Ο Κ ανήκει; (split από Υλιστική προσέγγιση της αγάπης και M/s)

Ειλικρινά συμφωνώ με όλα όσα έγραψες. Μια μικρή παρέκκλίση αν επιτρέπεις και τελείως δική μου σκέψη. Ίσως η νηματοθέτρια να δίνει την όποια υποταγή της μόνο όταν νιώθει κάτι δυνατό για τον όποιο Κ της και αυτό υπό την προϋπόθεση, να νιώθει κάτι αντίστοιχο από κείνον. Ουδέν μεμπτό, για κείνη λειτουργεί ετσι. Εκείνη ίσως και να είναι η ώθηση της. Αν δεν υπάρχει, για μένα τουλάχιστον δεν την κάνει λιγότερο υ από οποιανδήποτε άλλη. Ίσως και να την κάνει διαφορετική. Σε κάποιους μπορεί να αρέσει σε άλλους όχι. De gustibus et colorandum που λένε και στο χωριό μου.

Υ.Γ. όντως οι όροι δεν είναι τίτλοι τιμής. Υπάρχει ένας κοινός τόπος, θεωρητικά. Όποιος δεν τον ακολουθεί ή τον παρερμηνεύει, απλά δεν συνεννοείται με τους υπόλοιπους που χρησιμοποιούν το "ιδίωμα". Αποσύρεται και όλα καλά. Ή οι υπόλοιποι αποσύρονται από την προσπάθεια, να συνεννοηθούν μαζί του.

 

@Iagos αν θέλετε με πιστεύετε. Βλέπω μόνο εκείνους που έχουν κάτι να δώσουν ή να πάρουν στην και από την ζωή μου. Τους υπόλοιπους δεν τους βλέπω, ούτε έχω λόγο να κριτικάρω ή να αμφισβητήσω το οτιδήποτε θα τους αφορούσε. Εκτός και αν στοχοποιηθούν - αδίκως κατ' εμέ - για τις όποιες επιλογές τους και οι οποίες δεν θα είχαν κανένα αντίκτυπο στις ζωές των άλλων. Εκεί ίσως και λανθασμένα τα παίρνω στην κράνα.

Δηλαδή το πώς επιλέγει να σχετίζεται κάποιος και με ποιόν. Αφορά μονάχα εκείνον και κανένα άλλο. Τώρα, αν δίνει βάση στο πως τον βλέπει ο οποιοσδήποτε, εκείνο είναι δικό του θέμα. Ως προς το τι εννοώ με την παραχώρηση και υπό ποιο πρίσμα, αν θέλετε οράτε την απάντηση μου στην @margarita_nikolayevna

Για να μην παρερμηνευθώ. Όταν μιλούσα για παραχώρηση, αναφερόμουν στον Κ. Εκτός και αν κάποιος δίνει τον χρόνο/ενδιαφέρον του σε κάποιον άλλο, δίχως να το αντιλαμβάνεται. Τότε αλλάζει το πράγμα, αλλά δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Μπορεί όμως να κάνω λάθος και σε αυτό.

Υ.Γ. edit στο edit. Τελικά ίσως και το υ/σ να παραχωρεί. Από τη στιγμή που και ο σκλάβος διατηρεί το δικαίωμα, να ζητήσει από τον Αφέντη/ρα την αποδέσμευση του. Μάλλον περί παραχώρησης πρόκειται και όχι παράδοσης. Σε κάθε περίπτωση δεν θέτω αξιώματα, λέω απλά τη γνώμη μου. Σεβαστό και λογικό να μην την ενστερνίζεστε.

 

Εννοείται.

Όταν όμως πολλοί τέτοιοι κάποιοι με κοινά ενδιαφέροντα ανταμώσουν τότε αυτοί οι κάποιοι παύουν να είναι ατομικότητες και γίνονται κοινότητες.

