Πως ξεκινήσατε

Εμενα η αρχη ηταν τελείως κουλή... Ημουν 12 ετων και ειχαμε νια εργασια 6η δημοτικου να βρουμς τι σημαίνουν τα ακρονύμια ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΕΛΤΑ κλπ... Και εγω ως βλαμμενο ( δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως χαχα) εψαξα αν υπάρχουν αντιστοιχα στα αγγλικα... Ανακλυψα ετσι το bdsm μαι πλέον στα 23 μου σχεδον το αναπολώ και γελάω παρα παρα πολυ χαχαχα

 

Στα 12 μου είχαμε μαζευτεί σε ένα σπίτι μία παρέα για να δούμε τσόντα. Η συγκεκριμένη ταινία ξεκινούσε με μία σκηνή ποδολαγνείας. Στη θέα της ερεθίστηκα (χωρίς να πω βέβαια τίποτα στην ομήγυρη). Επιστρέφοντας στο σπίτι άρχισα να αναζητώ στο διαδίκτυο σχετικό υλικό. Στη συνέχεια μέσα από το ψάξιμο ήρθα σε επαφή με μία σειρά πορνογραφικού υλικού το οποίο αφορούσε το BDSM. Ως εκ τούτου μου είχε δημιουργηθεί πληθώρα σχετικών φαντασιώσεων. Η πρώτη μου κανονική εμπειρία ήρθε στα 18 μου. Μέσα στην περίοδο των γιορτών βρέθηκα σε ένα στριπτιζάδικο μετά από ξενύχτι για "σβήσιμο". Με πλησίασε μία κοπέλα με υπέροχα πόδια, προτείνοντας μου να πάρω πριβέ χορό. Δέχτηκα άμεσα χωρίς αντίρρηση, ενώ μάλλον είχε καταλάβει ότι κοιτούσα συνεχώς τα πόδια της. Μόλις περάσαμε μέσα απαίτησε να της κάνω μασάζ στα πόδια λέγοντας ότι είχε κουραστεί από τα τακούνια. Δέχτηκα χωρίς καμία αντίρρηση, ενώ η ευχαρίστηση φαίνονταν στο πρόσωπο μου. Στη συνέχεια μου έφερε τα πόδια της στο πρόσωπο διατάζοντας με επί λέξει να τα πλύνω με τη γλώσσα μου. Είχα φτάσει στα ουράνια, εκτελώντας τη διαταγή της... Στο τέλος με έβαλε να ανοίξω το στόμα μου, έφτυσε μέσα και έφυγε. Γύρισα σπίτι νοιώθοντας εντελώς γεμάτος από την εμπειρία. Στη συνέχεια είχα μία σειρά συναντήσεων με επαγγελματίες. Ταυτόχρονα σε βανιλλοειδείς σχέσεις μου δεν μου έλεγε κάτι το συμβατικό σεξ, ενώ φανταζόμουν ότι έκανα άλλα πράγματα κατά τη διάρκεια των περιπτύξεων (αντλούσα ικανοποίηση μόνο όταν έγλειφα...). Η πρώτη (και μοναδική μέχρι στιγμής) εμπειρία μου χωρίς επαγγελματία έλαβε χώρα το 2017, στα 27 μου χρόνια. Η τότε κοπέλα μου (στην οποία δεν είχα αναφέρει κάτι για τις φαντασιώσεις μου) σχολίασε ότι έχω "ωραίο γυναικείο κώλο" και ότι από τη στιγμή που "δεν γαμάω καλά" (δικές της εκφράσεις) έπρεπε να δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Μου πρότεινε να φορέσω το στρινγκ και τις κάλτσες της, κάτι το οποίο δέχτηκα λέγοντας ότι αφού τα πράγματα έχουν έτσι θα πρέπει να προσπαθήσω να την ευχαριστήσω αλλιώς. Στη συνέχεια μου έβαλε λιπαντικό και με πήρε με τον δονητή της. Ευχαριστήθηκα το όλο σκηνικό και για περίπου έναν χρόνο (μέχρι που την έχασα, καθώς μετακόμισε σε άλλη πόλη) κάναμε σεξ μόνο έτσι, με αντεστραμμένους ρόλους...

 

Πολλά μπράβο στην κοπέλα που προσαρμόστηκε, νομίζω ήσουν τυχερός. Οι πιο πολλές απλά θα έφευγαν. Τέτοιους ανθρώπους θέλουμε!!!

 

Έβγαλα τη ζώνη του, γονάτισα και του την παρέδωσα απλώνοντας και τα δυο μου χέρια   

 

Βρήκα την περιγραφή μου σε άλλο νήμα (χάριν στην ερώτηση σου @vussinada   ) αλλά μάλλον εδώ αρμόζει...

