Πόλεμος , θάνατος , βία , υποταγή , κυριαρχία , Bdsm.

« Το κορίτσι που σε μια άλλη ζωή το φώναζαν Πηγή , περνάει το πινέλο στη ζώνη που δένει στη μέση της και σηκώνει τα χέρια στο ύψος του στόματος της . Το πλήθος των ξύλινων εχθρών που κινείται πλησιάζει στο τέλος του . Ένας κυκλικός δίσκος με ακτίνα κάπου εκατό χιλιόμετρα και μ’ ένα μικρό κενό στο κέντρο .
Ενώνει τις χούφτες της και φυσάει μέσα . Οι φλέβες στο λευκό της δέρμα , διαγράφουν τις δικές τους διαδρομές , σαν υπόγεια ποτάμια που πιέζουν την επιφάνεια σε μια ύστατη προσπάθεια απόδρασης .
Απομακρύνει τα χέρια από τα χείλη της και με μια κίνηση ελπίδας τ’ ανοίγει απότομα απελευθερώνοντας την ενέργεια που είχε φυλάξει μέσα στις παλάμες της .
Γύρη χρυσή που στο αέρα στέκεται αψηφώντας τους φυσικούς νόμους . Η κίνηση γύρω της έχει τελειώσει και κανείς δεν τολμά να κάνει την αρχή . Ίσως να φοβούνται , ίσως να περιμένουν , ίσως να ελπίζουν.
Φουσκώνει τα μάγουλα της και στέλνει μια πολύχρωμη πνοή προς τη σκόνη που πετά . Αυτή αποκτά ζωή , ταλαντεύεται και με μια κίνηση τρυφερή αγγίζει το πρώτο σχέδιο και γεννιέται Φως .
Το Φως αγκαλιάζει την υγρασία του Θανάτου που αιωρείται στην ατμόσφαιρα και ανθίζει ο Χρόνος .
Ο Χρόνος χαμογελά και ο ήχος που χαρίζει φέρει Χρώμα .
Χρώμα που κλαίει σα μωρό και προσφέρει το Άρωμα του.
Το πρώτο σχέδιο ανασαίνει από το Άρωμα και αποκτά υπόσταση .
Ένα παιδί μελαχρινό , που ανοίγει τα ματάκια του και χαμογελά . Τα δένδρα πισωπατούν . Ένα δεύτερο παιδί , ένα ξανθό κορίτσι που κάνει μία κωλοτούμπα για να δηλώσει την εμφάνιση του . Ένα τρίτο παιδί που αρχίζει να χορεύει , ένα τέταρτο που γουρλώνει τα μάτια του με αθώο θαυμασμό βλέποντας τα δέντρα , ένα τέταρτο , ένα πέμπτο , ένα έκτο , παιδιά που χορεύουν , που γελούν , πάνω στο έδαφος της βίας …»
Απόσπασμα από «Το Κάστρο»…
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=6409&page=13
Πόλεμος , βία , θάνατος , μιζέρια . Δεν σχετίζεται με το πόνο που αγαπάμε . Με την Κυριαρχία που πρεσβεύουμε , με την υποταγή που λατρεύουμε . Η μήπως κάνω ένα τραγικό λάθος ;

 

Υποκειμενικό, άκρως υποκειμενικό.

Για Τ/τους ηδονιστές, Τ/τους πραγματιστές της ηδονής, Τ/τους λάτρες της αισθησιακής έντασης, Τ/τους λαιφσταιλερς, μάλλον δεν σχετίζονται.

Για άλλους μπορεί να σχετίζονται.

Είναι όμως τόσο προσωπικοί, τόσο ενδότεροι οι κώδικες του BDSM για τον καθένα Μ/μας, που δύσκολα βρίσκω τις συνδέσεις τους με την πολιτική και την κοινωνία.

 

Εγώ πάλι πιστεύω πως είναι προφανείς οι σχέσεις.

 

Αγαπητέ TheWildOne,

όταν θα αρχίσεις να απορρίπτεις τα προφανή στο BDSM, τότε θα αρχίσεις λίγο λίγο να νιώθεις και να καταλαβαίνεις ή να καταλαβαίνεις και να νιώθεις τί είναι BDSM. Εν ολίγοις... δεν υπάρχει τίποτα το προφανές στο BDSM, εκτός ίσως και αν είσαι λαιφσταιλερ σταθερά εδώ και 20 χρόνια.

Απολογούμαι στην κοινότητα για το διδακτικό ύφος που απάδει του στάτους μου, αλλά είναι τόσο δεδομένο για μένα το παραπάνω, που θέλησα να το πώ και σε κάποιον που τώρα προσεγγίζει τον χώρο.

 

Σέβομαι την άποψη σου γιατί δεν είσαι τυχαία. Από την άλλη καλό είναι να γίνετε εποικοδομητική συζήτηση.

Το προφανές που λέω αναφέρεται στη βάση των ανθρώπινων αισθημάτων για επιβίωση, επιβεβαίωση κτλ. Το ότι βάζεις κάτι σε σεξουαλικά πλαίσια δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει και εκτός αυτών εκτός αν μιλάμε για άτομα με εμπειρία στον χώρο. Δε διαφανώ ότι κάποιος lifestyler δε θα είχε την ανάγκη να υποτάξει άτομα εκτός χώρου.

