Ο πρωτος μου ερωτας!

Θυμαστε το πρωτο σας σκιρτημα?????
Τον πρωτο σας ερωτα τοτε που εισασταν ακομη στην τρυφερη ηλικια, αυτον ή αυτην που σας εκανε να νοιωσετε περιεργα χωρις τιποτε το πονηρο.
Μπορει να ηταν καποιος συμμαθητης-τρια, καποιος-α φιλος-η, ή ακομη και καποιος-α που εμενε απλα στην ιδια γειτονια.

 

Απάντηση: Η πρωτος μου ερωτας!

Μιρέλλα..Μιρέλλα.....αχ Μιρέλλα.... τι μου έκανες τώρα!
πως μπορεί να ξεχαστεί κάτι τέτοιο? Ιδίως με το τέλος που είχε... 
Πέμπτη τάξη του δημοτικού, μέχρι και την μαμά της έφερε στο σχολείο να μου κάνει παρατήρηση να μην ενοχλώ την κόρη της και αφού έλεγε, έλεγε,έλεγε στο τέλος την ρωτάω την μάνα "τελείωσες?"
"Ναι" μου λέει,
"Θα γίνεις κακιά πεθερά" της απάντησα
Αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να γίνει. Οι φήμες μετά από λίγα χρόνια έλεγαν ότι ο πατέρας, ή μάνα και η οικιακή βοηθός σκοτώθηκαν σε τροχαίο και έζησε μόνο η κοπέλα που αγαπούσα στο δημοτικό.
Σκατά.
Στεναχωρέθηκα πάλι που το θυμήθηκα.   

 

Απάντηση: Η πρωτος μου ερωτας!

Νομίζω στο νηπιαγωγείο ήταν. Μου άρεσε ένα αγοράκι από την τάξη μου, ήταν πολύ ήσυχο και δε μιλούσαμε ούτε παίζαμε μαζί, ντροπιάρα κι εγώ τότε κάθε φορά που τον έβλεπα κρυβόμουν κάτω από τα τραπεζάκια. Ήταν ξανθό και πρασινομάτικο (από τότε ήμουν extremely fond of ξανθούληδες), και αυτό με το κρύψιμο κάτω από καρέκλες τραπέζια τραπεζάκια καναπέδες κρεβάτια ή γενικώς όπου έβρισκα μου έμεινε κατάλοιπο από τότε.

 

Εγώ στην πρώτη δημοτικού. Ήταν να παντρευτούμε, αλλά μια μέρα μου έδωσε ένα ραβασάκι όπου έγραφε ότι πρέπει να χωρίσουμε επειδή μόνο οι μεγάλοι παντρεύονται, όχι τα παιδιά.

Έφαγα ένα παγωτό κακάο ξυλάκι και συνήλθα.

 

εμένα είναι ξεκινάει απο το παιδικό, μετα στο νιπιαγογίο κ καταλήγει στο δημοτηκό. αν κ απο το είδιο χοριο με την εν λόγο κοπέλα, στο γυμνάσιο μας έβαλαν σε διαφορετηκά τμήματα κ χαθήκαμε. για να τησ τραφίξω την προσοχή πήγενα κ τησ έβγαζα όλα τα κοκαλάκια. κ όπως είναι φυσηκώ τησ τα χαλόυσα.   πάντος οι γονέις τησ με σημπαθούσαν πάρα πολλη κ έτσι δεν μου έλεγαν τπτ. απλά με πηράζανε. ο πατέρας της ήταν και δάσκαλος στο δημοτηκό που πηγέναμε.  

