Προσοχη... στις σκαλες....

Ειδα τον πατερα μου να σεβεται την μητερα μου και να αποφασιζουν μαζι, να παιρνουν πρωτοβουλιες για τα περισσοτερα θεματα μαζι και χωριστα, να ψιλοτσακωνονται οταν διαφωνουσαν,υπστηριζοντας τις θεσεις τους και νομιζω οτι μου εκανε πολυ καλο. συμφωνα με το δικο μου το κεφαλι ειμαι ενα αρνι που δεν μπορω να συμπεριφερθω με κακια και δεν μπορω να πληγωσω τη συντροφο μου για κανενα λογο. Αντιθετα με τη συντροφο μου που μπορει να με πληγωνει αρκετες φορες πολυ αγρια που παρεπιπτοντος οταν η μανα της κανει καμια ανοησια ο πατερας της την αρχιζει στις χριστοπαναγιες, δεν την αφηνει να κανει το ενα ή το αλλο, να παει καπου με μια φιλη της και αλλα διαφορα. Δεν εχω καποια σιγουρη απαντηση σε αυτο που λεω. νομιζω οτι ειναι οπως βλεπεις ενα παιδακι να τσιριζει υστερικα οταν δει ενα κουταβι ή να κλωτσισει ενα γατουλι και εντελως συμπτωματικα οι γονεις του μισουν τα ζωα. Αυτη ειναι η αποψη μου. Ενα παιδι πρεπει να βλεπει τους γονεις του με ισα δικαιωματα και τον καθενα αφεντικο στον τομεα του και συντροφο μεσα στην οικογενεια. Οχι τον ενα κατω απο τον αλλο. Οχι τον ενα να ζηταει αδεια απο τον αλλο λες και ειναι ιδιοκτησια του. Αν οταν μεγαλωσει το παιδι την βρισκει σαν μαστερας η σαν σκλαβουλι γουστο του καπελο του. Θα μπορει να αποφασισει ομως, δεν θα το βιωσει υποσυνειδητα. (Που θα παει ? θα μαθω να εκφραζομαι)

 

Σε μία M/s σχέση δεν προκύπτει ποτέ η αναγκαιότητα για τα παρακάτω

καθώς η εξουσία ανήκει με σαφήνεια στον ένα εκ των δύο συνεπώς δεν υπάρχει ανταγωνισμός αναφορικά με τη διεκδίκισή της. Αυτό δεν σημαίνει πως οι M/s σχέσεις εξασφαλίζουν την αρμονία σε κάθε επίπεδο, μα φρονώ πως με κριτήριο το συγκεκριμένο παράδειγμα που ανέφερες είναι μάλλον ευνοϊκότερες, και ασφαλώς δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να τρέφει ο ένας για τον άλλο αίσθημα εκτίμησης ή σεβασμού.

Το κλωτσά από κακία/μίσος ή από σαδισμό;

Όταν δύο άνθρωποι εισέρχονται σε μία σχέση M/s έχουν ίσα δικαιώματα. Κατόπιν ο ένας, επειδή το επιθυμεί, παραχωρεί μέρος αυτών στον άλλο. Πάντα διατηρεί το δικαίωμα να διακόψει την εκχώρηση, να φύγει από τη σχέση, ή να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους που τη διέπουν. Άρα πού έγκειται η διαφοροποίηση;

ΥΓ. Η βία δεν ορίζεται μονοσήμαντα. Βία είναι η πρόκληση πόνου από έναν σαδιστή σε μία μαζοχίστρια, κατόπιν συμφωνίας και των δύο. Βία μπορεί να είναι και ένα εκδικητικό χαστούκι εντός μίας vanilla σχέσης. Βία ίσως είναι και ένας συναισθηματικός περιορισμός ("Δεν θέλω να βγεις, ζηλεύω, σε παρακαλώ μίλα μου στο τηλέφωνο - δεν είμαι καλά, δεν με αγαπάς. Αν με αφήσεις θα αυτοκτονήσω. Αν με αφήσεις θα ενημερώσω τη σύζυγό σου για τη σχέση μας"). Βία είναι και ο περιορισμός σε έναν χώρο ("Αν δεν μελετήσεις το μάθημά σου, δεν θα βγεις από το δωμάτιό σου."). Βία είναι ενδεχομένως και η άγρια θανάτωση του "Κακού" σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι με το οποίο το παιδί μας παίζει 5 ώρες ημερησίως. Βία μπορεί να είναι και μία απόρριψη, μία προσβολή, ένας μορφασμός, μία αδιαφορία, ένα υποτιμητικό σχόλιο, μια βρισιά. Βία ίσως είναι και αυτό που εφαρμόζει ο πυγμάχος στο σάκο ή στο συναθλητή του. Ό,τι μας βιάζει, είναι βία, και αντιδρούμε ίσως με βία.