Μπορεί, το πώς επιλέγει να περνά κάποιος τα Σαββατοκύριακα του, να αφορά μόνο εκείνον.

Αν η επιλογή του για παράδειγμα είναι η ορειβασία, αναγκαστικά στους πρόποδες του βουνού θα συναντήσει και άλλους σαν αυτόν... και κάπως έτσι γεννιούνται οι ορειβατικοί σύλλογοι...

Οι κοινότητες, για να μπορέσουν να συνεννοηθούν, θέτουν ένα πλαίσιο...

Στο πλαίσιο της κοινότητας της ασυμμετρίας για παράδειγμα το slave δεν παραχωρεί, παραδίδει. Για αυτό υπάρχει ο όρος Ολική Παράδοση Ελέγχου.

Τώρα εσείς, ως εξωτερικός παρατηρητής και ατομικότητα, που παραμένει αμέτοχη σε αυτή την κοινότητα, είναι κατανοητό να έχετε απορίες ή να έχετε καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα.

Όμως το να μετατρέπετε τα λάθος συμπεράσματα σε αξιώματα

... νομίζω ότι άθελα σας παραπλανείτε...

Για αυτό και η παρέμβαση Μου.

Το Κ μέλος δεν παραχωρεί σε κανέναν τίποτα.

Η θέση του Κ ορίζεται από την ιδιοποίηση της βούλησης, των αποφάσεων και του χρόνου του slave.

Iagos

 

Συμφωνώ
Γι'αυτό στο ερώτημα ο Κ ανήκει;; απάντησα , ανήκω όσο μου ανήκει.

Αυτό που με δίδαξε η ζωή είναι ότι αυτό που πραγματικά μας ανήκει είναι η, εργασία μας και ο εαυτός μας.
Όλα τα άλλα έρχονται και φεύγουν .
Ο κάθε ένας φυσικά έχει την πίστη του και την αφοσίωση του .

 

Εννοείται σεβαστή, κοτζαμ σύλλογος.. αλλα δεν σας έθεσα κανένα ερώτημα.

Γλυκέ μας @Tenebra_Silente , λέτε ότι συμφωνείτε με τον @Arioch , όμως διαβάζοντάς σας παρακάτω δεν βλέπω τελικά σε τι συμφωνείτε. Δεν παρεκκλίνατε λιγάκι, πήγατε εντελώς αντίθετα.
Και καλά του κάνατε γιατί είναι παλιοβαζέλας!
Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα:

Όλα τα υ και τα σ, νιώθουν όχι απλά "κάτι δυνατό" , αλλά το δυνατότερο που έχουν νιώσει ποτέ. Σε πλαίσιο πασατέμπο δεν μπορεί να συμβεί Κυριαρχία/ υποταγή.

Το βανιλοβστοράκι, ταλαιπωρεί γιατί είναι κόντρα στον μηχανισμό του Κ/υ, θα συντριβεί στα γρανάζια. Τα μέλη του "κατι δυνατού»", σπαράζουν όχι άλλο κάρβουνο όπως κουτρουβαλιάζονται χαοτικά στις θέσεις που δεν μπορούν να στηρίξουν γιατί πολύ απλά, δεν τους χρειάζεται!

40 χρόνια φούρναρης στο εργενιλίκι, έχω εμπεδώσει για τα καλά και νομίζω το έχω ξαναπεί, παραφρασμένο κάπως από το κλασσικό του @espimain

Οι γκόμενοι είναι οι αθλιότεροι "Κ" και οι Κ είναι οι αθλιότεροι "γκόμενοι" ( μακράν ό,τι πιο βαρετό στην καλύτερη των περιπτώσεων).
Αντιστοίχως, οι γκόμενες είναι αθλιότερες "υ" και οι υ είναι οι αθλιότερες "γκόμενες".
[Η ορολογία "γκόμενος/α "εδώ δεν χρησιμοποιείται με υποτιμητικό τρόπο, αλλά ισάξιο με τις υπόλοιπες "ταμπέλες".]