 

χμμ,.,, και διδάσκει ακόμα;

 

Δυστυχως εμενα μακρια απο κατοικημενη περιοχη και δεν ειχα αλλα παιδακια για παρεα .... ομως διπλα μας ηταν το ορφανοτροφειο θηλεων ... και επειδη ημουν το μοναδικο παιδι στην περιοχη με αφηναν να παιζω με τα κοριτσια μεχρι την δυση του ηλιου ... μετα οι πορτες εκλειναν ...
υπηρχε μια κοπελα .. η Σουζι γυρω στα 14 , ψηλη , αδυνατη , μαλλια μεχρι την μεση της , μιλουσε ελαχιστα αλλα επαιζε παρα πολυ μαζι μου .... και χαιροτανε οταν με εβλεπε .. εγω βεβαια ημουν στα 12-13 .. δεν ειχα πονηρευτει ακομα και απλα ειχα βρει την παρεα των κοριτσιων βολικη μια και ημουν μονος μου ... πρεπει να τις ζοριζα παρα πολυ στα παιχνιδια μιας και προσπαθουσαν να συμπεριφερθουν σαν αγορια βλεποντας εμενα να τρεχω πανω κατω μεσα στο πευκοδασυλιο και απο δεντρο σε δεντρο και απο κλαδι σε κλαδι .... βλεπετε κανεις μας δεν ειχε προτυπα συμπεριφορας ....
Η διεθυντρια του ορφανοτροφειου ηταν συχνα σε κατασταση αμοκ οταν εβλεπε τις κοπελες να προσπαθουν να ανεβουν το σχοινι για να καθησουμε 10 ατομα στο ιδιο κλαδι .... με μενα παντα προτωπορο στις επικυνδυνες παροτρινησεις ... ουτε λιγο ουτε πολυ τα παιχνιδια ολα ηταν του στυλ "ποιος θα σκεφτει και θα εκτελεσει το ποιο τολμηρο πραγμα" ...
Η σουζι οχι μονο ακολουθουσε αλλα συχνα ηταν και καλυτερη απο μενα αφου ειχε το πεισμα 10 ανθρωπων και τιποτα δεν την σταματουσε ....
Την ξεχωρισα απο τις αλλες οταν τσακωθηκαμε για πρωτη φορα .... μην μπορωντας να δεχτω την ανωτεροτητα της και τις νικες της ημουν εξαλος μαζι της ... και εκεινη φυσικα για τον ιδιο λογο ....
Στον πρωτο τσακωμο μας τα πραγματα ηταν πολιτισμενα ... μερικες γρατζουνιες εγω και ενα σκισμενο μανικι εκεινη ...
στον δευτερο ομως τα πραγματα ειχαν αγριεψει σκισμενα χειλια , φρυδια και γρατζουνιες παντου ....... εφτασαν στα αυτια της διευθυντριας ... και εκεινη απαγορεψε στην Σουζι να βγαινει εξω οταν ερχομουν εγω .... σκεφτομουνα ποσο αδικη ηταν η αποφαση της διευθυντριας και ειχα θυμωσει μαζι της , αν και απο μεσα μου ειχα στεναχωρηθει που εγινα αιτια να συμβει αυτο .... περασαν πολλα χρονια για να καταλαβω την διευθυντρια...
Η απουσια της στην παρεα ηταν η πρωτη απωλεια που ενιωσα στην ζωη μου ... ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ... δεν μπορω να σας το περιγραψω διαφορετικα ... αλλα φανταστειτε εναν καμβα που εναλασει εικονες πανω του και σε καποιο σημειο του λειπει ενα κοματι χαρτι ..... ενα τοπιο με ενα κενο μεσα του ... σαν νερο διχως γευση ... μου ελειπε ακομα και ο ηχος της φωνης της που σπανια ακουγαμε ...
Αυτο κρατησε 3 μερες ... μια δυο το αποφασιζω και παω γραμμη να ζητησω τον λογο στην διευθυντρια για την αποφαση της ...
"-καλως τον αγαπημενο μου ισνογκουντ ...... σε περιμενα " ... ειχε ενα γλυκο χαμογελο 10 μαμαδων που γυριζουν απο την δουλεια και ειχαν να δουν το βλασταρι τους ολη μερα .......
"-Νομιζω κατι θελεις να μου πεις για την φιλη σου ....."
"- Ναι κυρια .... εισασταν πολυ σκληρη μαζι της .... και ..."
"-και ....."
"-και νομιζω οτι συμμετειχα και εγω σε οτι εγινε ...."
"- ααα ... αυτο ... χμμμ ... αυτο ομως αφορα την δικη σου μητερα .. εγω ειμαι υπευθυνη μονο για την Σουζη .... δεν πιστευω οτι ηρθες εδω για να μου πεις οτι και εσυ πρεπει να τιμωρηθεις ... μηπως σου λειπει η φιλη σου ; "
...... κατακοκκινησα .... αι στην ευχη παλιομεγαλοι ...πως τα καταλαβαινουν ολα ;;; ....
"- θα ελεγα να την βρεις πανω στο δωματιο της και να την ρωτησεις αν θελει να παιξει παλι μαζι σου .... ξερεις .... στα κοριτσια δεν αρεσει να ματωνουν και να σκιζοντε τα ρουχα τους σε καβγαδες και θυμωνουν και δεν θελουν να κανουν παρεα μετα ..."
μετα την κοκκινιλα της ντροπης μου ηρθε το παγωμα απο την διαπιστωση του τι μπορει να εγινε ...
Ισως να ηταν αποφαση της Σουζης να μην με βλεπει ... δεν μπορουσα να το πιστεψω .. αφου ημασταν φιλοι ...
Η γατα (διευθυντρια) το καταλαβε και δεν με αφησε πολυ να βασανιζομαι ... φωναξε μια βοηθο να με παει στο δωματιο της κοπελας ...
"εκει στο βαθος ειναι ... η τελευταια πορτα που το παραθυρο βλεπει στο μπασκετ ... αντε ... σκανταλιαρη... (ημουν πολυ αγαπητος σε ολους εκει ..  ) "
περπατησα πολυ ντροπαλα ... ειχα αγχως .. δεν ηταν αγορακι σαν εμενα τελικα ... θυμωνε χωρις να δειχνει την αιτια .. επρεπε να ειμαι ποιο προσεκτικος στην συμπεριφορα μου ...
σχεδον αηχα εφτασα στην ανοικτη της πορτα .... και στριβοντας προς το μεσα μερος του δωματιου ειδα την ποιο ομορφη εικονα της ζωης μου .... φορουσε μονο ενα ασπρο βρακακι με πολυχρωμα κυκλακια (το θυμαμαι 30 σχεδον χρονια μετα εχω την εικονα αυτη ολοζωντανη) τα μαλλια της επεφταν μεχρι τον αφαλο της ... τα τριγωνακι που σχηματιζαν τα ποδια της με το ασπρα βρακακι μαγνητιζε τα παντα μου ... αν μου λεγανε πως μπορουσα να την αγκιξω εκει , αλλα μετα θα μου εκοβαν το χερι θα το δεχομουν διχως την παραμικρη αμφιβολια ....... πολυ πιθανο να ειχα και την πρωτη μου στυση εκεινη την στιγμη , διοτι μεσα στην αμηχανια μας εκεινη με κοιταξε χαμηλα και ξεσπασε σε γελια .....
Δεν με πειραζε καθολου ... ηταν τοσο ... (δεν ηξερα και πως να το περιγραψω) τοσο σοκολατενια ... που ηταν τα παντα και μονο που την εβλεπα ......
Δεν ειπε κανεις μας λεξη .... εκεινη ντυθηκε μπροστα στον μαρμαρωμενο φιλο της με ανεση και μετα με πηρε απο το χερι για να βγουμε εξω στην αυλη ...
Πολλοι κανονες των παιχνιδιων ειχαν πλεον αλαξει , με τον καιρο αρχισαμε να απομωνονομαστε απο τα υπολοιπα κοριτσια αφου αρχισαμε να αγνοουμε ολες τις υπολοιπες .... παιζαμε οι δυο μας ... εκεινη δεν μιλουσε πολυ .. αλλα της αρεσε να της μιλαω ... κυριως για τα ταξιδια που εκανα με τους γονεις μου .... καθομασταν στις κουνιες στις 3 το μεσσημερι και κουβεντιαζαμε μεχρι τις 8 το βραδυ ... στην ιδια ακριβως θεση , αντικρυστα , σαν καβαλα σε σελα ....
Της αρεσε πολυ οταν ηταν μακρια τα αλλα παιδια να με αφηνει να βλεπω το στηθος της ...
Κρατησε 2 χρονια αυτο ...... λιγους μηνες πριν δωθει σε οικογενια ειχαμε αρχισει να φιλιωμαστε στο στομα ... η μεση διαρκεια των φιλιων ηταν πανω απο ωρα ... δεν κανω πλακα ...