Με πιάνεις;

 

Έχω την ίδια άποψη με εσένα τρυφερή μου , αλλά το ένστικτο μου λέει ότι κάτι παραβλέπω . Ίσως όπως λέει και ο Dolmance η έλλειψη κυνισμού να μην μου επιτρέπει να δω την μεγάλη εικόνα . Έτσι λοιπόν για χάρη της αλήθειας (η οποία δεν ξέρω ποια πραγματικά είναι) θα υποστηρίξω την αντίθετη άποψη (παρόλο που δεν την ενστερνίζομαι) , μέχρι εκεί που αντέχω .
Συνήγορος του Διαβόλου λοιπόν :
Τι απενοχοποιεί την Κυριαρχία ενός υπέρ αν όχι η εγωιστική άποψη ότι το δικό του θέλω δεν τραυματίζει την ψυχική ορθότητα του άλλου ;
Πόσο απέχει από την εικόνα του «σωστού» της επιβολής της νέας τάξης πραγμάτων ;
Ο Μέγας Αλέξανδρος πίστευε ότι φέρνει τον πολιτισμό στους βάρβαρους .
Ποια είναι τα ένστικτα του μέσου μισθοφόρου που τον βοηθούν στο να επιβιώνει στην παράνοια που διέπει τους τελευταίους πολέμους αν όχι τα σαδιστικά ; Νομίζετε ότι τα χρήματα είναι τόσα πολλά , ώστε κάποιος να διαφθείρετε τόσο όσο να βιάζει , να καίει , να πληγώνει , παρά την θέληση του ;
Πιστεύετε ότι αυτός ο σαδισμός απέχει κατάφορα από την ρομαντική άποψη της προσφοράς του πόνου ως δώρου λατρείας ;
Αποδόμηση μιας προσωπικότητας και δόμηση εκ νέου .
Αποδόμηση μιας φυλετικής οντότητας και δόμηση με τους κανόνες των κατακτητών .
Πόσο ξένες είναι αυτές οι δύο κινήσεις μεταξύ τους ;
Όμορφα να αμφισβητούμε τις ίδιες μας τις ιδέες...

 

τς τς τς..... παιζεις με την φλογα!!

 

Η Μεταξένια μου , επαναστάτησε σε αυτή τη θέση που υποστηρίζω ως συνήγορος του Διάβολου   . Μίλησε για την συναινετικότητα . Για να προλάβω αυτές τις ενστάσεις εδώ θα πω τα εξής .
Πως είναι σίγουρος κάποιος που αντιστέκεται στην κατάκτηση ότι η μετέπειτα θέση του (ως κατακτημένου) δεν είναι αντικειμενικά καλύτερη ;
Και από την άλλη δεν μπορεί κάποιος που παραδίνεται σε έναν κυρίαρχο (στο Bdsm) να είναι πλανεμένος και να νομίζει ότι ήταν δικό του θέλω ;

 

Μ'αρέσειιιι!

Ένιασου και κατάλαβε τι έκανε.

Ηλία γράφεις πολύ ωραία και θα συμφωνήσω σε πολλά μαζί σου. Εγώ έχω μια τάση να μετράω τα λόγια μου.

Γνώμη μου είναι πως πολλές φορές έχουμε μια τάση να μπερδεύομε τα απλά ή ίσως να αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα θέλοντας να παραμείνουμε στις ρομαντικές μας ιδέες.Όσο νάνε η αλήθεια πολλές φορές πονάει.

Το θέμα είναι να βγάζουμε τις ωρμές μας εκεί που πρέπει (δείτε και άλλα threads περί SM και κοινωνίας). Δεν είναι εύκολο, θέλει εκπαίδευση. Και εγώ ακόμα το παλεύω και μάλλον θα το παλεύω για αρκετά χρόνια ακόμα. Άλλα ίσως τα καταφέρω και πιο σύντομα με κάποια σχέδια που έχω κατα νού.

Το τελευταίο που έγραψες δε μου πολυ άρεσε όμως. Σε θέλω πιο δυναμικό   (έκτος και αν είναι η πολιτική σου πλευρά αυτή).

Να στε καλά.

 

Σε πάω...

 

Σε ευχαριστώ για την παρότρυνση   , ρίξε μια ματιά σε προγενέστερα post για να δεις ποιος είμαι , αν και εγώ θα προτιμούσα να τα πούμε από κοντά . Το Σ/Κ λοιπόν ...

 

Ο συνήγορος του διαβόλου είναι μια από τις σπουδαιότερες εφευρέσεις του διαλόγου. Επιτρέπει να εκφράζονται και να συζήτιουνται οι πιο ωμές θέσεις χωρίς να προκαλούνται ινφάντες (edit: ιντιφαντες, υφάντρες ή κατι τετοιο)

Μια από τις αγαπημένες τεχνικές των κυνικών όταν παίζουν.

Hταν ήσυχο παιδί απ’ τη Βιρτζίνια. Βρέθηκε μισθοφόρος στην Αφρική. Μύρισε θάνατο, μέθυσε θάνατο, μέθυσε ζωή, βίασε, αποκεφάλισε, βασάνισε.

Κάποτε τέλειωσε. Εφυγε απ’ την Αφρική και γύρισε στη Βιρτζίνια. Έπιασε δουλειά σε γαλακτοπωλείο. Τον έτρωγε όμως το σαράκι. Κάποιος γνωστός του σύστησε κάποιους τύπους. Εδεναν κι αυτοί γυναίκες, τις μαστίγωναν. Τους συναντούσε συνήθως μετά τη δουλειά. Οι πιο πολλοί ήταν μορφωμένοι άνθρωποι, με καλή δουλειά.

Ένιωθε καλά μαζί τους. Το μόνο του παράπονο ήταν πως ποτέ δεν τόλμησε να τους μιλήσει για όσα είχε ζήσει και είχε κάνει εκεί στην Αφρική.