Αλλά το τί, πώς και γιατί μας πιέζει/βιάζει θα πρέπει να ληφθεί υπόψη αν θέλει κανείς να προβεί σε πρόβλεψη αναφορικά με το πώς θα αντιδράσουμε. Αφού η βία ούτε μοναδική αφετηρία έχει, ούτε μοναδική έκβαση θα πρέπει κανείς να αναλογιστεί, τι βία; Βία για σωματική εκτόνωση; Βία ως σύμπτωμα εξαντλημένων νεύρων; Βία ως μέσο επιβολής; Βία ως εκπαιδευτικό μέσο; Βία από ανασφάλεια; Βία για ανάταση της ψυχής; Βία για ευχαρίστηση του σώματος; Βία από αγάπη για τη βία;

Θεωρώ ότι η διαφοροποίηση μεταξύ Vanilla και M/s σχέσης, δεν προδιαγράφει και τις μορφές βίας στις οποίες εκτίθεται ένα παιδί, συνεπώς ούτε και την εξέλιξή του. Μπορεί αν ανατραφεί σε πολύ αυστηρό περιβάλλον να καταλήξει σε υποτακτικές συμπεριφορές επειδή δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να αναδείξει τη δική του προσωπικότητα, όπως μπορεί και αν ανατραφεί άνευ στιβαρής κηδεμονίας να καταλήξει σε στοιχεία μαζοχισμού ως έκφραση αυτολύπησης επειδή στο όνομα της αντιαυταρχικής αγωγής βίωσε την εγκατάλειψη. Μπορεί αν οι γονείς του έχουν μίας διακριτής δομής σχέση να αποκτήσει συμπλέγματα όπως μπορεί και αν οι γονείς του βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο για την απόκτηση εξουσίας ή ελέγχου να είναι διαρκώς θλιμμένο. Κ.ο.κ. μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις. Άπτεται της κάθε περίστασης ξεχωριστά, νομίζω, το πώς θα καταλήξει να αντιλαμβάνεται τη σεξουαλικότητά του και τη θέση του μέσα στην κοινωνία ένα παιδί, συναρτήσει της φύσης της σχέσης των κηδεμόνων του.

 

Απαπαααααααα. με πηρε απο τα μουτρα. Το μονο που ηθελα να πω ηταν οτι το να παρει χαμπαρι ενα παιδι τη μανα του να ζηταει αδεια για τα παντα και να ειναι υποχειριο του πατερα του, δεν μου φαινεται πολυ καλο. Προβλεπω μια ανισοροπεια στην μετεπειτα συμπεριφορα του και στις σχεσεις του. Μπορει να κανω λαθος. μονο στο ερωτημα για το σκυλακι μπορω να απαντησω με σιγουρια. ουτε απο κακια ουτε απο μισος ουτε απο σαδισμο. Απο καθαρη και αγνη μαλακια. Οταν βλεπεις μια γυναικα πχ στη θεα ενος κουταβιου χνουδωτου σαν μπαλακι που κουναει την ουριτσα και ζηταει χαδια, αυτη να λεει "παρτοοοοοοο, φοβααααααμαιιιιιιιιι" δεν μπορω να δω καμια λογικη εξηγηση σε αυτο. Οταν βλεπεις εναν αντρα να πιανει ενα γατι απο την ουρα και να το πεταει στον τοιχο και να το διαλυει δεν το κανει απο σαδισμο ουτε απο κακια. το κανει γιατι δεν μπορει καν να σκεφτει οτι αυτο που σκοτωνει εχει ψυχη και ποναει. με αλλα λογια ο τυπος ειναι για χοντρες κλωτσιες. και πιστευω οτι η ακραια συμπεριφορα των γονιων εχει αμεσα αποτελεσματα στην συμπεριφορα του παιδιου. Ζητω συγνωμη που δεν μπορω να στηριξω με καλα επιχειρηματα αυτα που λεω αλλα η ψυχολογικη μου κατασταση και ο χρονος μου ειναι σε μαυρα χαλια και τα δυο.

 

  Να ανανήψεις για να το συζητήσουμε περαιτέρω.

 

Απάντηση: Re: Προσοχη... στις σκαλες....

Ξεχασες το ''να''...

  

 

Re: Απάντηση: Re: Προσοχη... στις σκαλες....

Ευχαριστώ Kits.

 

Απάντηση: Προσοχη... στις σκαλες....

εγω αναρωτιεμαι αν ο κυριαρχος ανεβοκατεβαινει με τον υποτακτικο σταθερο ποσο κυριαρχος ειναι αραγε?η μαλλον ποιος ειναι ο κυριαρχος κ ποιος ο υποτακτικος?

 

Εγώ θεωρώ οτι σίγουρα υπάρχουν διακυμάνσεις, στιγμές αδυναμίας του κυρίαρχου, στιγμές δύναμικότητας του υποτακτικού, στιγμές που και οι δύο νιώθουν την ανάγκη για λιγότερη D/s ένταση, ειδικά όταν πρόκειται για καθημερινή σχέση, πόσο μάλλον για συμβίωση. Για μένα το παν είναι όλα αυτά να είναι μέρος ενός συνόλου και οι συμμετέχοντες να μπορούν να τα αντιμετωπίζουν φυσικά και όχι να αισθάνονται οτι παρεκλείνουν κάποιας πορείας. Γιατί η πορεία εξαρτάται μόνο από τους ίδιους.

Επίσης, το να 'κλέψει' κάποιος, αν και το θεωρώ γενικά χωρίς νόημα όταν όλα γίνονται βάσει συμφωνίας, μπορεί να συμβεί.. Για M/s δεν ξέρω, αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ μία σχέση D/s, χωρίς κάποιες δικλίδες διαφυγής, όταν χρειάζεται.. Και όταν λέω διαφυγή, δεν εννοώ διακοπή της σχέσης, απλά ένα είδος ανυπακοής, έστω και κρυφά. Συχνά μπορεί η αίσθηση οτι δεν έχεις επιλογή διαφυγής μπορεί να δημιουργήσει αντιδραστικές τάσεις και να τιναχθούν όλα στον αέρα. Ενώ αντίθετα, η αίσθηση οτι μπορείς να κάνεις και αλλιώς καμιά φορά, μπορεί να σε οδηγήσει σε πιο βαθιά σταδιακή και ίσως υποσυνείδητη υποταγή.. Εγώ την 'πάτησα' 'ετσι, για αυτό το λέω...