Πόσο επιθυμητό είναι να είναι λεφτάς ο Κυρίαρχος ?

Αυτό ίσως να οφείλεται σε δική μου αποτυχία να εκφραστώ με αρκετή σαφήνεια. Το ότι ο καθένας θα ήθελε να έχει λεφτά ο ίδιος είναι αυτονόητο, δεν το εξετάζω. Το φαινόμενο η γυναίκα (συνήθως) να θέλει να έχει λεφτά ο άνδρας (συνήθως) τείνει να παρατηρείται. Από αυτό το φαινόμενο προκύπτει ένα ερώτημα περί πορνείας, το οποίο δεν είναι καινούργιο, το γνωρίζουμε από τότε που επινοήθηκε η έννοια της ισότητας των δύο φύλλων. Στο χώρο του D/s, έχουμε ένα νέο ερώτημα: μήπως το φαινόμενο το «υ» να θέλει να έχει λεφτά το «Κ» παρατηρείται σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό; Και αν ναι, δικαιολογείται κατά κάποιον τρόπο από την επιδιωκόμενη ασυμμετρία της σχέσης; Τελικά, ένα «υ» που θέλει να έχει λεφτά το «Κ» ως τι βλέπει τον εαυτό του; σκέφτεται πως δεν είναι πορνίδιο, επειδή κατά κάποιον τρόπο ο «Κ» οφείλει, ως μέρος του ρόλου του, να είναι γενικά ο πάροχος στη σχέση; ή μήπως βλέπει τον εαυτό του ως πορνίδιο, και το ευχαριστιέται διπλά;

 

Απάντηση: Πόσο επιθυμητό είναι να είναι λεφτάς ο Κυρίαρχος ?

Δεν είναι θέμα υποτίμησης. Αν και το κατηγόρημα "λεφτάς" σημαίνει τον λίγο περιφρονητέο πλούσιο, ασφαλώς υπάρχουν πλούσιοι που επιβάλλονται και με τον πλούτο τους. Είναι θέμα ότι δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης σε τίποτα. Εδώ από την ίδια γειτονιά να είμαστε και τρομάζουμε να συνεννοηθούμε και να συναινέσουμε, πόσο μάλλον αν μιλάμε άλλη γλώσσα, ο ένας τη γλώσσα του χρήματος...

Ως εξωτερικός παρατηρητής, με τίποτα δεν μπορείς να γνωρίζεις.

Ως ένα από τα δύο σκέλη του ζεύγους, ο γενναιόδωρος μόνον αν το θέλει πάρα πολύ θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η δική του τον θέλει για τα λεφτά του, εξαιρετικά σκληρό. Αυτή που έλκεται από τα χρήματα, δύσκολα θα δεχτεί τον εαυτό της για πόρνη μόνον γι αυτόν τον λόγο και ίσως να μην είναι.

Ορίζω ως πόρνη μόνον αυτή που προσδιορίζεται ως τέτοια και δεν είμαι υπερ του ξεχειλώματος της έννοιας για όσες έχουν οφεληθεί από την γενναιοδωρία του έτερου. Μπορεί να είχαν ανάγκη, μπορεί να πήγαιναν μαζί του έτσι και αλλιώς, μπορεί να τον αγαπούν, δεν τις κάνει πόρνες το γεγονός ότι ωφελήθηκαν.

Ως προς εμένα, πάντα τα ταίρια και οι φίλοι και οι δικοί μου ήταν πιο σφιχτοί και συνετοί από μένα στα οικονομικά και ευτυχώς  

Αυτή όλη η ιδέα μου φαίνεται αρκούντως βανιλλοειδής ως σύλληψη όχι ότι είναι η μόνη βανιλλοειδής αντίληψη του σαδομαζοχισμού.

Επίσης, υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που πήγαν - με έναν σχετικά θεμιτό τρόπο - να "πιάσουν την καλή" και ακριβώς επειδή δεν ήταν πορνικής ιδιοσυγκρασίας αλλά απλά κάπως φιλοχρήματες, κατέληξαν θύματα κακομεταχείρισης και δεν πήραν ούτε από τα τρία το πιο μακρύ.

Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ορίσει κανείς γενικά την κακομεταχείριση εν BDSM. Ο - αμερικάνος βέβαια - Jack Rinella, με αρκετή δόση δισταγμού και άφθονα disclaimers είχε τολμήσει τελικά να πει ότι κίνητρα οικονομικής και κοινωνικής ανόδου από πλευράς υποτακτικής ενδεχομένως έβαζαν τη βάση για την κακομεταχείριση στο D/s ζευγάρι.

