"Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Η πρωτη φορα που βρεθηκα αντιμετωπη με αυτο το ερωτημα ηταν πριν ενα χρονο, τις πρωτες μερες μου στο χωρο του bdsm σε ενα chat. Η αληθεια ηταν οτι δεν μπορεσα να αρθρωσω λεξη. Το μονο που σκεφτηκα ηταν μια συμβουλη του πατερα μου “Δεν πρεπει να φοβασαι αλλα να σεβεσαι”.

Ο φοβος τις περισσοτερες φορες ειναι κακος συμβουλος και στη συγκεκριμενη περιπτωση, της εκπαιδευσης μιας σκλαβας, νομιζω οτι μπορει να αποδειχτει καταστροφικος. Ο Αφεντης μεσα απο την εκπαιδευση σα βασικο στοχο Εχει το να Ελευθερωσει τη σκλαβα Του. Να της Δειξει το δρομο προς την αυτογνωσια, την ταπεινοτητα, την ολοκληρωση μεσα απο το Δικο Του Εγω. Ο φοβος θα μπορουσε να ανακοψει αυτο το ταξιδι αν ειναι φοβος προς Τον Αφεντη. Το μονο που πρεπει να φοβιζει μια σκλαβα ειναι ο εαυτος της... εκεινη εχει τη δυναμη να ζησει την τελειοτητα ή να καταστρεψει τα παντα.

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας slave/sub"

Φοβο αισθανόμουν καθε φορα που ήμουν αντιμετωπος με την Αφεντρα μου..και αυτο πήγαζε απο την ανεπαρκεια μου να Την ικανοποιησω..Φοβος,άγχος και ενοχες μαζι. Αυτα τα 2 με παρέλυαν και πολλες φορες δεν έκανα και τα αυτονοητα..Καθε μορφασμος της μου θυμιζε ποσο ανικανος ημουνα. Για μενα ομως υπηρξε επικοδομητικός μιας και βελτιωθηκα σημαντικα και μαλιστα χωρις βοηθεια απο την Αφεντρα. Πιστευω μαλιστα ότι ο sub δεν εχει δικαιωμα να ζητα βοηθεια απο Τον/ην αλλα μονος του να βρίσκει το δρομο του. Δεν χρειαζεται δεκανικι σε αυτη του την προσπαθεια παρα μονο τη λατρεια του για Τον/ην Κύριο/α του

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Φόβος...

Διαβάζοντας το ποστ σου timandra, βλέπω πως ερμηνεύεις το φόβο μόνο σαν εμπόδιο...

Αλλά μια και αναφέρεις και το "σαν εργαλείο" σημαίνει πως πιστεύεις πως θα μπορούσε να γίνει και εργαλείο ή όχι?

 

RE:

Κάποτε ένας Dom μου είχε πεί "καλός ο φόβος... φυλάει τα σκλαβάκια από τις κακοτοπιές..."
Στην αρχή είχα αντιδράσει (σιγά μη δεν το έκανα), πέρασε ο καιρός και φυσικά όπως πολλά άλλα το ανέλυσα και είδα πως είχε δίκιο.

Ακόμα πρεσβεύω πως ο σεβασμός και όχι ο φόβος είναι αυτός που θα πυροδοτήσει την υποταγή αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ο φόβος έχει την χρησιμότητα του ειδικά τον πρώτο καιρό που είναι τόσο μα τόσο εύκολο να πάρουμε αέρα και να χαθούν οι ισορροπίες, γιατί ο φόβος γεννάται πολύ πιο εύκολα από τον σεβασμό.

Φυσικά ο φόβος σε κάποιες άλλες περιπτώσεις υποτακτικών μπορεί να είναι το αφροδισικό, το φετίχ, η κινητήριος δύναμη αλλά εάν με τον καιρό ο φόβος δεν αντικατασταθεί ή αντισταθμιστεί από τον σεβασμό τότε μάλλον υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Να σημειώσω πως μιλάω για φόβο και όχι τρόμο και πανικό.

