Πόνος και Ηδονή

Ολο και περισσοτερα ζευγαρια ακομα και βανιλα, ζητανε εναλακτικους τροπους ηδονης.
Ερωτικα ασεξουαρ οπως δονητες, μπαλες και χειροπεδες βοηθανε και εξιταρουν το σεξ.
Για τους πιο τολμηρους ομως, το ερωτικο παιχνιδι αποκτα ακομα περισσοτερο ενδιαφερον με ρολους υποταγης και Κυριαρχιας, και ενα απο τα στοιχεια αυτου του ας πουμε παιχνιδιου,(εγω προσωπικα το βιωνω, δεν το παιζω) ειναι και ο πονος.
Και η ερωτηση μου ειναι, ποσο απεχει ο πονος απο την ηδονη?Μηπως στην προκειμενη περιπτωση ταυτιζονται?
Ε/εσεις τι γνωμη εχετε?

 

Όταν ήμουν μικρός ένας φίλος κατά την διάρκεια μίας ανάλογης συζήτησης με ζητούμενο γιατί κάποιοι αρέσκονται , να σφίγγουν το λαιμό κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης , είχε πει το εξής …

Ένας πόνος , ηδονή επί χίλια …
Ο Θάνατος , πόνος επί χίλια…

Παιδική αφέλεια με μεγάλες δόσεις , επικίνδυνης άγνοιας .

Αρκετοί από εμάς ερεθιζόμαστε με τον πόνο του άλλου . Κάποιοι από εμάς ηδονιζόμαστε με την παράδοση και την υποταγή εκείνης της στιγμής , που εκφράζεται , στην άρνηση του να αντισταθεί στην πρόκληση του πόνου που τον κάνουμε και νιώθει .

 

Masterperris, πολύ ωραίο θέμα ή σχέση πόνου και ηδονής. Για εμένα η πρόκληση πόνου ταυτίζεται με την ερωτική ηδονή, αλλά αυτό είναι προβλεπόμενο δεδομένου του status μου. Σου γράφω κάποιες πληροφορίες σχετικές με τη γενική συνάφεια ηδονής - πόνου, που ενδεχομένως φανούν ενδιαφέρουσες στους αναγνώστες αυτού του thread.

Αυτές οι δύο έννοιες κατηγοροιοπούνται στα πρωτογενή πάθη χαρά και λύπη αντίστοιχα. Σε κάθε περίπτωση γνωρίζουμε ότι τα συναισθήματα προξενούνται από τα πνεύματα που περιέχουν οι κοιλότητες του εγκεφάλου, καθώς αρχίζουν να ρέουν προς τα νεύρα που χρησιμεύουν στο να συστέλλουν ή να διαστέλλουν τις βαλβίδες της καρδιάς ή στο να προωθούν με οποιοδήποτε εναλλακτικό τρόπο το αίμα προς την καρδιά. Στις δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις που αναλύουμε, οι διαδρομές και οι ταχύτητες των πνευμάτων είναι πανομοιότυπες και τα φορτία τους με αντίθετα πρόσημα. Και στις δύο περιπτώσεις υπό Κ.Σ. τα πάθη προετοιμάζουν την ψυχή να αντιμετωπίσει τα ερεθίσματα που δέχεται το σώμα. Η ηδονή ευχαριστεί το σώμα και η ψυχή αποζητάει τη διάρκειά της. Ο πόνος είναι δυσάρεστος στο σώμα και η ψυχή αποζητάει την κατάργησή του. Σε αυτό το σημείο στην περίπτωση των μαζοχιστών υπάρχει μία δια-στροφή στην κίνηση των πνευμάτων, και το αποτέλεσμα του πάθους τους είναι το αντίθετο από το υπό Κ.Σ. αναμενόμενο. Στη διαστροφή (στην κίνηση των πνευμάτων) οφείλεται η ταύτιση της λέξης διαστροφή (μεμονωμένα) με οποιαδήποτε αποκλίνουσα σκέψη ή συμπεριφορά.

Οι πληροφορίες που παρέθεσα προέρχονται από μελέτες του φιλόσοφου Καρτέσιου για τα Πάθη της Ψυχής, οι οποίες μπορούν να αναζητηθούν σε βιβλιοπωλεία ή στο διάδίκτυο.

 

αν και είμουν από τους καλλίτερους στη χρήση των καρτεσιανών αξόνων κάποτε, τους μισούσα και πλέον έχω ξεχάσει αυτή τη τέχνη και γενικά δεν αρέσκομε στην καρτεσιανή εξήγηση για το κόσμο ...

