Πέρα από την καύλα, τι άλλο;

Φυσικά και είσαι. Κι αν αυτό, για κάποιο λόγο, σε προβληματίζει ή σε στενοχωρεί, έχω και καλά νέα για σένα : -Δεν υπάρχει αυτό που λέμε "υποτακτική φύση" (στη φύση). Ο Άνθρωπος, χωρίς διάκριση φύλων -για την ώρα- γεννιέται Ανυπότακτος. Ανυπότακτος, λέω ! Πάρε ας πούμε ένα νεογέννητο : -Υπόταξέ το, αν μπορείς. Δεν μπορείς. Διότι η φύση που θεριεύει μέσα του, του λέει "-Κλάψε όσο θες, σκασμένο. Τρελλανέ τους με τη γκρίνια σου, Διεκδίκησε με ουρλιαχτά το φαϊ σου. Διακοίνωσε πανηγυρικά τον πόνο που αισθάνεσαι. Κατουρήσου πάνω σου, λιάνισέ τους στο ομοράσι, μην τους χαρίζεσαι. Βάλ'τους να σ' αλλάζουν, να σε πλένουν, να σε υπηρετούν σα σκλάβοι, ν' ανησυχούν για σένα, να ξενυχτούν δίπλα σου. Εσύ είσαι ο αφέντης Μωρό, έτσι γεννήθηκες, Αφέντης αληθινός, Μωρό, εσύ, κι όλα τα μωρά του κόσμου.". Αυτά υπαγορεύει η φύση στα μωρά, γι΄αυτό κάνουν του κεφαλιού τους και στην δυσανάλογα μεγάλη κεφάλα τους χωράνε τα πάντα εκτός από τη λέξη Υποταγή. Έτσι μας φέρνει ο πελαργός στη μάνα μας, Ανυπότακτους και Ανυπότακτες κι αν αυτό αλλάζει στην πορεία της ζωής κι αν έπειτα μαθαίνουμε να σκύβουμε το κεφάλι, στο γονιό, στη λάμια τη δασκάλα, στον καργιόλη τον αφεντικό, είν' επειδή εκπαιδευτήκαμε σκληρά σ' αυτό, για δεκαετίες ολόκληρες. -Σε ποιό ; Στο να σκύβουμε, να υποτασσόμεθα, αλλά πότε ; -Όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Από τη μία η ανυπόταχτη φύση μας, από την άλλη η δουλική μας εκπαίδευση.

Ελάχιστα ή μάλλον καθόλου έχει να κάνει αυτή η υποταγή με τον έρωτα. Στον έρωτα, στην ηδονή, είναι και πάλι η Φύση που μας προστάζει, ούτε ο αφεντικός ούτε η σιχαμένη η δασκάλα ούτε καν ο Κ και ο Μ κι ο πάσα ένας με μονόγραμμα κεφαλαίο. Εδώ η Φύση προστάζει -ακούς τι σου λέω ΄γω Seras Victoria ; - μόνο η Φύση λέμε. Αυτή ορίζει ποιόν θα διαλέξουμε, πώς θα ερωτευτούμε, πώς θα διαχειριστούμε τον ερωτισμό μας, τι κόλπα θα κάνουμε, τι έργα θα παίξουμε, πού, πότε και γιατί. Στο χωράφι της Ηδονής δεν φυτρώνει τέτοιο λουλούδι που να το λένε "υποταγή ανθρώπου σε άνθρωπο". Ό,τι γίνεται, ό,τι βλέπεις, ό,τι ακους, ό,τι διαβάζεις, ό,τι βιώνεις κι ό,τι φαντάζεσαι είναι όλα επιλογές Ερωτικών Ανθρώπων Ανυπόταχτων. Κι αυτή που δηλώνει υποταχτικιά, κι αυτή Ανυπόταχτη είναι και δεν υπάρχει μεγαλύτερο οξύμωρο από την εθελοδουλία στο πεδίο του έρωτα -δεν παίζει τέτοιο έργο λέμε, απλά δεν γίνεται. Υποταχτικιά γυναίκα ίσον αυτή που παραδίδεται στη δική της ηδονή, όχι στον τάδε Κ ή στον δείνα Μ, αυτοί είναι συστατικά, παραρτήματα, εργαλεία, εικονίσματα και τοτέμ λατρευτικά, άνθρωποι πάντως, μα η Θεά είναι μία και λέγεται Ηδονή. Την επόμενη, λοιπόν, φορά που θα "παραδώσεις έλεγχο", κάτσε κι αναλογίσου σε ποιον αλήθεια παραδίδεις, σε άνθρωπο ή μήπως στη ίδια σου τη Γκάβλα -με γάμμα κεφαλαίο- αυτοπροσώπως ; Κι αφού εσύ "παραδίδεις" ό,τι παραδίδεις, όπου και όποτε το παραδίδεις, Κυρά και Δέσποινα είσ' εσύ και ουδεμία άλλη, πόσο δε μάλλον άλλος, right ?

