ΣΤΟ ΠΑΡΤΙ

Είχαν πάει στο πάρτι. Ήταν μέλη ενός κλαμπ, όλοι κυρίαρχοι ή κυριαρχούμενοι. Εκείνη την ημέρα θα έκοβαν την πίτα. Της ζήτησε να του επιτρέψει να φερθεί σύμφωνα με αυτό που είναι: σαν ένα κατοικίδιο. Του το επέτρεψε.

Είχε μαζί του δύο σκεύη για σκύλους. Το ένα θα ήταν για την πίτα και το άλλο για το ποτό του. Του έβαλε το κολάρο του και πότε κρατούσε την αλυσίδα, πότε την έδενε από το στήριγμα του τραπεζιού. Αυτό ήταν όπως έπρεπε: στα τέσσερα. Η εντολή ήταν να μην κοιτάει παρά μόνο κάτω. Μερικές φορές θα σήκωνε το κεφάλι, όταν θα ήθελε να το χρησιμοποιήσει σαν τασάκι για το τσιγάρο της. Αυτό έκανε.

Το πάρτι είχε φουντώσει. Είχε τελειώσει την πίτα του, την έφαγε όλη, κατόπιν εντολής της, χωρίς να την ακουμπήσει με τα χέρια του. Στη συνέχεια, με τη γλώσσα του, έπινε το ποτό του. Της είχε πει ότι είχε αρχίσει να αναθεωρεί την κόκκινη γραμμή του που αφορούσε στην ουρολαγνεία. Ήθελε να δοκιμάσει, αν του το επέτρεπε.

Κάποια στιγμή εκείνη έφυγε. Άφησε την επίβλεψή του στο σκλάβο της. Επέστρεψε μετά από λίγο. Του είπε ότι είχε να του προσφέρει λίγο ακόμα κρασί, δικής της παραγωγής. Χρυσή Βροχή. Του το έβαλε στο πιατάκι και η εντολή ήταν να το πιεί όλο. Με το πόδι της, την άκρη της μπότας της, του σήκωσε το κεφάλι. Τίναξε στο στόμα του τη στάχτη της. Της άρεσε αυτό και το έκανε συχνά. Δεν ήθελε να λερώσει το τασάκι και έσβησε προσεχτικά το τσιγάρο της στη γλώσσα του. Το βλέμμα του της έλεγε «ευχαριστώ Κυρία».

Ακριβώς δίπλα ήταν μία σκλάβα. Φορούσε μία όμορφη μαύρη γόβα. Το διέταξε να την καθαρίσει με τη γλώσσα της. Το φλόγκερ της του έλεγε να το κάνει καλύτερα. Υπάκουσε. Σειρά είχε το παπούτσι ενός Κυρίαρχου. Δεν τον ήξερε. Μετά έκανε λίγη βόλτα στο χώρο, σα να ήθελε να επιδείξει την ιδιοκτησία της. Σταματούσε μόνο για να τινάξει στο στόμα του τη στάχτη της και να σβήσει το τσιγάρο της στην πρόθυμή του γλώσσα ή αυτό να περιποιηθεί κάποιο γνωστό της. Επέστρεψε. Αυτή μπροστά και αυτό πίσω της. Υπάκουο σαν ένα καλό σκυλάκι.

Το σώμα του ήταν ένα τέλειο σκαμπό. Είχε κουραστεί και ήθελε να ξαποστάσει. Ο χρόνος περνούσε και το κατοικίδιο έκανε τη δουλειά του όλο και καλύτερα. Το μαστίγιό της το νουθετούσε. Δεν ήξερε πόσες είχε δώσει. Δεν ήξερε πόσες είχε δεχτεί. Δεν είχε άλλωστε σημασία. Αυτό που ήταν σημαντικό ήταν ότι ήθελε να της δώσει όση περισσότερη ηδονή και τα κατάφερνε. Ο πόνος του είχε μετατραπεί σε απόλαυση στην Κυρία του. Το κεφάλι του πάντα στο πάτωμα. Ένα σκυλάκι που λαχταρούσε την υποταγή του.

Έφυγαν για να συνεχίσουν και οι τρεις τους αλλού…