 

Απάντηση: Re: ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΗΔΟΝΗ

Αν καταλαβα καλα,ο καρτεσιος χρησιμοποιησε τη λεξη "πνευματα" αντι για "ηλεκτρικα σηματα στον εγκεφαλο"...Δηλ ολοι οσοι ειναι αποτελεσμα του περιβαλλοντος τους?Αφορμη εψαχναν?(μιας και το ζητημα ειναι καθαρα βιολογικο...)
Εκτος κι αν εννοουσε οτι εμπειριες μπορουν να επηρεασουν τον βιοχημικο τροπο που λειτουργει ο εγκεφαλος,οποτε μιλαμε για κλινικες περιπτωσεις...
Μπαα...ουτε μενα μου κανει ο φιλτατος καρτεσιος...

 

Ο πόνος για πολλούς από εμάς είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ηδονή. Βέβαια το τελικό ζητούμενο είναι η ηδονή και ο πόνος είναι το αναγκαίο κακό. Οι μαζοχιστές δεν είναι τρελοί να επιζητούν τον πόνο. Ξέρουν - ξέρουμε - τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε. Προσοχή όμως να μην χάσετε τον δρόμο. Γιατί μερικοί δεν φτάνουν ποτέ στην ηδονή ή ξεχνάνε με τι σκοπό ξεκίνησαν.

 

Δε θα διαφωνήσω με τα λεγόμενά σου Δώρα, είναι αρκετά συμαντικό να ξέρουμε από πού ξεκινήσαμε και πού θα φτάσουμε, αλλά σκοπός είναι να απολαύσουμε και το ταξίδι, και σ'αυτόν τον τομέα (σαδομαζοχισμό), το ταξίδι, είναι οι εμπειρίες που έχει κάποιος από τις διάφορες σχέσεις του είτε με ανθρώπους από αυτόν τον χώρο, είτε με ανθρώπους που δεν ασχολούνται με σαδομαζοχισμό, κυριαρχία, υποταγή ή κάποιο άλλο παρακλάδι του BDSM.

 

Re: Απάντηση: Re: ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΗΔΟΝΗ

Δεν έχω περαιτέρω γνώσεις σχετικές με αυτό που ρωτάς, οπότε δεν δύναμαι να απαντήσω. Έχω μελετήσει εκτενώς τα έργα του DesCartes και δεν υπάρχει κάποια αναφορά σε πιθανά αίτια. Από τη μικρή εμπειρία μου, έχω καταλάβει ότι η κίνηση των πνευμάτων τον ενδιέφερε από ανατομικής πλευράς, και ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύεται τα πάθη της ψυχής είναι περισσότερο θετικός παρά φιλολογικος.

Υποθέτω όμως ότι αυτή η επιπλοκή στην εκτέλεση του αλγόριθμου (η διαστροφή) δεν έχει μόνο βιολογικά αίτια αλλά και ιδιοσυγκρασιακά.

Κάτι που ίσως σε ενδιαφέρει περισσότερο είναι το εξής: Ο Spinoza αναφέρεται σε ελεύθερο συναίσθημα, όταν το συναίσθημα αυτό δεν προκύπτει ως αντίδραση σε εξωγενείς παράγοντες. Στην περίπτωση του δικού μου σαδισμού για παράδειγμα, που δεν φαίνεται να απορρέει από βιώματα (τουλάχιστον όχι από βιώματα που θυμάμαι/γνωρίζω), μπορούμε να κάνουμε λόγο για ένα ελεύθερο δηλαδή αναίτιο και άναρχο συναίσθημα. Στην περίπτωση που αναφέρεις εσύ υποθέτω πως όχι.

Μερικές φορές σκέπτομαι ότι ίσως η αλήθεια να βρίσκεται στη μέση, να υπάρχει δηλαδή μία τάση αλλοίωσης των ερεθισμάτων (που ίσως να οφείλεται σε ιδιαιτερότητα του νευρολογικού συστήματος) και συν τω χρόνω κάποιες συγκυρίες να δίνουν έδαφος προς ανάπτυξη στη διαστροφή αυτή. Δεν έχω ωστόσο επιχειρήματα για να υποστηρίξω αυτή ή οποιαδήποτε θέση, δεν έχω ιδέα γιατί είμαι σαδίστρια.

 

Νομίζω ότι η παραγωγή οπιοπεπτιδίων έπεται της κίνησης των πνευμάτων. Καλώς συνδέεις τις ενδορφίνες με την ταύτιση - πόνου και ηδονής, δεν θα ήταν όμως λογικότερο να τις εκλάβουμε ως αντίδραση του σώματος, παρά ως γενεσιουργά αίτια μαζοχισμού? Αν όχι, γράψε μου αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες, ή αν έχεις κάποιες πηγές, γιατί με ενδιαφέρει (σε απελπιστικό βαθμό) αυτό το θέμα.

 

Το σκυλάκι του Παυλοφ το θυμάστε;
Αν ο εγκέφαλος καταλάβει οτι πόνος=ενδορφίνες γιατί να μην το αποζητά;

Εδώ και το ίδιο το σεξ επάνω στην ίδια βάση κινείται!