Η Σουζι δεν ειχε κλαψει ποτε της , ακομα και οταν μου ελεγε για τους γονεις της που εχασε , ακομα και οταν εσπασε το δαχτυλο της στην ντραμπαλα , ακομα και οταν της εκλεψαν ενα αγαπημενο της ενθυμιο ... θαρρεις και κατα καποιο τροπο , αυτο που ειχαμε , τα ειχε αναπληρωσει ολα !! .... Και ομως ποτε δεν θα ξεχασω οταν με αποχαιρετουσε που μουσκεψε ο ωμος μου ... σιωπηλη οπως ηταν παντα τα δακρυα της ετρεχαν ασταματητα και με κοιτουσε .... εγω δεν πιστευα ακομα αυτο που εκεινη ειχε καταλαβει ... οτι τελειωναν οι στιγμες μας ... το μονο που ηξερε ηταν οτι πηγαινε στο Χαλανδρι ...
ημουν τοτε λιγο πριν τα 15 ....
την επομενη μερα αντικρυσα μονο τις αλλες κοπελες ... παρα το οτι ξερανε πως ητανε μια καινουργια αρχη για κεινη , οπως και για καθε μια που επερνε τον δρομο της , μολις με ειδαν σχεδον βουρκωσαν .... παιξαμε λιγακι .. διχως ορεξη ....
το βραδυ μολις εφερα στο μυαλο μου την εικονα της , σφιχτηκα απο τον πονο τοσο πολυ που εκανα εμετο ... 4 φορες !!!! ..... δεν μπορουσα να αναπνευσω ... δεν μπορουσα να ειμαι ορθιος ή ξαπλωμενος .. αλλα κυριως δεν ειχα εξηγηση για αυτο που ενιωθα ....