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Συμφωνώ οτι ο φοβος δεν είναι η ουσία μιας σχέσης. Ο φόβος εχει συνήθως να κάνει με τις εσωτερικές αμφοβολίες της σκλάβας. Ο Κύριός της θα την οδηγήσει εξω απ΄αυτές και έξω απ' το φόβο (αν δεν είναι τρομοκρατημένος κι ο ίδιος). Δε θέλω να με φοβάται, αλλά την καταλαβαίνω οταν φοβάται, κι εκεί επικεντρώνεται η προσοχή μου για το μέλλον.

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Ο φοβος ειναι κατι που βγαινει απο την ψυχη καποιου απο το μυαλο του...
υπαρχουν πολλες καταστασεις που μπορει να δουμε πως για τον υποτακτικο υπαρχει ο φοβος μεσα του..
Για παραδειγμα οτι εχει να κανει με το δεσιμο του παντα μα παντα εχει σε καθε τετοια διαδικασια τον φοβο...
Και για να γινουμε συγκεκριμενοι το δεσιμο ματιων πχ για τον υποτακτικο.. δημιουργει φοβο του αγνωστου μια και χωρις να εχει μια απο τια αισθησεις σε ενεργεια τον κανει να υποθετει να μην ξερει τι τον περιμενει...
Φυσικα και ο φοβος ειναι κατι που χρειαζετε στην εκπαιδευση του
Ακομα και οταν εχει απολυτη εμπιστοσυνη στον D του μεσα του υπαρχει η αισθηση του φοβου μια και το αγνωστο παντα φοβιζει

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Ναι..τα φυλάει...

Οφείλω να ομολογήσω πως θεωρώ κάποιους φόβους δυνατό εργαλείο στην εκπαίδευση μου...
Ίσως δίνω άλλη ερμηνεία στον φόβο, ίσως πάλι είναι πιο σύνθετη η ερμηνεία του....

Αλλά ίσως αν εξετάσουμε το φόβο όχι σαν φόβο ΠΡΟΣ Τον Κυρίαρχο, αλλά σαν φόβο για τα αποτελέσματα των πράξεων μας σε σχέση με Τον Κυρίαρχο να δώσει μια άλλη διάσταση στην έννοια "φόβος"?

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Να σημειώσω πως... ότι αναγνωρίζουμε και κάνουμε "κτήμα μας"... παύει και να μας φοβίζει εκτός καί εάν δεν θέλουμε να πάψει να μας φοβίζει..  

 

RE: RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

αx lara γιατι αραγε “φοβομουν” οτι θα μου κανεις αυτη την ερωτηση;!

Το αν ο φοβος θα λειτουργησει σαν εργαλειο ή σαν εμποδιο εχει να κανει με τον τροπο που θα τον διαχειριστει η σκλαβα.
Φοβομουν τον Κυριο μου οταν ηξερα οτι δεν ημουν σωστη απεναντι Του και αυτος ο φοβος ηταν ολεθριος γιατι δεν ηξερα που μπορει να με οδηγησει. Ειναι η στιγμη που η σκλαβα αντιλαμβανεται την απογοητευση Του, την αποτυχια της. Αν ο φοβος της λειτουργησει σαν εργαλειο θα τη βοηθησει να κατανοησει το λαθος της, να ανσυγκροτηθει, να ξεπερασει τους οποιους ενδοιασμους και να προσπαθησει με καθε τροπο να δειξει Στον Κυριο Της την υποταγη και την αφοσιωση της.
Αν παλι λειτουργησει σαν εμποδιο θα φερει στην επιφανεια τον εγωισμο, την αρνηση, την αντιδραση θα χασει καθε αισθηση υποταγης ακυρωνοντας ολα αυτα για τα οποια ειχε παλεψει μεχρι εκεινη τη στιγμη.
Θυμηθηκα σε μια απο τις σηζητησεις με Τον Κυριο μου οταν ακομα Σκεφτοτανε αν θα με Παρει κοντα Του. Με ειχε Ρωτησει “Οταν δεν Μου Μιλας τι φοβασαι;” “Φοβαμαι οτι μπορει να μην τα καταφερω Κυριε ... αυτο φοβαμαι πιο πολυ απ ολα αλλα αρχιζω να πιστευω οτι αν κολλησω τοσο πολυ σε αυτον το φοβο μπορει να γινει τροχοπεδη... οποτε καλο θα ηταν σιγα σιγα να χαλαρωσω και να αντιμετωπιζω το καθετι οταν γινεται”.