Πάμε στο (κατ εμέ) μεμπτό της υπόθεσης. Ο άνθρωπος που ανταλλάζει το γόνατισμά του είναι χυδαίος προς τον εαυτό του ( εκτός από ανόητος!)

Επειδή όλοι εδώ γύρω μεγαλώσαμε λίγο - πολύ σε κατά βάση περιβάλλον μισογυνισμού, σε όλες τις τάξεις το έχω δει με όλες τις μορφές, το χυδαίο γονάτισμα της ανταλλαγής, η δοσοληψία δώσε μου για να πάρεις το δώρο της υποταγής μου εμπεριέχει ακραίο μισογυνισμό.

Στο ίδιο σκεπτικό, όπως η υποταγή δεν ανταλλάσετε, επίσης η υποταγή δεν δίνετε, δεν την έχουμε έτοιμη -εύκαιρη σε κάποιο ράφι.
Η υποταγή παραδίνεται στον έλεγχο που της επιβάλλεται φυσικά – οργανικά. Και δυστυχώς ή ευτυχώς τις όποιες "προϋποθέσεις" συντέλεσαν στο γεγονός, συνήθως τις συνειδητοποιούμε κατόπιν γονατίσματος.

Ανήκω γιατί έτσι νιώθω την αγάπη και όλοι οι άλλοι τρόποι μου φαίνονται ξένοι από εμένα.
Γονατίζω γιατί έτσι εκφράζω αυτό που νιώθω και όλοι οι άλλοι τρόποι μου φαίνονται ξένοι από εμένα.

Τώρα αν θέλετε να στηρίξετε την ψυχική ταλαιπωρία που και εσείς ο ίδιος βιώσατε στο πετσί σας του "κάτι δυνατού" που συντρίβει την καθαρότητα των θέσεων, είναι δικαίωμά σας. Εχετε όμως κατα νου αν θέλετε, όταν ξεχειλώνουμε τις έννοιες δεν ανοίγουμε, απλά ξεφεύγουμε από το νόημα.

Με αφορμή αυτό..
Άλλο ένα πράγμα επίσης ακραίου μισογυνισμού είναι οι συγκρίσεις υποτακτικίλας .. Η κάθε μια μας παραδίδει ψυχούλα, δεν είμαστε κρέατα να συγκρινόμαστε.
Η εποχή του κατινοξεμαλιάσματος της σούμπας που γάμησε ψυχούλες, έληξε!

Με αγάπη
Σουμποσυνδικάτο Α’ Καμένα Βούρλα.

 

Αληθινά φιλτάτη @rea.. να συμφωνείς με την θέαση κάποιου, δεν σε κάνει de facto να μην σέβεσαι εκείνη κάποιου άλλου. Τώρα αν ο Κ είναι γκόμενος, μανάβης ή υδραυλικός. Αυτό το ξέρει ο εκάστοτε Κ. Λέτε και σεις ότι δεν υπάρχουν συγκρίσεις υποτακτικίλας και ότι δεν είστε κρέατα. Συμφωνώ και με αυτό, γιατί κατ' εμέ είναι σωστό. Αλλά από την άλλη, μια τα "συνδικάτα" σας, μια τα "σωμστεία" με τα οποία κλείνετε τις εδώ παρεμβάσεις σας. Θα είμαι ζαβό, αλλά τα εκλαμβάνω ως άκυρη και άχαρη προσπάθεια και καλά χιούμορ. Ενώ είναι ξεκάθαρες μπηχτές για αυτήν την κατ' εσάς γιαλαντζί υποτακτικίλα. Άρα συγκρίσεις γίνονται και πως. Ως προς την χυδαιότητα κάποιων γονατισμάτων, όπως νομίζετε. Εγώ προτιμώ να αφήνω να το κρίνει, όποιος γονατίζει για την πάρτη του.

