Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Απάντηση: Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Αυτό πιστεύω κι εγώ.. 

MasterJp θα ανοίξω το νήμα αύριο κιόλας για να το συζητήσουμε διεξοδικά   

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Ναι

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

και απαυξανω οτι ειναι σιγουρο..μου ειχε τυχη μια περιπτωσι υποταχτικης που τελικα ηταν ο μονος τροπος για να συμπεριφερθη σωστα και να να αντιμετωπιζη την πορεια της σωστα, τοσο προς τον εαυτο της οσο και για τους αλλους. Αργησα να το καταλαβω, αλλα οταν το καταλαβα ετειθετο το ερωτημα κατα ποσο ηθελα να συνεχισω με την συγκεκριμενη υποταχτικη μετα απο πολλες συζητησεις αντι της αντικειμενικης τιμωριας.

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

και γω ΝΑΙ θα έλεγα (αν και δεν με συμφέρουν αι τιμωρίαι   )

και για τους vanilla ή τους perv θα θυμίσω στις βανίλα πρακτικές, ανάλογες συμπεριφορές που "πιάνουν" (γιατι μπορεί η λέξη τιμωρία να παραπέμπει στα παιδικά μας χρόνια αλλα για καντε ένα update!!)

πχ 1 Αν δεν μου τηλεφωνήσει δεν την ξαναπέρνω Εγω!!
πχ 2 Εγω φταίω που κάθομαι και του μαγειρεύω! Δεν του
ξαναφτιάχνω τίποτα!!! να μάθει!!
πχ 3 Δανίζομαι το στίχο απο τον Δ.Μητροπάνο "...και βάφω
τις κουρτίνες, στο χρώμα που μισούσες!!" (χαχα ακου τι μου
ήρθε τώρα...!!!) κοκ

Με άλλα λόγια, πάντα υπάρχει ή πρέπει να υπάρχει διάλλογος και ανάλυση. Οταν όμως δεν λειτουργεί αυτό , τοτε λαμβάνουμε άλλα "μέτρα" αντιμετώπισης  

σωστά??

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Μάλλον

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Δηλαδή οι υποτακτικές πιστεύουν πως περισσότερα καταλαβαίνουν και εμπεδώνουν με το ξύλο παρά με το διάλογο; Γιατί; Τους λείπει η κριτική σκέψη ή θεωρούν τον εαυτό τους ανίκανο να καταλάβει αλλιώς;

Από την άλλη, πονάει περισσότερο ο Κυρίαρχος όταν «τις ρίχνει» ή όταν κάνει διάλογο; Κι αν ισχύει το πρώτο γιατί επιβάλει αυτού του είδους την τιμωρία;

Κάτι δε μου πάει καλά.
Δεν μπορεί δηλαδή οι υποτακτικές να μην θέλουν να εφαρμόσουν κάτι, αλλά από την άλλη να είναι διατεθειμένες να φάνε ξύλο για να το κάνουν. Ούτε οι Κυρίαρχοι να εφαρμόζουν κάτι που τους πονάει διπλά από τη σκλάβα (απ’ ότι διαβάζω) κι όμως να μην προτιμούν να πουν μια κουβέντα και να εξηγήσουν.

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Τολμώ να πω πως όχι. Τουλάχιστον όχι στο σύνολο τους. Κρατώ βέβαια τις επιφυλάξεις μου για ορισμένες.

Περισσότερο μάλλον είναι το ζήτημα της προσοχής του κυρίαρχου προς αυτές αλλά και της επιβεβαίωσης που λαμβάνουν από αυτόν ότι η πράξη τους όντως ήταν λανθασμένη (οι ίδιες το γνωρίζουν από πριν). Είναι και αυτό το σύμπλεγμα που έχουν ότι τα πάντα τα κάνουν λάθος και δεν είναι ικανές για τίποτε...
Μπλέκεται και με το νήμα που συντρέχει της αυτοτιμωρίας.

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Έτσι λοιπόν χρησιμοποιούν τους Κυρίαρχους για να ικανοποιηθούν οι ίδιες και να επιβεβαιωθεί το ενδιαφέρον τους προς αυτές; χμμ.. ίσως.... αλλά είναι κι αυτό ένα είδος έμμεσης ευχάριστης τότε που παίρνουν.
Αν και με αυτόν τον τρόπο οι Κυρίαρχοι μπορώ να πω ξανά πως μάλλον χρησιμοποιούνται παρά δρουν σωφρονιστικά.

Μπλέκεται τότε και με το νήμα περί ψυχικών διαταραχών και bdsm (λίγο παλαιότερο).
Αν είναι έτσι βεβαίως που ελπίζω πως όχι....

 

Re: Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

Κάθε άλλο. Για να παραδώσουν τον έλεγχό τους σε κάποιον σημαίνει πως (θα πρέπει να) διαθέτουν κρίση. Η ουσία της Τιμωρίας είναι τόσο εκπαιδευτική όσο και λυτρωτική. Η κρίση της πράξης προϋπάρχει, καθώς προηγείται διάλογος όπου ξεκαθαρίζεται το είδος και το μέγεθος του σφάλματος (ποια η αξία μιας Τιμωρίας όταν δεν είναι γνωστό το παράπτωμα; ). Ύστερα ακολουθεί η διαδικασία "έσφαλλα, συνεπώς δέχομαι τις συνέπειες της πράξης μου". Η Τιμωρία εμπεριέχει πρακτικά την "τελετουργία της εσωτερικής κάθαρσης", υποβοηθώντας, με την αίσθηση που την συνοδεύει, την υποτακτική να μην επαναλάβει το ίδιο σφάλμα. Σε διανοητικό επίπεδο το παράπτωμα είναι μεν αντιλιπτό, όμως η Τιμωρία επιδρά σε ψυχοσωματικό επίπεδο (σε σώμα και πνεύμα), καθώς και τα δυο συντέλεσαν στο λάθος. Αμφότερα τίθενται στην διαδικασία δοκιμασίας, συνεπώς αμφότερα δέχονται την "κάθαρση".

Μπερδεύεσαι... σε διαβεβαιώνω πως καμία υποτακτική δεν απολαμβάνει την Τιμωρία της. Ίσως έχεις κατα νου την σωματική Τιμωρία, οπότε συνειρμικά την εκλαμβάνεις ως απόπειρα κάλυψης του μαζοχισμού της. Δεκτή η παρατήρηση πως ενδεχομένως να είναι σκόπιμη μέθοδος να στραφεί η προσοχή Του σε εκείνη. Σε μια τέτοια περίπτωση, ενδόμυχα λαμβάνει αυτό που η ίδια ηθελε και κάθε άλλο παρά Τιμωρία συνειστά. Κατά την κρίση μου, η Τιμωρία (θα πρέπει να) είναι άμεσα σχετιζόμενη με την ουσία της παράβασης, όχι με την επιφανιακή εικόνα της. Αν η παράβαση έγινε για να κερδίσει το ενδιαφέρον Του (που αμφιβάλλω αν το χάνει ποτε κατ' ουσίαν), η ορθότερη Τιμωρία (πάντα κατα την κρίση μου) είναι να της στερίσει την παρουσία Του για ένα Χ χρονικό διάστημα. Η Τιμωρία απωθεί από το σφάλμα, δεν δίνει κίνητρο στην υποτακτική να το επαναλάβει.