Η πρώτη φορά που τον είδα στη ζωή μου ήταν μια νύχτα Μεγάλης Παρασκευής. Ήταν περίπου 1.30 τη νύχτα όταν - δεν θυμάμαι τις ατάκες που είχαν προηγηθεί, δεν έχουν και τόση σημασία εξάλλου- στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, άκουσα την ανδρική φωνή να μου λέει "οκ, τότε θα κάνεις ό,τι σου πω", αλαφροϊσκιωτη απάντηση μου ήταν "χαχα... οκ!". "Το εννοώ" συνεχίζει. Και σταματάω να γελάω. Challenge accepted! "Εντάξει λοιπόν" συμφωνώ. "Πάρε το αυτοκίνητο κι έλα τώρα από δω. Όταν φτάσεις στη συμβολή των οδών ταδε και ταδε, πάρε με τηλέφωνο" και κλείνει.
Μην τα πολυλογώ, φυσικά και πήγα. Μιλήσαμε, μου έφτιαξε ένα τσάι (ήμουν λέει πολύ μικρή για αλκοόλ) και μετά μου έστρωσε στον καναπέ να κοιμηθώ. Δεν ξενέρωσα, ούτε καν αιφνιδιάστηκα παραδόξως. Δεν ήθελα κάτι συγκεκριμένο. Απλά μου άρεσε τόσο που ήμουν εκεί.
Τη δεύτερη φορά που τον είδα πάλι κουβεντιάσαμε πολύ. Τίποτε σχετικό με σεξ, σχέσεις, ερωτικά κλπ
Μουσική, σινεμά και βιβλία τα μοναδικά θέματά μας.
Κάποια στιγμή μου σήκωσε λίγο τη μπλούζα. Ξαφνιάστηκα αλλά δεν αντέδρασα. Έκανε μια περιστροφή του δακτύλου του γύρω από τον αφαλό μου και κατέβασε τη μπλούζα μου.
"Ώρα να φεύγεις μικρούλα, μη με κυνηγά και η μαμά σου". Τι;;; Αυτό ήταν;;; Και πάλι όμως πιο πολύ ξαφνιάστηκα, παρά χαλάστηκα. Είχα μια πολύ έντονη και βαθειά αλλά καθόλου αγχωμένη περιέργεια. Ήθελα απλά να βλέπω αυτό που γίνεται.
Σηκώθηκα.
Πριν κινηθώ προς την πόρτα ήρθε μπροστά μου.
Έπιασε την κοτσίδα μου και μου τράβηξε το κεφάλι πίσω.
Μου έδωσε ένα πάααρα πολύ βαθύ αλλά ήρεμο φιλί.
Ζαλίστηκα. Μέθυσα. Δεν ήξερα τι είχα πάθει. Μου άνοιξε την πόρτα πολύ ευγενικά, με χαιρέτισε πολύ πολύ όμορφα, μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο (ω ναι) και περίμενε να ξεκινήσει το ασανσέρ για να κλείσει την πόρτα.
Έκανα να τον ξαναδώ 15 μέρες.
Δεν πέρασε ούτε δευτερόλεπτο από τα εκατομμύρια δευτερολέπτων που έχουν 15 μέρες, που να βγω από αυτή τη ζάλη που μου δημιούργησε το φιλί. Ήμουν εγώ, μια μικρή φυσαλίδα και παραέξω ο υπόλοιπος κόσμος. Αλληλεπιδρούσα τέλεια, όμως παρέμενα μέσα στη φυσαλίδα. Αργότερα θα μάθαινα ότι αυτό λέγεται τρανς.

Την τρίτη φορά, πάλι συζήτηση για μουσική. Βασικά αυτός μίλαγε, το τρανς μου ήταν διαπερατό από εκείνον, εγώ όμως, μαζί του, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη σχεδόν.
Και απλά, τόσο απλά και φυσικά μου λέει χωρίς προειδοποίηση: "οκ, τώρα θα γδυθείς, τελείως, και θα πας στο κρεβάτι μου να με περιμένεις".

Εξίσου απλά, σαν να είχε συμβεί αυτό 1.5 εκατομμύριο φορές, σαν να ήταν μέρος ενός σεναρίου που είχα μάθει απ' έξω και ανακατωτά, σηκώθηκα, βγήκα από το φόρεμα που φορούσα, το άφησα να πέσει στο πάτωμα, έβγαλα το ένα πόδι μου, μετά το άλλο από τον "κύκλο" που σχημάτισε το ύφασμα γύρω μου - σαν να περνούσα κάποιο αμελητέο εμπόδιο- και προχώρησα προς το κρεβάτι...

Πέρασα κάποια χρόνια σε μια σχέση απολύτως M/s< χωρίς να ξέρω λέξη για bdsm κλπ κλπ, που όλα φάνταζαν τόσο φυσικά, σαν να έπρεπε πάντα να είναι έτσι. Αλλά και σαν να ήμαστε εγώ κι εκείνος τα δυο μοναδικά πλάσματα στην Οικουμένη των 6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που μπορούσαν να σχετιστούν έτσι...

 

Στα είκοσι εννιά μου ξεκίνησα την πιο συμβατική σχέση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Λίγα χρόνια αργότερα βρισκόμασταν στην τελική ευθεία για να ξεκινήσουμε έναν ανέραστο γάμο με τα πεθερικά μέσα στα πόδια μας όλη μέρα ενώ η μελλοντική γυναίκα μου έδειχνε όλο και πιο έντονα τις Χριστιανικές και μικροαστικές της καταβολές. Τον τελευταίο χρόνο πριν τελειώσει η σχέση πολλά βράδια ξυπνούσα ιδρωμένος με την καρδιά μου να πάει να σπάσει τρέμοντας στην ιδέα ότι θα εγκλωβιστώ έτσι. Είχα αρρωστήσει μέσα μου. Δεν ήξερα ποιος στον πούτσο είμαι, αλλά το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν ήθελα να είμαι "αυτός".

Μπορεί να ακούγεται παράλογο ότι σε τόσο μεγάλη ηλικία δεν γνώριζα τον εαυτό μου αλλά είναι η αλήθεια. Έχω μεγαλώσει σε ένα πολύ δυσλειτουργικό και καταπιεστικό περιβάλλον και χρειάστηκα ψυχοθεραπεία για να καταλάβω πόσο αρρωστημένη ήταν η ζωή μου μεγαλώνοντας. Ποτέ δεν είχα καταλάβει πως οι φαντασιώσεις που έχω, τα video που παρακολουθώ και οι ιστορίες που με καυλώνουν είναι μέρος της προσωπικότητας μου. Τον έπαιζα, έχυνα, και μετά συνέχιζα να είμαι αυτό το ηττημένο πλάσμα που έψαχνε για ασφάλεια σε δημοφιλείς άνοστες συνταγές. Δεν υπήρχε ούτε σαν πιθανότητα στο μυαλό μου το ενδεχόμενο να υποτάξω μία γυναίκα και να της κάνω τα πράγματα που θέλω.

