Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Πήρα τον χρόνο μου για το ερώτημά σου αγαπημένη και βοήθησαν και οι συγκυρίες για να κάνω μια απόπειρα απάντησης.

Πρώτα απ όλα να συμφωνήσουμε ότι καταπιεστές, γίδια, δράκοι, θεριά και θύματα, μπορεί να υπάρχουν παντού, σε όλα τα είδη ανθρώπινων σχέσεων, θέσεων και αλληλεπιδράσεων ούτε το Κ/υ μπορεί να εξαιρεθεί από αυτό.

Επίσης ότι μπορεί να υπάρχουν μορφές Κ/υ σχέσεων και εκτός βδσμ πλαισίου με βανίλα ανθρώπους με Κυριαρχικές/υποτακτικές τάσεις που μια χαρά χωράνε και το ζουν και το απολαμβάνουν.

Στα ενδώτερα τώρα. Για να μπει κανείς στο βδσμ χρειάζεται να μπει στην διαδικασία αποβανιλοποίησης. Και προφανώς τα βανίλα στοιχεία μας δεν είναι διακοπτάκη on/off , αλλά ένα έργο ζωής. Στην πορεία μας δηλαδή όσο περισσότερα στοιχεία αφήνουμε πίσω μας τόσο πιο βαθιά δομούμε την Θ/θέση μας, είναι μια σταδιακή μακροχρόνια διαδικασία με πισωγυρίσματα και λάθη και εσωτερικές μάχες και και και.. Εν ολίγοις είναι μακρύς ο δρόμος, όπως θα λεγε και ο ηδονιστής Καβάφης.

Από την βανίλα σκοπιά το βδσμ, είναι ανώμαλο, ανήθικο, χειριστικό, κακοποιητικό, παράλογο, αισχρό, επικίνδυνο, άσωτο, χυδαίο.. ο κατάλογος δεν σταματά και μέσα σε αυτά είναι και αυτά που θέτεις και εσύ, ένας χώρος με τέρατα και δράκους θεριά και θύματα.

Ερμηνεύω το ερώτημα σου ως εξής, γιατί ρε άνθρωπε θέλεις να διαβείς την πόρτα του βδσμ ενώ δεν έχεις καμία πρόθεση / διάθεση ν αφήσεις πίσω σου τον συντηρητισμό σου, την ηθική σου, την άγνοιά σου, τις προκαταλήψεις σου και όλα τα βανίλα στοιχεία που έρχονται κόντρα με το βδσμ? Πως περιμένεις να περάσεις ο κατώφλι μιας άλλης αντίληψης διατηρώντας μια αντίθετη δική σου?

Ο αγαπητός @Master Electro-pain έριξε μια ζόρικη λέξη στο τραπέζι την "επίγνωση" και αργότερα η λουόμενη @gaby_m ( ριξε ένα μακροβούτι και για μένα παρακαλώ) αναφέρθηκε για "το σημείο που βρισκόμαστε".

Μαζί με το ερώτημά σου να επαναλαμβάνεται στα πόστ σου και τα καταφέρατε καυσωνοκακοκαιριάτικά να με βάζετε στην διαδικασία της προσωπικής μου απογραφής, σε ποιο σημείο βρίσκομαι και σε ποιο βαθμό επίγνωσης σε σχέση με την αποβανιλοποίηση μου? Δεν σου κρύβω ότι ακόμα βλέπω πολύ δρόοομο μπροστά μου. Και κάπου εκεί σκάει και το καυτό ερώτημα του αγαπητού @DreamMaster τι δεν είναι βδσμ σε μένα/μέσα μου και βλέπω ότι είναι ακόμα πολλά περισσότερα απ όσα νόμιζα.

Σε αυτόν τον αχανή άγνωστο χώρο μπροστά μου όμως, όσο χεστρόνι και αν είμαι, δεν θέλω να "χωρέσω" τίποτα από τα περιττά εμπόδια της βανιλοτροπίας μου. Δεν χρειάζομαι μια ξεχειλωμένη θέση, δεν μου προσφέρει τίποτα αυτό.

Πάντα ένιωθα την ανάγκη να έχω μια ειλικρινή σχέση με τον εαυτό μου ( στον βαθμό που μπορώ κάθε φορά) αλλά αυτό συγκριτικά με το περιβάλλον που ζούμε μοιάζει περισσότερο με μικρόβιο κάποιας σοβαρής ασθένειας για τους περισσότερους.

Και το βλέπω και εδώ στο φόρουμ αυτό, την αντίληψη της βανιλοτροπίας απέναντι στο βδσμ, από την εγγραφή μου το βλέπω το ίδιο χάλι. Αποπροσανατολισμένοι άνθρωποι μόνιμοι κάτοικοι του κατηγορώ σε διαρκή - ακατάπαυστο θυμό και πίκρα και φόβο που έχει ριζώσει στον πυρήνα της ύπαρξής τους. Τραυματισμένα πλάσματα σε μόνιμη σύγκρουση με τα ενοχικά τους που τους έχουν παραλύσει. Και ειδικά την ώρα που παλεύεις με τους δικούς σου δαίμονες, αν είσαι ευεπηρέαστος άνθρωπος, κάποιο δηλητήριο θα τρυπώσει ύπουλα και θα ταιριάξει με τα δικά σου, κάτι θα επιτρέψεις να βάλει τρικλοποδιά στα βήματα σου.

Κατά το γνωστό ρητό – πέρα για πέρα αληθινό – εκεί που κοιτάς, εκεί θα πας, αλλάζω οπτική και φεύγω από αυτά. Πάω σε πορείες ανθρώπων πιο μπροστά από εμένα, πάω σε φάρους Ανθρωπιάς που έχουν φτάσει – απολαύσει – ζήσει άλλους κόσμους. Το φόρουμ και εγώ χρειαζόμαστε να βλέπουμε βιώματα ανθρώπων που ζουν και σκέφτονται βδσμ, με όσα ζόρια και λάθη και πάθη μπορεί να υπάρχουν, σε ξεκάθαρες Θ/θέσεις και τόλμη για το ακόμη παραπέρα. Μόνο με απόλαυση πολεμάς την μίρλα.

Στο φόρουμ και στο βδσμ γενικότερα υπάρχει πλήθος ανθρώπων που βρίσκονται εδώ για να χύνουν λίγο καλύτερα και μέχρι εκεί. Και είναι οκ αυτό, είναι ήδη υπέρβαση στην ηθική τους τα ξεχειλωμένα Κ/υ. Τόσο χρειάζονται και το υπόλοιπο μαύρα φίδια και τέρατα, η κόλαση που θα τους κάψει.

Αλλά πιστεύω πως όλα αυτά είναι τα γύρω γύρω, τα αμελητέα και τα αδιάφορα ( για μένα). Χρήσιμοι μόνο ως αντιπερισπασμοί όταν θέλω να ξεκουραστώ από τις ζόρικες ενδοσκοπήσεις της προσωπικής μου κατεύθυνσης και πορείας.

Το μόνο που έχει σημασία, η πυξίδα μας παραμένει στο ευζην θέλουμε – δε θέλουμε ( το "μικρόβιο" φταίει) Στα όσα η ψυχή μας χρειάζεται και λαχταρά για να νιώθει όλο και πιο όμορφα και όλο και πιο ελεύθερα.