Υ.Γ. Πίστευα ότι ήταν ξεκάθαρο, ότι έκανα υποθέσεις. Μάλλον δεν τα κατάφερα.

 

Αγαπητή @Η Μελίνα Του τι σας κάνει να πιστεύετε ότι η εργασία σας, σάς ανήκει και - υποθέτω ότι εννοείτε - δεν θα σας προδώσει ποτέ; Επειδή το έχετε γράψει πολλές φορές ρωτώ. Και ο εαυτός είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, σίγουρα όμως το να ξέρει ποιος είναι και τα έχει καλά με τον ίδιο βοηθά πολύ, και μάλιστα τότε μπορεί να είναι κάπως λιγότερο σφιγμένος στις αναζητήσεις του, όχι;

Όσο για το "ανήκω όσο μου ανήκει", ασφαλώς όλοι υποθέτω ότι έχουμε ακούσει vanilla ζευγάρια να λένε "ανήκουμε ο ένας στον άλλο" και μερικές φορές το έχουμε δει από κοντά και είναι πανέμορφο. Οι άνθρωποι αυτοί εννοούν ότι έχουν ρίξει τα τείχη της ατομικότητάς τους και έχουν γίνει ένα.

Το "ανήκειν" στην M/s ορολογία σημαίνει ότι μια σκλάβα έχει κάνει μια διαδρομή υπό έναν Κυρίαρχο, έχει συναινέσει γενικά και συνήθως ανέκκλητα, έχει ικανοποιήσει όλα τα κριτήριά Του για μια σκλάβα και έτσι ο Κυρίαρχος την αποκτά, την παίρνει στην κατοχή του δηλαδή με όλα τα πραγματικά, συναισθηματικά και ηθικά συνεπακόλουθα μεταξύ τους, γίνεται Κύριός της και μπορεί να την πορίζεται όπως Αυτός κρίνει και αγαπά.

Και στις δύο περιπτώσεις είναι κάτι εξαιρετικό και πολύτιμο για όσους μετέχουν. Δεν γίνεται μόνον επειδή το θέλησαν, έχουν κάνει πολλά για να γίνει, παίρνει το χρόνο του και δεν μένει εκεί επειδή κάποτε το είπαν ή και το έζησαν, μένει με φροντίδα διαρκείας.

Έχω την εντύπωση ότι ποτέ δεν έχω ακούσει κάτι σχετικό με "ανήκειν" για να ακολουθήσουν αμέσως μετά οι περιορισμοί και οι προϋποθέσεις, διότι όλοι όσοι το σκέπτονται και το συζητούν, καταλαβαίνω ότι έχουν στο νου τους ακριβώς την υπέρβαση. Θέλω να πω ότι δεν είχα ακούσει ποτέ ως τώρα να δηλώνεται ειδικά για να διατυπωθεί το "ναι μεν, αλλά" του, η δική σας ήταν η πρώτη φορά.

Για τον λόγο αυτό δεν με απασχολεί τόσο η "παράβαση" της D/s ορολογίας και διανομής ρόλων όσο το ότι επιθυμείτε να ορίσετε μια ισχυρή κόκκινη γραμμή και έχετε επίσης τις γραμμές άμυνάς σας - εργασία και εαυτός - αν τυχόν κάτι δεν πάει καλά, όπως περιγράφετε εδώ

Μια σκέψη είναι να ασχολείστε λιγότερο με κριτήρια και περισσότερο με αισθητήρες. Τα κριτήρια και μάλιστα τα γενικά κριτήρια σπάνια συμφωνούν με την πραγματικότητα με την έννοια ότι μπορεί κάποιος να τα τηρεί αλλά να μη σας κάνει, μπορεί να μην τα τηρεί και να είναι ο καλύτερος. Αντίθετα, αυτό που θα αποκομίσετε βλέποντας και καταλαβαίνοντας ή προσπαθώντας να καταλάβετε τον άλλο άνθρωπο είναι πολύ πιο έγκυρο για να αποφασίσετε για την πορεία σας μαζί του.