Λίγο πριν λήξει η σχέση γνώρισα μία άλλη γυναίκα. Ήταν όμορφη, έξυπνη, μορφωμένη, άνετη με την σεξουαλικότητα της και ήξερε πολύ καλά τι ήθελε. Δεν ξέρω τι με τράβηξε σε αυτήν αλλά υπήρχε μία αίσθηση οικειότητας, σαν να μοιραζόμαστε κάποια κοινά. Συζητούσαμε μέσω chat κυρίως για αρκετό καιρό και όντως μοιραζόμασταν πολλά ενδιαφέροντα. Κάτι λέγαμε για κάποιο βιβλίο και η συζήτηση γρήγορα πήγε προς το BDSM, σκοινιά, πόνο κλπ και στις τσόντες που παρακολουθούσαμε. Όταν χώρισα δεν άργησε να έρθει η στιγμή που περάσαμε και στην πράξη... Ε αυτό ήταν, κάτι μέσα μου είχε πάρει φωτιά. Η σχέση δεν λειτούργησε γιατί είχαμε αδούλευτα θέματα που συγκρούστηκαν αλλά ήταν το πρώτο ντόμινο που έπεσε και από τότε έχουν πέσει πολλά ακόμη. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι που ανακάλυψα τον εαυτό μου, και όχι μόνο σεξουαλικά, σε μεγαλύτερη ηλικία. Θα μπορούσα να είχα χαρεί πολύ περισσότερο τη ζωή μου.

 

Ωραίο μπάσιμο στον κόσμο του BDSM, σαν έτοιμη απο καιρο... μόνο που τώρα ειμαστε 1,5 δις παραπάνω γαμωτο  

 

Δείτε το από την άλλη πλευρά...
Όσο μεγαλώνει ο παρονομαστής, τόσο ενισχύεται η ευγνωμοσύνη για την μοναδικότητα που έχει ο ένας ή Ένας, όχι;  

 

Η πρώτη πρώτη φορά μου, γιατί υπήρξε και δεύτερη πρώτη και φορά και τρίτη πρώτη φορά, συνέβη κάπου εκεί στα 21 μου. Σεπτέμβριος μήνας, εποχή που όλοι οι φοιτητές μαζεύονται στη Θεσσαλονίκη κι αρχίζουν τα πάρτι του φθινοπώρου. Την γνώρισα σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε οι σεξουαλικές σχέσεις κι επαφές ήταν της εκτόνωσης, της αναγνώρισης και την επιβεβαίωσης. Κολλήσαμε από την πρώτη στιγμή. Από το πρώτο βράδυ το πάθος ξεχείλιζε ανάμεσα μας. Σεξ δεν κάναμε από τις πρώτες μέρες, αντικειμενικές δυσκολίες χώρου δε μας επέτρεπαν να βρεθούμε σε κατάλληλες συνθήκες. Έμενε με την αδελφή της (η οποία ήδη είχε αποφοιτήσει και θα έφευγε οριστικά σε λίγες μέρες) κι εγώ προσωρινά με τους γονείς (έλειπαν για μια πενταετία περίπου εκτός Θεσσαλονίκης για επαγγελματικούς λόγους κι επέστρεψαν για λίγο). Τις πρώτες μέρες λοιπόν περιοριζόμασταν σε ερωτικές περιπτύξεις στο μεσοπάτωμα, στο ασανσέρ κλπ καβάτζες. Περιμέναμε εναγωνίως να φύγει η αδελφή ή οι γονείς για να έχουμε το χώρο μας.

Τις μέρες μετά τις διακοπές κάτι με απασχολούσε, μια δυσάρεστη κατάσταση, απροσδιόριστη, κάτι που με οδήγησε σε δερματολόγο. Στο ΙΚΑ εννοείται, ένας μισοπάλαβος δερματολόγος αφροδισιολόγος, τότε νομίζω ήταν κοινή ειδικότητα, με εξέτασε και έβγαλε πόρισμα: Μουνόψειρες! Άλλο πάλι και τούτο! Καταντράπηκα. Όταν αναρωτήθηκα πως κλπ μου είπε πως είναι δυνατόν ακόμα κι από την παραλία. Για να πω την αλήθεια δεν είχα ερωτικές επαφές τελευταία αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Από τον Αύγουστο μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, αυτές φούντωσαν. Οι οδηγίες του υπήρξαν σαφείς: Ξύρισμα, ταλκ κλπ για δύο εβδομάδες και βέβαια όχι επαφή όλο αυτό το διάστημα. Μάλιστα!

Αυτό το όχι επαφή με τσάκισε. Μέσα στη καύλα εγώ, με το θηρίο επίσης καυλωμένο δίπλα μου. Ταυτόχρονα με αυτό το περιστατικό ήρθε και η μέρα όπου θα έφευγε η αδελφή. Επιτέλους μόνοι. Πως να αντέξω! Από την άλλη αν κάνω καμιά βλακεία και το αποσιωπήσω, θα το έχουμε σαν πρόβλημα για πολύ καιρό, ο ένας θα το αναμεταδίδει στον άλλον. Και δεν μοπυ πάει να κάνω τον ανήξερο. Το πάθος μου λέει όρμα, λογική μου λέει σταμάτα. Πρέπει ή να της εξηγήσω, ή να βρω δικαιολογία ή να εξαφανιστώ. Προτίμησα το πρώτο. Μου πήγαινε περισσότερο. Δεν ήταν καθόλου χαριτωμένο στο μυαλό μου κι ούτε εύκολο βέβαια. Γέλασε στο άκουσμα του προβλήματος μου. Όπως γελάνε οι νέοι όταν ο κολλητός τους κάνει καμία μαλακία. Γέλασε με κατανόηση όμως. Μετά το ξανασκέφτηκε και στεναχωρήθηκε. Με το σπίτι δικό μας δεν θα είχε σεξ για δύο εβδομάδες. “Δεν υπάρχει άλλος τρόπος;” με ρώτησε. “Που να ξέρω” της απάντησα, κι εκεί άστραψε το νους μου! “Θα δοκιμάσουμε” συνέχισα.

