Πώς πέθανε ο γιος του Στάλιν

«Μόλις το 1980 καταφέραμε να μάθουμε, από ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στους Sunday Times, με ποιον τρόπο πέθανε ο γιος του Στάλιν, ο Γιάκοβ. Αιχμάλωτος πολέμου στη Γερμανία στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, ήταν φυλακισμένος στο ίδιο στρατόπεδο με τους Άγγλους αξιωματικούς. Είχαν κοινά αποχωρητήρια. Ο γιος του Στάλιν τα άφηνε πάντοτε βρώμικα. Οι Άγγλοι δεν ήθελαν να βλέπουν τα αποχωρητήριά τους βρωμισμένα από σκατά, ακόμα κι αν ήσαν τα σκατά του γιου του ισχυρότερου ανθρώπου της γης. Του έκαναν παρατήρηση. Εκείνος προσβλήθηκε. Επανέλαβαν τις επιπλήξεις τους, υποχρεώνοντάς τον να καθαρίσει τα αποχωρητήρια. Θύμωσε, μάλωσε μαζί τους, χτυπήθηκε. Τέλος, ζήτησε ακρόαση απ’ τον διοικητή του στρατοπέδου. Ήθελε να τον κάνει διαιτητή στη διαφορά τους. Αλλά ο Γερμανός ήταν πολύ εμποτισμένος απ’ την σπουδαιότητά του για να συζητήσει για σκατά. Ο γιος του Στάλιν δεν μπόρεσε να υποφέρει την ταπείνωση. Εκτοξεύοντας φρικτές ρώσικες βλαστήμιες προς τον ουρανό, όρμησε προς τα ηλεκτροφόρα καλώδια με τα οποία ήταν περιφραγμένο το στρατόπεδο. Έπεσε πάνω στα σύρματα. Το κορμί του, που ποτέ πια δεν θα βρώμιζε τους βρετανικούς αποπάτους, έμεινε κρεμασμένο εκεί…

Ο γιος του Στάλιν έδωσε την ζωή του για σκατά. Το να πεθάνει όμως κανείς για σκατά δεν είναι ένας θάνατος παράλογος. Οι Γερμανοί που θυσίασαν τη ζωή τους για να επεκτείνουν ανατολικότερα το έδαφος της αυτοκρατορίας τους, οι Ρώσοι που πέθαναν για ν’ απλωθεί πιο μακριά, προς τη δύση, η δύναμη της χώρας τους, ναι, αυτοί πέθαναν για μια ανοησία, και ο θάνατός τους είναι απογυμνωμένος από νόημα και από κάθε γενικευμένη αξία. Αντίθετα, ο θάνατος του γιου του Στάλιν υπήρξε ο μόνος μεταφυσικός θάνατος μέσα στην οικουμενική βλακεία του πολέμου».

(Μίλαν Κούντερα, «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι»)

 

Τώρα όποιος κατάλαβε τι εννοεί εδώ ο Κούντερα, κερδίζει... κουλούρι.
Κάτι πρέπει να του άρεσε πολύ στην ιστορία με το θάνατο του γιου του δικατάτορα.

Εδώ που τα λέμε βέβαια, όλοι είχαμε στο στρατό και μερικούς «απογόνους του Στάλιν».
Αυτό το κόλπο με τα ηλεκτροφόρα σύρματα, ίσως πρέπει να το εφαρμόσουν πλέον.

Εμείς τότε δεν ξέραμε τι να τους κάνουμε...

 

Απάντηση: Πώς πέθανε ο γιος του Στάλιν

http://en.wikipedia.org/wiki/Yakov_Dzhugashvili

ενώ ο Vassili Stalin ,ο άλλος γιός έζησε μια ζωή στα σκατά καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή.