Μια πιο φιλοσοφική κάπως σκέψη είναι ότι το δίλημμα αν θα καθίσει ήσυχος / αδρανής κάποιος αλλά δεν θα υποφέρει ή αν θα προσπαθήσει να κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα με κίνδυνο "να φάει τα μούτρα του" ταλαιπωρεί όλους τους ερωτικά ενεργούς ανθρώπους και μοναδική απάντηση δεν έχει. Κάνει ο καθένας αυτό που καταλαβαίνει, με τις ευκαιρίες που έχει και ελπίζει να πάει καλά. Εγγυήσεις δεν υπάρχουν.

Η απάντησή μου στην ερώτησή σας, αν δεν είναι ρητορική, είναι "από ό,τι γνωρίζω, κανένα".

Δε γνωρίζω καμία σκλάβα που να συνετρίβη από Κ. Γνωρίζω υποτακτικές που δυστυχώς δεν βρήκαν αυτό που αναζητούσαν, απηύδησαν και μας άφησαν. Γνωρίζω πρόσωπα που θέλησαν να υποταχτούν και δεν μπόρεσαν. Γνωρίζω, μερικές φορές και με κάποιες λεπτομέρειες, για διάφορα στραπάτσα, για διάφορα ακόμα και μόνιμα (ψυχολογικά) τικ που έμειναν σε σ από Κ με τον οποίο δεν πήγαν καλά τα πράγματα, αλλά αυτό δεν είναι συντριβή διότι όλα τα πρόσωπα αυτά συνέχισαν κατόπιν τη ζωή τους με τον έναν τρόπο ή τον άλλο.

 

Αυτή τη φορά είναι εγώ που δηλώνω, ότι ερωτεύτηκα μια απάντηση. Και ζητώ συγγνώμη σε όλους για το off topic

 

@Iagos δεν νομίζω ότι είμαι ανενεργός σε αυτή την κοινότητα. Σε αυτήν την διαδικτυακή κοινότητα δεν είμαι. Αν υπάρχει και κάποια άλλη στον έξω κόσμο που σε αυτή βασίζεται. Εκεί ναι, δεν συμμετέχω. Όπως δεν δήλωσα και πότε Αφέντης. Τώρα το ποιος προσπαθεί, να παραπλανήσει. Όπως ορθότατα γράφτηκε σε αυτό εδώ το νήμα - ή μάλλον και σε αυτό -, ο καθείς διαβάζει και κατανοεί ότι θέλει, όπως το θέλει. Σεβαστό.

Άρα, να δεχτώ το αξίωμα ότι ο όποιος Α/Κ δεν καταλαβαίνει πάνω σε ποιον/ποια επιβάλει την Κυριαρχία του/της, απλά συμβαίνει ανακλαστικά, δίχως πρότερη νοητική του επεξεργασία. Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω ούτε αυτό, είναι θέμα άποψης.

Παραμένει όμως ένα πραγματάκι που σας είχα θέσει ως ερώτημα. Αν υπάρχει το release και το κρατάει στο χέρι του και το s μέρος της εξίσωσης. Αν βαυκαλιζόμαστε τόσο περι συναίνεσης σαν ακρογωνιαίο λίθο του όποιου πλαισίου ακόμη και του M/s. Η οποία συναίνεση προϋποθέτει την ύπαρξη νοητικής και κατά συνέπεια και της βουλητικής ικανότητας κάποιου. Μήπως το TPE είναι στην πραγματικότητα UCTPE δηλαδή under conditions total power exchange?