Το επόμενο βράδυ μόνοι στο σπίτι, ξεκινήσαμε τις δοκιμές. Δοκιμές που κράτησαν χρόνια. Για δυο εβδομάδες ερωτοτροπούσαμε με τα εσώρουχα μας. Το γεγονός πως θέλαμε να χύσουμε, να ηδονιστούμε, να φτάσουμε σε οργασμό χωρίς να έρθουν σε επαφή ο πούτσος μου με το μουνάκι της ήταν ένας περιορισμός αβάσταχτος για την ηλικία μας. Εκεί άρχισε το μεγάλο ταξίδι. Για αρχή μαλακιστήκαμε με ασφάλεια από απόσταση και σε κοινή θέα ο ένας με τον άλλον. Με μιάς, ξεπέρασα όλες τις αναστολές μου. Οργασμοί χωρίς διείσδυση. Αναγνώριση πεδίου, ανατομίας, κοινός αυνανισμός, αλληλοαυνανισμός, ντυσίματα, στοματικο, ρόλοι. Όπα ρόλοι! Στοπ εδώ! Θέλω να σε συλλάβω! Θέλω να σε δέσω να μην μου φύγεις! Θέλω να σε βασανίσω να ομολογήσεις! Θέλω να σου αφήσω σημάδια στο κωλαράκι για να με θυμάσαι μέχρι αύριο. Σε κάθε χτύπο με την ζώνη μου η καύλα μου δυνάμωνε. Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα μπορουσα να φτάσω σε οργασμό, να χύσω, μονο και μονο επειδή μαστιγώνω τον υπέροχο λατρεμένο κώλο της. Πόσο δικό μου θα τον ένιωθα έτσι! Και πόσο περισσότερο δική μου την ένιωθα όταν έχυνε μαζί μου με αυτόν τον τρόπο!

Κυρίως από ένα τυχαίο γεγονός που μας απαγόρευε τη βανίλα σεξουαλική συμπεριφορά, άρχισαν να απελευθερώνονται σεξουαλικές δυνάμεις. Άρχισαν να διαγράφονται επιθυμίες που αποκρυσταλλώθηκαν σε ρόλους. Οι ψείρες φύγανε, όπως η παραφιλία παρέμεινε. Σχεδόν ποτέ δεν κάναμε βανίλα σεξ. Πάντα υπήρχε η κυριαρχία, η αποδοχή της και το ανάλογο αποτέλεσμα. Πάντα βρισκόταν ένα καλώδιο, μια ζώνη, ενα μανταλάκι.

Η δεύτερη «πρώτη» μου φορά, εξίσου καθοριστική, ήταν όταν όλο αυτό το ονομάτισα. Σαδισμός - μαζοχισμός, Κυριαρχία – υποταγή, bdsm κλπ. Πήρε άλλη διάσταση στο μυαλό μου καθώς απέκτησε όνομα και ιδιότητες. Δεν ήταν πια αόριστες επιθυμίες που θα μπορούσαν να μου τύχουν ή όχι. Ήξερα πώς να το αναζητήσω. Ενημέρωση λάμβανα κυρίως από φίλους που σπούδαζαν Λονδίνο, εκεί κυρίως, νομίζω ήταν τη μητρόπολη του bdsm εκείνη την περίοδο, τουλάχιστον για μένα. Εκεί το πεδίον ήτο λαμπρόν, όλες οι παραλλαγές και τα παραδείγματα του bdsm μπροστά μου, ένας κόσμος μαγευτικός.

Μετά ακολούθησε η τρίτη «πρώτη» μου φορά. Αυτό ήταν η ομολογημένη σχέση με τον «Άλλον» . Άλλη μαγεία κι αυτή. Η στιγμή που τελειώνει η εκατέρωθεν ανίχνευση, η στιγμή που διαπιστώνεται η ερωτική έλξη, η στιγμή που έχουν περάσει και οι δύο το «τεστ» με επιτυχία και έρχεται η στιγμή την ομολογίας της θέσης του καθενός στην σχέση. Μαγευτική στιγμή ever!

 

Ήταν στα 17…κάπου χαμένη στην άβυσσο του μυαλού, κάπου αποταμιευμένη στις θυρίδες του χρόνου…αλλά ήταν πάντα εκεί, αυτή η ανάμνηση.

Ήταν ο πρώτος μου έρωτας και με είχε πλημμυρίσει για αυτόν μία τρελή παρόρμηση. Πολύ μακριά από τους όρους τους ευπρέπειας που είχα διδαχτεί από το σπίτι μου, τα μη της μαμάς μου και τα όχι του πατέρα μου, δέσποζε ένα άλλο βασίλειο, αυτό της αγκαλιάς του.

Αχόρταγο, γεμάτο πάθος. Κάθε βράδυ λαχταρούσα να γυρίσω σε αυτό. Μα κάθε βράδυ ήταν αδύνατο. Δεν μου φτάνεις…δεν μου αρκείς…σε θέλω και άλλο…και άλλο…

Ποσό και άλλο; Και άλλο…

Το κορμί μου ένα κουβάρι στα πόδια του, πιο δυνατά, πιο πολύ, μέχρι να μελανιάσω να σε κουβαλάω πάνω μου όλη την εβδομάδα, να βλέπω τα σημάδια μου στο σώμα σου και να αισθάνομαι μία τρελή περηφάνια και έξαψη. Να τα κρύβω από τους ανθρώπους, να σε προστατεύω. Και άλλο…για σένα μπορώ και άλλο…

Έτσι μέσα μου συνδέθηκε ο πόνος με την επιθυμία. Η ηδονή.… Όμορφα, γλυκά, ποιητικά.

