"Πουτάνα όλα"

Η ψυχολογία της καμήλας που λέω για τον εαυτό μου...

 

Το χειρότερο νομίζω είναι όταν δεν ξέρουμε καν ότι μαζεύουμε. Όταν συσσωρεύουμε συνειδητά κάπου το περιμένουμε κιόλας ότι κάποια στιγμή θα γίνει μαλακία.
Τις περισσότερες φορές η ίδια η έκρηξή μας μας ξαφνιάζει.

 

Δεν νομίζω ότι "δεν ξέρουμε" θεωρώ ότι απλά δεν του δίνουμε τόση βαρύτητα. Λέμε "εντάξει" εκείνη την στιγμή, γιατί είναι "εντάξει" για εκείνη την στιγμή υπο εκείνες τις συνθήκες ενώ με διαφορετικές συνθήκες δεν ειναι "εντάξει" και τότε ξεκινάμε να μαζεύουμε.

Κάποιες φορές απλά δεν περίμενες την μαλάκια ή την συγκεκριμένη μαλάκια ή το μέγεθος της σε σχέση με αυτά που ήδη έχεις μαζέψει.

 

Συνήθως όταν μπερδεύουμε το εντάξει με το "εντάξει" υπάρχει μια μουλωχτή άρνηση εκεί γύρω που μας εμποδίζει να καταλάβουμε την βαρύτητα και την σημασία μιας πράξης.
Όταν προσπάθησα να "διορθώσω" κάτι που ένιωσα γιατί ήταν εκτός θέσης και δεν ήθελα να είμαι εκτός θέσης, αρνήθηκα ότι υπάρχει και είπα "εντάξει". Χωρίς να το καταλάβω, πήρα έναν έλεγχο που δεν μου άνηκε πλέον και προσπάθησα να διαχειριστώ το πρόβλημα μόνη μου. Τα κίνητρα μου εξάλλου ήταν "καλά και άγια" .. μου φαινόταν "υποταγή" αυτό. Μετά κατάλαβα ότι κάθε μορφή άρνησης είναι αυτοέλεγχος και μάλιστα κακός αυτοέλεγχος, δημιούργησε μια σκιά αυτό και στην θέση υ οι σκιές είναι αυτοκαταστροφικές ποιότητες.
Το έχω ξαναπεί πολλές φορές, η επικοινωνία είναι ο αγωγός που ξεπλένει τις σκιές. Επικοινωνάντας με τον/ την Κ σου ταυτόχρονα και αναγκαστικά μπαίνεις σε μια διαδικασία να ακούς τον εαυτό σου και να επικοινωνείς με τα ενταξει σου και με τις βαρύτητές τους.

Γενικά έχουμε μάθει σε λανθάνουσες επικοινωνίες τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό μας, είναι ανάλογη σχέση αυτό. Γι αυτό είπα δεν ξέρουμε.. μπορεί όμως και να έχετε δίκιο, ήταν πρόχειρη και βιαστική επιλογή λέξης.

Ισχύει ότι δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της μαλακίας που θα γίνει, για μένα αυτό είναι αρκετό.
Το να χώνουμε πράγματα κάτω από το χαλί σημαίνει πάντα μπελάδες, μικροί ή μεγάλοι, δεν τους θέλω και αποφεύγω όσο μπορώ να το ρισκάρω. Εντός και εκτός θέσης.
Βεβαια δεν ζω σε έναν κόσμο καλά καμωμένο, είναι πολλά αυτά που μαζεύουμε καθημερινά έτσι και αλλιώς.. ω πολλά!

 

Ο κάθε άνθρωπος διαφορετικός και η κάθε ψυχή αλλιώτικη και ίδια.

Δεν την παλεύω στη μανιέρα μαζεύω – ξεσπάω. Ανθρώπινο να συμβεί αλλά όχι σαν σύστημα. Το χω ζήσει και με μένα αλλά και με ανθρώπους γύρω μου. Και στις 2 περιπτώσεις με έχει ταλαιπωρήσει πολύ. Είναι έτσι το σκαρί μου μάλλον περίεργο, αλλά όταν μου έρχονται κατηγόριες μαζεμένες παρακαταθήκη από πριν και μέχρι τότε όλα μέλι – γάλα και ξαφνικά είμαι "θύτης" ..είναι το χειρότερό μου.

Πες μου κατευθείαν ότι έκανα μαλακία, δεν θα μου τσαλακωθεί το πέτο.

Δεν έχω λύση για να σου πουλήσω δασκαλιλίκια και από την στιγμή που μου λες ότι αυτό δουλεύει σε εσένα δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω. Στην τελική εσύ μπορεί να ξέρεις να το χειρίζεσαι καλύτερα και να μην τους παίρνει όλους η "πύρινη" μπάλα.  

Σε σένα, σε μένα και σε όλους μας εύχομαι ολόψυχα γαλήνιες γιορτές! 

 

Και ένα ευχαριστώ από όλους τους υπόλοιπους!!!
Καλη χρόνια να έχουμε!!

 

Καλή δύναμη κορίτσι. Καλή δύναμη σε όλους όσοι δουλεύουν ΚΑΊ αυτές τίς μέρες.