Θα μου πείτε ότι κάποιοι, επέλεξαν να παραδώσουν τελείως την όποια βούληση τους σε κάποιον δια παντός. Δεν έχω κανένα λόγο να σας αμφισβητήσω. Οι κάποιοι όμως δεν είναι όλοι. Ακόμη και αν εκείνοι οι κάποιοι που φέρουν το ίδιο status. Τώρα αν για σας το όποιο s διατηρεί το δικαίωμα του, να μην θέλει να παραιτηθεί και από το δικαίωμα του να ζητήσει release δεν το κάνει για σας s. Δεν έχω κάτι ν' αντιτάξω. Δεν είμαι Α. Και όπως είπατε, ίσως και απλά να παρατηρώ. Αν μη τι άλλο οι άνθρωποι για μένα είναι πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, ιδιαιτέρως εκείνοι που έχουν διαφορετική οπτική από την δική μου.

Πάντως, ακόμη και το θέλω ότι θέλει ο Αφέντης/Κύριος μου, έκφραση ιδίας βούλησης είναι και αυτό.

Υ.Γ. αφήνω εσκεμμένα στην άκρη τα νομικίστικα/νόμιμα γιατί εκεί πέφτει η αυλαία με τη μία αναφορικά με κάποιες θεματικές.

 

Κρατήστε αυτό:

Τα υπόλοιπα είναι παρερμηνεία σας. Απέχω από αυτόν τον τρόπο σκέψης.

Story time: Τα χύσια του δημοκρατικού Dom

Είναι κάπως γνωστή η ιστορία αυτή στα πέριξ, δεν θυμάμαι πώς και πότε έφτασε στ αφτιά μου αλλά μου έμεινε.

Ήταν κάποτε ένας Dom που ασπαζόταν την "δημοκρατική" Κυριαρχία, στην θεωρία του τα σκληροπυρηνικά του φαίνονταν ψεύτικα, στομφώδη επιτηδευμένα και ανούσια, αλλά ως δημοκρατικός σεβόταν κ ά θ ε θεωρία του χώρου.

Είχε μια πιτσιρίκα, αρκετά χρόνια νεότερή του, που τον ικανοποιούσε και τον ευχαριστούσε πολύ.
Τέτοια η ευχαρίστηση του που μια μέρα της λέει:
- Σκλάβα μου, μου δίνεις τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια, θέλω και γω να σε ευχαριστήσω γι αυτό, θέλω να σου δώσω και εγώ, ζήτα μου τι θες?
Εκείνη τον κοίταξε στα μάτια και τον ρώτησα με γλύκα και νάζι
- Ό,τι ζητήσω Αφέντη μου?
- Ο,τι ζητήσεις σκλάβα μου!
Και τι του ζήτησε?..
- Θέλω την αποκλειστικότητα στα χύσια σου Αφέντη μου.

Ο Dom δέχτηκε και το τήρησε, μπορούσε να γαμάει όσες άλλες ήθελε, αλλά τα χύσια του ανήκαν στην μικρή Του.
Κάπου λίγο αργότερα η πιτσιρίκα έφυγε με έναν νεαρό μουσικό, εκτός χώρου, χωρίς να ζητήσει αποδέσμευση, με μια ανακοίνωση τέλους.
Ο Dom πληγώθηκε πολύ φυσικά αλλά με την πάροδο του χρόνου, κάπως συνήλθε. Το βασικό του πρόβλημα ήταν ένα, δεν μπορούσε να χύσει!

Μπορούσε να γαμάει όσες ήθελε, αλλά η μικρή Του δεν ήταν πια εκεί για να της δώσει τα χύσια του και έτσι δεν έχυνε.

Τόση η απελπισία του που αποφάσισε να της τηλεφωνήσει. Στην αρχή μιλούσαν φιλικά σαν δυο παλιοί καλοί φίλοι, η πιτσιρίκα ετοιμαζόταν για γάμο με τον μουσικό της, χαρές - ευχές εγκάρδιες κτλ.
Και αφού τα είπαν τα νέα τους της είπε
- Θέλω να σε παρακαλέσω να μου αποδεσμεύσεις τα χύσια μου, γιατί δεν μπορώ να χύσω.
Και με μια άλλη φωνή, που δεν έχει ξανακούσει ποτέ ο Dom, εκείνη του απάντησε:
- Όχι! Γιατί με πήρες 20 χρονών παιδί και αυτά που μου έκανες κανένα 20χρονο κορίτσι δεν πρέπει να τα ζει! Με εκμεταλλεύτηκες και σε σιχαίνομαι!