Μου άρεσε να τον θυμώνω…να τον διεγείρω…να κάνω κύκλους γύρω του. Να τον γεύομαι…στα πάρκα, στο αυτοκίνητο.

Δεν ήξερα ποιο κτήνος ήταν πιο κτήνος…αυτός ή εγώ;

Μα δεν με ένοιαζε. Ήθελα μόνο να του προσφέρω ηδονή με κάθε τρόπο και μέσο που ήξερα. Χωρίς καν να το ζητήσει. Ήμουν τρελή, ήμουν ερωτευμένη, ήμουν δική του.

Το καλοκαίρι που μας χώρισε, το αναπολώ ακόμα. Είχα περάσει τις εξετάσεις μου, έπρεπε να φύγω αλλού. Έκλαιγα με μαύρο δάκρυ. Κράτησα αυτήν την ανάμνηση βαθιά στο μυαλό μου. Και ποτέ δεν ξεστράτησα για κανέναν άλλον. Μαζί σου έθαψα εμένα και ότι άλλο σε θύμιζε. Σαν φόρο τιμής, σαν απόγνωση.

Βλέποντας πίσω τον εαυτό μου, ποτέ δεν υπήρξα πιο ειλικρινής, πιο γνήσια, πιο αυθόρμητη, όταν ακόμα δεν ήξερα τίποτα, ούτε καν εμένα. Μα μετά από τόσα χρόνια εύπλαστης ευτυχίας θέλω να ξαναβρώ αυτό το κορίτσι. Ήταν το πιο αληθινό, το πιο ευτυχισμένο κορίτσι που γνώρισα.

 

Λοιπόν, θυμάμαι μια φορά σχεδόν 10, ένιωσα κάτι σαν κάβλα στο άκουσμα απειλής για τιμωρία στο σχολείο (αυτά τα όρθια στον τοίχο κλπ). Στο σπίτι, δεν υπήρχε η έννοια τιμωρία, ούτε καβγάδες, ούτε βία. Λίγο αργότερα, όταν έμενα μόνη στο σπίτι, κυκλοφορούσα για λίγο γυμνή, ενώ φανταζόμουν πως θα ήταν αν με έβλεπε κάποιος και φυσικά ντρεπόμουν, δεν ήθελα να με δει.

Οπότε με το πρώτο μου pc, η αναζήτηση ήταν για nude in public, οχι όμως τα πετάμε χαλαρά και γελάμε. Ήθελα να δω την ντροπή, τη συστολή, την τιμωρία.
Επειδή ήταν μια ηλικία της εξερεύνησης, μπαίνω σ ένα τσατ που είχε όλο μπαρμπάδες. Η καλύτερή μου εμένα ιδίως όταν κάποιος εκεί, μιλούσε για την εταιρεία του στην Αθήνα, τις εμπειρίες του, τη μουσική με την οποία είχε ασχοληθεί, και που ήταν και ωραίος btw. Τοτε εγώ, ούτε που είχα ξαναμιλήσει με 40+, φαντασιωνόμουν και την Αθήνα σαν κάτι εξτρα, άκουγα και για άτομο με ενδιαφέροντα, μη σου πω, όλα όσα έλεγε ήθελα να τα χάψω, έτσι και έκανα.

Ο ωραίος με το ψευδώνυμο Αiwnios, μου δινε και κάτι μυστήριο και μεταφυσικό, είχε και ένα αβαταρ, εναν άγγελο απ την ταινία "wings of desire", φουλ στο desire και στα συννεφα εγώ, με τα φτερά της φαντασίας.
Μιλούσαμε λοιπον ονλινε, μέχρι που σε μια google μου πάλι για public και τέτοια φαντασιακά, βλέπω το αβαταρ αυτό. Απειρη οπως ήμουν απ το ιντερνετ αλλα και γενικοτερα, λεω αυτός είναι. (spoiler: δεν ήταν)

Το θέμα ήταν όμως πως εγώ άρχισα να μιλάω και με άλλα άτομα, με ενθουσιασμό λες και ήμουν λυσσασμένο χαμστερ σε γαβάθα με λιχουδίτσες. Θυμάμαι έναν που μου λέει μετά το geia sou, "απο δω και μπρος, όταν θα μιλάμε, θα έχεις τη μύτη στο πάτωμα". Σοκαριζζζμός. Πως μιλάει έτσι ο άξεστος αγενής; Αργότερα έμαθα πως και οι "απο πανω" έχουν τον δικο τους τροπο να αυνανιζονται ψυχοσωματικα πισω απ το πληκτρολογιο. Και φυσικά σιγά μην ρωτήσουν κιόλας. "Αμα γουσταρεις, καλως." : Αυτο ήταν το κονσεπτ που εγω για καιρο απωθουσα να αποδεχθω.

Οποτε βολοδερνα με διαφορες παρόμοιες κοπιες που οι ανθρωποι βεβαια, μολις βλεπανε πως δεν ημουν αυτο που θα τους βοηθουσε, εφευγαν. Εμενα εγω λοιπον με τις φτερουγες του φαντασιακου και τα λοιπα.
Μια μερα πετυχαινω το αβαταρ το φτερωτο, τουλαχιστον να βρω μια ακρη. Αυτος αμεσως ζητησε φωτο κλπ, εγω ζητησα να μαθω αν ειναι ελευθερος κ εκει, οπως εμαθα αργοτερα, χαλασε το σιτσουεσιον επειδη, ηταν φρεσκοπαντρεμενος. Πως το εμαθα; Βρεθηκα να μιλαω με εναν φιλο του που ειχε καλεσμενο στο γαμο.

