Ο Ρόλος του Υποτακτικού σε μια BDSM Σχέση

Οχι απλά πιστεύω πως με την σωστή καθοδήγηση και την σωστή εκπαίδευση τα όρια μπορούν να επανατοποθετούνται

 

Εάν το ίδιο το σ. δεν έχει οριοθετήσει τα σκληρά του όρια, μάλλον δεν είναι κάν ώριμο να μπει σε Κ/υ σχέση. Ίσως για το λόγο αυτόν, τουλάχιστον η προσωπική μου πρόσληψη του λόγου Τ/των εχόντων πιότερης της εμής εμπειρίας, είναι ότι η εκπαίδευση του σ. διαρκούσε πολύ και δεν είχε δεδομένο ότι θα καταλήξει σε σχέση/θέση.
Το ερώτημα του πως χαρακτηρίζεται ο Κ. που αναλαμβάνει σ./υ το οποίο δεν έχει επίγνωση των σκληρών του ορίων, παραβλέπεται ως προβοκατόρικο.

 

Α, είναι τα καινούργια μοντέλα sub αυτά, η έκδοση Pro. Εχουν GPS για να μην κουράζονται με report πού είναι και που γυρνάνε όλη μέρα, στέλνουν το printout, και επίσης έχουν ενσωματωμένη σύνδεση με τα τζιπιτιά μέσω API και αν μπερδευτούν τί είναι εντός ορίου στέλνουν κι ένα prompt να δουν τι λέει το ΑΙ.

Γενικότερα, η γνωριμία έχει αναχθεί από κουβέντα πάνω στο βλέμμα που έχει έκαστος απέναντι στο bdsm (που περιλαμβάνει φυσικά και το τί μου αρέσει, τι φαντασιώνομαι και σε τί είμαι εξοικειωμένος/η) σε νευρωτικό κατάστιχο με do's & don'ts (βγάζει και μια εύκολη στοχοθεσία για κάποια Κ, "αχ, θα τα καταφέρω αυτή τη βδομάδα να πάω στο όριο 3 ή ίσως τον άλλο μήνα..Οχι, μπορώ ρε γαμώτη, αφού έσπασα τα 1 και 2 τόσο σύντομα... " )

Λογικά όλα αυτά, αφού οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

 

Σκέφτηκα αυτό που γράψατε, μάλιστα αναρωτήθηκα αν θα ήταν χρήσιμο ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα πώς το εννοείτε, όμως έχω την εντύπωση ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο που είναι να μπουν στην Κ/υ σχέση είναι τόσο πυκνή και θερμή που τα σκληρά όρια του υ αλλά και η δυναμική τους, δηλαδή το πώς εξελίσσονται, προσδιορίζονται εντός πλαισίου και δεν είναι μια μονομερής δήλωση του υ. Αν είναι μονομερής δήλωση, ίσως να θυμίζει λίγο όρους και όχι όρια.

Κατά την άποψή μου, η εκπαίδευση μπορεί να διαρκεί πολύ για δύο διαφορετικούς λόγους ο ένας είναι ότι το υ φοβάται να προχωρήσει σε πιο ουσιαστικά βήματα και να βιώσει το καθ εαυτό BDSM και να έχει, βέβαια, την ευθύνη του τι σκέπτεται, τι λέει και τι κάνει και ο άλλος είναι ότι το υ, ακόμα και αν θέλει κάτι άλλο, εκπαίδευση έχει βρει και δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Δεδομένου ότι όροι όπως "ωριμότητα" κ.ά. χρήζουν προσδιορισμού και δεν ερμηνεύονται το ίδιο από όλους, χώρια που είναι και θέμα συνθηκών μπροστά σε τι επιλογές βρίσκεται το κάθε υ (αν βρεθεί μπροστά σε επιλογές) και πώς τελικά διαμορφώνεται το προσωπικό του αφήγημα, είναι κάπως θεωρητικό να σκεπτόμαστε ότι η εκπαίδευση διαρκεί μέχρι να ωριμάσει και να φτάσει σε ένα αξιόλογο στάδιο αυτογνωσίας το υ.

Χώρια από αυτό η ωριμότητα δεν είναι αυτοσκοπός, η σχέση, να κάνουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε και να περάσουμε καλά, μπορεί να είναι  

 

Πιστευω στην αρχη μπαινουν τα φετιχιστικα ορια. Για αυτους ποτ δεν ξερουν. Μετα μπαινουν καινουρια ή γινεται παραδοση.

 

#νιωθειγιααποσυρσηστηντοποθεσιαφορουμ

"But you prompted Me, you wouldn't like to be called unreliable, would you"?
*έκλαψα με αυτό αλλά λίγο γιατί πάλιωσα και μη σκουριάσω τελείως  

 

Εκτός αν μιλάμε για εντελώς άπειρο υποτακτικό άτομο, είναι - νομίζω- κοινή εμπειρία όλων ότι τα φετίχ είναι κάτι σαν παπούτσια σε μουσουλμανικό τέμενος: ή τα αφήνεις στην είσοδο ή δεν μπαίνεις.
Ή "μηδείς φετιχοεξαρτώμενος εισίτω" (από δυο πολιτισμούς τα παραδείγματα για να μην νιώσει και κανείς ότι δεν είμεθα του inclusion).

 

Δεν έχει οριοθετήσει ή δεν έχει επίγνωση/παραδεχτεί ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή που φτάνει ενώπιον Του όπου αναγνώρισε Ισχύ έχει τα συγκεκριμένα σκληρά όρια;