 

Απάντηση: Πώς πέθανε ο γιος του Στάλιν

Φυσικά, όλη η ιστορία με τα σκατά είναι απολύτως επινοημένη, πιθανώς από τον ίδιο τον Κούντερα.
Ο Φον Πάουλους παραδόθηκε, με ότι είχε περισωθεί από το γερμανικό του στράτευμα, στις 31/1/1943. Τρεις εβδομάδες αργότερα, πάνω κάτω, οι Γερμανοί προτείνουν στον Στάλιν την ανταλλαγή του Φον Πάουλους με τον Γιάκοβ, που είχε εν τω μεταξύ πιαστεί αιχμάλωτος. Προφανώς, ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς αρνήθηκε - δεν δίνεις ένα στρατηγό για ένα στρατιώτη, σε συνθήκες εξοντωτικού πολέμου. Αφήνεις το παιδί σου στα χέρια του εχθρού και εσύ κρατάς τον στρατάρχη του. Ο Γιάσια αυτοκτόνησε ηρωικά, αρνούμενος οποιαδήποτε συνεργασία με τους Γερμανούς - ο Στάλιν έζησε το γεγονός με μεγάλο πόνο, γιατί όπως ακόμα και η θεόμουρλη κόρη του Σβετλάνα ομολογούσε, ήταν ένας εξαιρετικά τρυφερός πατέρας.
Ο Βασίλι, συνταγματάρχης, παντρεύτηκε τρεις φορές και είχε μια κλίση προς τον οργιώδη βίο, σε συνδυασμό με τάσεις μεγαλομανίας. Την εποχή του θανάτου του αδελφού του, τον κατήγγειλε στον Στάλιν ο ντοκουμενταρίστας Ρομάν Κάρμεν, επειδή του γαμούσε τη γυναίκα. Δεν ήταν η μόνη. Ο γιός του Γενικού Γραμματέα είχε μετατρέψει την ντάτσια στο Τζουπάλοβο σε νεοβασαλικό πύργο ακολασίας, όπου οργανώνονταν εξαίρετα ομαδικά πηδήματα, με ηθοποιούς, μπαλαρίνες, πορνίδια και άλλες κυρίες. Αγαπημένη του ασχολία ήταν το πιλοτάρισμα αεροπλάνων, σε κατάσταση απόλυτης μέθης.
Στο Τζουπάλοβο, όπως έξαλλος ανακάλυψε ο Στάλιν, και η Σβετλάνα είχε μια ρομαντική ιστορία έρωτα με τον σεναριογράφο Κάπλερ, σαράντα ετών - αυτή ήταν δεκαέξι. Αυτός της έδινε να διαβάσει (παράνομο) Χέμινγουεϊ.
Ο Βασίλι καθαιρέθηκε, αλλά συνέχισε τις δραστηριότητες του - βολτάριζε στο μέτωπο με μια Ρολς Ρόϊς. Πέθανε αλκοολικός, όπως κάθε αξιοπρεπής Ρώσος. Τον βρίσκω συμπαθέστατο.
Έχοντας διαβάσει αμέτρητες συνεντεύξεις της Σβετλάνα, όταν εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, μπορώ να πω μόνον:
Και αυτή, ευτυχώς, κάποτε πέθανε. Έστω, καθυστερημένα.

[Βλ. Simon Sebag Montefiore Stalin. The Court of the Red Tsar., London 2003 - φανατικά αντικομμουνιστικό αλλά με ενδιαφέρουσες πληροφορίες]

Τώρα, στο ερώτημα 'τί ήθελε να πει' ο Κούντερα, μια πιθανή απάντηση είναι: επιχειρεί μια κοινότοπη αντίστιξη ανάμεσα στη ματαιότητα των ανθρωποκτόνων ιστορικών σχεδίων για να εστιάσει το νόημα του ανθρώπινου βίου στη σωματικότητα του κάθε συγκεκριμένου υποκειμένου - αυτή είναι η διάσταση του οικουμενικού κι όχι εκείνη των αφηρημένων ιδεών. Δηλαδή: ότι και να ήθελε να πεί, είπε μία τετριμμένη αερολογία.

 

Με αφορμή το εν λόγω τόπικ, θα προτείνω ως καλοκαιρινό ανάγνωσμα το
"Το μυστικό του Αρχάγγελου" του Ρομπερτ Χαρρις:

http://www.protoporia.gr/protoporia/product.asp?sku=71755&mscssid=9075DLGCXUMB9PF8SC04D505JQNGDDWF

 

Re: Απάντηση: Πώς πέθανε ο γιος του Στάλιν

Αυτοί ήταν οι πραγματικοί διανοούμενοι, Ντολμανσέ μου. Τους λες μια μικρή ιστοριούλα και αυτοί είναι ικανοί να (ξανα)γράψουν την ιστορία του ανθρώπου. Γεμάτοι από το πνεύμα του Αλεξέι Σταχάνοφ.