Και απο εκει που ημουν μια ασχετη που μπερδευε τις φαντασοκαβλες του καθε ονλινε με τη σωστη συμπεριφορα, αρχισα να συζηταω για την νυφη, το γαμπρο, τη μουσικη στο γλεντι μετα.
Οκ, ο καλεσμενος στο γαμο βεβαια, ηταν κ αυτος η ίδια κοπια που λεγαμε με τον κατα βανιλα αξεστο κακοτροπο αγενη, κατα κινκοκαβλα σεξυ αγριο αυστηρο που στην λεει και γουσταρεις περισσοτερο.

Μετά απο κανα μηνα, ήξερα πλεον πως οι φαντασιωσεις μου ήταν για να μεινουν απλα φαντασιωσεις. Έλα όμως που ο εγωισμός μου δεν το δεχονταν αυτο. Είχα και την περιεργεια της ηλικιας που θελει ολο κατι να μαθει. Οποτε μπαστακωθηκα εγω και βασανιζομουν με την κωλοσυμπεριφορα του, εκεινος καρακαβλωνε και επειδη εμπειρος 40 χρονια, καταλαβε τι ήμουν και τι δεν ήμουν, μου λεει μια μερα "απορω τι δεν φευγεις, με τοσο κωλοχερο και τοσο ξυλο, μάλλον κάτι θέλεις εσυ". Και έπεσε μεσα. Ήθελα να έχω την εμπειρία, και όχι την θεωρητική.

Ήταν και η εποχή που είχα μόλις τελειώσει με σπουδές, και επειδή έβγαλα παραλληλα πανεπιστήμιο και ωδειο με κατι τρελάρες καθηγητές, αριστεία, διπλώματα, φούγκες κλπ αποφάσισα να κάνω εξάσκηση για λίγο, και στη μούγκα πέρα απ τη φούγκα που έγραφα λίγο πιο πριν.

Φυσικά και δεν το καταφερα. Ήταν τερμα κοντρα ρολος που όταν η λεκτική κακοποιηση ξεπερνουσε τα ορια κατα πολυ, έριχνα τέτοια μπινελικια που έπαιρνα ενα μπλοκ για λιγο και μετα παλι πισω στη σαπιλα κλπ κλπ κλπ. Αυτο, αργότερα θα μαθαινα απο το τικτοκ πως λεγεται τοξικιλα και κολλημα. Τεσπα.

Είχα μπει στο ρόλο όμως. Όταν τελείωσαν οι σπουδές και λεω οκ, δεν ειμαι πια παιδούλα, λεω παραλληλα, α ρε γμτ. Δεν το ζησα το σεναριο, ας το ζησω ονλινε. Και συστηνόμουν στον τυπο, ως 19 χρονων για 2-3 χρονια.
Εδω κάπου είναι προφανής και η πιπινολαγνεία αλλα και το σταρχιδιαμουποσοεισαι πραγματικα δλδ. Περιμένοντας εγώ να ζήσω το σενάριο της μικρουλας με τον μεγαλο τον κινκιαρη, του λεγα πως ταχα οταν πρωτομιλησαμε ήμουν τοσο μικρουυυυλα που δεν επρεπε να μιλαμε, ηταν κακο ω, και αχ τι μικρουλα που ημουν γμτ. λολ. Τωρα που απο το τικτοκ εμαθα και τι εστι κριντζια, αυτό θα ήταν ο ορισμός.

Μήπως όμως, οι άνθρωποι στις φαντασιωσεις τους δεν γινονται ρεντικολα, και γι αυτο πρεπει να μενουν (οσο ειναι alive n kickin) προσωπικες; ή έστω να μοιραζονται με πολυ πολυ εμπιστα ατομα κ οχι με τον ταδε random αγριοκαβλο που εχουμε παρει εργολαβια να εξημερωσουμε ως αλλο βουκεφαλα του βουδουσουμου.

ενιγουει.
Θυμαμαι τωρα τον μπαρμπακινκυ να λεει "μα εγω δεν θα ειχα προβλημα και τοτε που ησουν μικρουυυλα", κ εγω δωσε καυσιμο στην φαντασιερα, πηγαινα με την οπισθεν κ ειχα αραξει καβο στην εφηβεια πλεον. Καθε μερα εστελνε μηνυμα στο σκαιπ γυρω στα μεσανυχτα σαν τον βρυκολακα της βιαιης καβλας, κ οταν λεω καβλα δεν εννοω μονο την σεξουαλικη, αλλα και την γενικοτερη μενταλιτε. Και μιλουσαμε για ωρες ή μαλλον κυριως μιλουσε μονος του κ εγω επαιζα βελακια στο αν θα καταφερω ποτε να τον κατακτησω. Εννοω συναισθηματικα, οχι σεξουαλικα, γιατι στο δευτερο σκελος υπηρχε η γνωστη ονλινε δραστηριοτητα που συμβαινει σε ολες τις καβλαντες. Τωρα ανατριχιαστικο να μιλαω για συναισθηματα. Τότε όμως τόσο ψηλα μπορούσα να παω με βοηθεια και λιγο απο εκεινον που ενδιαμεσα στην κακοποιηση πετουσε και κατι ζαχαροαγαπουλινες για το εμετικο. Και αυτο αργοτερα εμαθα απο το τικτοκ πως γινεται κλασικα, σε παρομοιες περιπτωσεις τοξικιλας.

Ο τυπος γουσταρε να ειμαι μικρο και μικρο θα το επαιζα. Δεν ήταν που γουσταρε αποκλειστικα μικρα, καμία σχέση. Ήταν που ετσι φτιαχνονταν πως είμαι πιο ευκολος στοχος, αν και με τις μεγαλυτερες δεν πολυκωλωνε, οπως μου λεγε. Ήταν λιμπερτινος παλαιος, όπως ο Εμπειρίκος. Πχ θυμαμαι μια φορα μου λεγε πως η μια κορη της πρωην συζυγου του, του τριβονταν και του λεγε τι ωραια μαγουλακια ειχε, ενω μετα σχολιαζε πως ειχε μεγαλο στηθος σαν τη μανα της, για το ιδιο 10χρονο. Αυτά, εδειχναν την όλη χυμαδοσυνη του, όχι πως ειχε κανα κολλημα ηλικιακο, τεσπα.

