίων) προσδιορίζονται από την / τον εκάστοτε Κ.

 

Όχι δεν κουρασατε., το αντίθετο.

 

Στο ερώτημα που τέθηκε έδωσα την απάντηση μου . Σεβαστή η άποψη σας φυσικά.

 

Θα αποπειραθώ να διατυπώσω την εκτίμηση ότι ακριβώς επειδή αυτό:

Προκύπτουν στο λόγο σας άλλα σημεία όπως αυτό:  

Δεν κάνουν όλα για όλους, δεν αρέσουν όλα σε όλους, δεν βγαίνουν όλα σε όλους και δεν έχει και τίποτα κακό αυτό εννοείται  
Αλλά η αλήθεια είναι πως ούτε θέμα παραχώρησης τίθεται, ούτε θέμα "κάποιου κομματιού", ούτε χ, ψ, ω είναι πάντα πεπερασμένα χρονικά διαστήματα.

Αν ίσχυε αυτό, δεν θα είχαμε αρκετές λέξεις στο λεξιλόγιο μας περιγραφής συναισθημάτων.
Και δεν αναφέρομαι μόνο σε θετικά φορτισμένες λέξεις όπως: αφοσίωση, σεβασμός, συνύπαρξη. Αλλά και σε λέξεις αρνητικά φορτισμένες όπως: ματαίωση. Αν ήμαστε οι πρωταγωνιστές του κάθε έργου της ζωής μας, κανείς δεν θα μπορούσε να μας ματαιώσει, ούτε η συνομιλητρια @Η Μελίνα Του θα είχε νιώσει αυτό που αναγιγνώσκεται αρκετά πρόδηλα στα όσα γράφει.
Στη διάρκεια της ζωής μας οι άνθρωποι συναντιομαστε με άλλους ανθρώπους, με κάποιους δενομαστε, αλληλοσμιλευομαστε, αλλάζουμε, ενωνομαστε σε νέα εγώ - εμείς... Δεν είναι όλα show time folks...

 

Αναμφισβήτητα... Εξαιτίας αυτού κάποιοι άνθρωποι με ελεύθερη την βούληση τους, παραδίδουν την βούληση, δηλαδή την δυνατότητα να θέτουν στόχους και να τους υλοποιούν, σε κάποιον άλλον και καθίστανται άβουλα...

Δεν

λοιπόν, παραδίδει...

Παραδίδουν λοιπόν

.

Συμβαίνει και αυτό, αναμφισβήτητα...

Η ύπαρξη όμως και συσχετισμών, και όχι λίγων, που το slave έχει παραδώσει ολικά τον έλεγχο και μετρούν πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια M/s κοινής ζωής δεν το καθιστά και αξίωμα όπως επιχειρείτε να το παρουσιάσετε. Απλά παίζει και αυτό... ok... μια χαρά...

Εκτός αν οι συσχετισμοί που μόλις προανέφερα δεν είναι τίποτε άλλο από ηθοποιοί... ή ψευτές... ή υποκριτές... ή "του γιατρού"...

Δεν νομίζω ότι Μ/μας βλέπετε έτσι...

Iagos

Nobuyoshi Araki by Iagos posted 24 August 2025 at 10:24

 

Αναμφίβολα.

ΩΣΤΟΣΟ

Υπάρχει λόγος που χρησιμοποιούνται οι λέξεις Dominance / Submission, Master / Slave κλπ.

Και ο λόγος είναι ότι το BDSM στην πραγματικότητα είναι για εκείνους που ενώ ζουν σε μια θεωρητικά ευνομούμενη κοινωνία έχουν ανάγκες που ακριβώς επειδή η κοινωνία είναι θεωρητικά ευνομούμενη δεν μπορεί να καλύψει: Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιοκτησία άλλου ανθρώπου.