Ο οποίος Σταχάνοφ, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, δούλευε κασμά σε ένα ορυχείο της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ημερήσια ποσότητα κάρβουνου που ζητείτο από τον κάθε ανθρακωρύχο να εξορύξει στη βάρδια του, ήταν περίπου έξι τόνοι. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1935 (σύμφωνα με την μαύρη βίβλο του Αντώνη )ο Σταχάνοφ πέτυχε να εξορύξει 227 τόνους ή 38 φορές το κάρβουνο που έβγαζε ο κανονικός ανθρακωρύχος.
Αυτοί ήταν οι πραγματικοί διανοούμενοι κομουνιστές, Ντολμανσέ μου. Έτσι κι ο Κούντερα, του πανε να κλάσει κι αυτός γέμισε τον κόσμο σκατά.

 

Re: Απάντηση: Πώς πέθανε ο γιος του Στάλιν

Η χαρά του εργοδότη...

 

Δεν ξέρω αν η ιστορία αυτή που αναφέρει ο Κούντερα είναι αληθινή ή όχι. Ερμηνεύοντας όμως τη φράση του, ότι ο θάνατος αυτός ήταν "ο μόνος μεταφυσικός θάνατος μέσα στην οικουμενική βλακεία του πολέμου", αντιπαραβάλλοντας τα εκατομμύρια των ανθρώπων που σκοτώθηκαν για λίγη γη παραπάνω (ύλη) και τον θάνατο ενός ανθρώπου που πέθανε επειδή αισθάνθηκε ταπείνωση (μία ιδέα), εξ ού και ο όρος "μεταφυσικός" που χρησιμοποιεί, θεωρώ ότι ανάγει το θέμα στην μόνη διάσταση η οποία έχει πραγματικά σημασία για όποιον έχει διαβάσει αρχαία τραγωδία και για όποιον κατανοεί τί συνέβη στην ανθρωπότητα μετά το τέλος του αρχαίου κόσμου. Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να πεθαίνουν για ένα μέτρο γης ή για ένα κιλό πατάτες, αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει. Ή τουλάχιστον αυτό δεν θα έπρεπε να θεωρείται τραγικό, όπως δεν είναι τραγικό το να πεθαίνει κάποιος από μια ασθένεια ή από γηρατειά ή επειδή του πέφτει μια γλάστρα στο κεφάλι.

Παρά το γεγονός ότι ως προϊόντα της ιστορίας και της εποχής μας είμαστε υλιστές ως το μεδούλι, όποιος καταλαβαίνει γιατί τυφλώνεται ο Οιδίπους καταλαβαίνει επίσης γιατί αυτοκτονεί ο Γιάκοβ (αν υποθέσουμε ότι η ιστορία είναι πραγματική). Οι αρχαίοι Έλληνες μάλλον θα επικροτούσαν τον θάνατο του Γιάκοβ. Εμείς χαζογελάμε γιατί μας φαίνεται αστείο το ότι πέθανε για έναν κουβά σκατά.

Θα πρότεινα επομένως να δούμε το θέμα από αυτή την οπτική γωνία, at face value, χωρίς προκαταλήψεις εναντίον του Κούντερα, ότι τάχα είναι διανοούμενος, ότι ψεύδεται, ότι αερολογεί κλπ, σαν μικρά παιδιά που χαχανίζουν από αμηχανία μόλις δουν μια κουραδίτσα. Πιστεύω ότι η σύγκριση που επιχειρεί να κάνει ο Κούντερα είναι τελικά επιτυχής και αποτελεί ένα άκρως δηκτικό σχόλιο για την κατάντια της ανθρωπότητας. Άσχετα από την ιστορική ακρίβεια της υπόθεσης.

 

Γι’ αυτό νομίζει πως πέθαναν τόσα εκατομμύρια άνθρωποι ο Κούντερα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο;

Για λίγη γη παραπάνω;!!!!! Δε μπορεί να είναι τόσο μαλάκας.