την αλλη μερα εσπασα τον κουμπαρα μου ... και επισκευτηκα και την μυστικη μου τραπεζα μεσα στο κοτετσι .... δυο μερες μετα , πηρα το αεροπλανο κρυφα απο τους γονεις μου και πηγα στην Αθηνα ...
Βγαινοντας στο Ελληνικο ρωτησα ποιο λεωφορειο παει στο κεντρο ... Θυμομουνα τους γονεις μου που λεγανε "να παμε στο κεντρο να παρουμε το λεωφορειο ή τον ηλεκτρικο".... πηγαιναμε συχνα Αθηνα και ειχα μια μικρη ανεση μεσα στην αγνωστη μεγαλουπολη .... κατεβηκα στο συνταγμα και ρωτησα για την πλατεια Κανιγγος .. εφτασα εκει και αναζητουσα να βρω το "Χαλανδρι" πανω στα λεωφορεια ...πηρα το πρωτο που πηγαινε για εκει .. πηγα μεχρι το τερμα και περιμενα μεσα στο λεωφορειο κοιτωντας εναν εναν οσους περνουσαν στο δρομο , μεχρι που το λεωφορειο ξεκινησε για την επιστροφη ......
Θυμαμαι πως ακομα και οταν το αεροπλανο απογειωνοτανε ... εψαχνα με το βλεμμα μου απο το παραθυρο .......
Πηρα ορκο ΠΟΤΕ να μην αφησω να μου ξανασυμβει αυτο στην ζωη μου .....
οι γονεις μου μεχρι σημερα δεν ξερουν για το ταξιδι αυτο .......
Δεν ξαναπηγα ποτε στο ορφανοτροφειο ...
Η διευθυντρια (τοτε γυρω στα 40) με παιρνει τηλεφωνο καθε χρονο στην γιορτη μου ... ποτε δεν μηλισαμε για την Σουζι
Εχω συνατησει πολλες κοπελες που με θυμοντουσαν ... εγω δεν θυμομουν καμια τους ..... δεν νιωθω τιποτα για εκεινη την εποχη ...

