Σαδομαζοχισμός ή BDSM ; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

the art of talking without saying anything... ελπίζω τουλάχιστον να γαμάτε κάνα καλό μουνί...

 

Να δεις τώρα που θα σε πούνε και σεξιστή και τέτχοιονα, άρρενα θήλεα και απ' όλα, διγιότι δεν νογάνε ούτε "πού κατοικοεδρεύει" ούτε πώς "λειτουργάει" το καλό μουνί...
Πα να πει πως ακόμα είναι στο να αποδείξουν στη πάρτη τους το θεώρημα του πήδου, κάτι σε...
"τι νάναι άραγε ο πήδος,
μην' είν' το ζούπου-ζούπου,
μην' είναι τα όμορφα πολλά ζουμιά,
μην είναι ασκήσεις ακριβείας,
μην τα μουνόχειλα τα τρυφερά..;.."
...
Αγνοούν την συνέχεια του ποιήματου, κάτι σε..:
"Τίπ'τας απ' αυτά δεν είν' ο πήδος,
ζούπου, μουνόχειλα, ζουμιά,
στάση του χρόνου μόνον είναι...
Κει π' το είναι και κορμιά
μιλάνε πλέρια και κάργα σιωπηλά..."

 

@Marqui,

Φαντάζομαι πως τη διαλεκτική αντιπαράθεση της κλασικής περιόδου θα την εντάσσετε σε μία άλλη κατηγορία. Με έναν άλλο χαρακτηρισμό.

Πράγματι, σε αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σας. Όπως λειτουργεί επιβοηθητικά για τη συντήρηση του status quo η πιθανή εκτονωτική αποχαύνωση του σαδικού Κυρίαρχου στη βίωση ηδονών. Όπως και ο ίδιος εύστοχα επισημάνατε.

Παρακαλώ, ωστόσο, λάβετε υπ' όψη σας και μία τρίτη εκδοχή. Αυτήν που η διαλεκτική αντιπαράθεση είναι το τελικό πεδίο δοκιμής της αποτελεσματικότητας των εργαλείων. Η πρόβα τζενεράλε.

Πράγματι.

Μπορώ να υποψιαστώ τους λόγους... Το αν πέφτω μέσα ως προς το σύνολο αυτών, αυτό δυστυχώς δεν μπορώ.

Ναι. Έχετε δίκιο. Στο ενδιάμεσο, όμως, χρειάζεται αυτό:

Εκτός αν ο σαδικός Ισχυρός, εκτός από απουσία συναισθημάτων διέπεται και από απουσία αυτοσυντήρησης. Αλλα ναι, τώρα αντιλαμβάνομαι μία πτυχή του σαδικού Ισχυρού που δεν είχα αντιληφθεί πλήρως: εξυπακούεται η υποταγή του στη φυσική ορμή. Άκριτα και χωρίς την ανάγκη διαμεσολάβησης διαδικασιών έλλογης αξιολόγησης. Πηγαία. Ως φυσική ενόρμηση. Εν τέλει όλοι είμαστε, ούτως ή άλλως, υποτακτικοί της μεγάλης Μιστρέσσας: της φυσικής κίνησης.

Δε χρειάζεται να επεκταθούμε σε αυτό. Κατανοούμε ο ένας τον άλλον. Υπάρχει τόση ηδονή στο θάνατο, σε όλες του τις εκφάνσεις, που

Δε χρειάζεται να πραγματοποιηθεί αυτή η συζήτηση μαζί μου. Απεχθάνομαι την ανάπτυξη συζητήσεων με επίκεντρο την εξέταση της Ισχύος (και κατ' επέκταση των φορέων της) μέσα από το πρίσμα πολιτικών και κοινωνιολογικών θεωρήσεων. Αν αναφερθεί εκ μέρους μου η πολιτκή έκφανση της Ισχύος, αυτό γίνεται ως παράδειγμα ένταξής της σε όλα τα συστήματα παρατήρησης. Οι πολιτικές και κοινωνιολογικές προσπάθειες ερμηνείας φαινομένων είναι τριτογενείς. Παράγωγες.

Όσον αφορά εμένα, παρακαλώ, μπορείτε να με κατατάξετε ελεύθερα. Ακούω εδώ και δεκαετίες τόσο εκνευριστικά συχνά πόσο πολύπλοκος, δυσανάγνωστος, διαφορετικός και άλλα τέτοια είμαι, που το να καταταχθώ στη γλυκιά απλοϊκότητα της πλέμπας είναι μία μικρή ανακούφιση. Σαν την πνοή της ξεκουραστικής παράδοσης που φέρνει ο θάνατος.

