ΣΤΙΓΜΕΣ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ
Το βλέμμα της καρφώθηκε στον πίνακα του Βαν Γκογκ "η έναστρη νύχτα της Αρλ". Τον παρατηρούσε με τόση προσήλωση, που ο έναστρος ουρανός της Αρλ καθρεφτίστηκε στα μάτια της. Αντιλήφθηκε δίπλα της μια ανδρική παρουσία. Ασυναίσθητα γύρισε προς το μέρος του. Εκείνος, χαμογέλασε και της είπε: "Θα μου μάθετε να βλέπω τον κόσμο μέσα από αυτό το βλέμμα"?

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ
«Είναι μεγάλη η διαδρομή, αγάπη μου. Μεγάλη και κουραστική. Θα 'ρθουν στιγμές που θα γυρίσεις το κεφάλι και θ' αντικρίσεις έναν ξένο. Μη φοβηθείς... Δε θα ' μαι εγώ. Θα 'ναι η αντανάκλαση του καιρού στα μάτια σου. Μη τον πιστέψεις. Πίστεψε το χέρι που απλώνεται ψάχνοντας το δικό σου. Κι αν τα μάτια ξεγελούν, κι αν η καρδιά σφάλλει, το άγγιγμα είναι πάντα αληθινό»…

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Το προηγούμενο βράδυ του είχε πει πως θα έσμιγαν για τελευταία φορά πριν φύγει... Σ' εκείνη τη μικρή σοφίτα, με το χλωμό φως της αυγής που έμπαινε από το φεγγίτη και χάιδευε το γυμνό κορμί της καθώς κειτόταν άψυχο στα λευκά τσαλακωμένα σεντόνια, κάνοντας το δέρμα της να ακτινοβολεί, χάραξε τις φλέβες του, και με το αίμα που έσταζε αχνιστό στην παλέτα, ζωγράφισε στον καμβά ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, το πήρε στα χέρια και το απόθεσε στο μαξιλάρι της…

 

Συνεχίζεις να με αγγίζεις αγαπητέ. Όπως πάντα υπέροχος στις περιγραφές σου.