 

Να σου πω…τα «υ» δεν παύουν να είναι γυναίκες οι οποίες έλκονται με ότι έχει να κάνει με την επιβίωση και την ευζωια των τέκνων τους. Ο καλύτερος κυνηγός ελκύει τα περισσότερα και καλύτερα θηλυκά. Αν στις μέρες μας καλύτερος κυνηγός είναι αυτός που βγάζει πολλά λεφτά τότε έλκονται από αυτόν. Ασφαλώς ο πολιτισμός έχει αλλάξει τα πάντα και υπεισέρχονται πολλοί άλλοι παράγοντες αλλά ο απόηχος κάποιων πραγμάτων φτάνει ,έστω εξασθενημενος και αλλοτριωμένος ,έως τις μέρες μας.
Για να απαντήσω όμως γενικότερα στο ερώτημα σου , πέρα από το ποιος κερνάει τις μπουγάτσες , νομίζω πως ένας κυρίαρχος οφείλει να έχει πολλά χρήματα διότι μέσω των χρημάτων αγοράζει ισχύ. Εξαιρούνται τα σεξουαλικά παιχνίδια όπου ο «κυρίαρχος» είναι ένας ρόλος που ο καθένας διαλέγει μόνος του χωρίς να χρειάζεται χρήματα. Πέραν αυτών όμως για να είναι κανείς κυρίαρχος πρέπει να διαθέτει ισχύ και για να διαθέτει ισχύ πρέπει να διαθέτει χρήματα. Δεν βλέπω πως αλλιώς μπορεί να κυριαρχήσει σε οτιδήποτε το οποίο δεν θέλει να κυριαρχηθεί.

 

Δε θα διαφωνήσω ως προς το ότι το χρήμα μπορεί να είναι πηγή ισχύος. Ωστόσο, πιστεύω πως είναι λάθος το να το θεωρούμε ως τη μοναδική προέλευση ισχύος. Υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που μπορούν να θεωρηθούν εξίσου, αν όχι περισσότερο, συντελεστές ισχύος. Αναφέρω ως παραδείγματα την προσωπικότητα ή τη μόρφωση...

Και κάτι άλλο. Τελικά, το χρήμα αυτό καθεαυτό είναι που μπορεί να προκαλέσει την όποια έλξη ή κάποιος δυναμικός χαρακτήρας που μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό; Είναι το ίδιο θελκτικός ένας μαλθακός κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας με έναν αυτοδημιούργητο, πετυχημένο επαγγελματία που έχτισε μόνος του την όποια περιουσία του;

 

Κι όμως το χρήμα είναι η σημαντικότερη πηγή ισχύος.
Καταρχήν Durcet μου πρέπει να αποσαφηνίσουμε την έννοια της κυριαρχίας , και όταν λέμε πως κάποιος είναι κυρίαρχος να γνωρίζουμε τίνος πράγματος κυρίαρχος είναι για να ξέρουμε με τι είδους κυρίαρχο έχουμε να κάνουμε.
Η προσωπικότητα και η μόρφωση είναι στοιχεία τα οποία προσθέτουν στην προσωπική γοητεία του καθενός. Ασφαλώς βοηθούν την επαγγελματική, κοινωνική και προσωπική ζωή αλλά δεν κερδίζουν μάχες. Οι μάχες κερδίζονται είτε με εξαγορές είτε με πολέμους. Και τα δυο ,για να τα διεξάγεις πρέπει να έχεις λεφτά.

Όχι , δεν είναι το ίδιο θελκτικός. Ο αυτοδημιούργητος είναι πιο θελκτικός Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο κληρονόμος είναι σώνει και καλά μαλθακός η με ανίσχυρη προσωπικότητα. Aλλά δεν είδα τον νηματοθετη να βάζει τέτοιο θέμα.

 

Συμφωνώ απόλυτα.

Αυτό, ομολογουμένως, δεν το κατάλαβα. Νόμιζα ότι στον κόσμο στον οποίο ζούμε, όπου όλοι είναι ελεύθεροι, και όπου η δικαιοσύνη είναι --θεωρητικά τουλάχιστον-- ανεξάρτητη, αυτό δεν ισχύει. Νόμιζα ότι αν κάτι δεν θέλει να κυριαρχηθεί, δεν μπορείς να εξαγοράσεις την υποταγή του με χρήματα, και αν αυτό συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις, πρόκειται για περιπτώσεις που είναι πολύ κόντρα στο νόμο, δηλαδή μιλάμε για μαστροπεία, δουλεμπορίο, και άλλα πράγματα για τα οποία κάθε τόσο και λιγάκι ακούμε διαφόρους να τρώνε παχουλές καθείρξεις. Πως την εννοείς λοιπόν εσύ την ισχύ δια του χρήματος;

 

Απάντηση: Πόσο επιθυμητό είναι να είναι λεφτάς ο Κυρίαρχος ?