Μα έλα όμως που υπάρχουν αυτοί που θα ήθελαν να έχουν τέτοια ιδιοκτησία και άνθρωποι που θα ήθελαν να είναι μια τέτοια ιδιοκτησία.

Και στον χώρο του D/s / M/s κυλάει ο τέντζερης και βρίσκει το καπάκι. Καθένας στο δικό του βαθμό ψάχνει να βρει τη δική του θέση για να κυνηγήσει τη δική του προσωπική ευτυχία.

Το "σου ανήκω όσο μου ανήκεις" δεν είναι λάθος οπτική. Δεν είναι λάθος επιθυμία. Είναι σωστή για τους ανθρώπους που καλύπτονται με αυτόν τον τρόπο.

Ωστόσο δεν μπορείς να ονομάσεις τον εαυτό σου υποτακτικό ή κυρίαρχο αν αυτή είναι η ανάγκη σου.

Και στην τελική-τελική οι όροι είναι λεκτικές σημάνσεις για να μπορούμε να συνεννοηθούμε· δεν είναι τίτλοι τιμής.

 

Συγχωρέστε με για την "χύμα" απάντηση. Εκτός από χαωτικό μυαλό, δεν λέω να μάθω πως γίνονται τα quotes. Όντως, έχουμε πολύ πλούσιο λεξιλόγιο. Κάποιες φορές αντανακλά σκέψεις δικές μας, άλλες είναι απλά αντανάκλαση. Κάτι σαν το σφυράκι που χτυπάει το γόνατο. Όταν ασχολούμαστε με κάποιον, το πρώτο πράγμα που του παραχωρούμε, είναι ο χρόνος μας. Είναι δικός μας και του τον δίνουμε. Του τον χαρίζουμε. Που να κυριαρχούμε πανω του ή όχι. Δεν μας επιβάλλεται να του τον δώσουμε. Θέλουμε και το κάνουμε.

Μετά, η όποια αλληλεπίδραση δεν συνεπάγεται πλήρη ταύτιση, όχι για όλους, όχι για όλα. Αρκετές φορές δεν σημαίνει καν ταύτιση. Μπορούν κάλλιστα να υπάρχουν δύο παράλληλοι μονόλογοι, που στο μυαλό του κάθε "συνομιλητή" να φαντάζουν διάλογος. Ακριβώς, θέμα προσωπικών κριτηρίων και θέασης. Εγώ ένα πράγμα ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω και το γράφω ειλικρινά. Πώς γίνεται η υποταγή για την υποταγή ή η Κυριαρχία για την κυριαρχία. Κάποιο αναθεματισμενο κίνητρο θα υπάρχει από πίσω, για να παραδώσουμε τον όποιο ελεγχο ή να προσπαθήσουμε να τον επιβάλλουμε σε κάποιον.

Αλλιώς, θα έφτανε κάποιος να πει είμαι Κ, κάποιος να πει είμαι υ. Ωραία, κάνουμε D/s. Ως προς την ματαίωση, βαριά κουβέντα. Ή καλύτερα είναι πολύ βαθιά λέξη πέρα από βαριά. Εγώ τουλάχιστον θα την χρησιμοποιούσα μονάχα για τον εαυτό μου. Γιατί αληθινά μόνον εκείνο γνωρίζω σε σημείο, που να μπορώ να την χρρησιμοποιήσω. Εγώ διαβάζοντας την @Η Μελίνα Του διακρίνω απογοήτευση. Εγώ, μπορεί να είστε εσείς που έχετε δίκιο. Μπορεί να είμαστε λάθος και οι δύο μας.

Για αποφυγή παρεξήγησης, δεν σας μέμφομαι. Απλά μου διαπέρασε το πιττωμένο μου μυαλό η επαγγελματική μου διαστροφή, που λέει ότι οι λέξεις, μπορούν να έχουν πολλές ερμηνείες ή καλύτερα διαφορετικό βάρος αναλόγως του context μέσα στο οποίο χρησιμοποιούνται.