Ποίηση της παρακμής. Η μοντερνιστική τομή.

Η Πέτρα

Δίχως διάκριση εχτός, αχ, μιας, Θεέ μου. Της βαριάς,
της οξείας εκείνης Πέτρας, που έταξες μερικών ανθρώπων
να τους βαραίνει το στήθος τις νύχτες τόσο πολύ και ασφυχτικά,
τόσο απελπιστικά και ωραία. Που, αν πρόκειται να αποσειστεί ποτέ,
θα ’ναι για να την διαδεχτεί η διαρκής του τάφου.
Τόσο κυριαρχικά, τόσο έμμονα έχει στηθεί για πάντα.

ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ

 

στάση

Κάνοντας έρωτα σττον ήλιο,στον πρωινό ήλιο
στο δωμάτιο ενός ξενεδοχείου
πάνω απ' το σοκάκι
όπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλια
κάνοντας έρωτα στον ήλιο,
κάνοντας έρωτα πάνω σ΄ ένα χαλί πιο κόκκινο
απ' το άιμα μας,
κάνοντας έρωτα την ώρα που τ΄αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδα
και Κάντιλακ,
κάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιού
και ένα ανοιχτό πακέτο Τσεστερφιλντς,
κάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες-καημένα κορόιδα-
δουλέυουν.

Εκείνη τη στιγμή-σ' αυτό το...
ίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνε,
μα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρόταση-
υπάρχουν τόσες μέρες
όπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεται
και περιμένει σαν το τρένο στις γραμμές.
Περνώ απ΄το ξενοδοχείο στις 8
και στις 5,στα σοκάκια έχει γάτες
και μπουκάλια και αλήτες,
και κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαι,
δε ξέρω πια που είσαι,
και συνεχίζω τον δρόμο μου και αναρωτιέμαι που
πηγαίνει η ζωή
όταν σταματα.

Τσαρλς Μπουκόβσκι

 

Απλός λόγος

Υπάρχει εκτός των άλλων κι ένα τραίνο.
Κοιτάζω πάντα προς τα πίσω
ν΄ απομακρύνουνται τα΄ άγνωστα τούτα ζώα.
Είμαι χαρούμενος συχνά
που δεν αφήνουμε ίχνη.
Εσείς οι άλλοι μη μιλάτε.
Το παιδί αυτό απεβίωσε χθες
και στην πόρτα ο ανίδεος επισκέπτης
βαστάει το ψάρι του δεμένο
με το πράσινο βούρλο.
Τι άραγε κερδίσαμε
ταχτοποιώντας τις χρονολογίες;
Μάθαμε αυτό και το είπαμε
δημιουργώντας κάποιες ιδέες.
Το είπαμε ο καθένας
με τη σειρά.
Όπως υπάρχει μια ψηλή ξυλένια σκάλα
και κόπος πολύς.
Και κάποτε ένας σκύλος σήκωνε
το πόδι του
άμα το επιθυμούσατε.

( Γιώργος Μακρής )

 

Από τα πιο όμορφα και δυνατά που διάβασα.....!!!

 

Εγώ πάλι δεν κατάλαβα τίποτα.

 

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απ' το ποίημα,
να είμαστε αφαιρετικοί,και αυτό έχει κάποιο νόημα,
αλλά τζίζους:
πάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατάω αντίτυπα κι εσύ έχεις
και τις ζωγραφιές
μου,
τις καλύτέρες,αυτό με πνίγει:
μήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλες;
γιατί δε πήρες τα λεφτά μου; αυτό συνήθως κάνουν,
από τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα
στη γωνία.

την επόμενη φορά πάρε τ αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικο
όχι όμως τα ποιήματά μου:
δεν είμαι ο Σαίξπηρ
μα είναι που μερικές φορές
δεν μπορούν να υπάρξουν άλλα, αφαιρετικά ή αλλιώτικα
πάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδες
μέχρι να πέσει η τελευταία βόμβα,
μα όπως είπε ο Θεός,
σταυρώνοντας τα πόδια του,
βλέπω που έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητές
αλλά όχι τόση
ποίηση.

Τσαρλς Μπουκόβσκι

 

Άτιτλο

Με τον εβραϊκό τρόπο
εδώ στον τάφο
έρχομαι να τοποθετήσω
την πέτρα του πένθους
και να σου διηγηθώ
πράγματα συλλεγμένα
στο αποκοιμισμένο μονοπάτι

Μνήμα προνομιούχο το δικό σου
- λένε στο γύρο -
ακριβώς μπροστά στη θάλασσα
σήμερα οργισμένη και
απ' την άλλη πλευρά τα
αγαπημένα σου βουνά και
μετά ακόμη, λουλουδάκια που
καλύπτουν το λιβάδι τριγύρω

Ελπίζω να μπορείς ν' ακούσεις
για μια στιγμή μονάχα
αυτά τ' αρώματα που ζαλίζουν
και ν' ακούσεις αν μπορείς
τους ήχους του ανέμου και της θάλασσας
που φυλάσσουν τον ύπνο σου

Όλες οι ταφόπλακες εδώ
είναι τραχιές -το γνωρίζεις.
Φθαρμένες απ' το χρόνο,
απ' τον ασταμάτητο αέρα
στους κρύους μήνες

Σ' αυτό το κομμάτι γης
ηθελημένα γυμνής
εμπιστεύομαι τη μνήμη μου
σ' αυτό το λιθάρι.