Αυτη η χυμαδοσυνη, δλδ η χωρις ορια καβλα, νομιζω εξασκηθηκε σ εμενα που επαιξε ολον τον σαδισμο δλδ χωρις καθολου ερμα, χωρις τπτ απ αυτα τα μπλα μπλα που διαβαζει καποιος για τον ερωτικο σαδισμο στην wiki ή σε κανα φορουμ σχετικο ως μανιουαλ safeτοσυνης.
Καποια στιγμη μου λεει έχεις υψηλο οριο στον ψυχικο πονο, σκεφτηκες το slave? Κατι κουλαμαρες όπως πχ μου λεγε πως επειδη ειμαι συναισθηματικια δε μπορει να ειμαι μποτομ αλλα υποτακτικια και πως οι μποτομ ειναι κομπλεξικοι σε αρνηση και υποκριτες και σχιζοφρενεις, αλλο στο κρεβατι αλλο στην καθημερινοτητα.
Πλεον νομιζω πως σοβαρα ηξερε πως ήμουν απλως μια τυπισσα με μαζοχιστικες φαντασιωσεις και ελαχιστη εμπειρια, και σοβαρα εκμεταλλευονταν την θυματοποιηση μου ωστε να σαδισει ψυχικα οσο τον επαιρνε, χωρις κανενα ελεος μιας και με θεωρουσε τοσο θυματοποιημενη που ποτέ δεν θα αντιδρουσα σοβαρα, αλλα και τοσο λυσσασμενη να τον κατακτησω που θα μπορουσα να το παιξω μεχρι και σκλαβα και να κανω μοκο, ενω ήθελα να τον πλακωσω.

Ειχα μπει θυμαμαι τοσο βαθια σ αυτο, που δεν τολμουσα να γραψω καν, φοβομουν να μιλησω, να απαντησω, να αντιδρασω, εστω και ονλινε. Εγραφα μονο κατι κοπυ παστε ποιηματα, τραγουδια και φωτο που βεβαια "μιλουσαν" για την ολη σκοτεινη σαπιλα και τοξικιλα που ζουσα.
Καποια στιγμη το εζησα και λαηβ. Τι περιμενα διαφορετικο βεβαια απ την ολη αυτη "ατμοσφαιρα"; τιποτα. Βεβαια, περα απο εκείνον, κι επειδή ήμουν τόσο φιμωμενη, δεν εμαθα τιποτα για το bdsm.
Υπεθετα πως ίσως και αλλες εχουν περασει τετοιες δοκιμασιες, ο τυπος μ επαιζε κανονικα οταν ελεγε πως ευτυχως δεν ησουν κοτουλα να φυγεις, εδινε ελπιδες, που και που μεχρι που με παινευε κιολας, ελαφρως, αλλιως πως θα εμενα τοσο ατάιστη θα μου πεις. οκ

Οποτε δεν ξερω καθολου αν ετσι ειναι οι σαδιστες γενικα, ή οι αφεντες και τα λοιπα σαν συμπεριφορα και αν οι γυναικες τους, ανεχονται και υποφερουν και γουσταρουν ή αν οι ανθρωποι ειναι νορμαλ και απλως τους βγαινει αυτο ελεγχομενα σαν ερωτικη/σεξουαλικη συμπεριφορα.
Ξέρω όμως πως μιλούσε μια κοπελα στο τηλ την ωρα που ημουν σπιτι του:
Ελα ρέεει
-Αγαπη μ
Τι δεν πήρες νωρίτερα; Α πήρες.
Είχα βγει με τον Νικόλα
-Κά με ρα..
Δεν μπορώ τωρα θα παω για υπνο
-καληνυχτα
Και αυτό το τυπου λοβοτομημενο που δεν του απαντησε πχ ρε πας καλα; σε πηρα νωριτερα και μ εγραψες και τωρα δεν ανοιγεις καν να πουμε μια καληνυχτα; Ο τυπος μου το επαινεσε σαν προτυπο συμπεριφορας. Κι εγω λεω, γαμησετα, να πως πρεπει να φερομαι σαν βλαμμενη για να με θελει.

Επισης, δεν ξερω αν πχ σ αυτα τα σεσσιον ειναι οκ να ερθει ο αλλος να σου χωσει πραγματα ενω λες οχι και εκλιπαρεις να μην, ή που δεν δειχνεις καθολου καβλωμενη και ο τυπος παιρνει τον ιδρωτα απ το αγχος και το φοβο ως ενδειξη σουπερ καβλας.
Εντυπωση μου εκανε επισης πως ενας αντρας με τετοια εμπειρια, δεν καταλαβαινει αν καποια ειναι παρθενα ή οχι, και σ αυτην ακριβως την ερωτηση μου απαντησε "δεν μπηκε βαθια πολυ", ενω κι ενα απειρο ατομο σεξουαλικα γνωριζει πως ο παρθενικος υμενας εκτεινεται σε πλατος κι οχι σε βαθος.

Δεν ξερω δλδ αν αυτα που ειναι violation και κακοποιηση, ειναι μονο για τους βανιλα ενω πχ στο bdsm ειναι οκ να μην υπαρχει κανενα safeword, να ειναι η πρωτη επαφη λαηβ με τον χωρο αυτον και ο αλλος να σε μεταχειριζεται σαν αυτοπροσφερομενο μποτομ, χωρις καμια επικοινωνια μαζι σου. ουτε καν οταν ζητησα να μην με φωτογραφισει το σεβαστηκε. μου ειπε "το κανω επειδη μπορω", οπως λενε ολοι που καβλωνουν απο την επιβολη της βιας.
Οποτε μπορει να τον αδικω μιας και δεν μ εστειλε στο νοσοκομειο, αλλα για μενα, που μαλλον ειμαι βανιλα με μαζοχιστικες φαντασιωσεις, ηταν ενας κακοποιητικος τροπος να καβλωσει καποιος.

