Πιθανές αιτίες αίτησης αποδέσμευσης, αιτιολόγησή τους, δυσκολίες στη λήψη της απόφασης αίτησης

Παρότι δεν είδα να γράψατε πουθενά ότι δεν θα το επαναλάβετε σύμφωνα τις νουθεσίες της @Seras Victoria ......  . Θα απαντήσω στα μη λεγόμενα σας 

Ενόσω η παραμονή στη νεκρή σχέση δεν αφορά συνειδητές επιλογές οι οποίες συνήθως πηγάζουν από φοβίες κτλ και δεν παίζουμε το κρυφτούλι λέγοντας ψεματακια.......συμφωνώ μαζί σας ότι δεν είναι ούτε κατακριτέο ούτε ανέντιμο.

Το ενδεχόμενο αυτό δεν το σκέφτηκα.

Λέτε όμως να ισχυροποιηθεί και να διαμορφωθεί, οπόταν θεωρώ ότι υπήρχε εκεί, έστω και διαισθητικά δεν θα γινόταν αντιληπτό? Κάτι σαν μικρό αγκαθακι το οποίο εντέχνως, ίσως συνειδητά, αγνοούμε? Με βάλατε σε προβληματισμούς.....

Ελπίζω να βγάζουν άκρη τα μη λεγόμενα μου. 
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όταν η σχέση "δουλεύει" ρολόι, όλα ή έχουν νόημα ή το χάνουν τελείως δεν υπάρχει γκρίζα ζώνη  

 

Ως προς την πρώτη παράγραφο, εγώ αυτό θα το ονόμαζα αυτεπιγνωση. Και θα έλεγα ότι συνήθως συμβαδίζει λίγο πιο συντονισμένα με την πραγματικότητα.
Η αυτοεικονα -για μένα- είναι η αφήγηση μου για τον εαυτό μου. Που μπορεί με την πραγματικότητα να μην γνωρίζονται και καλά  
Ως προς την δεύτερη παράγραφο συμφωνούμε απόλυτα. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε για το αναπόσπαστο και αναποδραστο της αξιολόγησης  

 

Δεν το δέχομαι αυτό, η αυτορύθμιση δεν είναι το δύσκολο κομμάτι, είναι το εύκολο, είναι η πρώτη σκέψη που κάνουμε, το αναμενόμενο και εκεί βρίσκεται η παγίδα. Έχει αναφερθεί με όλους τους τρόπους το ζωτικής σημασίας,για την σχέση, ζήτημα της επικοινωνίας. Το δύσκολο κομμάτι είναι να μην το ρυθμίσεις. Να το παρατηρήσεις και να το επικοινωνήσεις. Η επικοινωνία αυτής της ποιότητας είναι παράδοση.

Στο παράδειγμα της @Seras Victoria. Σε μια ιεραρχημένη πολυ-υ σχέση, θεωρώ πως το λογικό είναι να υπάρχουν δομές που να προστατεύουν τα υ από αρνητικές αυτοεικόνες.
Η διαφάνεια σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη.

Το να έχεις το νου σου να κάνεις αυτό ή το άλλο, είναι έλεγχος, αυθυποβολή είναι ψυχική ταλαιπωρία και αδιέξοδο. Για πόσο καιρό νομίζεις ότι μπορείς να ελέγχεις αυτό που νιώθεις? Και πως θα επιδράσει αυτό μέσα σου τελικά? Και ποιο το νόημα να το κάνεις αυτό?

Το υ νιώθει και παραδίδει αυτά που νιώθει, με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια μπορεί. Το σημείο αυτό εμπεριέχει αυτοπαρατήρηση και όχι αυτοδιαχείριση.

Αφού το επικοινωνήσει, θα της δοθούν οι απαραίτητες οδηγίες, το θέμα ρυθμίζεται από την Κυριαρχία. Από εκεί και μόνο θα πάρει την εντολή στο "που θα έχει το νου της να κοιτάει" , το υ ακολουθεί τις νέες οδηγίες και εξακολουθεί να παρατηρεί με αυτό πως νιώθει και αναφέρει. Μπορεί η οδηγία να είναι να το χειριστεί μόνη της ή μπορεί να μην πάρει οδηγίες, να πάρει αδιαφορία. Αν εξακολουθεί να αισθάνεται με τρόπο που βλάπτει τον εαυτό της, το παραδίδει- επικοινωνεί.. και όλο αυτό θα την πάει όπου είναι να την πάει.