Έμεινε μόνος, (αυτό) καταδικασμένος στα ένοχα δεσμευμένα χύσια του.

Οι ερμηνείες και παρερμηνείες αυτής της ιστορίας είναι πολλές.
Η δική μου είναι αυτή..

Το βδσμ, που καταλαβαίνω, δεν είναι ένας χώρος με ενοχές και βάσανα.

Το βδσμ, που καταλαβαίνω, είναι ένας χώρος αυστηρά ορισμένος στα πλαίσια του ηδονισμού και της ελευθεριακής σκέψης.
Είναι το μοίρασμα της απόλαυσης στο maximum σωματικά και πνευματικά με ανθρώπους που νιώθουν και σκέφτονται στην ίδια κατεύθυνση.

Δεν δεσμεύουμε τους εαυτούς μας σε πρόσωπα, εμπόδια και σκοτάδια, ελευθερώνουμε και ελευθερωνόμαστε..
Σε όλο αυτό το bondage and discipline μας είναι απαραίτητο η ..ψυχή μας να είναι όσο πιο ά-βαρη και ελεύθερη… με έναν τρόπο, είναι η ασφάλειά μας αλλά και η ουσία μας.
Χωρίς παρεκκλίσεις, όσο γοητευτικές και αν φαίνονται.

Κρίμα και άδικο μεγάλο μια ανθρώπινη ζωή να πνιγεί μέσα σε χύσια ενοχών και παραπόνων.

Το ξέρω πως είναι δύσκολο. Μιλάω έξω απ το χορό που χορεύω καλύτερα, δεν ξέρω καν μέχρι που μπορώ/αντέχω/ χρειάζομαι να φτάσω.

Αλλά νιώθω βαθιά μέσα μου ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να χαρείς, να ζήσεις αυτήν την κατεύθυνση και φεύγοντας χορτασμένος Άνθρωπος πια από όσα ένιωσες, είδες, έμαθες, να κλείσεις το μάτι σε ό,τι αγάπησες και να πεις..

"Καλά Π/περάσαμε!"

 

Αυτό που δεν γίνεται γενικώς αντιληπτό από αυτούς που δεν το έχουν βιώσει είναι ότι όταν το s φτάσει στο pick της υποταγής πλέον είναι μονόδρομος. Μόνο πλήρης παράδοση. Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα διαφορετικό μετά από αυτό. Για να φτάσει εκεί θέλει κόπο, χρόνο, φροντίδα και πολύ πόνο. Ο Κυρίαρχος είναι το κέντρο και το λιμάνι παράλληλα.

 

Δεν έφερε κάνεις αντίρρηση σε αυτο , όμως το ερώτημα του νήματος είναι αν ο Κ ανήκει και όχι πως πρέπει να είναι η σωστή s .
Έδωσα την δική μου απάντηση στο νήμα κι ως τώρα δεν έχω πεισθεί για το αντίθετο.

Όμως εγώ θα σας θέσω την ερώτηση μου και απορία και παρακαλώ απαντήστε μου . Αν ο Κ λέει ψέματα στην s, τι είναι σωστό να κάνει η τελευταία;;; Να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι ή να δέχεται τα ψέματα του γιατί μόνο η ίδια ανήκει χωρίς να της ανήκει ο Κ ;;;
Μπορεί εσείς, να βιώνετε το τέλειο με τον Κ κι να μην έχετε μπει σε δυσάρεστες καταστάσεις, αυτό όμως δεν ίσχυε για μένα . Οπότε προστάτεψα τον εαυτό μου .