Υ.Γ. Ισως το βλεπω μονοπλευρα επικεντρωνοντας στη σκλαβα και αφηνοντας εξω τον Αφεντη κατι ισως αναποφευκτο για την δικη μου μικρη εμπειρια ... επιφυλασσομαι...

 

RE: RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Συνυπογράφω και προσθέτω...

Δεν είναι πολλά περί αυτού στο Ds? Δηλαδή δεν έχουν να κάνουν με όλα όσα φοβόμαστε και τον αγώνα για το ξεπέρασμα αυτού του φόβου?
Όταν μιλάμε για όρια, ουσιαστικά δεν μιλάμε για φόβους?


Υ.Γ. Υπέροχο θέμα!

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

καθε σχεση ειναι βηματα καθημερινα που κανοντας αυτα τα βηματα εχεις σκοπο να αφησεις πισω οσες φοβιες εχεις.. και αν δεν τις αφησεις πισω να προσπαθησεις να τις μειωσεις μεσα απο την παροδο του χρονου και την καθημερινη τριβη της εκαστοτε σχεσης...
Ποσο μαλλον σε μια D/s σχεση που τα ορια ειναι ευδιακριτα η δειχνουν ευδιακριτα.... και σε ολο αυτο στην μειωση η την εξαλλειψη των καθε ειδους φοβων εχουν να κανουν δυο ενασ D και ενας s και το ποσο ικανος ειναι ο D να μεγαλωσει τα ορια της μεσα απο χρονο που περνα μαζι της αναλυοντας και συζητωντας ολα αυτα

Υ.Γ. προσωπικα νομιζω πως δεν προκειτε ποτε να ξεπερασει καποιος ολους τους φοβους του

 

RE: "Ο φοβός σαν εμπόδιο και σαν εργαλείο στην εκπαίδευση μιας/ενος slave/sub"

Πολύ σοφή κουβέντα. Να μην ξεχνάς ποτέ τα λόγια του πατέρα σου.

Πολύ καλό θέμα, σωστή η διατύπωση σου, καλύτερη δεν γινόταν. Αν και νέα στο χώρο συγχαρητήρια για τις απόψεις σου.

Έγραψες για ακόμα μια φορά lara. Απλά και με ουσία. Πρέπει να είναι περήφανος ο Κύριος σου για σένα  


Για μένα ο φόβος μιας ακλάβας πρός τον Κύριο της είναι λάθος. Αν μια σκλάβα φοβάται τον Αφέντη της σημαίνει ότι δεν του έχει εμπιστοσύνη ή δεν τον γνωρίζει καλά. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Ποιός είναι υπέυθυνος γι' αυτό;

Εγώ θα τολμούσα να πω, ότι φταίει ο Αφέντης που η σκλάβα του δεν έχει αντιληφθεί την έννοια του φόβου.

Φοβούνται τα μωρά, που δεν μπορούν να κατανοήσουν.

Φοβούνται τα ζώα, που δεν έχουν λογική.

Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να φοβούνται.

Αν λοιπόν η σκλάβα κατανοήσει από την αρχή τον Αφέντη της και αποκτήσει απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αυτόν, το μόνο που έχει να κάνει είναι να τον σέβεται. Ο σεβασμός κατακτιέται και εξαρτάται από το πόσο είναι ικανός ο κάθε Αφέντης να τον εμπνεύσει.