Η ειλικρίνεια και η επικοινωνία πάντως, την έχουν γλιτώσει από την ψυχική ταλαιπωρία.

Ακολουθώ- νιώθω- παραδίδω- νιώθω - αναφέρω- νιώθω- ακολουθώ- νιώθω ..
Το "νιώθω" .. εμπεριέχει όλη την ουσία για να συνεχίσεις... ή να σταματήσεις.

Το ό,τι νιώθουμε είναι μια πολύτιμη πληροφορία για το που βρισκόμαστε. Κάτω από μια τραυματισμένη αυτοεικόνα για παράδειγμα, υπάρχει ολόκληρος θησαυρός από πληροφορίες για μένα. Μπορεί να φαίνεται εμπόδιο στη σχέση αλλά δεν είναι. Εμπόδιο είναι να προσπαθήσεις να το χειριστείς μόνη σου ή ακόμα και να το καταπνίξεις. Δεν μας ανήκει αυτό που νιώθουμε και μας "συμφέρει" να μην μας ανήκει. Σε αναγκάζει να είσαι όσο πιο αληθινή μπορείς κάθε φορά. Δεν έχει νόημα αλλιώς.


Επίσης είναι και ο μόνος λόγος αίτησης αποδέσμευσης που καταλαβαίνω. Το νιώθεις αδιαπραγμάτευτα. Και να θες, δεν μπορείς να συνεχίσεις.

 

Όπως, νομίζω έχω πάλι πει σε σένα σε άλλη κουβέντα, είναι όπως μάθει κανείς.

Απλά γενικά να πω...
1.Ότι έχω πει αρκετές φορές ότι έχω πέσει στο λάθος του να κρατώ έλεγχο προκείμενου να φτάσω στο αποτέλεσμα που μου ζητούσαν. Καλά κάνεις και δεν το δέχεσαι. Δεν είπα ότι είναι σωστό

2. Δεν μπορώ όμως και το " είσαι ο Κ μου θα σε πρηζω και θα σου λέω συνεχώς κάθε τι γιατί πρέπει να το δειχειριστεις" κάποια πράγματα όταν έχουν συζητηθεί, όταν έχουν γίνει αιτήσεις από πλευράς Κ όταν τέλοςπαντων το υ πρέπει να προσπαθήσει και λιγάκι έως πολύ, ε ας το κάνει. Δεν έχω μάθει και δεν νομίζω ότι θα μαθω , να επικοινωνω συνεχώς τα ίδια και τα ιδια στο Κ μου. Όταν λες, σου δίνει μια γραμμή, ε κάπως πρέπει και να το κάνεις, εκεί κολλάει αυτό που γράφω παραπάνω στην @Seras Victoria .

 

Τα περισσότερα αίτια χωρισμού προκύπτουν από έλλειψη επικοινωνίας και συνεννόησης. Δεύτερα έρχονται η ρουτίνα και η βαρεμάρα.

 

Υπάρχουν πράγματα τα οποία θέλουν δουλίτσα και από το υ. Η διαχείριση με βάση τις οδηγίες που έχει λάβει.

Στο παράδειγμα της @Seras Victoria . Το επικοινωνεί. Λαμβάνει την οδηγία "να ασχολείσαι μονο με ότι σε αφορά. Το τι άλλο κάνω δεν σε αφορα".
Για να εφαρμόσει αυτή την οδηγία το υ, χρειάζεται να διαχειριστεί αυτά που νιώθει με βάση αυτά που έλαβε από το κ, ούτως ώστε να τα εφαρμόσει.

 

Ακριβώς. Το επικοινωνείς. Και το αναλαμβάνει ο Αλλος σου. Ή οχι  

 

Πάντως όσες φορές προσπάθησα να δω κάτι που επηρεάζει το θυμικο μου εκλογικευμενα όπως για παράδειγμα θα συνέβαινε σε αυτό που πρότεινες και λογικά θα πρότεινε και ένας Κ δυσκολεύτηκα εξαιρετικά πολύ και βασανίστηκα τρομερά.