Ενιγουει ομως παλι. Ηταν σοκ που κλειδωσε την πορτα μολις μπηκα μεσα, που οταν μ επιασε σπαστικος βηχας μ εβρισε, πως κοροιδευε οταν ηθελα καπου να ξαπλωσω επειδη απ το ξυλο και ολα τα υπολοιπα ειχα κουραστει, πως οταν νυσταξα μου ειπε αντε να φυγεις, πως με ρωτουσε αν εχυσα κατι που ισως ενας ελαχιστα εμπειρος θα το καταλαβαινε και παλι.

Τετοιο σοκ που γυρνωντας σπιτι δεν ξερω γιατι εκλαιγα ενω ειχα επιτελους την πρωτη μου εμπειρια. Ούτε και ακομη περισσοτερο που δεν μπορουσα να δεχτω πως απετυχε τελειως η χρονια θυματοποιηση μου και μολις βρεθηκαμε τοσο κοντα, θα πρεπει να φυγω. Εκανα αλλους 2 μηνες και αλλη μια συναντηση μεχρι σχεδον να μπορεσω να το αποδεχθω, και ευτυχως ειχα βοηθεια τοτε, εναν αλλον σχεδον παλι ιδιας κοπιας τυπο.

Τουλαχιστον οταν ημουν εκει, επαιξα λαηβ την υποτακτικη που ανεχεται, οποτε ολος του ο θυμος βγηκε ονλινε. Αν και δε νομιζω να εκανε κατι κακο (είμαι ακομη γμτ λιγο πιο αιθερια απ οσο θα πρεπε; damn ίσως.)

Βρεθηκε λοιπον ο αλλος τυπος που ήταν γλυκος και καλος και μαζι του εξερευνησα επιτελους τις φαντασιωσεις μου. Φυσικα οχι αμεσως. Είχαμε 6 μηνες που μιλουσαμε φιλικα αν κ μου λεγε να ειμαι το κοριτσι του, και αλλους 3 περιπου μεχρι ν αγγιξουμε ολα αυτα που νομιζα πως ποθουσα.
Και περασα μαγικα, και εμαθα λιγο περισσοτερα απ το τιποτα και την κακοποιηση, και όλα αυτα φυσικα με εκαναν να μην εχω καμια σκασιλα για την εκπληρωση των φαντασιωσεων μου πλεον. too good to be true? εννοειται.

Διοτι δεν μπορουσα να ζω μαζι με μαμα, μπαμπα, ψυχολογικα τραυματα απ τη μανα του, μια κορη στο Δημοτικο, μια συζυγο γραμμενη αλλα σεβασμια, και μια παιδικοτητα που ωρες ωρες ξεπερνουσε τα ορια της γοητειας του 40+ μορφωμενου που ητανε.
Οποτε μειναμε μεχρι σημερα ας πουμε φιλοι, που αραια και που ισως εξερευνουν τον σκοτεινο κοσμο της ανωμαλιας. Και δεν φοβαμαι ετουτη την εκφραση εγω, γιατι πολλους κινκιαρηδες σαν εκεινον γνωρισα και εμαθα πως οσο κι αν ειναι στη φυση καποιων, δλδ φυσιολογικο, ειναι τερμα ανωμαλο να μπλεκεται ο ερωτας, η αγαπη με την βια, το κακο, τον πονο. Και σκασιλα μου για την πολιτικορεκτιλα και τους οπαδους του βδσμ λες και ειναι οι φιλαθλοι της ομαδαρας, που παιζει στην εδρα της και ερχονται εκεινοι οι αλλοι οι εχθροι να πουνε τι.

Θυμαμαι λοιπον, όταν γνωριζα καποιον κινκιαρη, εμπειρο ή μη, ποσο λυσσαγε αν ηταν εμπειρος με το γεγονος πως φαντασιωνομουν μαζοχιστικα απ τα 11, λες και ημουν το παιδι θαυμα του bdsm που ηταν natural και πολλα υποσχομενο ταλεντο, και ποσο εμεινε ενεος αν ηταν απειρος, λες και στην αρχη της εφηβειας που ημουν εγω τοτε, τα κοριτσια ειναι παιδακια που παιζουν με πλευ μομπιλ.

Βεβαια δεν εχουν καμια σημασια ολα αυτα, ίσως μονο που οφειλα μια απενοχοποιημενη αντιμετωπιση ολου αυτου του ταξιδιου, επειδη θυμαμαι την πρεσα που ενιωθα να μην μιλησω, την ντροπη, το σκασιμο που ενιωθα να μιλαω συμβολικα κ ταχαμ ποιητικα, απο φοβο, απο ντροπη..Τοσο πρεσα και καταπιεση που οταν τελειωσε αυτη η περιοδος, ορκιστηκα τοσο πολυ να μην ανεχτω τιποτα και απο κανεναν και για κανενα λογο και ποτέ, που στην παραμικρη προσβολη/κακία/μπηχτή/χλευη αντιδρούσα ίσως καπως εντονα εκείνη την περίοδο, αλλα ακομη και σημερα πιο χαλαρα, αλλα ποτέ χωρίς κουβέντα.
Αν κάποιοι ενοχλούνται απ αυτο, στα τσακίδια και είμαστε όλοι μια χαρά.

 

Με ένα ψέμα
Αυτή που μου μίλησε πρώτη φορά για bdsm ,σχέσεις , ειλικρίνεια κλπ απεδείχθη άτομο τρομερά ανασφαλές κι ψεύτικο.