Κι αν όλ' αυτά ακούγονται αιρετικά και βλάσφημα, σόρρυ δηλαδή, αλλά τον πάσσαλο της καύσης μαγισσών τον έκανα οδοντογλυφίδες, στου Τομάς ντε Τορκεμάδα τον τάφο κατούρησα μια νύχτα με φεγγάρι κι όταν με κάλεσαν ενώπιον της επιτροπής Μακάρθι τους σήκωσα το μεσαίο δάχτυλο, να κάνω μόστρα το Cartier. Φιλούμπες !

 

Ανέφερα ότι αποποίηση ευθυνών δεν υπάρχει και αυτό συμπεριλαμβάνει και τα όποια αποτελέσματα θα φέρει αυτή η απόφαση μας.
Είμαστε οι επιλογές μας που λέει και μια γνωστή διαφήμιση...
Δυστυχώς υπάρχουν και οι περιπτώσεις να κάνουμε τα στραβά μάτια... κάτι που κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα το πληρώνουμε... αλλά έχουμε την ευθύνη της επιλογής εμείς...
Θα ήθελα όμως να βάλω συμπληρωματικά και την περίπτωση κάποια πράγματα, όχι από βιασύνη ή εθελοτυφλία να μην έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα... εκεί έβαλα την διαφοροποίηση του να φανεί ο άλλος άξιος των περιστάσεων...

Στις δικές μου επιλογές... κρίνω και αποφασίζω εγώ... εάν όμως ο άλλος βγει «μουλάρι ο Αστραχάν»... ή τελικά ο πρίγκηπας ήταν βάτραχος... κλπ κλπ, για ποιον λόγο να αναλάβω εγώ ΚΑΙ αυτήν την ευθύνη;
Δεν παίζει... απλά... να μην ήταν αυτό που φαινόταν;;;

Εκεί θα συμφωνήσω με την @Μαντλίν ή το λύνεις ή το κόβεις...

 

Δεν θέλω να σας το χαλάσω αλλά αυτά που γράφετε περί μωρών, μάλλον αφορούν μωρά εξωγήινων. Δυατυχώς τα μωρά των ανθρώπων φωνάζουν γιατί πεινάνε και δ ε ν μπορούν, ε ί ν α ι α ν ί κ α ν α, να διατραφούν, Άμα γ ο υ σ τ ά ρ ε ι η μαμά τους, θα τα ταίσει και θα ειπβιώσουν, αν δ ε ν γουστάρει η μάμα κλείνει την πόρτα και τα αφήνει και ψοφάνε. Όπως καταλαβαίνετε Κυρίαρχος είναι η μάνα ακόμη και σήμερα που η τεχνολογία και οι νόμοι προστατεύουν κάπως τα παιδιά. Να εύχεστε λοιπόν σε κάθε ανίκανο και απολύτως εξαρτημένο πλασματάκι που δεν ξέρει να ξεχωρίζει τον εαυτό του από αυτήν που το έφερε στη ζωή ημιτελές και ανίκανο να επιβιώσει από μόνο του , να πέσει σε μια καλή μαμά Κυρίαρχο, που θα το φροντίσει και θα του ανοίξει το δρόμο για μια καλή ζωή και δεν θα το σακατέψει.

Η κυριαρχία και η υποταγή είναι μέσα στη φύση, είναι φύση. Είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, που καλύτερα να μην την ανοίξουμε. Η φύση και η επιστήμη δεν δικαιώνουν αυτά που γράφετε.

