Ο Μ βγάζει βόλτα τη σκύλα του

Ως απάντηση στο ποστ σου Μικρά Ψέματα, στην αρχή έβαλα ένα ωραιότατο ντραμακουινικό θεατρικό τραγουδάκι. Μετά όμως, το ξανασκέφτηκα το ζήτημα (καθώς έχυνα κατόπιν εντολής, για να πω την αλήθεια).

Οι παράμετροι του θέματος λοιπόν έχουν ως εξής:

Στην σημερινή εποχή, στην καθημερινότητα της ζωής μας, θα ήταν μάλλον απίθανο να με βγάλει βόλτα ο Αφέντης με μία βίτσα στον κώλο, μέσα στο δάσος. Δεν συμφωνείς; Όσο και αν το μυαλουδάκι μου είναι γεμάτο τέτοιες εικόνες, κατανοώ πλήρως την διαφορά ανάμεσα στην σεξουαλική φαντασίωση και στο BDSM.

Εάν το BDSM πρόκειται να είναι μία ελαφρώς κίνκυ φάση μέσα στην καθημερινότητα ενός συνηθισμένου ζευγαριού, με καλύπτει ένα μέτριο έως σκληρό βουρδούλισμα κι ένα κατούρημα, άντε και μια εντολή να χύσω όπως δεν μου αρέσει.

Εάν το BDSM είναι αυτό που έχω υπόψιν μου εγώ, μέσα από την φάση που οδηγήθηκα να ζήσω, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Με τρελαίνει, θυμώνω, αφρίζω, ρίχνω γαμοσταυρίδια, πεθαίνω από έρωτα, πονάω υπερβολικά πολύ, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο, πέφτω σε εναλλακτικές φάσεις απόλυτης σύγχυσης και εξαιρετικής διαύγειας, αξιολογώ με μεγάλη αυστηρότητα τις πράξεις τις δικές μου και των άλλων, κατανοώ τις λανθασμένες επιλογές μου (βλ. ευγενικός νεαρός), κατανοώ την βλακώδη συμπεριφορά των άλλων, την αποδέχομαι ως μέρος της ανθρώπινης φύσης, μαλακώνω, ερωτεύομαι και ξε-ερωτεύομαι τον Αφέντη μου, τον μισώ και τον αγαπώ ταυτόχρονα, γίνομαι το παιχνίδι του, γίνομαι ο εφιάλτης του, γίνομαι το όνειρό του, χώνεται μέσα στα σκέλια μου ως incubus - το Τέρας - τον διώχνω και ξανάρχεται, γελάει στα μούτρα μου και γελάω κι εγώ μαζί μας, δύο παιδάκια που παίζουν το παιχνίδι του έρωτα και του πόνου.

Είμαι εδώ επειδή ΘΕΛΩ να είμαι εδώ. Εκφράζω αυτό που αισθάνομαι έτσι όπως ξέρω ότι του αρέσει. Ηδονίζεται βλέπεις. Όπως κι εγώ. Η Elvira καλά τα λέει για την μαγεία της σχέσης. Και υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσει κανείς σ' αυτή τη μαγεία. Το κάθε ζευγάρι είναι διαφορετικό.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν παραπονιέμαι γι αυτό που με την θέλησή μου υφίσταμαι (το υφίσταμαι - δεν έχω επιλογή - αν είχα επιλογή θα πήγαινα σινεμά μαζί του γιατί είμαι ανόητη). Είμαι ευγνώμων γι αυτή την εντελώς εναλλακτική σχέση και μου είναι δύσκολο να εξηγήσω πόσο έντονα την βιώνω, αν και συχνά προσπαθώ. Έχω ξεφύγει σχεδόν πλήρως, δεν έχω μεγάλη επαφή με την καθημερινότητα πια.

Με άλλα λόγια, αν είχα ουρά, όντως θα την κουνούσα. (Τα χέρια του τα γλύφω, όποτε με αφήνει - κατά προτίμηση όταν είναι λερωμένα με το σπέρμα Του).

Οπότε, don't cry for me, anybody 

 

Στεναχωρήθηκα  

 

Αγαπητή Δώρα λυπάμαι, αλλά δεν μπορείς να θέλεις να καθοδηγείς τα συναισθήματά μου με υποδείξεις. Αυτό μπορείς να το κάνεις μόνο με την ουσία σου, με το πως και ποια είσαι, όπως και όσο αυτό βγαίνει μέσα από τα γραπτά σου. Έτσι μπορείς να το περιορίσεις, να το ελέγξεις,να το χειραγωγήσεις, αν θες. Αλλά αυτό παίρνει τις αντιδράσεις μου, αυτό μου γεννάει σκέψεις και συναισθήματα για σένα και γενικότερα. Φυσικά, όσο το προσωποποιείς, που το κάνεις συχνά, και μοιράζεσαι μαζί μας μια πλειάδα συναισθημάτων σου, τόσο θα αφορούν όλα αυτά περισσότερο εσένα, το δικό σου εγώ. Φυσικά και δεν έχουμε όλη την εικόνα, και κρίνουμε από αυτά που μας δίνονται. Διαβάζουμε και μέσα από τα νοήματα, ίσως. Λυπάμαι όμως, δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Μπορείς να προκαλείς με την ουσία σου όπως αυτή διαφαίνεται, τα όποια συναισθήματα και σκέψεις. Αλλά μέχρις εκεί. Δεν μπορείς και να ζητάς μετά τα ανάποδα. Αν μου βγάζεις να κλάψω για σένα, θα το κάνω. Αν όχι, όχι. Μόνο με την ουσία των λόγων σου, (όπως όλοι μας, πιστεύω) μπορείς να με καθοδηγήσεις, με το πραγματικό τους είναι, με το πραγματικό σου είναι όπως και όσο διαφαίνεται απ' αυτά -- όχι με την επιφανειακή τους, face value, αξία και κατά παραγγελία.