Εγώ πάλι τι να καταλάβω από όλα τα παραπάνω... ότι πρέπει να δουλέψω ακόμη περισσότερο (δηλ. να έχω ακόμη λιγότερο χρόνο για σκέψη, διαλογισμό, έμπνευση ως Κ. κλπ) για να μπορώ να έχω μία αξιοπρεπούς εμφάνισης υ. που θα μπορεί να στηριχθεί πάνω μου; Και αν ναι... με τι χρόνο και διάθεση θα το κάνω;

Νομίζω η αλήθεια... είναι πάντα κάπου στη μέση... και ότι η χημεία τελικά λύνει τα θέματα παρά το χρήμα και η δόξα... αν και ποτέ κανείς (με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν είπε όχι σε αυτά...  

Ανδρ(ε)ας

 

Αναρίθμητα τα παραδείγματα μέσα στην ιστορία των ανθρώπων. Πολλοί έδωσαν και την ζωή τους ακόμα (ξεχνώντας ασφαλώς ότι αναγκαία προϋπόθεση για να είσαι άνθρωπος είναι καταρχήν να ζεις) για να είναι ελεύθεροι και σε πάρα πολλές περιπτώσεις , όταν ο αγώνας τους είχε επιτυχημένη έκβαση, διαπίστωσαν (οι εν ζωή) ότι είναι περισσότερο σκλάβοι από ποτέ πράγμα πού μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στον κόσμο που ζούμε ο βαθμός της ελευθερίας και της δικαιοσύνης που απολαμβάνεις είναι αντιστρόφως ανάλογος των χρημάτων που διαθέτεις.

Η παρανόηση είναι εμφανής. Εσύ μιλάς για ρόλο κυριαρχίας και εγώ για πραγματική κυριαρχία. Νομίζω πως ο όρος κυρίαρχος που χρησιμοποιούμε είναι εντελώς αδόκιμος. Θα ήταν σωστότερο να μιλούμε για σεξουαλικό σαδιστή η «κυρίαρχο» ο οποίος λαμβάνει υπόψη του τις απαραίτητες εκλογικεύσεις και δρα σε ένα επίπεδο συμβολισμών , δηλαδή , με υποκατάστατα και πάντα μέσα σε προσυμφωνημένους ρόλους οι οποίοι βρίσκονται εντός στενού προσωπικού πλαισίου.
Από την άποψη αυτή ο σεξουαλικός σαδιστής δεν χρειάζεται να διαθέτει χρήματα ,αρκεί να υποδύεται ότι διαθέτει , ότι είναι ο αφέντης και έχει πολλές υπηρέτριες πάνω στις οποίες έχει «κυριαρχήσει» εκ των προτέρων.
Ας δοκιμάσει όμως να κυριαρχήσει στην τραπεζική αγορά για παράδειγμα… εκεί θα δει ότι είναι απαραίτητος και ο πόλεμος και η εξαγορά , άρα τα χρήματα.

 

Απάντηση: Πόσο επιθυμητό είναι να είναι λεφτάς ο Κυρίαρχος ?

/me παίρνει απολογητικό ύφος
καταλαβαίνω ότι θα ακούγομαι κάπως εμμονική, όμως ξαφνικά το αυτοκίνητό μου χρειάζεται λάδια, πολλά λάδια για να είναι σε καλή κατάσταση.

Δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ εκείνη την παλιά κουβέντα για τον Κύριο που φροντίζει τη σκλάβα Του για τον ίδιο λόγο που φροντίζει το αυτοκίνητό Του, για να είναι σε καλή κατάσταση ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Τα περί κιμπαριάς ή μιζέριας Κυρίαρχου θα μπορούσαν να διαβαστούν υπό αυτό το πρίσμα, ότι ο Κύριος δαπανά αυτά που χρειάζονται για να έχει και να χαίρεται τη σκλάβα.

 

Re: Απάντηση: Πόσο επιθυμητό είναι να είναι λεφτάς ο Κυρίαρχος ?

Το αυτοκίνητο θέλει λαδιά η η σκλάβα;  

 

Απάντηση: Πόσο επιθυμητό είναι να είναι λεφτάς ο Κυρίαρχος ?

/me γελάει
λάδια = φροντίδα = δαπάνη

το αντικείμενο της φροντίδας δεν έχει τόση σημασία, στην προκειμένη

 

Re: Απάντηση: Πόσο επιθυμητό είναι να είναι λεφτάς ο Κυρίαρχος ?

Και με αυτον τον λακωνικο τροπο απαντησες και στο ερωτημα του νηματος