 

Σε ευχαριστώ για την απάντηση, αυτά που είπες όπως και άλλα που γράφτηκαν τα τοποθετώ στο μυαλό μου που πολύ το αγαπώ και θέλω να το γεμίζω με πληροφορίες και όταν έρθει η ώρα να τις χρησιμοποιήσω ή να τις ακυρώνω. Την ίδια δύναμη έχουν και οι δύο διαδικασίες  

Μόνο θα εξακολουθήσω να διαφωνώ με την προσέγγιση του @espimain μιας και αν και ακούγεται ωραία διατυπωμένη είναι μάλλον περιοριστική στα δικά μου μάτια καθοτι δεν είναι σε όλους τους ανθρώπους εφαρμόσιμη ως πορεία.
Εξήγησα παραπάνω πως λειτουργεί σε εμένα και είμαι απόλυτα σίγουρη ότι υπάρχουν και χιλιάδες άλλες εκκινήσεις και διαδρομές.
Δεν τα πάω καλά γενικά με τα ή έτσι ή αλλιώς. Αν λειτουργείς έτσι, είσαι υποτακτική, αν όχι, δεν είσαι.

Όμως είναι ωραίο που γράφονται διαφορετικά πράγματα όπως και να έχει, μου αρέσει  

 

999 τοις χιλίοις, Κυρίαρχο είναι το Μωρό, elfcat. Ρωτήστε όποια μαμά-μπαμπά θέλετε. Το ένα τοις χιλίοις, που δεν έχει πάρει χαμπάρι τι εστί Μωρό, τον/την δείχνουν στις ειδήσεις με μπουφάν να καλύπτει το μοσχαροκέφαλό του/της, την ώρα που οδηγείται σε ανακριτικό γραφείο.

Αλλά, πέραν της ιεραρχίας, σκεφτείτε, αν θέλετε, για ποιό λόγο πεινάνε τα μωρά (και άρα κλαίνε) και ιδίως την αναλογία μεταξύ της πείνας αυτής με το -εξίσου αρχέγονο- γενετήσιο ένστικτο. Η ίδια Φύση τα ορίζει και τα κατευθύνει, αμφότερα.

 

τσου! Κατ'επίφαση κυριαρχία ασκεί. Ψιλοτοπινγκ φρομ δη μποτομ... με τυμπανοκρουσίες κιόλας. Μα το Αφεντικό αποφασίζει.

Μη μπλέκετε γενετήσια με τα της επιβίωσης, θα πάει πολύ γύρω-γυρω όλοι, το προφήτευσε η @elfcat .

 

Λέω να ρωτήσω τον εαυτό μου, είναι αρμόδιος κατά την υπόδειξη σας. Διαφωνεί κάθετα μαζι σας. Και μέχρι τώρα δεν τον έχουν δείξει στις ειδήσεις, το δε κεφάλι του δεν ομοιάζει με μοσχαροκεφαλή.....

 

Kτήση Status από τo μαιευτήριο ; Εμ, το λέω γω ότι το bdsm είναι mainstream, σλλά ποιος μ' ακούει ;

 

Αφού σας επισημάνω ότι και εσείς η ίδια βάζετε από την κύρια είσοδο την κυριαρχία , με κυρίαρχο το Μωρό (το Μ κεφαλαίο εσείς το χρησιμοποιήσατε) θέλω να σας πω ότι η ματιά σας προς τα Μωρά είναι μια οπτική που αναπτύχθηκε στον δυτικό κόσμο τις τελευταίες μόλις δεκαετίες λόγω της μείωσης των γεννήσεων και πλέον αναπτύσσεται ένα παιδοκεντρικό σύστημα, αφού οι ενήλικες κατά την έκφραση που ξεκίνησε έναν γελοίο χαμό σε δίπλα νήμα "ακουμπάνε όλα τα λεφτά τους" κυριολεκτικά και μεταφορικά στο ένα ,άντε δύο πολύτιμα τέκνα τους. (Μην ξεχνάτε όμως ότι τόσο στην Ευρώπη μέχρι τον πόλεμο, και σε όλο τον κόσμο, τα παιδιά, αντιμετωπίζονται ως περιουσιακά στοιχεία και εξαρτήματα, εξού κσι η παδική εργασία που μαστίζει τον πλσνήτη.)