( Sante Notarnicola )

* Απόδοση στα ελληνικά T_S

 

Το σύμπαν άτιτλο

Μάνα …. Κλαις?
Κλείσε την πόρτα!

Έξω από το παράθυρο ένας ήλιος καίγεται
Το ορφανό παιδί μόνο του κλαίει στη γωνιά
Ενώ ο κόσμος γυρνά το μοχθηρό του βλέμμα.

Στο παράθυρο είχε φυτέψει κάτι γαρδένιες
Που δεν μαράθηκαν ποτέ
επειδή τις πότιζε με δάκρυα η Μερόπη.
Κάθε που σκεφτόταν τον Φιλάρετο.

Φιλάρετε μου κοψες τα γόνατα
Με τι πυγμή να συνεχίσω πια σε τούτη τη ζωή.
Μόνο οι γαρδένιες μείνανε να σε μνημονεύω.

Βγαίνω στο παράθυρο πια μόνο
όταν το φεγγάρι κρύψει τον ήλιο.
Πολύ φως για την πληγωμένη μου καρδιά

Μαύρη μέρα ξημέρωσε στο κάμπο Ρήγα.


Γ.Χ.Ε.Κ.

 

Συγκλονιστικό ποίημα.

 

Βρίσκεις ε?

 

ΔΙάΘεσηΝύΧΤας

[στα χωρικά ύδατα του ουρανού]

τα άστρα άγγελε
μου φτιάχνουν
το ξάγρυπνο σου πρόσωπό
κι όμως εκεί ανάμεσα στις λάμψεις
της τρυφερότητας των ματιών σου
υπάρχει το μόνο ακίνητο σημείο
στην πιο απόκρημνη στροφή

στου χρόνου την εκπνοή που ξέμεινε
στη μνήμη μου
εκεί που οι αναμνήσεις γίνονται
μια θύελλα
όχι για να καταστρέψει
ό,τι βρει μπροστά της αλλά για να φτιάξει
απ΄την αρχή μια άλλη διάσταση
που δεν θα νιώθουμε πως είμαστε
τελείως ανυπεράσπιστοι
στις μαύρες σκέψεις και στις έγνοιες

ωστόσο πριν σκορπίσουμε στον άνεμο
μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι πως όσα έχουμε
ζήσει είναι δικά μας και μας ανήκουν
τα όνειρα – οι λυγμοί – τα αναφιλητά
το σπάραγμα – η ανάγκη – η ματαιότητα
τα βάσανα – οι αναμνήσεις – ο έρωτας
τα καλοκαίρια – οι νύχτες – το σκοτάδι
– οι αποχαιρετισμοί

και ένα αόρατο νήμα θα μας δένει
με όλα αυτά και θα είναι το μοναδικό
ίχνος μας από εδώ ως στην αιωνιότητα

Βάσος Γεώργας

 

Κατάδυση στ΄ Άχραντο της Αγάπης βάθρο

Βουτιά Θαλλερή στο Γλαυκό Σου πανόριο Κάστρο

Στ' Ασημένια Σου μήκη και πλάτη

Άστρο Συ Λαμπερό καμωμένο στα Θαλάσσια Πάθη

Στολίδι στα Ονειρομαγεμένα Ψυχής Βάθη

Κεια που ο παγερός χρόνος εχάθη

κεια που κανείς δε θα γνωρίσει

μηδέ θα μάθει... στ' Αγγελικά Σου Κράτη

δεν θα υφάνει του Μισεμού Αδράχτι...

Κράχτη θε να'χει τα δελφίνια, στου Καρχαρία τη στάση

γιατί κείνος απ' Αγρύπνιας Πεθυμιά είχε χορτάσει!!!

Κατάδυση γλυκειά στα Κοραλλένια πορτοκαλένια Σου Δάση

κάμω στάση ...η Ευτυχιώ να με προφτάσει

στο νταντελένιο πορθητό κορμί λιμάνι σα πιάσει

να γύρει πειρατικά...να ξαποστάσει!!!

' Αλάργεψες ματιά μου απ' ετούτη την Πλάση

Ποιός Θεός καρδιά μου σ' είχε Άδικα δικάσει;;;

...σαν καταδύεσαι καλέ μου όλο και πιο βαθιά

στα Σμαραγδένια τ' Αστραφτερά νερά

στου Βοσπόρου τ΄Αγρεμένο Κύμα

στην Μαβιάς Σαγηνευτικής Καταχνιάς το βήμα

Καταδύσου Αγγελέ μου στην Ανεμελιά

Κέρνα το πέλαο Βυθισμένα Θαλλερά Φιλιά

Γιόμισαν συναισθήματα....πλημμύρα μαγική

στα Υγρά Στοιχειά απ' την Αιώνια

τη Σκοτεινιά...'

Ανατριχιλα που μια ζωή θα διαγράφει
Με αίμα μαβι αγγελικά υπογράφει...


Αναδύουν εκ των έσω κι εγώ την πιο δυνατή Αγάπη θε να σου διαθεσω!!!

ΝΑΙ! Στη διάθεση σου αρκεί να χω την αγγελική αναπνοη Σου

Ψυχή, καρδιά, σωμα, αιώνια κατατεθειμένα στη βολή Σου...

Παντοτινά μαζί Σου!!!

 

ΚΕΡΑΣΜΑ
21/06/13
ΓΕΙΑ ΜΑς!!!
* Λ Α Μ Ψ Η *