Πως ορίζεται;

Επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.. η "παράδοση ελέγχου" δεν καθιστά παθητικό τον Κυρίαρχο;

 

Οχι

 

Η αρπαγή και η παράδοση είναι ομοούσιες δηλαδή;

 

Αντιλαμβάνομαι τι λέτε (ελπίζω). Αναφέρεστε όμως νομίζω μόνο στο αποτέλεσμα, πράγματι αφού κυριαρχηθείς πολλά συναισθήματα, σκέψεις και διαπιστώσεις μπορει να προκύπτουν μέσα από το πρίσμα της επι-κυριαρχιας που αναφέρει και η @gaby_m πιο πάνω. Η αιτία όμως της Κυριαρχίας, αυτή που έκανε εφικτή την μετέπειτα παράδοση στο πρίσμα αυτό, για εμένα, συνδέεται άμεσα με τον θαυμασμό, την αναγνώριση του πιο ικανού στο αρχικό ακόμα στάδιο. Πρώτα αναγνωρίζω την ικανότητα και ύστερα αφήνομαι σε αυτήν. Τώρα, το να αναγνωρίζω σε έναν άνθρωπο ότι είναι καλύτερος σε πολλά από εμένα, από μόνο του δεν αρκεί, αυτό μπορει να μου γεννησει τον θαυμασμό και τον έρωτα, ή τον θαυμασμό χωρίς τον έρωτα, το θέμα είναι να συνυπάρχει με την απόφαση του Κ να με κυριαρχήσει, και εκεί πια "κλειδώνει" το πράγμα. Αναγνωριζω, θαυμαζω και κυριαρχούμαι. Ολα αυτα είναι κατάκτηση του Κ. Εγώ είχα απλά την τύχη να βρεθώ στον δρόμο του και να ψυχανεμιστω στην αρχή ότι αξίζει να τον προσεγγίσω  

Τέλος, το ερώτημα μου δεν προκύπτει ενοχικά, είμαι καλά με τις επιλογές μου πλέον και χαρούμενη και περηφάνη για αυτές ( εντάξει εκτός αν τις μάθει η μάνα μου   ). Είναι ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό μου απλά, μου αρέσει να εξετάζω ο,τι με ενδιαφέρει και να το αντιλαμβάνομαι όσο μπορώ. Νιώθω ότι έτσι εμπλουτίζω κατι, δεν του στερώ.

 

Ακολουθείς την λογική τύπου "το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυφύλαξ είναι όργανο, αρα ο αστυφύλαξ είναι μπουζούκι".
Δεν πάει έτσι.
And who gives a fuck στο φινάλε. Ολη αυτή η φασαρία γίνεται περί όνου σκιάς .

 

Συ είπας, εξ' ιδίων κρίνεις τα αλλότρια και αυτοχαρακτηρίζεσαι. Απαντώ στο ερώτημα του νηματοθέτη και μάλιστα προτείνω να το κάνεις κι' εσύ, αντί να αναλώνεσαι σε μία στείρα προσπάθεια αποδόμισης όσων δεν κατανοείς.

 

γιατί με τρελαίνουν τα παϊδάκια; γιατί δεν αντιστέκομαι σε μιά ζουμερή σταβλίσια; ο υπαρξισμός με διέστρεψε σε βηγκαν ή η διαστροφή μου παρήγαγε τον υπαρξισμό;

   

 

  χα το αντίθετο σε προέτρεψα να κάνεις. Να απαντάς επί της ουσίας που και που, με την βοήθεια του θεού! Anyway..
 
+ΕΥΛΟΓΗCON+

 

Ο ορισμός της σχέσης Κ/υ είναι απλός: Ο Κ αποφασίζει και ο υ πράττει.

Και επειδή context matters καταλήγουμε στον μπαρμπα-Πρωταγόρα: "Πάντων χρηµάτων µέτρον ἐστίν ἄνθρωπος, τῶν µέν ὄντων ὡς ἐστιν, τῶν δέ οὐκ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν"

 

Οι άνθρωποι ούτως ή άλλως εξελίσσονται ασύμμετρα μεταξύ τους!!!
Είτε είναι σε ασύμμετρες σχέσεις, είτε όχι. Η μοναδικότητα του καθενός αυτό έχει ως αποτέλεσμα...
Το αν σε αυτή την πορεία συναντηθεί το μονοπάτι του με κάποιον είναι άλλο θέμα.
Όπως άλλο κεφάλαιο είναι το τι θα γίνει στο σημείο της κοινής τους πορείας.
Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και σίγουρα ένας απ τους ισχυρότερους είναι η πρόθεση καθώς και από το που πηγάζει.
(Έχουν υπάρξει πολλάκις αποφάσεις παρμένες από στρεβλώσεις που ούτε καν έχει δει το άτομο ότι προκύπταν από ουτοπικές ανάγκες ή φαντασιώσεις και στην πορεία απλά ή βράχηκε όταν έσπασε η φούσκα ή πόνεσε το κωλαράκι απ την απότομη προσγείωση)

Ο έλεγχος ε? Χμ...
Αν παραδίδεται ή παίρνεται ε? Θα μπορούσε να είναι και ρητορική ερώτηση πάντως για το θεαθήναι...
Νομίζω ότι ισχύουν όλοι οι συνδυασμοί που μπορείς να φανταστείς και ναι βρε πάλι η πρόθεση ένοχη κι εδώ!

 

εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται κάποιος να υποστηρίζει ότι η ο έλεγχος παίρνεται και ταυτόχρονα να μιλάει για συνειδητή υποταγή.