 

-Και το επιχείρημα που αντλείτε από τις (ορθές ιστορικά) επισημάνσεις σας, είναι ότι ; Σε σχέση πάντα με το νήμα, εννοώ.

 

Καλα πως μπορεις κ μιλας ετσι για τα μωρα; Αν δεν εχεις γνώση πανω στο θέμα,καλύτερα να μην μιλας...Γτ τα χαρακτηριζεις ετσι;; Κ ποιος σ ειπε οτι τα μωρα γεννιούνται με σκοπό να βασανίζουν τους γονείς τους.; Να σ αναφέρω προς πληροφόρηση σ οτι τα μωρα κλαινε γτ δεν εχουν αλλο τροπο να σου που οτι τους ενοχλεί κατι, οτι πεινάνε, οτι εχουν λερωθει,οτι φοβούνται η έστω οτι νιώθουν ανασφαλεια κ θελουν μια αγκαλιά να ηρεμήσουν... κ υπάρχουν μωρά κ μωρα.. δεν ειναι ολα ίδια...
Κ οσο για την υποτακτική γυναικα που αναφέρεις, δεν παραδίδεται στην δικη της ηδονή,δεν δίνεται με ολη της της ψυχη, για μια ηδονή που μπορει να την νοιώσει με τον καθε εναν...παραδιδεται σε αυτον τον εναν που θα της το βγάλει... κ οχι στον καθε ενα που θα της προσφέρει μια ηδονή..
Τουλάχιστον γνωμη μ

 

Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχα πει, κατά Θουκυδίδη, στους Μηλίους ότι ο ισχυρός επιβάλει όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλει η αδυναμία του.

Παρόλ' αυτά, όλοι προχωρούν με οδηγό τις προσωπικές επιδιώξεις τους, κι αυτό το προσπαθούν από την κούνια.

Ανεξάρτητα αν ενίοτε συμμορφώνονται με τους περιορισμούς των συνθηκών.

Και το να βιώσει κανείς την υποτακτικότητα φερ' ειπείν σε μία σχέση, ή πχ. ο μαζοχιστής να βιώσει τον πόνο και την ταπείνωση,
όπως και σε όσο εύρος την επιθυμεί μέσα του, δεν παύουν να αποτελούν κι αυτά προσωπικές, ελεύθερες και κυρίαρχες επιλογές και επιδιώξεις.

Γι' αυτό για μένα η Κυριαρχικότητα και η υποτακτικότητα, άσχετα αν δείχνουν αντίθετα, όταν συντελούνται συναινετικά έχουν το ίδιο θεμέλιο:

Την ελεύθερη και κυρίαρχη επιλογή και των δύο ο καθένας για τον εαυτό του και για όσο οι ίδιοι κρίνουν οι δύο, ο καθένας για τον εαυτό του.

Ανεξάρτητα της μορφής έχει αυτή στον κόσμο των επιθυμιών του καθενός.

Τουλάχιστον στην καρδιά του καθενός δεν θα μπορούσα να το φανταστώ διαφορετικά.

Πέρα από την κάβλα λοιπόν υπάρχει η κυρίαρχη ατομική βούληση.

Και να αφήνομαι, και να ακολουθώ, και να με δέρνουν και να με ταπεινώνουν επειδή επιθυμώ να βιώσω πόνο ή ταπείνωση, επιλογή μου θα είναι, αν το θελήσω.
Και τα αντίθετά τους το ίδιο όταν εγώ τα επιθυμώ επίσης.

Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για εμένα να θυσιάζει τις επιθυμίες του στο όνομα κανενός ανθρώπου ή πράγματος, εκτός προσωρινά και μόνο λόγω ανωτέρας βίας, δηλαδή μη-συναίνεσης.

Στη βάση όλοι Κυρίαρχοι είναι, κατ' εμέ.

Κυριαρχούν στην επιδίωξη του τι θέλουν να βιώσουν οι ίδιοι για πάρτη τους, ό,τι και αν είναι αυτό.