 

Εγω ημουν......................περιεργη.
Ερωτευομουν ατομα που ειχαν σπασμενα χερια στον γυψο!
Μολις τους τον αφαιρουσαν μου περνουσε!!!!!

 

Παρατηρούσα, ενδιαφερόμουν περισσότερο ή λιγότερο, αλλά μέχρις εκεί. Ως τα 16, τον πρώτο -- τα μυαλά στα κάγκελα -- έρωτα και ταυτόχρονα την πρώτη ( μακροχρόνια, για τα εφηβικά χρόνια -- 3.5 έτη) σχέση. Από το περιβάλλον των οικογενειακών φίλων, αλλά κατέληξε στην ....παρανομία, να κρύβομαι από τους γονείς σαν εγκληματίας. Η αναμονή να έρθει το ...ευλογημένο Σάββατο των εξόδων, το άγχος του γονεϊκού κατατρεγμού, τα ψέματα, το σκασιαρχείο από τα Γαλλικά και τα τρυφερά ραντεβουδάκια σε παγκάκια πάρκων. Συνεχείς αγκαλιές και φιλιά ακόμα και μέσα σε εκείνα τα (ένας θεός να τα κάνει) λεωφορεία-σακαράκες. Όλη η οικουμένη ήταν τόπος για φιλιά και περπατούσαμε αγκαλιά. Κατά τα άλλα, δεν ξέραμε και πολύ τι μας γινόταν -- μόλις είχαμε μεγαλώσει στο σκοτάδι άγνοιας της επταετούς χούντας.

Είμαστε, ακόμα, καρδιακοί φίλοι.





Μου λείπει το θέαμα των νεαρών ζευγαριών που κρατιούνται ή φιλιούνται στο δρόμο ή σε δημόσια μέρη χωρίς να ντρέπονται που τα 'χουν. Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου, αλλά όσο περνάει ο καιρός, σπανίζει.


 







​

 

γιατί δεν έψαξες μετά άλλο να τη βρείς?!

ναι. τώρα είναι διεφθηντής σε άλλο δημοτηκο σχολίο.

 

Υπέροχη φωτογραφία.
Κι εγώ τα χαίρομαι αυτά τα ζευγαράκια που δεν τους νοιάζει τπτ άλλο και φιλιούνται
με τις ώρες σε δημόσιους χώρους.Είναι σαν να ζούνε σε δικό τους κόσμο.
Μου θυμίζουν τις εποχές που το έκανα κι εγώ και προσπαθώ μάταια να θυμηθώ τι σκεφτόμουν όση ώρα είμασταν κολλημένοι.

Δεν ξέρω ποιον να χαρακτηρίσω ως πρώτο έρωτα.
Το πρώτο ενδιαφέρον που είχα για αγόρι ήταν ο Άκης στα τέλη του Δημοτικού.
Ο καλύτερος μαθητής και ο πιο μάγκας.
Πείραζε όλα τα κορίτσια της τάξης, μάλλωνε με όσα αγόρια μπορούσε να τα βγάλει πέρα κι εγώ μάλλωνα μαζί του επειδή ενοχλούσε το πιο ήσυχο παιδί της τάξης.
Στην έκτη υπήρχε έντονος ανταγωνισμός στα μαθηματικά, ήμουν η αγαπημένη του Κυρίου και μου έδινε μεγαλύτερη προσοχή και μου τα εξηγούσε καλύτερα.Αυτός έκανε παράπονα, έφερε και τη μαμά του κι απο τότε τον αντιπάθησα.

 

Απάντηση: Ο πρωτος μου ερωτας!

με πολυ λιγα λογια και απο μενα.ειχα μια στο δημοτικο την βασιλικη και μια στο γυμνασιο την αργυρω.το θεμα ειναι οτι μολις τελιωνανε οι ταξεις του σχολιου καναμε split. γιαυτο και γω ζω την τρελα μου και οποια θελει με ακολουθει.