 

έτσι είναι... reputations are hard to maintain... τσάμπα να βγαίνουν δώθε-κείθε να με λένε σεξιστάκο??? να μην έχουν και πέντε-δέκα ποστς να πατήσουν δηλαδής?

 

είσαι θύμα του κοινωνικού προτσες, που αντανακλά το υλικοτεχνικό προτσες παραγωγής, το οποίο μέσα απ την διαλεκτική αντίθεση αξίας και αξίας χρήσης, οδηγεί στον φετιχισμό του εμπορεύματος.

συνοπτικά:
είναι πολύ πιό απλό να γαμήσεις. χωρίς δράματα.

 

μη χειρότερα.

 

ευστοχότερα ίσως: ως εκτόνωση σωρευμένης πίεσης, παρά ως φυσική ενόρμηση. δεν έχουμε παραδείγματα φυσικής ενορμήσεως στην σκοπούμενη εξόντωση αξιόχρηστων αντικειμένων, παρά μόνον στην εξόντωση ανταγωνιστών ή εν όψει κατανάλωσης.
προκύπτει εδώ απλή ικανότητα διάκρισης μεταξύ αντικειμένου κυριάρχησης και ανταγωνιστή ή αντιπάλου, που θα μπορούσε καθ υπερβολήν μόνον να ονομαστεί έλλογη αξιολόγηση.
καιτοι μπορεί να προκύψει θανάτωση εκ της χρήσεως, δεν έχω δει να είναι σκοπούμενη, και οπωσδήποτε δεν είναι με κανέναν τρόπο αναγκαία για να «ολοκληρωθεί» η κυριάρχηση. το ενδεχόμενο της σκόπιμης θανατώσεως όπως περιγράφεται

είναι ενδεχόμενο, όσο και το πλάσιμο λουκουμιών ή το πλάγιασμα για ύπνο. μη αξιολογικά.
απ την στιγμή που προκύπτει ανάγκη ολοκλήρωσης διά του φόνου, το μη αξιολογικό μας έχει αφήσει χρόνους.
μας είχε αφήσει από πριν που πέσαμε στην αξιολογική παγίδα να θεωρήσουμε βήτα κατηγορία τους κατισχυόμενους, οι οποίοι βρήκαν θέση στην κατάταξη αδιαφορώντας για πρωταθλήματα, που πολύ πιέζουν εν τελει τους ελευθεριάζοντες κατισχυτές μετά φόνου.
πολύ αριστεία βρωμάει τούτη η ελευθεριάζουσα θεώρηση, πολύ άγχος επιμέλειας.

το γαμήσι δεν είναι πολιτική. μπορεί κανείς να το μετατρέψει στο φαντασιακό του σε πολιτική, και να κερδίσει την μέθη της πολιτικής, αλλά χάνει το γαμήσι.
επιλογές.

υγ: το να βλέπεις τα πάντα σαν αντιπάλους, σαν διώκτες, ή σαν απειλή, μπορεί να είναι μια φοβική μανία ή αποτέλεσμα ενός ισχυρού παράγοντα άγχους. καιτοι περιγράφει εποχές, δύσκολα συναρτάται με ελευθερία ή κατίσχυση.

 

Γιατί λέτε πως το πλάσιμο των λουκουμιών είναι μη αξιολογικό; Για μένα μπορεί να δείχνει πράγματα, τουλάχιστον μια συγκάλυψη αισθησιασμού, αν δεν γίνεται για βιοπορισμό οπότε δεν έχει και θέση στην συζήτηση.

Θα επανέλθω στο σχόλιό σας μόλις έχω χρόνο, τώρα τρέχω λίγο  

 

γράφω οτι προκρίνεται ένα απ τα 6942 πιθανά ενδεχόμενα, των τριών ενδεικτικά παρατεθέντων συμπεριλαμβανομένων, με ~ίσες πιθανότητες και χωρίς ηθική αξιολόγηση, με ελαφρύ προβάδισμα στο ισχυρό ελευθεριάζον ενδεχόμενο:

το πλάσιμο λουκουμιών καθ αυτό, ή το άπλωμα κολοκυθόπιτας, μπορούν κάλλιστα να είναι έμφορτα αξιακού ή ηθικού περιεχομένου.

 

Εξ άλλου, όπως λέει ο Σωκράτης στον Πολύθιξο (Πλάτων, Ἱππίας ἐλάχιστος, 289b):

"Σφόδρα βέλτιον γαμεῖν πρὸ τοῦ ἀποκτείνειν· ἔτι δέ, μωρία τεθνεῶτα γαμεῖν, εἰ μὴ νεκρόφιλος εἶ."

 

Θες να εξηγήσεις και σε μας την πλεμπα τί είπε ο αγαπητός Σωκράτης σε απλή δημοτική μπας και σκαμπασουμε τίποτα;