Εμείς γι’ αυτό πολεμήσαμε τους κατακτητές και είχαμε τόσες απώλειες; Για μερικά μέτρα γης;

Εσύ που το δημοσίευσες αυτό dora τι πιστεύεις; Άξιζε η αντίστασή μας και οι χιλιάδες των απωλειών μας ή μόνο ο θάνατος του γιου του δικτάτορα έχει κάποιο ..... «νόημα»;

 

Στο ποστ μου εστίασα μόνο σε αυτό που θέλησε, κατά την άποψή μου, να πει ο Κούντερα. Ότι όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει για κάτι πέραν της ύλης, όπως επειδή θίχτηκε η τιμή του, αυτό αποτελεί έναν μεταφυσικό θάνατο (και θεωρώ ότι είναι τραγικός), ενώ ο θάνατος έστω και εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι δεν ξέρουν καν γιατί πεθαίνουν, απλά ακολουθούν διαταγές, ή βρίσκουν τον εαυτό τους σέ έναν πόλεμο ο οποίος γίνεται για εδαφικό επεκτατισμό (αυτό λέει ο Κούντερα) δεν είναι ούτε μεταφυσικός ούτε τραγικός.

Αν θα ήθελες να συζητήσουμε για τον πόλεμο και όχι για την μεταφυσική, πολύ ευχαρίστως. Κατ' αρχάς δεν μπορώ να συμπεριλάβω τον εαυτό μου ή εσένα σε αυτούς που πολέμησαν. Πολέμησε όμως ο πατέρας μου. Ας μιλήσουμε επομένως γι αυτούς που πολέμησαν. Φαντάζομαι ότι εννοείς τους Έλληνες και όχι τους Γερμανούς.

Σε εκείνο το έξοχο επεισόδιο των Fawlty Towers με τους Γερμανούς, ο Mr. Fawlty αναφέρει συνέχεια τον πόλεμο αλλά οι Γερμανοί είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι με αυτά τα θέματα και παραπονιούνται. "Γιατί συνεχίζεις να αναφέρεις τον πόλεμο, τον ρωτούν. Κι εκείνος απαντά: "Well, you started it." "No we didn't", λέει ο Γερμανός. Και ο Fawlty: "Yes you did. You invaded Poland."

 

Απάντηση: Πώς πέθανε ο γιος του Στάλιν

Αδυνατώ απολύτως να αντιληφθώ τη διαφορά του μεταφυσικού από τον φυσικό θάνατο. Πιστεύω πως ούτε οι νεκροί την έχουν υπ' όψη τους.
Άρα, η αιτιολογία της διεξαγωγής ενός πολέμου είναι εκείνη που διεκδικεί μεταφυσική υπόσταση ή καθομολογείται ως υλική επιδίωξη εδαφικής επέκτασης κλπ. Υπ' αυτό το πρίσμα, οι σταυροφορίες παρήγαγαν περισσότερους μεταφυσικούς θανάτους από όσους προκάλεσαν οι ατομικές σοβιετικές κουράδες του Γιακόβ, επειδή παρέμεναν υπερηφάνως ακαθάριστες μέσα στους αποπάτους.

 

ο Joseph David Djugashvili, γνωστοτερος ο Ιωσηφ Σταλιν , ηταν ενα σιχαμενο μιασμα που δολοφονησε 45 εκατομμυρια ανθρωπους .
η πρωτη γυναικα του εγκληματια ηταν η Ekaterina Svanidze που του εδωσε τον πρωτο του γιο Jacob .
η δευτερη γυναικα του ηταν η Kadya Allevijah που γεννησε δυο παιδια τον Vassili, και την Svetlana .
η τριτη ηταν η Rosa Kaganovich , αδελφη του μεγαλοεπιχειρηματια Lazar Kaganovich
ολες ηταν της ιδιας καταγωγης .
Το σιχαμερο αυτο καθαρμα που πηρε ενα ανθρωπινο ονομα "Σταλιν" , ειναι υπευθυνο για την δολοφονια , εξοντωση και αφανισμο , περισσοτερο απο 40 εκατομυριων Ρωσων Χριστιανων και Μουσουλμανων .
Το ονομα του πρεπει να γινει συνωνυμο των χειροτερων εγκληματων και τιποτα καλο να μην συνδεθει με αυτον , τους συγγενεις του ή το κυκλο του .. ποτε στην ιστορια των ανθρωπων να μην εχει θεση .