Και είναι πολύ δύσκολο να μην δείχνεις και κακοδιαθετη όταν βρίσκεσαι στη διαδικασία.

Μετά κάτι γίνεται και κάνει από μόνο του ένα κλικ μέσα μου, ένα γύρισμα που είναι σα να βλέπω το ίδιο πράγμα από άλλη γωνία, σα να μετακινουμαι και αυτό που μου φαινόταν βουνό μοιάζει πλέον με μια γεφυρουλα. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς πώς λειτουργεί αλλά προσπαθώ προσπαθώ και μια μέρα όλα τακτοποιούνται. Σίγουρα κάποια αφορμη υπάρχει αλλά δεν νομίζω ότι είναι συνειδητή.
Ίσως να είναι απλή κούραση και η συνειδητοποίηση ότι όσο και να το σκέφτεσαι και να το αναλύεις μέσα σου δεν αλλάζει τίποτα οπότε ξεκινάει η διαδικασία της αποδοχής.

 

Συμφωνούμε.

Και όπως σου είχα απαντήσει σε εκείνη την κουβέντα, ότι όσο ζεις μαθαίνεις.

Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που σκαλώνουν και νομίζουν ότι τα έμαθαν όλα, αλλά δεν μας αντιπροσωπεύουν.
Προσπαθώ να καταλάβω, σε τι αφορά όλο αυτό το ρεμίξ με κλισεδάκια, στην κουβέντα που κάνουμε τώρα.
Ελπίζω να μην πιστεύεις ότι στοχεύω να σου πουλήσω δασκαλιλίκια. Δεν μας τιμά αυτός ο τρόπος σκέψης,

1. Δεν είπα πουθενά ότι δεν δέχομαι το λάθος, αλίμονο. Είπα ότι δεν δέχομαι ότι είναι δύσκολο το λάθος της αυτορύθμισης. Είπα μάλιστα ότι είναι η πρώτη σκέψη που κάνουμε ακριβώς γιατί η παράδοση είναι πιο δύσκολη.

2.Έχω περάσει και εγώ και πολλά άλλα υ από αυτά τα λάθη. Το έχω υπο-ερευνήσει αυτό το σημείο. Το νιώθω ότι "δεν θέλω να πρήζω" , είναι επίσης μια σπουδαία πληροφορία, αν την σκάψεις πίσω από αυτά τα ευγενικά κίνητρα, θα βρεις πολύ ζουμί, από εγωισμό, μέχρι και στοιχεία έπαρσης. Είναι φράγματα που μας εγκλωβίζουν. Αν σε ενδιαφέρει μπορώ να το αναλύσω περαιτέρω. Πάντως το πότε πρήζουμε, δεν μας ανήκει. Το παραδίνουμε και αυτό... μέχρι ρίζας.

Στο παράδειγμα της @Seras Victoria δεν αναφέρεται πουθενά ότι έχει δοθεί κάποια γραμμή, ούτε και στην απάντηση σου. Πρότεινες κατευθείαν την αυτορύθμιση, αυτό που αναγνωρίζεις σαν λάθος δηλαδή. Ακόμα όμως και αν αυτονόητα υπάρχει η γραμμή εντολής, ακολουθώ την γραμμή και αναφέρω πως νιώθω σε αυτήν. Ζορίζομαι, απολαμβάνω, στρεσάρομαι, φοβάμαι, υποφέρω, αρρωσταίνω, καυλώνω... οτιδήποτε.
Υπάρχει και η περίπτωση να μην μπορούμε καν να ακολουθήσουμε αυτήν την γραμμή όσο και αν προσπαθούμε. Ούτε εμένα μου αρέσει να επικοινωνώ τα ίδια και τα ίδια, αλλά αν τα βρούμε πάλι μπροστά μας σημαίνει ότι δεν ρυθμίστηκαν ή ότι δεν μπορούν να ρυθμιστούν, σκαλώσαμε.
Τι θα κάνουμε?
Θα παραμείνουμε αληθινοί, με όποιο κόστος. Εγώ έτσι τα έμαθα και είναι από τα πράγματα που θέλω να μην ξε-μάθω ποτέ.

 

@rea.. καλά τα, λες.

 

Αυτό δουλεύει και σε μένα.