Να 'σαι καλά, καλά, καλά και όπως επιθυμείς και καλή σου συνέχεια....!


​

 

Έχεις δίκιο female.

Σ' ευχαριστώ.

 

έχω παψει από καιρό να κρίνω/κατακρίνω συμπεριφορές κ αντιδράσεις.  
άλλωστε το...διεστραμμένο συμπάν έχει φροντίσει στο παρελθόν να ΥΠΟΧΡΕΩΘΩ να κάνω πράγματα που κατέκρινα κ γέλαγε χαιρέκακα στη μούρη μου...

εφόσον είναι συνειδητή επιλογή σου, κ το απολαμβανεις με τα πανω κ τα κάτω του, τα θερμά μου συγγχαρητήρια κ το λέω πολύ ειλικρινά.

ωστόσο με πόνεσες αφάνταστα όταν γραφεις
"Μία γυναίκα στην ηλικία της έχει την ανάγκη να αγκαλιάζει ένα ανθρώπινο σώμα. Αυτή αγκαλιάζει τα φαντάσματα."

μαχαιριά στην καρδιά, όμορφη.
σε κανένα πλάσμα δεν του πρέπει να υποχρεώνεται να αγκαλιάζει φαντάσματα...σε κανένα. σε οποιαδήποτε ηλικία.

 

Νομίζω ότι απαντάς στις δικές μου ερωτήσεις μου και όχι στα "Μικρά Ψέματα" σωστά?. Τι είναι ντραμακουινικό ?

 

Η απάντηση στην δική σου ερώτηση, πώς προσαρμόζεται η συμβατική καθημερινότητα με το lifestyle του BDSM (ένας εντελώς λανθασμένος όρος για την αλήθεια του BDSM), ήταν η δεύτερη βερσιόν της ίδιας ιστορίας. Αν και μία απάντηση που εμπεριέχει την αλήθεια κάποιου απευθύνεται εν δυνάμει σε όλους όσους έχουν τη διάθεση να ακούσουν.

"Drama Queen" είναι ένας όρος που χρησιμοποίησε πρώτος ο MasterJP, αν δεν κάνω λάθος, και αναφέρεται στην τάση του ατόμου που υφίσταται κάποια μορφή πόνου, ταπείνωσης και εσωτερικής ανίχνευσης των ορίων του, κατόπιν έξωθεν παρεμβάσεων, να φτιάχνει - εν είδει άμυνας του Εγώ - μία οπερέτα όπου πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Με αυτό τον τρόπο, αφ' ενός εξυψώνεται ο ίδιος από τα Τάρταρα όπου νομίζει ότι έχει πέσει (ενώ θα ήταν πιο απλό, χρήσιμο και λειτουργικό, αν και πιο επίπονο, να σκαρφαλώσει ο ίδιος έξω - αντί να μείνει εκεί και να υμνεί τον πόνο του - χρησιμοποιώντας δυνάμεις που θα βρει μέσα του και που θα του επιτρέψουν να δημιουργήσει εκ νέου τον εαυτό του). Αφ' ετέρου προσπαθεί (και ενίοτε καταφέρνει) να απαλύνει και να ομορφύνει την ωμότητα με την οποία του σερβιρίστηκε ο σαδισμός του συντρόφου του, μετατρέποντας τις κουράδες σε εξαιρετικό έδεσμα, άξιο της αιώνιας απεικόνισής τους σε ένα έργο τέχνης και ικανό να προκαλέσει το αμυδρό μειδίαμα και του ικανότερου Κυρίαρχου (είμαι λίγο άδικη εδώ, να το αντέξετε), καθώς και τον οίκτο των πλέον καλλιεργημένων - πλην ευαίσθητων - παρατηρητών.

Η τάση αυτή είναι εντελώς ασυνείδητη, είναι κάτι που γίνεται αυτόματα, ως αντίδραση σε κάτι που πονάει και δεν ξέρουμε πώς να χειριστούμε, και δεν έχει ως στόχο της τα αποτελέσματα που προκύπτουν και που ανέφερα παραπάνω (πλην του πρωταγωνιστικού ρόλου ίσως), τουλάχιστον όχι σε συνειδητό επίπεδο. Από τη στιγμή που θα εκδηλωθεί το drama queening από κάποιον που έχει μάθει να τo αναγνωρίζει όταν συμβαίνει, αυτός συνήθως σταματά, γυρίζει πίσω και κάνει διορθωτικές κινήσεις (μέσα του κυρίως).

Με άλλα λόγια, σταματάει τα τραγούδια και αρχίζει το σκαρφάλωμα.

 

Αριστούργημα, προτείνω να μπει μόνο του στα resources and tutorials.
Μάλιστα, ώστε αυτή είναι η drama queen τελικά   ή τουλάχιστον, μια περίπτωση drama queen, σ ευχαριστώ τα μάλα dora_salonica  

 

Κανείς δεν νομίζω να σε οικτίρει. Αυτό που βιώνεις είναι επιλογή σου, το διάλεξες και είναι σεβαστή. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα γραπτά σου δε δημιουργούν ενίοτε συναισθήματα... 

 

Δεκτό. Το αναγνώρισα ήδη ότι ήμουν λίγο άδικη. 

 

YPEROXO.....

xxx

 

Όχι τόσο υπέροχο όσο το επόμενο: Η σκύλα βγάζει βόλτα τον Μ...